مقاله تحلیلی بر روند تبدیل روستاها به شهر به بررسی و ابعاد چگونگی این تبدیل می پردازد.

در مقدمه این مقاله اینگونه نگاشته اند:

ﺳﻜﻮﻧﺘﮕﺎه ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻈﺎﻡﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ – ﻓﻀﺎﻳﻲ، ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻴﺮﻭﻧﻲ ﻭ ﺩﺭﻭﻧﻲ، ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎﻱ  ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻱ – ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﻱ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺤﻮﻝ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺍﺛﺮﮔﺬﺍﺭﻱ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ –ﻓﻀﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺳﻜﻮﻧﺘﮕﺎﻩ(ﺷﻬﺮﻱ ﻳﺎ روستایی)، ﺷﺮﺍﻳﻂ، ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﻫﺎﻱ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺮ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ،ﺑﻪﻧﺤﻮﻱﻛﻪ ﮔﺎﻫﻲ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺍﺛﺮﮔﺬﺍﺭﻱ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻱ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻴﺮﻭﻧﻲ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩﺗﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﻲ ﻧﻴﺰ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺩﺭﻭﻥﺯﺍ ﻧﻘﺶ ﻣﺆﺛﺮﺗﺮﻱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻪﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺍﻳﻔﺎ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.

ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ، ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﻣﻬﻤﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻠﺴﻠﻪﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻜﻮﻧﺘﮕﺎﻫﻲ ﻛﺸﻮﺭ ﺩﺭﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ﺍﺧﻴﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ، ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﺎ ﺗﺮﻙ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺣﻲ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻪﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎﻱ ﻣﺮﻛﺰﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﻛﻮﭼﻚﺗﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻘﺎﻁ روستاﻳﻲ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﻧﻘﺶﭘﺬﻳﺮﻱ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﻳﻦ ﻣﻜﺎﻥﻫﺎ (ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ) ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳﺰﻱ ﻋﺪﻡ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﻭ ﺗﻮﺍﺯﻥ ، ﺑﻪﻧﺤﻮﻱﻛﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎﻱ ﻣﺮﻛﺰ ﺑﺨﺶ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﻻﺯﻡ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ، ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻱ – ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﻱ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻜﻮﻧﺘﮕﺎﻩﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻭ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻱ ﺟﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺳﻴﻜﻞ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﻋﻘﺐﻣﺎﻧﺪﮔﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ.ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﮕﺎﻫﻤﺎﻥ ﺑﻪ روستاﻫﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺍﺯﻥ ﻭ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﺑﺎ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻭﺍﺣﺪ ﻭ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖﺑﻨﺪﻱ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﻘﺐﺍﻓﺘﺎﺩﮔﻲ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺨﺸﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺗﺒﺪﻳﻞ روستاﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪﻃﻮﺭﻱﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﻲ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺷﻬﺮﻱ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻳﻜﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺭﻭﻧﺪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕﻫﺎ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺩﺭﺣﺎﻝﺗﻮﺳﻌﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺷﻬﺮﻱ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻭ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﺳﺖ.

چکیده بازیافت آسفالت :

بازیافت آسفالت ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎﻱ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﺻﻨﻌﺖ ﺭﺍﻫﺴﺎﺯﻱ ﻭ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺖ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺑﺎﻭﺟﻮﺩﺍﻳﻨﻜﻪ ﻗﺪﻣﺘﻲ ۱۰۰ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭼﺎﻟﺶﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻭﺟﻮﺩ ﺻﺮﻓﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﺯﻳﺴﺖﻣﺤﻴﻄﻲ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻗﻴﻤﺖ ﻗﻴﺮ ﻭ ﻫﺰﻳﻨﻪﺑﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ، ﻛﺎﺭﻓﺮﻣﺎﻫﺎ ﻋﻠﻲ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﻱﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺸﺎﻭﺭﻳﻦ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻧﻜﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺭﻭﺷﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﻬﻴﻨﻪﺗﺮ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﺷﻪﻫﺎﻱ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺘﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﺁﻥ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺣﻔﻆ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻗﻴﺮ ﻭ ﺳﻨﮕﺪﺍﻧﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺗﻤﺎﻡﺷﺪﻩ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻌﺎﺑﺮﻱ ﻛﻪ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﻀﻤﺤﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﻣﺮﻣﺖ ﻛﻨﻨﺪ.

ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ﺍﺧﻴﺮ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﺭﻭﻱ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺭﻭﺷﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩﻥ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﺷﻪﻫﺎﻱ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺘﻲ ﺩﺭ ﻣﺨﻠﻮﻁﻫﺎﻱ ﺁﺳﻔﺎﻟﺘﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎﻱ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺮﺟﻊ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺟﻬﺖ ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪﻱ ﻭ ﺁﻧﺎﻟﻴﺰ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺗﺮﺍﺷﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ، ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﻃﺮﺡ ﺍﺧﺘﻼﻁ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﻣﺪﻭﻥ ﻭ ﺩﺭﻧﻬﺎﻳﺖ ﺿﻌﻒ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﻱ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﻠﻮﻁﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﺮﺍﺷﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻛﻪ ﺣﺎﻭﻱ ﻗﻴﺮ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﺭﻭﻱ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺭﺍ ﺑﻪﺷﺪﺕ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﻲﺩﻫﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﺩﻣﺎﻫﺎﻱ ﺑﺎﻻ ﻣﻔﻴﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﻣﺎﻱ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻭ ﻣﻴﺎﻧﻲ ﻣﻮﺟﺐ ﻭﻗﻮﻉ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺗﺮﻙﻫﺎﻱ ﺣﺮﺍﺭﺗﻲ ﻭ ﺧﺴﺘﮕﻲ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ.

ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﻴﺮﻫﺎﻱ ﺍﺻﻼﺡﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﭘﻠﻴﻤﺮ ﻭ ﻳﺎ ﻗﻴﺮﻫﺎﻱ ﺑﺎ ﺩﺭﺟﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﻱ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻣﺨﻠﻮﻁﻫﺎﻱ ﺁﺳﻔﺎﻟﺘﻲ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺮﻙﺧﻮﺭﺩﮔﻲ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﺍﻳﻦﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺨﻠﻮﻁﻫﺎﻱ ﺁﺳﻔﺎﻟﺘﻲ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺘﻲ ﺑﺎ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﺎﻻ ﺗﺮﺍﺷﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻗﻴﺮ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻣﺘﺰﺍﺝ ﻗﻴﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻗﻴﺮ ﻛﻬﻨﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺗﺮﺍﺷﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻤﻲﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺟﺎﻱ ﺑﺤﺚ ﺩﺍﺭﺩ.

ﻟﺬﺍ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺵﻫﺎﻱ ﻓﻮﻕ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺮﻙﺧﻮﺭﺩﮔﻲ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ بایافت آسفالت ﺑﻪﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻡ ﺩﺭﺟﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﺩﻣﻴﻜﺲ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺭﻭﻱ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺗﺮﺍﺷﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻣﻲﺭﻳﺰﺩ ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦﭼﻨﻴﻦ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﻲﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻗﻴﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻟﺬﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﻲﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪﺻﻮﺭﺕ ﺧﺸﻚ ﺑﻪ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﻲﻫﺎ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻟﻴﺎﻑﻫﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ﺍﺧﻴﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺍﺝ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻗﻴﻤﺖ ﻗﻴﺮ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻗﻴﻤﺖ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺑﻬﺴﺎﺯﻱ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺭﻭﻛﺶ ﺁﺳﻔﺎﻟﺘﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻫﺰﻳﻨﻪﺑﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﻛﻪ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﻱﻫﺎ و دهیاری ها ﺗﻮﺍﻥ ﻣﺮﻣﺖ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖﻫﺎﻱ ﻣﻀﻤﺤﻞ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﺑﺮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺘﻲ ﺑﺎ ﻗﻴﻤﺘﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖﻫﺎﻱ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﺮﺍﺷﻴﺪﻥ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖﻫﺎﻱ ﻣﻀﻤﺤﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺡ ﻣﻌﺎﺑﺮ، ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺣﻴﺎﻱ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.

ﺍﻳﻦ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖﻫﺎ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺭﺯﺍﻧﻲ، ﻣﻌﺎﻳﺒﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺮﻙ ­ ﺧﻮﺭﺩﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺳﻌﻲ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻟﻴﺎﻑﻫﺎﻱ ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺗﺮﻙ ­ﺧﻮﺭﺩﮔﻲ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺘﻲ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ. ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺘﻲ ﺣﺎﻭﻱ ۷۵ ،۵۰ ،۲۵ ﻭ۱۰۰ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺮﺍﺷﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻭ ۰,۱۲ ،۰,۰۶ ﻭ ۰,۱۸ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻟﻴﺎﻑ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﺷﻜﺸﺖ ﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﻜﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻟﻴﺎﻑ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺿﻌﻒ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺘﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﺮﻙ ﺧﻮﺭﺩﮔﻲ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻛﺮﺩ.

ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻛﺜﺮ ﺟﺎﺩﻩﻫﺎﻱ ﺳﺎﺧﺘﻪﺷﺪﻩ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺭﻭﻳﻪ ﺑﺘﻦ ﺁﺳﻔﺎﻟﺘﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺘﺸﻜﻞ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺻﻠﻲ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻨﮕﻲ ﻭ ﻗﻴﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻭ ﺳﻨﮕﺪﺍﻧﻪﻫﺎﻱ ﻣﻮﺭﺩﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺴﺎﺯﻱ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﻧﺪﻛﻲ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﮔﺰﻳﻨﻪﻫﺎﻱ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺿﺎﻓﻲ ﺩﺭ ﻣﺨﻠﻮﻁﻫﺎﻱ ﺁﺳﻔﺎﻟﺘﻲ ﻭ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺭﺍﻩﻫﺎ ﺗﻼﺵ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺣﻔﻆ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻠﻲ ﻧﻴﺰ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ. ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻲ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺩ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺯﻳﺴﺖﻣﺤﻴﻄﻲ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ.

ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ بازیافت آسفالت ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﻗﻴﺮ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺷﻜﻨﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺨﻠﻮﻁﻫﺎﻱ ﺗﺮﺍﺷﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻳﻦ ﻗﻴﺮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻣﺠﺪﺩﺍً ﺗﺮﻙﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺭﺍﻫﻜﺎﺭﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﺸﻜﻞ ﺗﺮﻙﺧﻮﺭﺩﮔﻲ ﺩﺭ ﻣﺨﻠﻮﻁﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺘﻲ ﻣﻲ ­ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

برای دانلود این پژوهش اینجا کلیلک کنید.

بازیافت آسفالت بازیافت آسفالت بازیافت آسفالت بازیافت آسفالت بازیافت آسفالت بازیافت آسفالت بازیافت آسفالت

بیشتر بخوانید:

آیین نامه روسازی آسفالتی راه های ایران

پیش نویس بخشنامه ضوابط اجرای آسفالت راهها

ﭼﻜﻴﺪﻩ:

ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماندها، ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎﻱ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺁﻥ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﺳﻮء ﻣﺤﻴﻂﺯﻳﺴﺘﻲ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻲ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﻭ ﺩﻓﻊ ﻧﺎﺻﺤﻴﺢ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ، ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ، ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺳﺎﺯﺍﻥ ﻋﺮﺻﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ پسماند ﺗﻼﺵﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺁﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﻨﻨﺪ. ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖﻫﺎﻱ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماند ﻋﺎﺩﻱ ﺷﻬﺮﻱ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ پسماندهای ﺷﻬﺮﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ. ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، ﺍ ﺑﺘﺪﺍ ﺳﻬﻢ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماند ﺷﻬﺮﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪ، ﺳﭙﺲ ﺁﻧﺎﻟﻴﺰ ﺗﻔﻜﻴﻜﻲ ﺍﺟﺰﺍﻱ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﻫﻨﺪﻩ پسماند ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻃﺮﺡﻫﺎﻱ ﺟﺎﻣﻊ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ پسماند ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪ، ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ، ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻼﺣﻈﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﻛﺪﺍﻡ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﻮﻟﻴﺪ، ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺑﺮ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماند ﺷﻬﺮﻱ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱ ﻛﻤﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماند ، ﺭﺍﻫﻜﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻱ ﻛﻤﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ ، ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖ، ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪ.

ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ، ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ،ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺳﻬﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماند ﺷﻬﺮﻱ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ، ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺨﺸﻬﺎﻱ ؛ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﻋﻤﻮﻣﻲ، ﺗﺠﺎﺭﻱ، ﻣﺪﺍﺭﺱ، ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ، ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ۷۲ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺗﺮ( ﺍﺟﺰﺍﻱ ﻓﺴﺎﺩﭘﺬﻳﺮ ) ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻪ ۲۸ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ پسماند ﺧﺸﻚ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻟﺬﺍ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺍﺟﺰﺍﻱ ﻓﺴﺎﺩﭘﺬﻳﺮ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺩﺭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎﻱ ﺷﻬﺮﻱ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﺘﺮﺗﺐ ﺑﺮ ﻛﻤﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ، ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻛﻤﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ، ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﭘﺎﺭﻛﻬﺎ، ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺘﮕﺎﻫﻬﺎ ﻭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎﺳﺖ.

ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻫﺎﻱ ﻓﺴﺎﺩﭘﺬﻳﺮ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺩﺭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ، ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﺳﻮء ﻣﺤﻴﻂﺯﻳﺴﺘﻲ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻛﻤﻲ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﺳﻮء ﻣﺤﻴﻂﺯﻳﺴﺘﻲ ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺧﺎﻧﮕﻲ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ﻓﺴﺎﺩﭘﺬﻳﺮ ﮔﺮﺩﺩ.

ﻣﻘﺪﻣﻪ:

ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭﺁﻣﺪ، ﺑﺎﻻﺭﻓﺘﻦ ﺳﻄﺢ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮﮊﻳﻜﻲ ﺩﺭ ﺩﻫﻪﻫﺎﻱ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎﻱ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺁﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺿﻤﻦ ﺁﻧﻜﻪ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﺳﻮء ﻣﺤﻴﻂﺯﻳﺴﺘﻲ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻲ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﻭ ﺩﻓﻊ ﻧﺎﺻﺤﻴﺢ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻫﻪﻫﺎﻱ ﻗﺒﻞ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ، ﺯﻣﻴﻦ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻓﻦ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺯ ﻣﻜﺎﻥﻫﺎﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺟﻮﺩ، ﻣﺤﻞﻫﺎﻱ ﺩﻓﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺒﻌﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺗﺮﻛﻴﺒﺎﺕ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﻣﺤﻴﻂ ﺯﻳﺴﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺳﻮء ﻣﻲﮔﺬﺍﺭﻧﺪ .

ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ، ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ، ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺳﺎﺯﺍﻥ ﻋﺮﺻﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺗﻼﺵﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ Zero waste ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ Less waste ﺩﺭ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻭ As possible as low waste ﺩﺭ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ، ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻱ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ، ﺑﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱ ﻳﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﻴﺖ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻳﺎ ﺣﺬﻑ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﻮﺩ ﺍﻃﻼﻕ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ . ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﻤﺖ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺑﻜﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ.

ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺗﻮﻟﻴﺪ، ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱﻫﺎ ﺑﺮ ﺑﻬﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺮﮊﻱ ﻭ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺳﻤﻴﺖ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﻣﺼﺮﻑ، ﻫﺪﻑ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱﻫﺎ ، ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺁﮔﺎﻫﻲﻫﺎ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺯﻳﺴﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻛﻤﺘﺮ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ . ﻛﻤﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ، ﺩﺭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻛﻠﻲ ﺍﺵ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ،( Reduce ) ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺠﺪﺩ ( Reuse ) ﻭ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺖ (Recycle) ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺨﺶ ﺍﺻﻠﻲ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺍﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎ، ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎﺯﻱ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﻟﮕﻮﻱ ﻣﺼﺮﻑ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ، ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﻟﮕﻮﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ .

ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ، ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ۳ ﺗﺎ ۹ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺩﻗﻴﻖ ﺁﻥ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﻄﺢ ﺩﺭﺁﻣﺪ، ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﻣﺼﺮﻑ، ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺳﻨﺘﻲ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻳﻦ ﻋﺪﺩ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ۳ ﺗﺎ ۵ ﺩﺭﺻﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻴﻦ ۷ ﺗﺎ ۹ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ .

ﺑﺎ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻱ ﻓﻮﻕﺍﻟﺬﻛﺮ، ﺳﺮﻋﺖ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻧﺮﺥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻛﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻣﺜﻼً ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻧﺮﺥ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺍﺯ ۵.۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ۱۹۹۵ ﺗﺎ ۲۰۰۵ ﺑﻪ ۳.۹ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ۲۰۰۹ ﺗﺎ ۲۰۱۳ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﻋﺪﺩ ﺩﺭ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺍﺯ ۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ۱۹۹۰ ﺗﺎ ۲۰۰۰ ﺑﻪ ۳.۷ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ۲۰۰۵ ﺗﺎ ۲۰۱۰ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺩﻗﻴﻘﺘﺮ ﺗﻼﺵﻫﺎﻱ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﺮﺥ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺍﺯ ۵.۵ ﺑﻪ ۳.۹ ﺩﺭﺻﺪ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ ، ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﻣﺒﻠﻐﻲ ﻣﻌﺎﺩﻝ ۷۵۰ ﺩﻻﺭ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﻱ ﻫﺮ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎﺯﻱ ﻭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺖ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﻋﺪﺩ ﺩﺭ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ۵۶۰ ﺩﻻﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﻴﻪ ۴۷۵ ﺩﻻﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻲ ﺩﻳﮕﺮ، ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﻣﺒﻠﻐﻲ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺍﻟﻲ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺭﻳﺎﻝ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﻱ ﻫﺮ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﻧﺮﺥ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ۱.۵ ﺩﺭﺻﺪ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﮕﻮ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺟﺮﺍء ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﻣﺒﻠﻐﻲ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﻳﻜﺼﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻴﻠﻴﺎﺭﺩ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ. ﭘﺮ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﻠﻎ ، ﺁﻧﻬﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ۱.۵ ﺩﺭﺻﺪﻱ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ، ﺍﻣﻜﺎﻥﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻲ ﺩﻳﮕﺮ، ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ، ﺍﻣﺮﻱ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ، ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻲ ﻭ ﻣﺤﻴﻂﺯﻳﺴﺘﻲ ﺍﺳﺖ ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪﺩﻧﺒﺎﻝ ﺭﻭﺵﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﻧﺮﺥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﮔﺸﺖ.

برای دانلود گزارش کامل اینجا کلیک کنید

ﻣﻘﺪﻣﻪ

دوچرخه سواری امری ﻣﻬﻢ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻱ ﺯﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ، ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺍﺳﺖ .

ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻋﺒﻮﺭ ﻭ ﻣﺮﻭﺭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴﻪ ﻣﻮﺗﻮﺭﻱ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﻬﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺷﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺷﻬﺮﻧﺸﻴﻨﻲ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﺳﺖ ؛ ﺍﺯ ﺳﻮﻳﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺣﻮﺯﻩ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻼﺣﻈﺎﺕ ﺯﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ، ﺳﺎﻛﻨﺎﻥ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺍﻱ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ: ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﺧﺖ ﻫﺎﻱ ﻓﺴﻴﻠﻲ ،ﺁﻟﻮﺩﮔﻲ ﻫﻮﺍ ، ﺍﻧﺴﺪﺍﺩ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺷﻬﺮﻱ ﻭ …. ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻀﻼﺕ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻃﺮﺣﻬﺎﻱ ﻣﺘﻨﻮﻋﻲ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ؛ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺷﻬﺮﻱ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﺷﻬﺮﻱ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ، ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﺴﻴﺮﻫﺎﻱ ﻭﻳﮋﻩ دوچرخه ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺴﻴﺮ ﻫﺎﻱ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﻲ، ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻱ ﺗﺸﻮﻳﻘﻲ ﺑﺮﺍﻱ دوچرخه ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﻭ… ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻧﻘﺶﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺷﻬﺮﻱ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻌﻀﻼﺕ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﺷﻬﺮﻱ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺳﻬﻢ دوچرخه ﺩﺭ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺷﻬﺮ ﻫﺎ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺠﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﺟﻮﺍﻣﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻬﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﭘﻴﺸﺘﺎﺯ ﻭﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ دوچرخه ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺑﻪ ۳۰ ﺗﺎ ۴۰ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ.

ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﻮﻓﻖ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻲ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ دوچرخه ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﭘﺎﻙ ﺷﻬﺮﻱ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ.

ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ دوچرخه ﺳﻮﺍﺭی ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﺟﺰﺍﻱ ﺍﺳﺎﺳﻲ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﭘﺎﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﻲ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻱ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷﻬﺮﻱ .

” ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻃﺮﺡ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﺩﺭﻭ ﻳﻚ ﻭﺍﻛﻨﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺩﻳﺮ ﺑﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮﺍﺕ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺪﺕ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴﻪ ﻣﻮﺗﻮﺭﻱ ﺑﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﮔﺴﺘﺮﺵ دوچرخه سواری ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻫﺸﺖ ﺍﺻﻞ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻱ ( ITDP ) ﺟﻬﺖ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻱ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻛﺎﺭﺁﻣﺪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ .”

” دوچرخه سواری ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﻮﺛﺮﺗﺮﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﺷﻬﺮﻱ ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻫﺎﻱ ﻛﻮﺗﺎﻩ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻔﺮﻫﺎﻱ ﺣﺪ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ .

دوچرخه سواری ﻫﻴﭻ ﺁﺳﻴﺐ ﺯﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ، ﺳﻼﻣﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺍﺭﺗﻘﺎ ﺩﺍﺩﻩ ، ﻓﻀﺎﻱ ﻛﻤﻲ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻛﺎﺭﺑﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺮﺳﺎﺧﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﻘﺮﻭﻥ ﺑﻪ ﺻﺮﻓﻪ ﺍﺳﺖ .

ﻣﺰﺍﻳﺎﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ

ﺩﺭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻫﺎﻱ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﻳﺎ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻓﺮﺍﻏﺖ

-۱ ﺩﺭﺳﻔﺮﻫﺎﻱ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺷﻬﺮﻱ، ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺍﺯ ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﻛﻤﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺷﻠﻮﻍ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﻋﻤﻼ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.

-۲ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﻛﻤﺘﺮﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﻋﺒﻮﺭ ۰,۲۵) ﺗﺎ ( ۰,۳ ﻭ ﺟﺎﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻛﻤﺘﺮﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺎﺭﻛﻴﻨﮓ ﺣﺪﻭﺩ ( ۰,۱ ( ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ.

(۳ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺗﻤﻠﻚ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﺁﻥ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺭﺍﻩ ﻭ ﭘﺎﺭﮔﻴﻨﮓ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﻫﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻛﻢ ﺍﺳﺖ.

(۴ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ(ﺳﻮﺧﺖ ﻫﺎﻱ ﻓﺴﻴﻠﻲ) ﺭﺍ ﻣﺼﺮﻑ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ، ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ .

(۵ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻋﺎﺑﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻭﻛﻤﻚ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺁﻟﻮﺩﮔﻲ ﻫﻮﺍ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﮔﻲ ﺻﻮﺗﻲ ﺩﺍﺭﺩ.

(۶ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﺮﺩﺩ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻫﺎﻱ ۴ ﺍﻟﻲ ۵/۶ ﻛﻴﻠﻮ ﻣﺘﺮﻱ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴﻪ.
(۷ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎﻱ ﺛﺎﺑﺖ ﻭﺟﺎﺭﻱ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴﻪ

ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮﺍﺭﻱ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ

ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎﻱ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻲ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭ ﻧﺤﻮﻩ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻱ ﻫﺎﻱ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﭘﺎﻙ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻃﻴﻒ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻳﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ، ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﻴﺎ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻲ ﻋﺎﻣﻠﻲ ﺟﻬﺖ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺭﺱ ﻫﺎﻱ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﺤﻮﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻱ ﻫﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﻪ ﺍﺧﻴﺮ، دوچرخه سواری ﺩﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻲ، ﺁﻣﺮﻳﻜﺎﻱ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﻴﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻳﻪ ، ﺍﻓﺰﺍﻳﺸﻲ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ دوچرخه سواری ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺗﺒﺎﺩﻝ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﻱ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮﺍﺭﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺿﺮﻭﺭﻱ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﻘﺪﻣﻪ مدیریت رواناب

ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ آب ﺷﯿﺮﯾﻦ، رواناب ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽﻫﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻗﻠﯿﻢ ﺧﺸﮏ و ﻧﯿﻤﻪ ﺧﺸﮏ آن از آب ﻫﺎي ﺷﯿﺮﯾﻦ، ﺑﻬﺮه ﮐﻤﯽ ﺑﺮده اﺳﺖ. از ﻃﺮﻓﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ و اﻓﺰاﯾﺶ آﻟﻮدﮔﯽ ﻫﻮا، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﻬﺮي را ﺑﺮ آن ﻣﯽ دارد ﺗﺎ ﺑﺎ اﺗﺨﺎذ ﺗﺪاﺑﯿﺮ درﺳﺖ، ﺳﺮاﻧﻪ ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ را اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ و اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﯿﺴﺮ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﻣﮕﺮ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺼﺮف آب. ﺣﺎل ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﯿﺎز ﻣﺒﺮم ﺑﻪ آب و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﻤﺒﻮد ﻣﻨﺎﺑﻊ آب در ﮐﺸﻮر ﺟﻬﺖ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻧﯿﺎز آﺑﯽ در ﮐﺸﺎورزي و ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ اﺳﺘﻔﺎده درﺳﺖ و ﺑﻬﯿﻨﻪ از ﻣﻨﺎﺑﻊ آب ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺑﻮد.

اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﯿﺰان ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺑﺎرش در ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻞ آب دارﻧﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﺳﺖ، اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻗﻠﯿﻢ ﮐﻮﯾﺮي اﯾﺮان ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎرشﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت رﮔﺒﺎرﻫﺎي ﺑﺎ ﺷﺪت ﺑﺎﻻ و ﻣﺪت ﮐﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، وﯾﮋﮔﯽ اﯾﻦ ﻧﻮع ﺑﺎرش اﯾﺠﺎد رواناب زﯾﺎد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎرش ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﻟﺬا ﮐﻨﺘﺮل آﺑﮕﺮﻓﺘﯽ ﻣﻌﺎﺑﺮ و ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎي ﺷﻬﺮي و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از ﺑﺮوز ﻣﺸﮑﻼت ﺟﺎﻧﯽ، ﻣﺎﻟﯽ و رواﻧﯽ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻫﻤﻮاره دﻏﺪﻏﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻃﺮاﺣﺎن و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰان ﺷﻬﺮي و ﻣﻬﻨﺪﺳﯿﻦ آب ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﯿﺎز و ﮐﻤﺒﻮد ﻣﻨﺎﺑﻊ آب، اﺳﺘﻔﺎده از رواناب های ﺷﻬﺮي ﺑﻌﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﭘﺬﯾﺮ، ﺿﺮوري اﺳﺖ.

از اﯾﻦرو ﻻزﻣﺴﺖ ﭘﺲ از ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻤﯿﺖ و ﮐﯿﻔﯿﺖ رواﻧﺎﺑﻬﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روشﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮل، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻠﻬﺎي ﻣﻮرد ﻣﺼﺮف آن و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ روﺷﻬﺎي ذﺧﯿﺮه ﺳﺎزي اﻗﺪام ﺷﻮد.

اﻣﺮوزه ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺟﻤﻊآوري و ﻫﺪاﯾﺖ رواناب در ﻣﻨﺸﺄ، ﯾﮑﯽ از راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﻧﻮﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺎﻫﺶ ﺧﺴﺎرات ﺟﺎﻧﯽ و ﻣﺎﻟﯽ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ( Low Impact Development ) LID ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ روش ﻏﯿﺮ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﺘﺮل رواﻧﺎب ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻘﻠﯿﺪ از وﺿﻌﯿﺖ ﭘﯿﺶ از ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﮐﻨﺘﺮل رواﻧﺎب ﻣﻌﻄﻮف ﻣﯽﮔﺮدد.

روشﻫﺎي LID ﻣﻮﺟﺐ ارﺗﻘﺎ آب ﺑﺎران ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺒﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺣﻔﻆ و ﻧﮕﻬﺪاري ﺷﻮد ﻣﯽﮔﺮدد، ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺰاﺣﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ از ﺣﻮزه ﺣﺬف ﮔﺮدد. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﻫﺪاﯾﺖ آب ﺑﺎران در ﺑﺎمﻫﺎ و ﺣﯿﺎط ﻣﻨﺎزل ﺑﻪ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﮐﯿﻔﯿﺖ رواناب ، ﺗﻐﺬﯾﻪ آﺑﺨﻮان و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﮐﺎﻫﺶ رواﻧﺎب ﺧﺮوﺟﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮدد.

ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﯾﻦ روشﻫﺎ از ﻧﻈﺮ ﺑﻌﻀﯽ ﻃﺮاﺣﺎن ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺮاي ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﺎ ﺳﻄﻮح ﻧﻔﻮذ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻣﺤﺪود، ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد. اﻣﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ روشﻫﺎ در ﻫﺮ ﻧﻮع ﻣﻨﻄﻘﻪ اي ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ از درﺻﺪ ﺳﻄﻮح ﻧﻔﻮذﭘﺬﯾﺮ آن، ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺎﻫﺶ ﺧﺴﺎرات ﻧﺎﺷﯽ از رواناب ، ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻮده و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻃﺮاﺣﯽ واﺣﺪ ﻫﺎي ﮐﻨﺘﺮل و ﻫﺪاﯾﺖ رواﻧﺎب ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺑﺎ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮐﻤﺘﺮ و اﺟﺮاي ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ در ﭘﺎﯾﯿﻦدﺳﺖ، ﮔﺮدد.

روﯾﮑﺮدﻫﺎي LID ﺑﺮ اﺳﺎس اﻧﺘﺨﺎب روشﻫﺎي ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻘﯿﺎس ﮐﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮐﻨﺘﺮل و ﺣﻔﻆ وﺿﻌﯿﺖ ﻫﯿﺪروﻟﻮژي ﭘﯿﺶ از ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در آن از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ روشﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﮐﻪ (Best Management Practices) BMPs ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮔﺮدد.

BMPs ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاي از ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ و راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ اﻃﻼق ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﯿﻔﯽ- ﮐﻤﯽ رواناب ﻣﯽﮔﺮدد. درﮔﺬﺷﺘﻪ BMPs ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﻪ راﻫﮑﺎر ﺧﺎص ﮐﻨﺘﺮل و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رواناب ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ، اﻣﺎ اﻣﺮوزه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ روش و ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد از ﺑﯿﻦ ﮔﺮوﻫﯽ از راﻫﮑﺎرﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺮاح ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب آﻧﻬﺎ در داﺧﻞ ﮐﺸﻮر ﻫﯿﭻ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻣﺸﺨﺼﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﺻﺮﻓﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﺪف ﻃﺮاح و ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ- ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﻫﺮ ﮐﺪام از آﻧﻬﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮔﺮدد.

ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ روشﻫﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﺑﻪ دو روش ﮐﻠﯽ ذﯾﻞ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻨﺪي ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ:

اﻟﻒ- اﻗﺪاﻣﺎت و اﺳﺘﺮاﺗﮋيﻫﺎي ﻏﯿﺮﺳﺎزهاي

ب- اﻗﺪاﻣﺎت و اﺳﺘﺮاﺗﮋيﻫﺎي ﺳﺎزهاي

اﻫﺪاف اﺳﺘﺮاﺗﮋيﻫﺎي ﻏﯿﺮﺳﺎزهاي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رواناب ﺑﺼﻮرت ﮐﻠﯽ ﺑﻪ 8 ﻓﺎز ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح زﯾﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ :

-1 ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﮐﯿﻔﯿﺖ آب ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﺧﺎكﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

-2 ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از زﻫﮑﺶﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﺳﺒﺰ

-3 ﮐﺎﻫﺶ ﺳﻄﻮح ﻧﻔﻮذ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ و اﻧﻘﻄﺎع ﺣﺮﮐﺖ آب ﺑﺮ روي ﺳﻄﻮح ﻧﻔﻮذﻧﺎﭘﺬﯾﺮ

-4 ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﺪن ﮐﺎﻫﺶ زﻣﺎن ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺣﻮزه (اﻓﺰاﯾﺶ زﻣﺎن ﺗﻤﺮﮐﺰ و ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ ﮐﺎﻫﺶ ﭘﯿﮏ رواﻧﺎب)

-5 ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﺪن ﺗﺮاﮐﻢ ﺧﺎك

-6 ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي از ﭘﻮﺷﺶ ﮔﯿﺎﻫﯽ ﺑﻮﻣﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﻤﻦ ﮐﺎري ﻫﺎ، ﮐﻮدﻫﺎ و آﻓﺖﮐﺶﻫﺎ

-7 ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي از ﺗﺨﻠﯿﻪ ﮐﺎﻧﺎلﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺷﺪه از ﭘﻮﺷﺶ ﮔﯿﺎﻫﯽ ﭘﺎﯾﺪار

-8 ﺣﺪاﻗﻞ دﺳﺖ ﺧﻮردﮔﯽ ﻣﺤﯿﻂ از ﻗﺒﯿﻞ ﺗﺴﻄﯿﺢ ﺳﻄﻮح ﻃﺒﯿﻌﯽ و… .

اﻗﺪاﻣﺎت و روشﻫﺎي ﺳﺎزهاي ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﻗﺪاﻣﺎﺗﯽ اﻃﻼق ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ اﮔﺮ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻣﻨﺸﺎ رواناب اﻋﻤﺎل ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﻨﺘﺮل و ﺗﺼﻔﯿﻪ رواناب ﻣﯽﮔﺮدد. از اﻧﻮاع آﻧﻬﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ اﺣﺪاث ﺣﻮﺿﭽﻪﻫﺎ، ﻓﯿﻠﺘﺮﻫﺎ و ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ ﻫﺮ اﻗﺪاﻣﯽ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ اي اﻋﻢ از ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ، ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﺗﺠﺎري اﻧﺠﺎم ﺷﻮد، اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺎﻫﺶ اﻧﺪازه روشﻫﺎي ﺳﻨﺘﯽ ﺷﺪه و ﯾﺎ ﻗﺮار ﮔﯿﺮي آﻧﻬﺎ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

در اﯾﻦ ﮔﺰارش ﺑﺼﻮرت اﺟﻤﺎﻟﯽ روشﻫﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﺳﺎزهاي و ﻏﯿﺮ ﺳﺎزهاي ﻫﺪاﯾﺖ و ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻤﯽ ﮐﯿﻔﯽ رواناب ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮔﺮدد.

ﻣﻌﺮﻓﯽ روشﻫﺎي LID/BMPs

ﺑﺎم ﺳﺒﺰ

ﯾﮑﯽ از روشﻫﺎي LID اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺎمﻫﺎي ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺷﺪه از ﭘﻮﺷﺶ ﮔﯿﺎﻫﯽ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد وﺿﻌﯿﺖ ﮐﯿﻔﯽ رواﻧﺎب ﻣﻮﺟﺐ ذﺧﯿﺮه آب و ﮐﺎﻫﺶ اﺗﻼف اﻧﺮژي ﻣﯽﺷﻮد.

اﯾﻦ ﭘﻮﺷﺶ از ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﺎﯾﻖ، ﻟﻮﻟﻪﻫﺎي زﻫﮑﺶ و ﻻﯾﻪﻫﺎي ژﺋﻮﺳﻨﺘﺘﯿﮏ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ.

اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ روش LID ﻧﯿﺎز ﺑﻪ آﻣﻮزش ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺳﺘﻔﺎده و ذﺧﯿﺮه از آب ﺑﺎران دارد ﺧﺼﻮﺻﺎً در اﯾﻦ روش ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎﻟﮏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻬﺮه ﺑﺮدار آن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ از ﻃﺮف اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.

ﺷﺮاﯾﻂ اﻗﺘﺼﺎدي راه اﻧﺪازي و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﺎزهاي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺤﻤﻞ آب و ﻻﯾﻪﻫﺎي ذﮐﺮ ﺷﺪه از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ در اﺣﺪاث ﺑﺎمﻫﺎي ﺳﺒﺰ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

از ﻣﺰاﯾﺎي اﺳﺘﻔﺎده از آن در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺘﺮاﮐﻢ ﺷﻬﺮي ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ رواﻧﺎب، ﮐﺎﻫﺶ اوج رواناب ، ﺑﻬﺒﻮد وﺿﻌﯿﺖ ﮐﯿﻔﯽ رواﻧﺎب و ﺳﺎزﮔﺎري ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ اﺷﺎره ﮐﺮد. ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در زﻣﯿﻨﻪ ﮐﯿﻔﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﺗﺎ 65 درﺻﺪي ﭘﺎراﻣﺘﺮ ﻫﺎي ﮐﯿﻔﯽ از ﻗﺒﯿﻞ TSS ، ﻓﻠﺰات ﺳﻨﮕﯿﻦ و ﻣﻮاد ﺑﯿﻤﺎري زا ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

از ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎي اﺟﺮاي اﯾﻦ روش ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد:

– 1 ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ آن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ روشﻫﺎي ﺳﻨﺘﯽ

– 2 ﺑﺮاي ﺑﺎم ﺑﺎ ﺷﯿﺐ ﺗﻨﺪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﯿﺴﺖ (ﺑﯿﺶ از 25 ﺗﺎ 30 درﺟﻪ از ﻗﺒﯿﻞ ﺳﻮﻟﻪ ﻫﺎي ﺻﻨﻌﺘﯽ).

– 3 ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ و ﻧﮕﻬﺪاري از ﭘﻮﺷﺶ ﮔﯿﺎﻫﯽ و ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺳﺎزه ﺳﻘﻒ دارد.

– 4 در ﺻﻮرت آﺳﯿﺐ و ﻋﺪم اﺟﺮاي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻔﻮذ آب ﺑﻪ داﺧﻞ ﺳﻘﻒ ﻣﯽﺷﻮد.

– 5 ﻧﯿﺎز ﺑﻪ آﺑﯿﺎري زﯾﺎد در زﻣﺎن رﺷﺪ و ﺟﻮاﻧﻪ زدن ﮔﯿﺎه

ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎ و ﻣﺰاﯾﺎي ﭘﯿﺶ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ روﯾﮑﺮد ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﻫﺰﯾﻨﻪ و ﻧﮕﻬﺪاري ﺷﺨﺼﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻮل و اﺟﺮاﯾﯽ ﺑﻮدن آن ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎزي اﺳﺖ.

ﺳﯿﺴﺘﻢ ذﺧﯿﺮه آب ﺑﺎران در ﻣﻨﺎزل

اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺨﺎزن و ﺑﺸﮑﻪﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ آب، راﯾﺞﺗﺮﯾﻦ روش اﺳﺘﺤﺼﺎل آب ﺑﺎران ﺑﺮاي آﺑﯿﺎري ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ ﺧﺎﻧﮕﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﺑﺸﮑﻪﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ، ﺑﺮاي ﺟﻤﻊآوري و ذﺧﯿﺮه رواناب ﭘﺸﺖ ﺑﺎمﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﺮون ﻣﺴﯿﺮي، ﻧﺼﺐ و ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ.

ذﺧﯿﺮه آب ﺑﺎران در ﻣﻨﺎزل، ﺷﺎﻣﻞ اﻧﻮاع اﻗﺪاﻣﺎت از ﻗﺒﯿﻞ اﺣﺪاث ﺣﻮﺿﭽﻪﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺖ داﺋﻤﯽ آب ﺑﺎران در داﺧﻞ ﺑﺎﻏﭽﻪ، اﻧﺒﺎره ﻫﺎي ﺟﺬب ﺑﺎران، ﺑﺸﮑﻪﻫﺎي ذﺧﯿﺮه آب ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﺸﮑﻪﻫﺎي آب ﺑﻪ ﻃﻮر ﮔﺴﺘﺮده ﺗﺮي در ﮐﺸﻮر ﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد.

ﻣﺤﺪوده ﻋﻤﻠﮑﺮد آﻧﻬﺎ در ﺗﻘﻠﯿﻞ ﺑﺎر آﻻﯾﻨﺪﮔﯽ رواﻧﺎب و ﮐﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ و ﭘﯿﮏ رواناب اﻧﺪك اﺳﺖ و ﺻﺮﻓﺎ روش ﮐﺎرآﻣﺪي از اﺳﺘﻔﺎده از آب ﺑﺎران در ﻣﻨﺎزل ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

از ﻣﺰاﯾﺎي اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد:

-1 ﻧﺼﺐ و راه اﻧﺪازي آﺳﺎن

-2 ﻗﯿﻤﺖ ارزان

-3 آب ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺑﺮاي ﻣﺼﺎرف ﺑﺎﻏﭽﻪ اي ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﯽﮔﺮدد

-4 اﻧﻔﺼﺎل ﻫﯿﺪروﻟﯿﮑﯽ ﭘﺸﺖ ﺑﺎم از ﺷﺒﮑﻪ آﺑﻬﺎي ﺳﻄﺤﯽ

اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ روش ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺷﺮح زﯾﺮ دارد:

-1 ﺧﻄﺮ ﺑﺎﻻي ﮔﺮﻓﺘﮕﯽ در ﮔﻠﻮﮔﺎه

-2 ﺑﻬﺒﻮد ﻧﺎﭼﯿﺰ ﮐﯿﻔﯿﺖ آب

-3 ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ اﭘﺮاﺗﻮر ﻣﺎﻟﮏ دﺳﺘﮕﺎه اﺳﺖ ﻫﯿﭻ ﺗﻀﻤﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺻﺤﯿﺢ آن ﻧﯿﺴﺖ.

-4 ﻗﺮار دادن اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ وﺟﻮد ﻓﻀﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ اﺳﺘﻘﺮار آن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺮاﮐﻢ ﺑﺎﻻ در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان و ﻋﺪم ﺗﻌﺒﯿﻪ آن در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﺳﺎزيﻫﺎ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ در ﺣﯿﺎط ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻓﻀﺎ اﺷﻐﺎل ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ، ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮد اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ در ﺣﯿﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻨﺎ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.

-5 در ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ از ﻗﺒﯿﻞ ﺗﻬﺮان ﮐﻪ ﺑﺎرش در آن ﻣﺤﺪود ﺑﻪ 4 ﻣﺎه ﺳﺎل اﺳﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﮔﺰﯾﻨﻪاي ﺑﺎ ﮐﺎرآﻣﺪي ﺑﺎﻻ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

ﭼﻜﻴﺪﻩ

ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ جمعیت ﺩﺭ ﻛﺸـﻮﺭﻫﺎﻱ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘـﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺣـﺎﻝ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﻣـﻮﺭﺩ ﻧﻈـﺮ ﻗـﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎﻱ ﻛﺎﻫﺶ جمعیت ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ﺍﺧﻴـﺮ ﺑـﻪ ﻛﺸـﻮﺭﻫﺎﻱ ﺩﺭ ﺣـﺎﻝ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﻲﺩﻫﻨﺪ.

ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺣﺎﻟﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫـﺎﻱ ﻛـﺎﻫﺶ جمعیت ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻲ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﺷـﺪﻩﺍﻧـﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳـﻦ ﻣﻘﺎﻟـﻪ ﺳـﺆﺍﻝ ﺍﺻﻠﻲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎﻱ ﻛﺎﻫﺶ جمعیت ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﻨﺒـﻪﻫـﺎﻱ ﺍﻗﺘﺼـﺎﺩﻱ ﻭ ﺍﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ. ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺳﻮﺍﻝ ﻣـﻮﺭﺩ ﻧﻈـﺮ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮﺍﺭﺩﻫﻴﻢ.

ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑـﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﺣﺮﻛﺎﺕ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺑﺎﺭﻭﺭﻱ ﻭ ﻣﻮﺍﻟﻴﺪ ﻭ ﻣـﺮﮒ ﻭ ﻣﻴـﺮ ﺭﺍ ﻣـﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳـﻲ ﻗـﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳـﻢ. ﺳـﭙﺲ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎﻱ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎﻱ ﺯﺍﺩ ﻭ ﻭﻟﺪ، ﺷﺎﺧﺺﻫﺎﻱ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻣﻴﺮ، ﺷﺎﺧﺺﻫـﺎﻱ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ ﻃﻼﻕ ﻭ ﻫﺮﻡ ﺳﻨﻲ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬـﺎﻥ ﻣـﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳـﻲ ﻗـﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺍﺳـﺖ. ﺳـﭙﺲ ﺳـﻴﺮ ﺭﺷـﺪ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ جمعیت ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎﻱ ﺁﻣﺎﺭﻱ جمعیتی ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎﻱ ﻗﺒﻠﻲ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﻧﺮﺥ ﻧﺰﻭﻟﻲ ﺭﺷﺪ جمعیت ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨـﺪ، ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﻴﺮﻱ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﻛﺎﻫﺶ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻛـﻪ ﻫﺰﻳﻨـﻪ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﺤﻘﻖ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺪﻡ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﺑـﻪ ﺩﻧﺒـﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫـﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻟﺬﺍ ﺭﺷﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﻭ ﺑﺎﻝ ﻳﻚ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻭ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻣﻠﺰﻭﻡ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻫﺴﺘﺪ.

ﻛﻠﻤﺎﺕ ﻛﻠﻴﺪﻱ

ﺟﻤﻌﻴﺖ، ﺭﺷﺪ جمعیت ، ﺷﺎﺧﺺﻫﺎﻱ جمعیتی، ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎﻱ جمعیتی، ﻧﻴﺮﻭﻱ ﻛﺎﺭ

ﻣﻘﺪﻣﻪ

ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻧﺮﺥ ﺭﺷﺪ ﺳﺎﻻﻧﻪ جمعیت ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺣﺪﻭﺩ ۲/۱ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺳـﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻧﺮﺥ ﺭﺷﺪ ﺳﺎﻻﻧﻪ جمعیت ﺩﺭ ﺍﻛﺜﺮ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ۰/۶ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻧـﺮﺥ ﺭﺷـﺪ ﺟﻤﻌﻴﺘﺸـﺎﻥ ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲﺭﺳﺪ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﺟﻠﻮﻱ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺟﻤﻌﻴﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﮓ ﺧﻄﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺧـﻮﺩ ﺑـﻪ ﺻـﺪﺍ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻧﺮﺥ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ، ﻧﺮﺥ ﺯﺍﺩ ﻭ ﻭﻟﺪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭ ﺭﻭﻧﺪ ﻛﺎﻫﺸﻲ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﮔﻲ ﻣﺸﻮﻕﻫﺎﻱ ﺯﻳـﺎﺩﻱ ﺑـﺮﺍﻱ ﺍﻓـﺰﺍﻳﺶ ﺟﻤﻌﻴـﺖ ﻭ ﺗﻮﻟـﺪ ﻧـﻮﺯﺍﺩﺍﻥ ﺍﺗﺨـﺎﺫ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ.

ﺳﻮﺍﻝ ﺍﺻﻠﻲ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎﻱ ﻛﺎﻫﺶ جمعیت ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ؟ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺟﻮﺍﻥ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺍﺳﻼﻣﻲ، ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻋﻤﺪﻩﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﻗﺪﺭﺕﻫـﺎﻱ ﺍﺳـﺘﻌﻤﺎﺭﻱ ﺑـﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﺧﻄﺮ ﺗﻠﻘﻲ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺴـﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻛﺸـﻮﺭﻫﺎﻱ ﻏﺮﺑـﻲ ﻧﻴـﺰ ﻧﮕﺮﺍﻧـﻲ ﺩﻳﮕـﺮ ﻗﺪﺭﺕﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ. ﺭﺷﺪ ﻣﻨﻔﻲ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻧﮋﺍﺩ ﺍﺭﻭﭘﺎﻳﻲ ﻭ ﺯﺍﺩ ﻭ ﻭﻟﺪ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ، ﻣـﻲﺗﻮﺍﻧـﺪ ﺩﺭ ﺑﺴـﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ، ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺛﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.

ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫـﺎﻱ ﻛـﺎﻫﺶ جمعیت ﻭ ﺣﻤﺎﻳـﺖ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎﻥ ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎ ﺩﺭ ﻛﺸـﻮﺭ ﻣـﺎ ﻧﻴـﺰ ﺑﺎﻳـﺪ ﻣـﻮﺭﺩ ﺑﺎﺯﻧﮕﺮﻱ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ. ﻟﺬﺍ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻳﺎ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﻲﺭﺳﺪ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﻣﻬﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﻛﻨﺘﺮﻝ جمعیت ﺩﺭ ﺭﺍﺳﺘﺎﻱ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺧﻴـﺮ؟

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﺍﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﻛـﺎﻫﺶ ﻧـﺮﺥ ﺭﺷـﺪ جمعیت ، ﺑـﻪ ﺍﻳـﻦ ﻧﺘﻴﺠـﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺎﻳﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺸـﻮﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛـﻪ ﺳﻴﺎﺳـﺖﻫـﺎﻱ ﺷـﺪﻳﺪ ﻛﻨﺘﺮﻝ جمعیت ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﭘﻴﺮﻱ جمعیت ﻭ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﭘﺬﻳﺮﻱ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣـﺪ ﺑـﺮﺍﻱ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﻛﺎﺭ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎﻱ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﭘـﻴﺶ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘـﻪﺍﻧـﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻧﺴﻞ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮﻱ جمعیت ﻭ ﺑﻮﺟـﻮﺩ ﺁﻣـﺪﻥ ﻋـﺎﺩﺍﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺪ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻧـﺮﺥ ﺭﺷـﺪ جمعیت ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﺳﺖ.

ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﺮﺥ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ

ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﭘﺮﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲﺷـﺪ. ﺑﻄﻮﺭﻳﻜـﻪ ﺩﺭ ۵۰۰ ﺳـﺎﻝ ﭘـﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻴﻼﺩ ﻣﺴﻴﺢ ﻃﺒﻖ ﮔﺰﺍﺭﺷﺎﺕ ﻣﻮﺭﺧﺎﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﺪﻭﺩ ۴۰-۵۰ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔـﺮ ﺑـﻮﺩﻩ ﻭ ﺷـﻬﺮﻫﺎﻱ ﭘﺮجمعیت ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺟﻨﮓﻫﺎﻱ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺑﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦﻫﺎﻱ ﭘﻬﻨـﺎﻭﺭ ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻲ ﻭﺳﻴﻊ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺮﺯﻫﺎﻱ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻲ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻛﺸﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺧﻮﻧﺒﺎﺭ، ﺷﻴﻮﻉ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱﻫﺎﻱ ﻭﺍﮔﻴﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺳـﻮﺍﻧﺢ ﻃﺒﻴﻌﻲ، ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦﻫﺎﻱ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺣﺪﻭﺩ ۸ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺯﻧﺪﮔـﻲ ﻣﻲﻛـﺮﺩﻧﺪ. ﻳﻌﻨـﻲ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻗـﺮﻥ ۱۹ ﻣﻴﻼﺩﻱ ﺣﺪﻭﺩ ۸-۱۰ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔـﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣـﺮﺯﻫﺎﻱ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﻣﻲﺯﻳﺴﺘﻨﺪ.

ﺭﺷﺪ ﺳﺎﻻﻧﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳـﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ۰/۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻﻱ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻣﻴﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۲۸۰ ﻫﺠﺮﻱ ﺷﻤﺴﻲ ﺣﺪﻭﺩ ۱۰ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﺮﺩﻧﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ۱ ﻗﺮﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۷۵ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ۶ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺯ ۶۰ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﮔﺬﺷﺖ.

ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺭﺷﺪ ﻃﺒﻴﻌﻲ جمعیت : ( Natural Growth Rate)

ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﻣﺒﻨﺎﻱ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻣﻴﺮ ﻭ ﺯﺍﺩ ﻭ ﻭﻟﺪ ﺑﺎ ﻓﺮﺽ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺤـﺖ ﺗـﺄﺛﻴﺮ ﻧﻮﺳﺎﻧﺎﺕ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﺪ:

ﺑﺮﻣﺒﻨﺎﻱ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻳﻨﺪﻩ جمعیت ﻭ ﺍﻓـﺰﺍﻳﺶ ﻳـﺎ ﻛـﺎﻫﺶ ﺁﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭﻧﻈﺮ ﻛﺮﺩ. ﺑﺮﻃﺒﻖ ﻳﻚ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﻨﺪﻱ ﻛﻠﻲ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺭﺷﺪ جمعیت ﺭﺍ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪﻱ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ:

ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ: ۰/۱ ﺩﺭﺻﺪ جمعیت ﺛﺎﺑﺖ

ﺭﺷﺪ جمعیت ۰/۱-۰/۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺭﺷﺪ ﺿﻌﻴﻒ

ﺭﺷﺪ جمعیت ۰/۵-۱ ﺩﺭﺻﺪ ﺭﺷﺪ ﻣﺘﻮﺳﻂ

ﺭﺷﺪ جمعیت ۱-۱/۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺭﺷﺪ ﺳﺮﻳﻊ

ﺭﺷﺪ جمعیت ۱/۵-۲ ﺩﺭﺻﺪ ﺭﺷﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺮﻳﻊ

ﺭﺷﺪ جمعیت < ۲ ﺩﺭﺻﺪ ﺭﺷﺪ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﻱ ﺟﻤﻌﻴﺖ

. ﺩﺭ ﺭﺑﻊ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﻥ ﻓﻌﻠﻲ ﺗﻐﻴﻴـﺮ ﺻﻌﻮﺩﻱ ﺳﺮﻳﻊ ﺩﺭ ﻧﺮﺥ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺪﻟﻴﻞ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺭﻓﺎﻫﻲ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﻣﻜﺎﻧـﺎﺕ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻲ ﻭ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﻭﺍﮔﻴﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﻛﺸﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺎ ﻧﻴﻤﻪ ﻗﺮﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺎ ﻫﻤـﺎﻥ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺑﺎﻻ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻣﻮﻗﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻱ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻗـﻢ ۲/۷ ﺩﺭﺻﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﺩﻫﻪ ۱۳۵۵-۱۳۶۵ ﺍﻓـﺰﺍﻳﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺳﺮﻳﻊ ﻧﺮﺥ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﻴﺎﺳﺘﮕﺬﺍﺭﻱﻫﺎﻱ ﺩﻭﻟﺖﻫﺎﻱ ﻭﻗﺖ، ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻛﻨﺪﺗﺮ ﺷـﺪ.

ﺍﻣـﺎ ﻣﺘﺎﺳـﻔﺎﻧﻪ ﺍﻳـﻦ ﻧـﺮﺥ ﻧﺰﻭﻟﻲ ﺩﺭ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺸﻮﺭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﺸﻜﻞ ﺑـﺰﺭﮒ ﭘﻴﺮﻱ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻧﺴﻞ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﻛﺎﺭ ﺟﻮﺍﻥ، ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﺟﺪﻱ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﻱ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻱ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﺑﺰﺭﮒ، ﻧﺮﺥ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺎﻫﺶ ﺁﻥ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺁﻥ ﺭﺷﺪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﻓﺮﺻﺖﻫـﺎﻱ ﺟﺪﻳـﺪ ﺷـﻐﻠﻲ ﻧﻴـﺰ ﺟﻬـﺖ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺳﻄﺢ ﺭﻓﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﺑﻨﺪ.

ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﻧﺮﺥ ﺭﺷﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ

ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻭﺳﻌﺖ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻲ، ﻗﺪﻣﺖ ﺗﻤﺪﻥ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺯﻳﺴﺘﻲ، ﺗﻮﺯﻳـﻊ ﺟﻤﻌﻴـﺖ ﺩﺭ ﺳـﺮﺯﻣﻴﻨﻬﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠـﻒ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ. ﻛﻤﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺁﻣﺎﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۰ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺩﺭﺻﺪ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﺭﻩﻫـﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠـﻒ ﺯﻧـﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺑﺪﻳﻦ ﺷﺮﺡ ﻣﻲﺑﺎﺷـﺪ ﻛـﻪ %۶۰ ﻣـﺮﺩﻡ ﺟﻬـﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺳـﻴﺎ % ۹ ، ﺩﺭﺁﻣﺮﻳﻜـﺎﻱ ﻻﺗـﻴﻦ ﻭ ﻛﺎﺭﺍﺋﻴـﺐ %۵ ، ﺩﺭ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎﻱ ﺷﻤﺎﻟﻲ %۱۲ ، ﺍﺭﻭﭘﺎ %۱۳ ، ﺩﺭ ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ ﻭ %۱ ﺩﺭ ﻗﺎﺭﻩ ﺍﻗﻴﺎﻧﻮﺳﻴﻪ ﺳﻜﻨﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻫﻨـﻮﺯ ﻫـﻢ ﺷـﺮﺍﻳﻂ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺯﻳﺴﺘﻲ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﻱ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﻮﭺ ﺟﻤﻌﻴﺖﻫﺎ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻲ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮﺗﻬـﺎ ﺑﻴﺸـﺘﺮ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﺮ ﺭﻓﺎﻫﻲ، ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ.

چکیده                                   

 مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاب آوری، هوش هیجانی و مؤلفه های آن در زنان سرپرست و غیر سرپرست خانوار شهر کرمانشاه می باشد.

روش:روش تحقیق دراین پژوهش از نوع علی ـ مقایسه ای یا پس رویدادی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را زنان سرپرست خانوار تحت پوشش مجتمع های حمایتی سازمان بهزیستی شهر کرمانشاه تشکیل می دهد. از بین سه مرکز حمایتی، کلینیک مددکاری ساحل امید به صورت تصادفی انتخاب شد و به 102نفر از زنان تحت پوشش پرسشنامه داده شد و به همین تعداد نیز از زنان غیر سرپرست برای مقایسه با گروه فوق همتا سازی شدند و پرسشنامه در اختیار آنها قرار گرفت.

به منظور اندازه گیری متغیرها از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسن وپرسشنامه هوش هیجانی شرینگ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون t گروههای مستقل انجام گرفت.

یافته ها: یافته ها نشان داد که بین دو گروه در متغیرتاب آوری و دو مؤلفه خود انگیزی و خودکنترلی تفاوت معنادار وجود دارد.

نتایج:  به نظر می رسد گروه زنان سرپرست خانوار در مقایسه با زنان غیر سرپرست خانوار به واسطه رویارویی با مشکلات بیشتردر عامل   تاب آوری، خود انگیزی و خود کنترلی نمرات بالاتری کسب کردند.

واژه های کلیدی: تاب آوری، هوش هیجانی، زنان سرپرست خانوار، غیر سرپرست خانوار     

مقدمه

در سالهای اخیر رویکرد روانشناسی مثبت گرا با تکیه بر شعار توجه به استعدادها و توانمندیهای انسان مورد توجه پژوهشگران حوزه های مختلف روانشناسی قرار گرفته است. این رویکرد بر شناسایی سازه ها و پرورش توانمندیهایی تاکید می کند که ارتقاء سلامت و شادکامی انسان را فراهم می کند. از جمله مهمترین راهبرد که در  این رویکرد مورد توجه پژوهشگران است،  تاب آوری را می توان نام برد .

تاب آوری به فرایند انطباق مثبت با تجربه های تلخ و نا گوار اطلاق می شود و فراتراز جان سالم به در بردن از استرس و ناملایمات زندگی است. گارمزی و ماستن (1991)تاب آوری را فرایندیا توانایی سازگاری موفقیت آمیز به رغم شرایط چالش انگیز و تهدید کننده تعریف کرده اند.کانر و دیویدسن(2003) معتقدند تاب آوری توانایی فرد در برقراری تعادل زیستی-روانی در شرایط خطرناک است.  همچنین بازگشت به تعادل اولیه یا رسیدن به تعادل سطح بالاتر(در شرایط تهدید کننده) است و از این رو سازگاری موفق در زندگی را فراهم می کند.     

محققان تاب آوری و آسیب پذیری را دو قطب متضاد یک پیوستار می دانند. آسیب پذیری به افزایش احتمال پیامدهای منفی در برابر خطرات اطلاق می شود.  

از نظر فریوبرگ، بارائوگ، مارتینوسن،روسنونیگ وهجمدال (2005)افراد تاب آور انعطاف پذیری بیشتری در مقابل شرایط آسیب زا دارند و خود را در برابر این شرایط حفاظت می کنند ، آنها دارای منبع کنترل درونی هستند، رفتارهای اجتماعی سازش یافته، همدلی با دیگران و خودپنداره مثبت دارند. در مطالعات اولیه ای که در زمینه تاب آوری صورت گرفته، تصور می شد که تاب آوری خصیصه افراد فوق العاده است.

اما پژوهش های اخیر نشان داده اند که تاب آوری خصیصه افراد فوق العاده نیست و در افراد مختلف و سطوح متفاوت تحول شامل کودکی، نوجوانی و بزرگسالی مشاهده می شود. عوامل زیادی برتاب آوری موثر است که از جمله  می توان نقش هوش را  در نظر گرفت. یافته هایی دردسترس است که هوش را یک عامل تعیین کننده در تاب آوری می دانند.   

امروزه گونه ای دیگر از هوش به غیر از هوش عمومی که توسط آزمونهای سنتی هوش سنجیده می شود مد نظر است تحت عنوان هوش هیجانی که ریشه در نظریه هوش بین شخصی و درون شخصی گاردنر دارد و اولین بار توسط مایر وسالوویدر سال 1990 مطرح شد. مایر و سالووی هوش هیجانی را توانایی ادراک عواطف،جهت دستیابی به احساساتی  سازنده که به کمک آنها بتوان به ارزیابی افکار، فهم عواطف و دانش عاطفی خود پرداخت و با استفاده از آن بتوان موجبات پرورش احساسات و رشد هوش خود را فراهم ساخت می دانند.

هوش هیجانی نوعی از هوش اجتماعی بوده و عبارت است از توانایی تشخیص و بیان هیجان در خود و دیگران و استفاده از آنها برای هدایت افکار و اعمال.

شواهد بالینی گوناگونی وجود دارد که نشان می دهند که افرادی که از هوش هیجانی پایینی برخوردارند، به نا آگاهی عاطفی مبتلا بوده، در تنظیم عواطف خود دچار مشکل می باشند. در واقع آشفتگی های هیجانی با جنبه های بنیادینی از روان گسیختگی ، اختلالهای روان ـ تنی و اختلالهای شخصیت در ارتباط بوده و هر اختلال توصیف شده درDSM IV در بر دارنده آشفتگی در عاطفه یا تنظیم آن است.

رابطه مستقیم بین هوش هیجانی و زندگی سالم نشان می دهد که توجه به هیجانات، آگاه بودن وآگاه ماندن از آنها و استفاده کردن از آنها در راهنمایی کردن رفتار، اهمیت زیادی دارد. هوش هیجانی در برگیرنده مؤلفه هایی مانند مهارت خودگردانی ، خود آگاهی، خود کنترلی ، مهارتهای اجتماعی، همدلی  ومهارتهای حل مساله می باشد که همه این مؤلفه ها به گونه ای قابل آموزش هستند. نظریه پردازان هوش هیجانی بر این باورند که بین هوش هیجانی و قدرت مقابله با موقعیت های مخاطره آمیز رابطه مثبت وجود دارد و بالا بودن هوش هیجانی را به عنوان یک عامل محافظت کننده مطرح نمودند.

  خانواده از جمله نهادهای مقدم و ضامن سلامتی جامعه است. خانواده به عنوان اولین کانونی که فرد در آن قرار می گیرد دارای اهمیت شایان توجهی است.اولین تأثیرات محیطی که فرد دریافت می کند از محیط خانواده است و حتی تاثیر پذیری فرد از سایر محیطها می تواند نشأت گرفته از همین محیط خانواده باشد. انحرافات خانواده، عدم سلامت روانی خانواده، مشکلات اجتماعی و اقتصادی خانواده از لحاظ تأثیری که روی اعضاء خود دارد جامعه را تحت تأثیر قرار می دهد، از این لحاظ سلامت یک جامعه به سلامت خانواده های آن وابسته است.

عوامل متعددی از جمله جنگ، شهر نشینی، طلاق، اعتیاد همسر، مرگ همسرونظایر آن موجب تغییر ساختار خانواده و افزایش تعداد خانواده های تک والدی با سرپرستی زنان در سراسر جهان است. در مواردی که سرپرستی خانواده به صورت ناگهانی از مرد به زن منتقل می شود شرایط نا امنی شامل از دست دادن درآمد، تربیت فرزند،ایفای نقش دوگانه ی پدرومادری برای زنان فراهم می شود که این شرایط موجب شکل گیری استرسها و فشارهای شخصی، روانی و اجتماعی بر دوش زن می شوند ،که می توانند سلامت روانی و خانوادگی زن را به خطر بیندازند.  بر اساس بررسی های انجام شده، نگرانی ، اضطراب و نا امنی بیشترین دغدغه زنان سرپرست خانوار نسبت به آینده خود و فرزندانشان بوده است.

با توجه به مطالب فوق الذکر و همچنین نتایج پژوهش هایی که حاکی ازاین  موضوع است که بین تاب آوری و هوش هیجانی ارتباط وجود دارد، وپژوهش هایی که این دو سازه را قابل آموزش می دانند ،هدف از انجام این پژوهش بررسی این دو مولفه در دو گروه از زنان می باشد.  زنانی که در معرض فشارها و تعارض های بیشتری هستند در مقابل زنانی که شاید نسبت به گروه قبل فشار کمتری را متحمل می شوند.

اغلب تحقیقات انجام شده در زمینه این دو سازه بر روی  کودکان و نوجوانان و یا گروه هایی که دچار آسیب شده اند صورت پذیرفته ، و در این میان گروه هایی هم هستند که در بطن مشکلات و انواع فشارها و تعارضات قرار دارند اما آنچنان که باید مورد توجه قرار نگرفته اند. در پژوهش حاضر به بررسی تاب آوری و هوش هیجانی در زنان سرپرست خانوار، به عنوانی قشری که با خیل انبوهی از مسایل و مشکلات رو به رو هستند، و مقایسه آن با زنان غیر سرپرست خانوار پرداخته می شود.

فرضیه های پژوهش

 پژوهش حاضر به بررسی این فرضیات می پردازد:

1 ـ بین تاب آوری در زنان سرپرست خانوار و زنان غیر سرپرست خانوار تفاوت وجود دارد.

2ـ بین هوش هیجانی در زنان سرپرست خانوار و زنان غیر سرپرست خانوار تفاوت وجود دارد.

3ـ بین خودانگیزی در زنان سرپرست خانوار و زنان غیر سرپرست خانوار تفاوت وجود دارد.

4ـ بین خود آگاهی در زنان سرپرست خانوار و زنان غیر سرپرست خانوار تفاوت وجود دارد.

5ـ بین خودکنترلی در زنان سرپرست خانوار و زنان غیر سرپرست خانوار تفاوت وجود دارد.

6ـ بین هوشیاری اجتماعی در زنان سرپرست خانوار و زنان غیر سرپرست خانوار تفاوت وجود دارد.

7ـ بین مهارتهای اجتماعی در زنان سرپرست خانوار و زنان غیر سرپرست خانوار تفاوت وجود دارد.

 روش

جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت است از زنان سرپرست خانوار تحت پوشش مراکز حمایتی وابسته به سازمان بهزیستی شهر کرمانشاه، که از میان سه مرکز حمایتی به طور تصادفی کلینیک مددکاری ساحل امید انتخاب شد و به 102 نفر از زنان عضو کلینیک پرسشنامه داده شد.سپس تعداد 107 زن غیر سرپرست خانوار بر اساس سن و سطح تحصیلات با گروه فوق همتا سازی شد.  به منظوراندازه گیری تاب آوری از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسن(2003)  و برای اندازه گیری هوش هیجانی از پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ(1996) استفاده شد.

 مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسن:  این پرسشنامه 25 گویه دارد که در مقیاس لیکرت بین ( 0 کاملا نادرست) و (5 همیشه درست) نمره گذاری می شود. حداکثر نمره 100 و حداقل 0 می باشد. جوکار در پژوهشی بر روی 577دانش آموز دبیرستانی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، همسانی درونی 93/0 برای این مقیاس گذارش داد و با روش تحلیل عاملی مؤلفه های اصلی، وجود یک عامل را در این مقیاس تأیید کرد.

مقیاس هوش هیجانی شرینگ: فرم اصلی این آزمون شامل 70 سوال است که چندین جنبه از هوش هیجانی( خودآگاهی، خودنظم دهی، انگیزه، همدلی، و مهارتهای اجتماعی در شغل) را مورد ارزیابی قرار می دهد که البته بعد از هنجار شدن در ایران تعدادی از سوالات آزمون به دلایل مختلف از قبیل نداشتن مشخصات لازم سوأل، طولانی بودن سوأل، عدم تطبیق با فرهنگ ایران حذف شده است. در نتیجه آزمون هنجار شده دارای 33 سوأل است. منصوری (1380) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود میزان هماهنگی درونی این مقیاس را از طریق آلفای کرونباخ برابر 85/0 بدست آورده است که مطلوبیت آزمون را نشان می دهد.

ﭼﮑﯿﺪه

ثبت به موﻗﻊ وﻗﺎﯾﻊ ﺣﯿﺎﺗﯽ از ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤﯿﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ در ﻧﻈﺮ دارد ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫﺎي ﻣﻮﺛﺮ در ﭘﺪﯾﺪه ﮐﻢ ثبتی و دﯾﺮ ثبتی وﻗﺎﯾﻊ ﺣﯿﺎﺗﯽ را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ . از روش ﮐﻤﯽ ﺑﺮاي اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻮزﯾﻊ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ در ﺑﯿﻦ 150 ﻧﻔﺮ از ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﻪ اداره ثبت و اﺣﻮال اﺳﺘﺎن ﺧﺮاﺳﺎن ﺟﻨﻮﺑﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ .

ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ، اﻧﺤﺮاف ﻣﻌﯿﺎر و ﺿﺮﯾﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﺎ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي از ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ و ﻣﻮرد ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ . ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﯾﺞ اﻓﺮاد ﻣﺴﻦ ﮐﻪ ﺳﻄﺢ ﺗﺤﺼﯿﻼت و درآﻣﺪ ﮐﻤﺘﺮي دارﻧﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﻓﺎﺻﻠﻪ دورﺗﺮي از ﻣﺮاﮐﺰ اداري و درﻣﺎﻧﯽ ﻗﺮار دارﻧﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﻣﻌﺮض دﯾﺮﺛﺒﺘﯽ و ﮐﻢ ﺛﺒﺘﯽ وﻗﺎﯾﻊ ﺣﯿﺎﺗﯽ ﻗﺮار دارﻧﺪ . راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﺑﺮاي ﺣﻞ اﯾﻦ ﻣﻌﻀﻞ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮔﺮدﯾﺪ .

ﮐﻠﻤﺎت ﮐﻠﯿﺪي :

ثبت اﺣﻮال، ﮐﻢ ﺛﺒﺘﯽ و دﯾﺮﺛﺒﺘﯽ وﻗﺎﯾﻊ ﺣﯿﺎﺗﯽ، ﺧﺮاﺳﺎن ﺟﻨﻮﺑﯽ .

ﻣﻘﺪﻣﻪ

ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ ﮐﻢ ﺛﺒﺘﯽ و دﯾﺮ ﺛﺒﺘﯽ رﯾﺸﻪ در ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي دارد . ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺑﺮرﺳﯽ اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﮐﻤﮏ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮاي ﺣﻞ اﯾﻦ ﻣﻌﻀﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد . ﭼﺮا ﮐﻪ دﯾﺮ ﺛﺒﺘﯽ و ﮐﻢ ﺛﺒﺘﯽ ﺗﺒﻌﺎت ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺮاي ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﻣﺴﺌﻮل در ﺑﺮ دارد . ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺑﺮﺧﯽ از ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﻧﺎآﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎدﯾﺮ ثبت ﻧﻤﻮدن واﻗﻌﻪ ﻓﻮت، زﻣﯿﻨﻪ ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده از اﺳﺘﺎد ﻫﻮﯾﺘﯽ اﻓﺮاد را ﺑﺮاي اﻓﺮاد ﺳﻮدﺟﻮ ﻓﺮاﻫﻢ آورده اﻧﺪ .

ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت اوﻟﯿﻪ، ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدي از اﺳﺘﺎن ﻫﺎ از ﻗﺒﯿﻞ، ﺳﯿﺴﺘﺎن و ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن، ﺧﺮاﺳﺎن، ﺧﻮزﺳﺘﺎن، آذرﺑﺎﯾﺠﺎن ﺷﺮﻗﯽ، اردﺑﯿﻞ، زﻧﺠﺎن و … اﯾﻦ ﻣﻌﻈﻞ ﻣﺸﻬﻮد ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﻟﺬا ﺳﯿﺎﺳﺘﮕﺬاران ﺳﺎزﻣﺎن ﺛﺒﺖ و اﺣﻮال اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﺪرﺳﺘﯽ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ؛ و ﺑﺮ اوﻟﻮﯾﺖ آن در ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﭘﮋوﻫﺶ اﻫﺘﻤﺎم ورزﯾﺪه اﻧﺪ .

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﻧﺪﮐﯽ در ﺧﺼﻮص ﺑﺮرﺳﯽ ﻋﻠﻞ و ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ ﮐﻢ ﺛﺒﺘﯽ و دﯾﺮﺛﺒﺘﯽ واﻗﻌﻪ ﻓﻮت و ﺑﻬﺒﻮد ﻓﺮاﯾﻨﺪ آن ﺻﻮرت ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ از ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﺎص اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي ﮐﺸﻮر ﻧﺸﺎت ﻣﯽ ﮔﯿﺮد . ﻟﺬا ﺿﺮورت اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ روش ﻋﻠﻤﯽ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺧﻂ ﻣﺸﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﺳﺎزﻣﺎن در ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ اﻣﻮر و ﺧﺪﻣﺎت رﺳﺎﻧﯽ دﻗﯿﻖ، اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺴﺰاﯾﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ .

ﻫﺪف از اراﺋﻪ اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ دﯾﺮ ﺛﺒﺘﯽ و ﮐﻢ ﺛﺒﺘﯽ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اراﺋﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﻓﻨﯽ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ در ﺟﻬﺖ ﭘﯿﺸﮕﯿﺮي و وﻗﻮع ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ در دﯾﺮ ﺛﺒﺘﯽ و ﮐﻢ ﺛﺒﺘﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ .

ﻣﺒﺎﻧﯽ ﻧﻈﺮي

ﻧﻈﺮﯾﻪ ” رﻓﺘﺎر ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﺷﺪه ” ﯾﺎ ” Theory of planned behavior ” ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﺌﻮري در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ . اﯾﻦ ﺗﺌﻮري ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ Ajzen در ﺳﺎل ۱۹۹۱ اراﺋﻪ ﮔﺮدﯾﺪ ﺑﺮ روﻧﺪ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي و اﻧﺠﺎم ﯾﮏ رﻓﺘﺎر ﺗﺎﮐﯿﺪ دارد . ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻤﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﺮوز ﯾﮏ رﻓﺘﺎر ﺧﺎص ﻣﯽ ﮔﺮدد . در واﻗﻊ از اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺑﺮاي ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬار ( antecedents ) ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ از ﺑﺎورﻫﺎ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻓﺮاد ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ در ﺑﺮوز ﯾﮏ ﭘﺪﯾﺪه ﯾﺎ رﻓﺘﺎر ، ﺑﻬﺮه ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ . ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺰ از اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ در دﯾﺮ دﯾﺮ ﺛﺒﺘﯽ و ﮐﻢ ﺛﺒﺘﯽ ﻓﻮت و ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻢ وﻗﻮع آن ﻣﻮرد ﺑﻬﺮه ﺟﺴﺘﻪ اﺳﺖ .

ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ

Graunt ﺑﺮاﻫﻤﯿﺖ ﺛﺒﺖ وﻗﺎﯾﻊ ﺣﯿﺎت ﺑﺒﻮﯾﮋه ﻣﺮگ در ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ .( 1939) اﻫﻤﯿﺖ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺎ ﺣﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ از آن در ﺑﺮآورد ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ( HDI 1 ) اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮔﺮدد . اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي و ﺛﺒﺖ روﯾﺪاد ﻣﺮگ ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﻈﻼﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎ، ﺑﻮﯾﮋه ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﮐﻤﺘﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻣﺸـﻬﻮد ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮارد ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺟﺎﻣﻊ و ﮐﺎرآﻣﺪي در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ وﺟﻮد ﻧﺪارد.

اﻃﻼﻋﺎت ﺛﺒﺖ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎزﻣﺎن ﺛﺒﺖ و اﺣﻮال، ﺳﺮﺷﻤﺎري و ﻧﻈﺮﺳﻨﺠﯽ ﺳﻪ روش ﻣﻬـﻢ در دﺳـﺘﯿﺎﺑﯽ و ﺗﺤﻠﯿـﻞ داده ﻫﺎي وﻗﺎﯾﻊ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻓﻮت ﻋﻨﻮان ﺷﺪه اﺳﺖ.

Gourbin و Masuy-Stroobant در ﺳﺎل ، 1995 ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺛﺒﺖ وﻗﺎﯾﻊ ﺣﯿﺎﺗﯽ ﻧﻮزادان در 27 ﮐﺸﻮر اروﭘﺎﯾﯽ ﻧﻤﻮدﻧﺪ . ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ اي ﺣﺎﺻﻞ از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ در ﺧﺼﻮص ﺛﺒﺖ ﺗﻮﻟﺪ ﻧﻮزاد ﺳﺎﻟﻢ و ﻣﺮده زاﯾﯽ ﻧﺸـﺎن داد ﮐـﻪ ﯾـﮏ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﮐﺎرآﻣﺪ ﺑﺮاي ﭘﺮدازش داده ﻫﺎي ﺛﺒﺖ وﻗﺎﯾﻊ ﺣﯿﺎﺗﯽ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ﺿﺮوري اﺳﺖ .

Joubert و ﻫﻤﮑﺎران در ﺳﺎل 2012 اﻋﻼم ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ از 20 درﺻﺪ ﻣﺮگ اﻓﺮاد در ﺳﯿﺴـﺘﻢ ﺛﺒـﺖ و اﺣـﻮال آﻓﺮﯾﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺛﺒﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد . ﻓﻘﺪان ﯾﮏ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﺎﯾﻪ اي ﺑﺮاي ﺛﺒﺖ ﻣﺮگ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺸـﮑﻼﺗﯽ از ﻗﺒﯿـﻞ ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ و ﻋﺪم دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ وﻗﺎﯾﻊ ﺣﯿﺎﺗﯽ ﺛﺒﺖ ﺷﺪه در ﮐﺸﻮر ﺷﺪه اﺳﺖ .

ﺣﯿﺪري و ﺻﯿﺎﻣﯽ در ﺳﺎل 1389 ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﻋﻮاﻣﻞ دﯾﺮ ﺛﺒﺘﯽ و ﮐﻢ ﺛﺒﺘـﯽ در آذرﺑﺎﯾﺠـﺎن ﺷـﺮﻗﯽ ﭘﺮداﺧﺘـﻪ و ﻋـﺪم اﺳﺘﻘﺮار ﻣﺮﮐﺰ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﯽ و زاﯾﺸﮕﺎﻫﯽ ﻣﺠﻬﺰ در ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺮوز اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻋﻨﻮان ﺷﺪه اﺳﺖ . ﻋـﺪم ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﮔﻮاﻫﯽ ﻓﻮت و ﻣﺸﻐﻠﻪ ﮐﺎري از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬار در دﯾﺮﺛﺒﺘﯽ و ﮐﻢ ﺛﺒﺘﯽ در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﮔﺮﻣﺴﺎر ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎ رﺳﯿﺪﮔﯽ ﻣﺄﻣﻮرﯾﻦ ﺛﺒﺖ ﺟﻬﺖ ﺛﺒﺖ وﻗﺎﯾﻊ ﺣﯿﺎﺗﯽ، دﯾﺮﺛﺒﺘﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮي ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ .

ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬار ﺑﺮ دﯾﺮﺛﺒﺘﯽ ﻓﻮت و وﻓﺎت در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻧﻤﯿﻦ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﺎآﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮدم از ﻣﻬﻠﺖ اﻋﻼم وﻗﺎﯾﻊ ﺣﯿـﺎﺗﯽ، ﻣﺸﻐﻠﻪ ﯾﺎ ﻧﺒﻮد ﭘﺪر ﺧﺎﻧﻮاده، اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﻧﺎﻗﺺ ﻫﻤﮑﺎران ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻪ ﻣﺮاﺟﻌﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻋﺪم آﮔﺎﻫﯽ از ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺛﺒﺖ اﺣﻮال، ﺑﯿﺴﻮادي اﻋﻼم ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن و ﻣﺸﮑﻼت ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ، ﺑﯿﮑـﺎري ﭘـﺪر، ﻋـﺪم ﻧﯿـﺎز ﺑـﻪ اﺑﻄﺎل ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ، ﻋﺪم وﺟﻮد ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ واﻟﺪﯾﻦ، رﺗﺒﻪ ﻓﺮزﻧﺪ در ﺧﺎﻧﻮاده، ﻣﺤﻞ ﺳﮑﻮﻧﺖ، ﺟﻨﺴﯿﺖ ﻣﺘﻮﻓﯽ، ﺑﯿﻤﻪ ﻧﺒﻮدن واﻟﺪﯾﻦ و ﺑﯿﻤـﻪ ﻧﺒﻮدن ﻣﺘﻮﻓﯽ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﻠﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ دﯾﺮﺛﯿﺘﯽ وﻗﺎﯾﻊ ﺣﯿﺎﺗﯽ در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن اﻫﻮاز ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

جباریان ﺑـــﺎ ﺑﺮرﺳـــﯽ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ اي نظام ﺛﺒﺘﯽ مرگ و میر بین دو سازمان ثبت احوال و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و علل کم ثبتی آن در شهرستان کرج به وجود رابطه بین جنس، سن متوفی و محل سکونت متوفی (شهری و روستایی) با ثبت پی برد و همچنین نتایج نشان داد بین ثبت یا عدم ثبت و مالک بودن متوفی وجود دارد.

با توجه به آن که اعلام فوت عمدتا توسط بستگان متوفی صورت می گیرد نقش آنان در ثبت مرگ تعیین کننده بوده به طوری که بین جنس، شغل، تحصیلات و تالمات روحی بستگان متوفی با با ثبت واقعه رابطه وجود دارد.

اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ در ﻧﻈﺮ دارد ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال پاسخ دﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﻠﻞ ﺑﺮوز دﯾـﺮ ﺛﺒﺘـﯽ و ﮐـﻢ ﺛﺒﺘـﯽ ﻓـﻮت در اﺳـﺘﺎن ﺧﺮاﺳﺎن ﺟﻨﻮﺑﯽ ﭼﯿﺴﺖ ؟ و ﭼﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﮐﺎرﺑﺮدي در ﺧﺼﻮص ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯿﺰان دﯾﺮ ﺛﺒﺘﯽ و ﮐﻢ ﺛﺒﺘﯽ ﻓﻮت وﺟـﻮد دارد ؟

روش ﺗﺤﻘﯿﻖ

از روش ﮐﻤﯽ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺳﻮاﻻت ﺗﺤﻘﯿﻖ اﺳﺘﻔﺎده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ . ﺑﻪ اﯾﻨﺼـﻮرت ﮐـﻪ در ﻣﺮﺣﻠـﻪ اول ﺑـﻪ روش ﭘﯿﻤﺎﯾﺸﯽ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ( روش ﮐﻤﯽ ) ، ﻋﻠﻞ ﻣﻮﺛﺮ در دﯾﺮ ﺛﺒﺘﯽ و ﮐﻢ ﺛﺒﺘﯽ ﻓﻮت ﻣﻮرد ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻗﺮار ﻣـﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﭘﺲ از ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS, v. ۲۰ داده ﻫﺎي ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه آﻧﺎﻟﯿﺰ ﮔﺮدﯾـﺪ.

150 ﻧﻔﺮ از ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎ ﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻋﻼم ﻓﻮت ﺑﻪ ادارات اﺳﺘﺎن ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﺎﻣﻌـﻪ آﻣـﺎري اﻧﺘﺨـﺎب ﮔﺮدﯾﺪ . داده ﻫﺎي ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﮐﻪ از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎي اﺳﺘ ﺨ ﺮا ج ﮔﺮدﯾﺪ ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﯿﻔﯽ ( ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ، ﻓﺮاواﻧﯽ و اﻧﺤﺮاف ﻣﻌﯿﺎر ) و اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ ( آزﻣﻮن ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ) ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ . ﻋﻮاﻗ ﺐ ﺑﺮوز دﯾﺮ ﺛﺒﺘﯽ و ﮐﻢ ﺛﺒﺘـﯽ ﻓـﻮت و ﻫﻤﭽﻨـﯿﻦ راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﻣﻮﺛﺮ از ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪي و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻧﺘﺎﯾﺞ اﺳﺘﺨﺮا ج ﮔﺮدﯾﺪ.

برای دانلود مقاله اینجا کلیک کنید.

مقدمه

توسعه شهری منجر به تغییر پارادایم در قرن بیست و یکم شده و پروژ‌ههای تحقیقاتی در خصوص موضوع شهرهای هوشمند با مشارکت نهادهای صنعتی و سیاسی، متخصصین و جامعه علمی به اولویت کاری تبدیل شده است. اگرچه فناوری اطلاعات و ارتباطات به طور چشمگیری پیشرفت کرده و شهر هوشمند واقعی میشوند، ولی این مفهوم هنوز در دست توسعه است.

سازمان ملل تخمین می‌زند که بین سال‌های 2015 و 2050 جمعیت جهان 32 درصد افزایش یابد، یعنی از 7.2 به 9.7 میلیارد نفر برسد، در حالی که جمعیت شهری با 63 درصد افزایش، از 3.9 به 6.3 میلیارد نفر می‌رسد. برآوردهای فعلی نشان میدهد که تا سال ،2030 بیش از ٪ 60 از جمعیت جهان در شهرها زندگی م ‌یکنند و رشد قابل توجه در آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین خواهد بود.

شهرها فقط ٪ 2 از سطح سیاره را اشغال کرد‌هاند، اما حدود ٪ 50 از جمعیت جهان را در خود جای داد‌هاند ٪ 75 ، از کل انرژی تولید شده را مصرف می‌کنند و ٪ 80 از اثر گلخانه‌ای را برعهده دارند. به همین دلیل است که در سا ‌لهای گذشته در بسیاری از کنفرانسهای بین المللی و ملی توسعه شهری و مشکلات مربوط به آن به شدت مورد بحث قرار گرفته است.

شهرنشینی از یک طرف به دلیل مهاجرت جمعیت از مناطق روستایی به شهرها به امید زندگی بهتر )برای مشاغل، تحصیلات، مراقبت‌های پزشکی، دسترسی به فرهنگ و غیره( و از سوی دیگر، مهاجرت از کشورهای فقیر یا درگیر ‌یهای اجتماعی و نظامی به سمت کشورهای صنعتی در حال افزایش می‌باشد. هرچه سیاره ما «شهری تر» شود، شهرها باید هوشمندتر شوند. شهرنشینی گسترده نیاز به رو ‌شهای جدید، نوآورانه، برای مدیریت پیچیدگی زندگی شهری با جمعیت بیش از حد، مصرف انرژی، مدیریت منابع و حفاظت از محیط زیست دارد.

گسترش فرهنگ و ارتباطات در سطح ملی و جهانی از قبیل گسترش اینترنت، شبکه های اجتماعی، تلفن های همراه هوشمند و قابلی ‌تهای فراوان فناوری اطلاعات و ارتباطات موجب شد‌هاند که تحقق دهکدۀ جهانی به‌صورت فیزیکی و مجازی شکل واقعی به خود گیرد.

هنگامی که قدرت انتخاب شهر یا کشور محل زندگی برای مردم فراهم میشود، آنگاه رقابت در سطح ملی یا بین‌المللی بین شهرها )برای نگهداشت شهروندان موجود و جذب شهروندان جدید( انجام میشود.

مردم میخواهند شهری را انتخاب کنند که برای آ ‌نها جذاب باشد و مدیران و مسئولا ِن شهری تمایل دارند شهروندان فعلی و جدید دارای قابلیتها و توانمندی‌هایی باشند که به جذابیت شهر کمک کنند.

مفهوم شهرهاي هوشمند در سا ‌لهاي گذشته تعابير مختلفي به خود گرفته است. از يک طرف اين مفهوم دربرگيرنده شهري است که از ابزارهاي ICT در بخش خدمات و برنامه هاي کاربردي در دسترس شهروندان به شدت پشتيباني و حمايت ‌ ميکند. از سوي ديگر شهر هوشمند به مجموع ‌هاي از شرکتها، نهادها و سازمانها و سيستم حاکميت شهري اطلاق ‌ م ‌يشود که با هدف بهبود بهر‌ه وري و کيفيت خدمات ارائه شده توسط نهادهاي حاکم و کسب و کار راه‌اندازي شده‌اند و درنهایت، شهر هوشمند در مفهوم جديد خود به دنبال ارتقاي کيفيت زندگي شهروندان يک شهر از ابعاد مختلف اجتماعي، زیس ‌تمحیطی، فرهنگي، سياسي و نهادي از طريق هوشمندسازي آن در ابعاد مختلف است .

در مفهوم جدید، هوشمندسازي فرايندهاي شهري، صرف ًا به معناي الکترونيکي شدن کليه فرايندهاي شهري نيست . هوشمندسازي استفاده از کليه بسترهاي موجود )دنياي مجازي و واقعي( در جهت ارتقاء کيفيت زندگي است. پس منظور از فناوري در شهرهاي هوشمند ايجاد آسمان‌خرا ‌شها و معماري پرش کيهاني نيست بلکه فراهم کردن بهترين شرايط زندگي و کار ‌ است ) )Winkowska et al ,. 2019 . هدف از گزارش حاضر مرور اجمالي عناصر کليدي، اجزاء و مشخص ‌ههاي شهر هوشمند و ارزيابي آ ‌نها در مديريت شهري ‌ در آستانه ورود به دهه سوم قرن بیست و یکم است.

مفهوم شهر هوشمند

شهر هوشمند یک مفهوم جهانی است که هدف آن معرفی فناور ‌یها و ابزارهای اطلاعاتی و ارتباطی برای حاکمیت کارآمدتر شهری و مشارکت شهروندان در ایجاد آن است. شهر هوشمند موجب تقویت و ایجاد دانش و توسعه دان ‌شمحور، توسعه پایدار، یکپارچگی شهر و مشارکت شهروندان م ‌یشود.

شهر هوشمند به مکاني اطلاق ‌ م ‌يگردد که شبکه ها و سرويسهاي آن از طريق استفاده از فناوريهاي اطلاعاتي، دیجیتالی و مخابراتي انعطافپذيرتر، کارآمدتر و پايدارتر باشند تا عملکردهاي يک شهر براي خدمت‌رساني به ساکنان آن بهبود يابد. به عبارت ديگر، در يک شهر هوشمند فناوريهاي دیجیتال به خدمات عمومي بهتر براي ساکنان و استفاده بهتر از منابع با در نظر گرفتن تأثير کمتر بر محیط‌زیست تبديل ‌ مي‌شوند . )Mohenty et al.,2016(

رویکردهای شهر هوشمند

هوشمندی یک شهر براساس مجموع ‌های از زیرساخ ‌تهای فیزیکی و قانونی بدست می‌آید که از توسعه اقتصادی حمایت کرده، از فراگیری )شمولیت( اجتماعی اطمینان یافته و از محیط‌زیست محافظت کند. شکل ) 2 ( خصوصیات اصلی یک شهر و ابزارهای آن را که هم برای شهرداری و هم برای شهروندان در دسترس است، نشان می‌دهد که م ‌یتواند شهری را به شهر هوشمند تبدیل کند.

استاندارد ، 1 ISO 37120/2014 تحت عنوان توسعه پایدار جوامع )شاخصهایی برای خدمات شهری و کیفیت زندگی 17 ،) شاخص کلیدی اقتصاد، آموزش، انرژی، محی ‌طزیست، امور مالی، مدیریت بحران، حاکمیت، بهداشت، تفریح، ایمنی، پناهگاه، زبال ‌ههای جامد، ارتباطات از راه دور و نوآوری، حمل و نقل، برنامه ریزی شهری، فاضلاب، آب و بهداشت برای ارزیابی عملکرد شهرها از نظر اطمینان به خدمات شهری و کیفیت زندگی را تعریف میکند. این شاخصها، که خود میتوانند شامل چندین زیرشاخص باشد؛ مرجع مدیران شهری، سیاست‌مداران، محققان، رهبران تجارت، برنامه‌ریزان، طراحان و سایر متخصصان برای تمرکز بر روی موضوعات اصلی بوده و سیاست‌هایی را برای زیس ‌تپذیری، تحمل، پایداری، انعطاف‌پذیری، شهرهای اقتصادی و جذاب و مرفه را بیان می‌کند.

عوامل سازنده يک شهر هوشمند عبارتند از:

1 . استفاده از زيرساخت‌هاي شبک ‌هاي به منظور بهبود شرايط اقتصادي، بهر‌هوري سياسي و توسعه اجتماعي، فرهنگي و شهري؛

2 . تأکيد اساسي بر توسعه شهري تجارت محور؛

3 . تمرکز ويژه بر بهبود شرايط مشارکت اجتماعي افراد ساکن شهرها در خدمات شهري؛

4 . تأکيد بر نقش اساسي فناوري پيشرفته و صنايع خلاق در رشد بلندمدت شهري؛

5 . توجه عميق به نقش سرمايه اجتماعي در توسعه شهري؛

6 . در نظر گرفتن پايداري اجتماعي و زیست‌محیطی به عنوان يک استراتژي مهم )

اهداف شهر هوشمند

یک شهر هوشمند اغلب از طریق اهداف آن تعریف م ‌یشود و شهر هوشمندتر به عنوان شهر کارآمدتر، پایدارتر، عادلانه و قابل زندگی تعریف م ‌یشود. مفهوم شهر هوشمند در درجه اول شهر را به عنوان یک سیستم که دارای زیرسیست ‌مهای متعدد است، بررسی می‌کند .

این عملکرد زیرسیستم به عنوان یک کل درنهایت به آنها اجازه م ‌یدهد که به شیوه هوشمند و هماهنگ رفتار کنند. به عبارتی شهر یک سیستم پیچیده متشکل از روابط متقابل متنوع و غیرقابل پیش‌بینی بین زیرسیستم‌های آن است. هدف مدل شهرهای هوشمند یافتن راهکارهای مناسب برای مدیریت این پیچیدگی به ویژه از طریق حل پیامدهای منفی شهرنشینی جهانی و کیفیت بالاتر زندگی برای جمعیت شهری است. هدف نهایی شهر هوشمند ارایه خدمات هوشمند در کلیه قابلی ‌تهای حیاتی شهر است .

مؤلفه های ایجاد شهر هوشمند در قرن 21

شش مؤلفه اصلي براي شهر ایجاد هوشمند که توسط بسياري از نويسندگان در اين حوزه مورد تأکيد قرار گرفته است شامل موارد زیر است

• اقتصاد هوشمند؛

• محیط‌زیست هوشمند؛

• حکمروايي هوشمند؛

• زندگي هوشمند؛

• مردم هوشمند؛

• تحرک هوشمند.‌

1 اقتصاد هوشمند: به رقابت‌پذيري‌ يک شهر بر اساس رويکرد نوآوران ‌هاش در کسب و کار، تحقيق و توسعه، فرص ‌تهاي کارآفريني، بهره‌وري، انعطا ‌فپذيري بازارهاي نيروي کار و نقش اقتصادي شهر در بازار ملي و بين‌المللي اشاره دارد.

.2 محی ‌طزیست هوشمند: بر ضرورت مديريت منابع پاسخگو و برنامه‌ريزي شهرهاي پايدار تأکيد ‌ميکند. از طريق کاهش آلودگي و انتشار گازهاي گلخان ‌هاي و تلاش در جهت حفاظت زیس ‌تمحیطی، زيباي ‌يهاي طبيعي شهر ‌ م ‌يتواند ارتقاء يابد. شهرهاي هوشمند کاهش مصرف انرژي را ترويج ‌ ميکنند و ادغام نوآوري‌هاي فناوري منجر به دستيابي به بهر‌ه وري ‌ م ‌يشود.

.3 حکمروايي هوشمند: به صورت خاص مشارکت شهروندان در سطح شهردار ‌يها را مورد خطاب قرار ‌ م ‌يدهد. سيستم حکمروايي شفاف است و به شهروندان اجازه مشارکت در تصمي ‌مگيري را ‌ م ‌يدهد. فناوري اطلاعات و ارتباطات امکان مشارکت شهروندان و دسترسي به اطلاعات و داده‌هاي مربوط به مديريت شهرشان را آسان ‌ م ‌يکند. با ايجاد يک سيستم حکمروايي پيوسته و کارآمد موانع مربوط به ارتباط و همکاري ‌ مي‌تواند از ميان برداشته شود.

4 زندگي هوشمند: به دنبال ارتقاء کيفيت زندگي شهروندان از طريق ارائه شرايط زندگي ايمن و سالم است. شهروندان در شهرهاي هوشمند دسترسي آسان به خدمات و مراقبت‌هاي بهداشت و درمان، مديريت الکترونيکي سلامت و خدمات اجتماعي گوناگون دارند.

.5 مردم )شهروند( هوشمند: بهبود محیط زندگی و افزایش کیفیت زندگی دو هدف مهم شهرهای هوشمند است زیرا مردم اصل ‌یترین کاربران دستگا‌هها و خدمات هوشمند هستند. بنابراین، برنامه‌ریزی و طراحی صحیح این خدمات کامل ًا مهم است. این مؤلفه، به معناي ارائه سطح بالايي از آموزش سازگار به شهروندان و همچنين توصيف کيفيت تعاملات اجتماعي، آگاه ‌یدهی فرهنگي، تفکر باز و سطح مشارکت شهروندان در زندگي اجتماعي است . افراد در شهرهای هوشمند باید با یکدیگر ارتباط برقرار کرده تا تجارب اجتماعی آنلاین و ضروری را تبادل کنند و فضای فیزیکی را با کاربران به اشتراک بگذارند. افراد باهوش نه تنها باید از طریق خدمات با یکدیگر تعامل داشته باشند، بلکه باید دادههای این خدمات را نیز ارائه دهند.

افراد باهوش همچنین باید ذهن باز داشته و به راحتی خود را با تغییر شرایط محیطی سازگار کنند و خلاق باشند زیرا آنها قلب شهرهای هوشمند هستند. مردم به عنوان شهروند باید در هر تغییر شکل در خود شهر شرکت کنند و باید از خود بپرسند که کدام نوع شهر را م ‌یخواهند. مردم باید در مورد قوانین و سیاس ‌تها آموزش ببینند تا از محیط پردازش اطلاعات استفاده کنند. علاوه بر این، خدمات شبکه‌های اجتماعی باید به مردم در مورد سیست ‌مها و خدمات شهر هوشمند، که اطلاعات را ارائه م ‌یدهند، آموزش دهند

.6 تحرک هوشمند: از سيست ‌مهاي حم ‌لونقل کارآمدتر )به عنوان مثال گزين ‌ههاي غيرموتوري(حمايت ‌ م ‌يکند. نگر ‌شهاي اجتماعي جديد را به سمت استفاده از وسايل نقليه‌اي سوق ‌ م ‌يدهد که دسترسي شهروندان به حم ‌لونقل عمومي را تضمين ‌ مي‌کند. فناوري اطلاعات و ارتباطات موجب افزايش بهر‌هوري يکپارچه ‌ م ‌يشود. شهرهاي هوشمند به دنبال ارتقاء حرکت و جابه جایی مردم، کالا و وسايل نقليه در يک محيط شهري هستند )پوراحمد و همکاران ،1397 ، ب .)

جمع بندی

با توجه به نتايج بررسی، معيارها و زيرساخ ‌تهاي ايجاد يک شهر هوشمند به 3 نوع عوامل انساني، فناوري و نهادي خلاصه ‌ م ‌يشود. براي ايجاد شهر هوشمند بايستي به تقويت و هماهنگي اين 3 عامل در برنامه‌ریزی توجه کرد. شکل ) 6 ( استراتژ ‌يهاي ايجاد شهر هوشمند را با توجه به عوامل مذکور نمايش ‌م ‌يدهد )روستايي و همکاران .)1397،

زیرساخ ‌تها براي مفهوم شهر هوشمند محوري و اساسي هستند. فناوري يک عامل توانمندساز براي شهر هوشمند است، اما لزوم ًا حياتيترين و مهم‌ترین عامل نيست. ترکيب، اتصال و يکپارچگي سيست ‌مها و زیرساخ ‌تها براي هوشمند شدن يک شهر اساسي است. سيست ‌مهاي اصلي گسسته و مجزا نيستند و به يک شبکه چندبعدی و پيچيده از سيست ‌مهاي متنوع به هم پيوسته در يک شيوه هم‌افزايي که عملکرد بهتر و مطلوب را توزيع ‌ م ‌يکند، تبديل شده‌اند .

 فرآيندها )چگونه يک شهر هوشمند به وجود ‌ م ‌يآيد( در تعاريف کاري مهم هستند. يک بخش کليدي شهر هوشمند تغيير اساسي شيوه‌هايي است که خدمات تحويل داده ‌ م ‌يشود و ارايه شهر هوشمند در درجه اول درباره فناوري نيست، بلکه درباره بهبود و تحول خدمات است.

 چشم‌اندازها براي آينده بهتر مهم هستند. يک شهر هوشمند بايد اقتصاد هوشمند، حکمروايي هوشمند، تحرک هوشمند، محيط هوشمند، مردم هوشمند و زندگي هوشمند و نحوه تعامل بين آنها را پیش‌بینی کند. اما داشتن چشم‌انداز براي هوشمند شدن به تنهايي کافي نيست و اقدامات در زمينه قانو ‌نگذاری، سياست و تحول سازماني موردنیاز است. از طرفي نفوذ هوش به هريک از زیرسیستم‌های يک شهر به صورت مجزا براي ايجاد يک شهر هوشمند کافي نيست، بلکه اين ابعاد بايد به عنوان يک کل ارگانيک در نظر گرفته شود.

 ساختار ایده‌آل شهر هوشمند باید متعادل باشد. علاوه بر این، هیچ پاسخ واحدی برای ایجاد ترکیب کاملی از جنب ‌ههای تشکیل دهنده یک شهر هوشمند شهری وجود ندارد. این جنبه‌ها به وسعت شهر، دسترسی به شهرهای دیگر و دسترسی به مراکز خدمات بستگی دارد. بنابراین، نقش طراح شهر هوشمند، جمع‌آوری این عوامل با در نظر گرفتن اندازه جمعیت و توابع مناسب است.

با این جم ‌عبندی می‌توان متوجه شد که مفهوم شهر هوشمند در دههی اخیر به شدت تغییر نموده است و در حوزه چیستی شهر هوشمند، پژوه ‌شهای مستمر و مداقه در این مفهوم الزامی به نظر می‌رسد.