ﭼﻜﻴﺪﻩ:

ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماندها، ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎﻱ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺁﻥ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﺳﻮء ﻣﺤﻴﻂﺯﻳﺴﺘﻲ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻲ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﻭ ﺩﻓﻊ ﻧﺎﺻﺤﻴﺢ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ، ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ، ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺳﺎﺯﺍﻥ ﻋﺮﺻﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ پسماند ﺗﻼﺵﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺁﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﻨﻨﺪ. ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖﻫﺎﻱ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماند ﻋﺎﺩﻱ ﺷﻬﺮﻱ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ پسماندهای ﺷﻬﺮﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ. ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، ﺍ ﺑﺘﺪﺍ ﺳﻬﻢ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماند ﺷﻬﺮﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪ، ﺳﭙﺲ ﺁﻧﺎﻟﻴﺰ ﺗﻔﻜﻴﻜﻲ ﺍﺟﺰﺍﻱ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﻫﻨﺪﻩ پسماند ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻃﺮﺡﻫﺎﻱ ﺟﺎﻣﻊ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ پسماند ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪ، ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ، ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻼﺣﻈﺎﺕ ﻓﻨﻲ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﻛﺪﺍﻡ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﻮﻟﻴﺪ، ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺑﺮ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماند ﺷﻬﺮﻱ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱ ﻛﻤﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماند ، ﺭﺍﻫﻜﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻱ ﻛﻤﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ ، ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖ، ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪ.

ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ، ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ،ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺳﻬﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ پسماند ﺷﻬﺮﻱ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ، ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺨﺸﻬﺎﻱ ؛ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﻋﻤﻮﻣﻲ، ﺗﺠﺎﺭﻱ، ﻣﺪﺍﺭﺱ، ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ، ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ۷۲ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺗﺮ( ﺍﺟﺰﺍﻱ ﻓﺴﺎﺩﭘﺬﻳﺮ ) ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻪ ۲۸ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ پسماند ﺧﺸﻚ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻟﺬﺍ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺍﺟﺰﺍﻱ ﻓﺴﺎﺩﭘﺬﻳﺮ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺩﺭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎﻱ ﺷﻬﺮﻱ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﺘﺮﺗﺐ ﺑﺮ ﻛﻤﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ، ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻛﻤﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ، ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﭘﺎﺭﻛﻬﺎ، ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺘﮕﺎﻫﻬﺎ ﻭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎﺳﺖ.

ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻫﺎﻱ ﻓﺴﺎﺩﭘﺬﻳﺮ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺩﺭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ، ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﺳﻮء ﻣﺤﻴﻂﺯﻳﺴﺘﻲ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻫﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻛﻤﻲ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﺳﻮء ﻣﺤﻴﻂﺯﻳﺴﺘﻲ ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺧﺎﻧﮕﻲ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ﻓﺴﺎﺩﭘﺬﻳﺮ ﮔﺮﺩﺩ.

ﻣﻘﺪﻣﻪ:

ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭﺁﻣﺪ، ﺑﺎﻻﺭﻓﺘﻦ ﺳﻄﺢ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮﮊﻳﻜﻲ ﺩﺭ ﺩﻫﻪﻫﺎﻱ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎﻱ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺁﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺿﻤﻦ ﺁﻧﻜﻪ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﺳﻮء ﻣﺤﻴﻂﺯﻳﺴﺘﻲ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻲ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﻭ ﺩﻓﻊ ﻧﺎﺻﺤﻴﺢ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻫﻪﻫﺎﻱ ﻗﺒﻞ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ، ﺯﻣﻴﻦ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻓﻦ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺯ ﻣﻜﺎﻥﻫﺎﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺟﻮﺩ، ﻣﺤﻞﻫﺎﻱ ﺩﻓﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺒﻌﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺗﺮﻛﻴﺒﺎﺕ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﻣﺤﻴﻂ ﺯﻳﺴﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺳﻮء ﻣﻲﮔﺬﺍﺭﻧﺪ .

ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ، ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ، ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺳﺎﺯﺍﻥ ﻋﺮﺻﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺗﻼﺵﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ Zero waste ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ Less waste ﺩﺭ ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻭ As possible as low waste ﺩﺭ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ، ﺑﺨﺶﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻱ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻛﻤﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ، ﺑﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱ ﻳﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻤﻴﺖ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻳﺎ ﺣﺬﻑ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﻮﺩ ﺍﻃﻼﻕ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ . ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﻤﺖ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺑﻜﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮﺩ.

ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺗﻮﻟﻴﺪ، ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱﻫﺎ ﺑﺮ ﺑﻬﻴﻨﻪﺳﺎﺯﻱ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺮﮊﻱ ﻭ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺳﻤﻴﺖ ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﻣﺼﺮﻑ، ﻫﺪﻑ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱﻫﺎ ، ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺁﮔﺎﻫﻲﻫﺎ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺯﻳﺴﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻛﻤﺘﺮ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ . ﻛﻤﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ، ﺩﺭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻛﻠﻲ ﺍﺵ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻮﻟﻴﺪ ،( Reduce ) ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺠﺪﺩ ( Reuse ) ﻭ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺖ (Recycle) ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺨﺶ ﺍﺻﻠﻲ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺍﻳﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎ، ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎﺯﻱ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﻟﮕﻮﻱ ﻣﺼﺮﻑ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ، ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﻟﮕﻮﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ .

ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ، ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ۳ ﺗﺎ ۹ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺩﻗﻴﻖ ﺁﻥ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﻄﺢ ﺩﺭﺁﻣﺪ، ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﻣﺼﺮﻑ، ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺳﻨﺘﻲ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻳﻦ ﻋﺪﺩ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ۳ ﺗﺎ ۵ ﺩﺭﺻﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻴﻦ ۷ ﺗﺎ ۹ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ .

ﺑﺎ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻱ ﻓﻮﻕﺍﻟﺬﻛﺮ، ﺳﺮﻋﺖ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻧﺮﺥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻛﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻣﺜﻼً ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﻧﺮﺥ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺍﺯ ۵.۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ۱۹۹۵ ﺗﺎ ۲۰۰۵ ﺑﻪ ۳.۹ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ۲۰۰۹ ﺗﺎ ۲۰۱۳ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﻋﺪﺩ ﺩﺭ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺍﺯ ۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ۱۹۹۰ ﺗﺎ ۲۰۰۰ ﺑﻪ ۳.۷ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ۲۰۰۵ ﺗﺎ ۲۰۱۰ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺩﻗﻴﻘﺘﺮ ﺗﻼﺵﻫﺎﻱ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﻜﻪ ﻧﺮﺥ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺍﺯ ۵.۵ ﺑﻪ ۳.۹ ﺩﺭﺻﺪ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ ، ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﻣﺒﻠﻐﻲ ﻣﻌﺎﺩﻝ ۷۵۰ ﺩﻻﺭ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﻱ ﻫﺮ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎﺯﻱ ﻭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺖ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﻋﺪﺩ ﺩﺭ ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ۵۶۰ ﺩﻻﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﻴﻪ ۴۷۵ ﺩﻻﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻲ ﺩﻳﮕﺮ، ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﻣﺒﻠﻐﻲ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺍﻟﻲ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺭﻳﺎﻝ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﻱ ﻫﺮ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﻧﺮﺥ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ۱.۵ ﺩﺭﺻﺪ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﮕﻮ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺟﺮﺍء ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﻣﺒﻠﻐﻲ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﻳﻜﺼﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻴﻠﻴﺎﺭﺩ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ. ﭘﺮ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﻠﻎ ، ﺁﻧﻬﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ۱.۵ ﺩﺭﺻﺪﻱ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ، ﺍﻣﻜﺎﻥﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻲ ﺩﻳﮕﺮ، ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ، ﺍﻣﺮﻱ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻱ، ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻲ ﻭ ﻣﺤﻴﻂﺯﻳﺴﺘﻲ ﺍﺳﺖ ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪﺩﻧﺒﺎﻝ ﺭﻭﺵﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﻧﺮﺥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺳﺮﺍﻧﻪ ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﮔﺸﺖ.

برای دانلود گزارش کامل اینجا کلیک کنید