آیا بیان فرهنگی می تواند به مبارزه با تغییرات آب و هوایی کمک کند؟ آیا هنرمندان واقعاً می توانند رابطه ما با طبیعت را تغییر دهند و شیوه زندگی، تولید و مصرف خود را دوباره تعریف کنند؟

گزارش جهانی یونسکو برای شکل‌دهی مجدد سیاست‌های خلاقیت نشان می‌دهد که بخش خلاق کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند نقش قدرتمندی در تأثیرگذاری بر نحوه واکنش مردم و دولت‌ها به تغییرات آب و هوایی ایفا کند.

طی دهه گذشته، سرمایه گذاری عمومی در فرهنگ و خلاقیت در سطح جهانی کاهش یافته است. امروزه، بیشتر بودجه پروژه در بخش‌های فرهنگی و خلاق در کشورهای در حال توسعه توسط بنیادهای خصوصی و سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی تضمین می‌شود.

گزارش جهانی سه اقدام کلیدی را توصیه می کند که باید برای استفاده از فرهنگ برای توسعه پایدار انجام شود. اول، افزایش بودجه برای بخش فرهنگی و خلاق مورد نیاز است. دوم، باید سرمایه گذاری بیشتری روی خلاقیت برای توسعه پایدار صورت گیرد. و سوم، مشارکت قوی‌تر بین دولت‌ها، جامعه مدنی، بخش خصوصی و هنرمندان برای طراحی، اجرا و تبادل شیوه‌های خوب برای فرهنگ و خلاقیت، بخشی از راه‌حل برای آینده‌ای پایدار است.

برای این منظور، کنوانسیون 2005 یونسکو در مورد حمایت و ارتقای تنوع مظاهر فرهنگی به ایجاد درک بیشتر از نقش فرهنگ در توسعه پایدار کمک کرده است.

یاری کامارا، محقق سیاست‌گذاری و یکی از نویسندگان کتاب شکل‌دهی مجدد سیاست‌ها برای خلاقیت، استدلال می‌کند که نقطه قوت کنوانسیون 2005 این است که سیاست‌گذاران را وادار می‌کند تا تأثیر فرهنگ بر توسعه را از منظری بسیار گسترده‌تر ببینند.هنرها می توانند نقش کلیدی در تقویت دانش بومی که بسیاری از کشورهای در حال توسعه دارند ایفا کنند و راه های جدیدی را برای تغییر به سمت تعادل بیشتر با طبیعت به ما ارائه دهند.

یاری کامارا

همانطور که فرهنگ و خلاقیت می تواند به ما کمک کند رفتارهای مخرب زیست محیطی خود را بشناسیم، آنها همچنین می توانند الهام بخش راه حل های خلاقانه و سیاست های قوی تر باشند. و با هم می توانیم آینده ای مقاوم تر و پایدارتر برای همه بسازیم.آثار هنری من با تکنیک های اجدادی ساخته شده اند که از مادربزرگ هایم آموخته ام.

Vanessa Barragão یک هنرمند نساجی است که از کارهای خود برای انجام این کار استفاده می کند.

او معتقد است که دانش باستانی از شیوه های پایدار می تواند به نحوه تعامل ما با دنیای امروز کمک کند. این امر به ویژه در تجارت نساجی که یکی از آلاینده ترین صنایع در جهان است، اهمیت دارد.

برخی از تاثیرگذارترین آثار او منسوجات تک رنگ صخره های مرجانی او هستند. آنها یادآور بصری واضحی از سفید شدن هستند که هنگام از بین رفتن صخره های مرجانی اتفاق می افتد.هنر یکی از بهترین راه ها برای افزایش آگاهی من در مورد تغییرات آب و هوایی است. زیرا می توان آن را به افراد زیادی نشان داد که می توانند قدر آن را بدانند و تحت تأثیر آن قرار گیرند.

گروهی از موزه های تاریخ طبیعی که توسط موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیان در واشنگتن دی سی، موزه تاریخ طبیعی آمریکا در شهر نیویورک و موزه تاریخ طبیعی در لندن سازماندهی شده اند، کل مجموعه ها را از 73 مجموعه از جهان ترسیم کرده اند. بزرگترین موزه تاریخ طبیعی در 28 کشور این اولین گام از یک تلاش بلندپروازانه برای فهرست‌بندی دارایی‌های جهانی است که می‌تواند به دانشمندان و تصمیم‌گیرندگان کمک کند تا راه‌حل‌هایی برای مسائل فوری و گسترده مانند تغییرات آب‌وهوایی، ناامنی غذایی، سلامت انسان، آمادگی همه‌گیری، و حفاظت از حیات وحش بیابند.

موزه‌های تاریخ طبیعی جهان، فراتر از دیوارهای گالری‌های عمومی، نگهبانان آرشیو بی‌سابقه‌ای از تاریخ سیاره و منظومه شمسی ما هستند. این مجموعه‌های تاریخ طبیعی دریچه‌ای منحصربفرد به گذشته سیاره ارائه می‌دهند و به طور فزاینده‌ای برای پیش‌بینی‌های عملی برای ترسیم آینده ما مورد استفاده قرار می‌گیرند. موزه‌ها به‌طور سنتی به‌عنوان سازمان‌های مستقل عمل می‌کنند، اما این رویکرد جدید مجموعه‌ای جهانی متشکل از تمام مجموعه‌های همه موزه‌های جهان را تصور می‌کند.

برای درک بهتر این منبع عظیم و دست نخورده، دانشمندان برجسته از دوازده موزه بزرگ تاریخ طبیعی، چارچوبی خلاقانه اما ساده برای ارزیابی سریع اندازه و ترکیب مجموعه‌های موزه تاریخ طبیعی در سطح جهان ایجاد کردند. این یافته‌ها امروز در مجله Science در مقاله «یک رویکرد جهانی برای مجموعه‌های موزه تاریخ طبیعی» منتشر شد .

سازمان‌دهندگان نظرسنجی روشی را ایجاد کردند که می‌تواند با ایجاد واژگان مشترک 19 نوع مجموعه‌ای که کل مجموعه‌های زیست‌شناسی، زمین‌شناسی، دیرینه‌شناسی، و مردم‌شناسی و 16 منطقه زمینی و دریایی را که کل زمین را پوشش می‌دهند، به سرعت مجموعه‌های موجود در موزه‌ها را بررسی کند.

کرک جانسون، نویسنده اصلی، مدیر سنت موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیان، گفت: ما می‌خواستیم راهی سریع برای تخمین اندازه و ترکیب مجموعه جهانی پیدا کنیم تا بتوانیم یک استراتژی جمعی برای آینده بسازیم. جانسون با همکاری بیش از 150 مدیر موزه و دانشمند به نمایندگی از 73 موزه تاریخ طبیعی و گیاهان دارویی، این تلاش را به همراه ایان اف.پی اوونز (که قبلا در موزه تاریخ طبیعی لندن و اکنون مدیر اجرایی آزمایشگاه پرنده شناسی کورنل است) رهبری کرد.

این نظرسنجی مجموعه ای از بیش از 1.1 میلیارد شی را تأیید کرد که توسط بیش از 4500 کارمند علمی و نزدیک به 4000 داوطلب مدیریت می شد. در حالی که مجموعه کل گسترده است، بررسی نشان داد که شکاف های آشکاری در میان مجموعه های موزه در مناطقی از جمله مناطق گرمسیری و قطبی، سیستم های دریایی، و تنوع بندپایان و میکروبی کشف نشده وجود دارد. این شکاف‌ها می‌توانند نقشه راهی برای تلاش‌های جمع‌آوری هماهنگ در آینده فراهم کنند.

این گزارش خلاصه قابل توجهی است، اما تنها اولین قدم در بررسی مجموعه جهانی و بهره برداری از پتانسیل عظیم آن است. مجموعه‌های تاریخ طبیعی به طور منحصربه‌فردی برای اطلاع‌رسانی پاسخ به بحران‌های درهم تنیده امروزی قرار دارند، اما به دلیل کمبود بودجه و هماهنگی، اطلاعات جاسازی شده در مجموعه‌های موزه تا حد زیادی غیرقابل دسترس باقی مانده است. با هماهنگی استراتژیک، یک مجموعه جهانی پتانسیل هدایت تصمیماتی را دارد که آینده بشریت و تنوع زیستی را شکل خواهد داد.

هدف سازمان‌دهندگان پروژه با ایجاد این چارچوب و نظرسنجی، ایجاد پایه‌ای برای شبکه جهانی موزه‌ها برای همکاری با یکدیگر برای حمایت از پایداری جهانی، تنوع زیستی و چارچوب‌های آب و هوایی با استفاده از دانش به‌دست‌آمده از مجموعه‌های موزه است. این به همه موزه‌ها این امکان را می‌دهد تا با برنامه‌ریزی مجموعه‌های خود در آینده، استراتژیک‌تر باشند.

نویسندگان همچنین تشخیص می‌دهند که تمرکز تاریخی موزه‌های بزرگ در آمریکای شمالی و اروپا می‌تواند مانعی برای اشتراک دانش باشد و عدم تعادل قدرت را که ریشه در تاریخ استعماری علم موزه دارد، تداوم بخشد. در آینده، بسیار مهم است که مجموعه جهانی موزه‌های سایر نقاط جهان را نیز منعکس و از آنها حمایت کند.

«مجموعه‌های تاریخ طبیعی شواهدی هستند که دانشمندان از آن دانش به دست می‌آورند، از جمله دانشی که می‌تواند برای مسائل مهمی که امروز سیاره ما با آن مواجه است به کار رود». مایکل نوواچک، متصدی بخش دیرینه شناسی و استاد پیشین علم در موزه تاریخ طبیعی آمریکا، گفت. این هرگز به اندازه امروز فوری نبوده است، زیرا از دست دادن تنوع زیستی جهانی و تغییرات آب و هوایی در حال افزایش است.

این دیدگاه جهانی از مجموعه‌های علوم طبیعی بر پتانسیل ترکیبی آن‌ها برای کمک به ما در واکنش به بحران سیاره‌ای تأکید می‌کند. همچنین نشان‌دهنده تعهد و مسئولیت مستمر برای ایجاد همکاری و ظرفیت بین‌المللی عادلانه با شرکای همه کشورها، با بهره‌گیری از آخرین پیشرفت‌های تکنولوژیک است. داگ گور، مدیر موزه تاریخ طبیعی، گفت: این زیرساخت گسترده و به تدریج متحد از مجموعه ها و تخصص، منبعی حیاتی در درک علمی و پیش بینی تغییرات جهانی، حمایت از اقدام برای جلوگیری از فاجعه در لندن است.

این مقاله کاربردهای تحقیقات مبتنی بر مجموعه را بررسی می‌کند، با تمرکز بر مطالعات موردی که نشان می‌دهد چگونه مجموعه‌های تاریخ طبیعی موزه می‌توانند برای مطالعه آمادگی همه‌گیر، تغییرات جهانی، تنوع زیستی، گونه‌های مهاجم، میراث استعماری، و موزه‌شناسی (مطالعه DNA از نمونه‌های موزه) مورد استفاده قرار گیرند. .

همانطور که نویسندگان می نویسند، “امنیت و ارزش بلندمدت مجموعه های تاریخ طبیعی به توسعه مشارکت های جهانی و محلی بستگی دارد که نه تنها ارتباط آنها را با چالش های خاص علمی، اجتماعی و حفاظتی نشان می دهد، بلکه مزایایی را که برای هر فرد اعمال می شود در این سیاره نشان می دهد. “

داشبورد کامل مجموعه‌های جهانی در اینجا موجود است: https://rebrand.ly/global-collections .

پارک ملی گراند تتون رویایی برای عکاسان و دوستداران طبیعت است. مناظر نه تنها زیبا است، بلکه به راحتی قابل دسترسی است.

در هنگام بازدید از پارک های ملی گزینه های زیادی وجود دارد که تعیین اینکه چگونه باید زمان خود را به بهترین نحو بگذرانید می تواند گیج کننده باشد. ما اینجا هستیم تا به شما کمک کنیم تصمیم بگیرید چه کاری انجام دهید، چه زمانی آن را انجام دهید و چگونه از آن عکس بگیرید.

1. Oxbow Bend

بهترین منظره پارک ملی گرند تتون در Oxbow Bend است. منظره ها در طلوع خورشید، وسط روز و هنگام غروب خورشید می توانند باورنکردنی باشند. مناظر کنار جاده وجود دارد و نیازی به پیاده‌روی نیست و آن را به یک منظره بسیار محبوب تبدیل می‌کند.

می توانید در امتداد جاده پیاده روی کنید، در کنار رودخانه پایین بیایید یا از پارکینگ منظره ای داشته باشید. 14 سال پیش تصمیم گرفتم تا عکسی عالی را در Oxbow Bend ثبت کنم و تعیین کردم که بهترین منظره از گوشه پارکینگ باشد.

اواسط صبح بهترین زمان برای ثبت انعکاس کوه موران در آب در Oxbow Bend است، زیرا معمولاً زمانی است که باد کمترین میزان را دارد. اگر می‌خواهید بازتابی ببینید، پیش‌بینی آب و هوا را برای باد کم بررسی کنید. در طول روز از ساعت 9 صبح تا ظهر بهترین زمان عکاس از منظره است. پس از آن، خورشید شروع به خزش در عکس‌های شما می‌کند و تا غروب خورشید به آن فتوژنیک نیست. ازدحام جمعیت در وسط روز کم است زیرا همه فکر می کنند بهترین زمان برای بازدید طلوع یا غروب خورشید است.

در بازدید امسال ما تصمیم گرفتیم غروب آفتاب برویم و ناامید نشدیم. جمعیت زیادی وجود داشت، اما ما حدود 45 دقیقه قبل از غروب آفتاب به آنجا رسیدیم و صندلی های کمپینگ خود را در مکانی مخفی که من سال ها پیش از آن جدا کرده بودم، گذاشتیم. با نزدیک شدن به غروب خورشید، صفی از عکاسان بود که برای املاک و مستغلات می جنگیدند، وقتی فهمیدند این تنها نقطه عالی است.

این لنز زاویه باز برای دریافت غروب زیبا در عکس ضروری بود. به رشد بوته هایی توجه کنید که جلوی برخی از رودخانه ها را گرفته اند. این بوته ها گرفتن عکس با انعکاس بیشتر در جاده را غیرممکن می کنند. اساساً فقط یک نقطه وجود دارد که می توانید هر یک از دو عکس فوق را دریافت کنید.

شما می خواهید در سمت راست این تخته سنگفرش در گوشه پارکینگ، حدود 4 فوت سمت چپ گوشه باشید. این نقطه هنگام طلوع و غروب خورشید بسیار شلوغ خواهد شد، پس زودتر به آنجا بروید!

همچنین می‌توانید تا ساحل رودخانه پیاده روی کنید و یک عکس زیبا بگیرید. اگرچه منظره از ارتفاع پایین تر فشرده شده است.

2. نمای رودخانه Snake 

چشم انداز رودخانه Snake منظره ای در پارک ملی گراند تتون است که توسط آنسل آدامز معروف شده است. شما می توانید در همان جایی که او ایستاده بود بایستید، اما به دلیل رشد درختان در طول سال ها، دید شما کمی کمتر از رودخانه خواهد بود.

شما مانند اکثر مناظر در تتون ها رو به غرب خواهید بود، بنابراین در غروب آفتاب از منظره ای عالی و در غروب آفتاب نیز از منظره ای زیبا لذت خواهید برد.

اگر می‌خواهید کل منظره را در نور آفتاب خوب ببینید، می‌خواهید اواسط صبح آنجا باشید. یک لنز 35 میلی متری به شما دید خوبی از صحنه می دهد. فضای زیادی برای نصب سه پایه وجود دارد.

پارک از طریق پارکینگی انجام می شود که به اندازه کافی برای پارک ماشین RV بزرگ است و عموماً شلوغ نیست. برای پیدا کردن پارکینگ مشکلی نداشتیم. هیچ کوهپیمایی وجود ندارد زیرا فقط یک مسیر کوتاه به سمت دیدگاه است. مسیر برای کالسکه و ویلچر قابل دسترسی است.

3. اراضی شواباخر

این یکی از موارد مورد علاقه عکاسان برای سال هاست، این یکی از مواردی است که حتی اگر برای گرفتن عکس در آنجا نیستید، نباید آن را از دست بدهید.

Schwabacher’s Landing شما را درست به لبه رودخانه Snake می رساند و منظره ای باشکوه از Grand Tetons را به شما می دهد. عکاسان صبح زود در اینجا جمع می شوند تا منظره طلوع خورشید از کوه ها را تماشا کنند. درست بعد از غروب آفتاب در نوک کوه ها درخشش باورنکردنی خواهید داشت.

بیشتر عکاسان در غروب خورشید ظاهر می شوند، اما مانند Oxbow Bend، معمولاً مانند تصویر بالا، در نیمه صبح حداقل باد می وزد. این بهترین زمان برای دریافت تصاویر کاملاً منعکس شده از اکثر مکان‌های منطقه است.

برای ثبت نماهایی از این محدوده، لنزهای واید در حد 24 تا 35 میلی‌متر استفاده می‌کنید. فضای زیادی برای سه پایه وجود دارد، اما در زمان اوج مصرف این مکان را با بسیاری دیگر به اشتراک خواهید گذاشت، بنابراین زودتر به آنجا بروید و یک مکان را درخواست کنید.

برای رسیدن به Schwabacher’s Landing، در جاده کوچکی که به خاک تبدیل می شود، به سمت غرب حرکت خواهید کرد. نقشه زیر را برای مکان دقیق شرکت کنندگان بررسی کنید. پارک کردن در زمان اوج مصرف مشکل است.

4. Elk Ranch Flats

منطقه Elk Ranch Flats بهترین منطقه برای دیدن حیات وحش در پارک ملی گراند تتون است. در ضلع شرقی جاده شما قادر خواهید بود گاومیش کوهان دار در حال چرا در مزارع و در سمت غرب جاده اسب ها را ببینید.

بسته به نزدیک بودن گاومیش کوهان دار امریکایی به جاده، می توانید از ماشین خود پیاده شوید یا باید در آن بمانید. ما هر دو موقعیت را تجربه کردیم. اگر واقعاً به جاده نزدیک هستند، از جنوب نزدیک شوید و فقط به کناری بروید، می‌توانید از پنجره عکس بگیرید و مشاهده کنید. اگر گاومیش کوهان دار بیشتر در مزرعه است، می‌توانید در پارکینگ پارک کنید و در خیابان قدم بزنید تا دوربین یا سه‌پایه خود را تنظیم کنید.

پارکینگ برای قرار دادن RV کافی است و پارکینگ زیادی وجود دارد زیرا بسیاری از مردم در کنار جاده پارک می کنند. پیاده روی وجود ندارد.

5. منظره  Blacktail Ponds

Blacktail Ponds Overlook درست در شمال جاده Antelope Flats در Hwy 89 واقع شده است. مشرف به سمت غرب است و منظره ای پانوراما از رشته کوه، رودخانه و مزارع می دهد. این مکانی است که بسیاری از مردم برای جستجوی الک و سایر حیات وحش راه اندازی می شوند.

مجموعه‌ای از پله‌ها به پایین دره منتهی می‌شود که در آنجا مردمی را دیدیم که ماهیگیری می‌کردند و برای عکس گرفتن آماده می‌شدند. این یکی از بهترین مناطق برای پیاده روی است.

پارکینگ از طریق یک پارکینگ نگهداری شده با فضای زیادی برای اتومبیل ها و همچنین Rv انجام می شود. مسیر فرعی بسیار کوتاه است.

از قسمت بسیار، فقط یک پیاده روی کوتاه تا دیدگاه وجود دارد.

این منظره مانند اکثر آنها رو به غرب است و در هنگام غروب شلوغ تر می شود زیرا مردم سعی می کنند الک را ببینند و منتظر غروب خورشید هستند. حدود یک ساعت قبل از غروب آفتاب آنجا بودیم تا از منظره لذت ببریم، اما در نهایت تصمیم گرفتیم تا به Oxbow Bend بریم و آنجا را تماشا کنیم.

6. Mormon Row

Mormon Row در کنار جاده Antelope Flats در پارک ملی Grand Teton واقع شده است. این یک جاده خاکی با چند پارکینگ و چندین انبار و ساختمان قدیمی از سکونتگاه مورمون ها است. شما آزادید در میان آنها قدم بزنید و عکس بگیرید.

شناخته‌شده‌ترین و بیشترین عکس‌برداری، مولتون بارن است که رشته‌کوهی در پشت آن قرار دارد و برای عکس‌برداری کاملاً ردیف شده است.

بسته به زمان روز، ممکن است گاومیش کوهان دار امریکایی را نیز در اطراف این منطقه مشاهده کنید.

هنگام عکاسی از انبار، رو به غرب خواهید بود، بنابراین در هنگام طلوع آفتاب و پس از آن نور خوبی دریافت خواهید کرد. همچنین می‌توانید در هنگام غروب خورشید فرود خورشید را بر فراز قله‌های کوه مشاهده کنید اگر این منظره را ترجیح می‌دهید.

در طول روز نمی‌توان دید تمیزی از انبار را بدون افرادی که در عکس شما عبور می کنند، مشاهده کرد. اگر هدف اصلی شما عکاسی از منظره است، من برای رفتن به هنگام غروب خورشید عکاسی می‌کنم، زمانی که عکاسان دیگر آنجا باشند و مردم را از قدم زدن در عکس شما منصرف می‌کند، همچنین افرادی که علاقه‌ای به عکاسی ندارند در آن ساعت حضور نخواهند داشت.

پیاده روی وجود ندارد زیرا منظره فقط به پارکینگ خاکی است. اگر واقعاً شلوغ باشد، پارک کردن RV در آنجا ممکن است سخت باشد، اما در بیشتر مواقع پارکینگ زیادی وجود دارد.

7. سد دریاچه جکسون

یکی از زیباترین دیدگاه هایی که هیچ کس در مورد آن صحبت نمی کند، سد دریاچه جکسون است. ما فقط با رانندگی در اطراف به این نقطه رسیدیم. روزی که ما از آن بازدید کردیم کمی دود در هوا وجود داشت که عکاسی را سخت می کرد، اما این یک نقطه برتری باورنکردنی در شرایط عادی است.

با رفتن به سمت غرب در خیابان Teton Park می‌توانید به آن برسید. درست در شمال Oxbow Bend. یک پارکینگ با یک پیاده روی کوتاه تا پلی که از روی سد می گذرد وجود دارد. همچنین یک مسیر پیاده روی روی پل وجود دارد که می توانید از آن برای عکاسی استفاده کنید.

این منظره مانند تقریباً هر منظره دیگری در پارک رو به غرب است، بنابراین اواسط صبح برای روشنایی کامل عالی است. فضای زیادی برای سه پایه وجود دارد و ما هرگز بیش از 5 نفر دیگر را در این مکان ندیدیم.

8. دریاچه تاگارت

مسیر دریاچه تاگارت یک مسیر رفت و برگشت 3 مایلی با سختی متوسط ​​است. شما با یک منظره انعکاسی زیبا از کوه ها در یک دریاچه شفاف پاداش می گیرید. این مسیر از مسیر دریاچه تاگارت در خیابان تتون پارک قابل دسترسی است.

به خاطر داشته باشید اگرچه این یک پیاده‌روی متوسط ​​است، اما شما تقریباً در ارتفاع 7000 فوتی قرار دارید، بنابراین اگر از منطقه‌ای با ارتفاع پایین‌تر هستید، می‌تواند چالش‌برانگیزتر باشد.

عکسی که در اینجا نشان داده شده است با لنز 24 میلی متری گرفته شده است، بنابراین شما می خواهید چیزی حداقل به این وسعت برای ثبت کوه، انعکاس در دریاچه و چند ابر در صورت وجود داشته باشید.

9. جاده پارک تتون

اگر محدودیت خود را برای پیاده روی در یک روز معین رعایت کرده اید، لازم نیست از دیدن مناظر زیبا دست بکشید. جاده تتون پارک خوش‌منظره‌ترین جاده پارک است و ارزش وقت گذاشتن برای رانندگی از این سر تا سر دیگر را دارد.

اگر برای عکس گرفتن در چند خروجی توقف کنید، رانندگی باید حدود 1 ساعت طول بکشد. ما ترجیح می دهیم صبح ها جاده را از شمال به جنوب برانیم. این بهترین دید و کیفیت نور را به شما می دهد.

جاده تتون پارک از موز به محل اتصال دریاچه جکسون می‌رود.

10. کلیسای کوچک Chapel

کلیسای کوچک Chapel در پارک ملی گراند تتون در جنوب مورمون رو قرار دارد. این در سال 1925 ساخته شد و با رشته کوهی که در پشت آن قرار دارد، محیطی عالی دارد. دید شما به سمت غرب خواهد بود. هنگام رانندگی در خیابان Teton Park ارزش دیدن دارد.

11. دریاچه لی

دریاچه لی در نزدیکی کوه موران واقع شده است و احتمالاً با کاوش در این مکان با زیبایی طبیعی، آرامش و سکوت خواهید داشت. این یک مسیر آسان با ارتفاع تنها 50 فوت است که یکی از بهترین چیزها را در پارک ملی گراند تتون با بچه ها انجام می دهد.

پس از پیاده‌روی 1.8 مایلی، مناظری از یک دریاچه کوهستانی دیگر با انعکاس خواهید دید. مسیر از مسیر دریاچه لی خارج از جاده تتون پارک شروع می شود. پیاده روی شما را از کنار دریاچه استرینگ می برد. از مسیر، مناظری از کوه Teewinot نیز خواهید داشت.

از آنجایی که در اینجا با انعکاس از یک دریاچه عکس می گیرید، می خواهید یک لنز 24 میلی متری یا بیشتر بیاورید. شخصاً، برای پیاده‌روی‌های نیمه صبح مانند این، سه‌پایه حمل نمی‌کنم، زیرا دوربین‌های مدرن بیش از آن‌که می‌توانند یک تصویر عالی بدون آن ثبت کنند. صرفه جویی در وزن اضافی به من امکان می دهد تا در اواخر هفته پیاده روی های بیشتری انجام دهم!

12. Jenny Lake Scenic Drive

رانندگی منظره دریاچه جنی شما را در امتداد ساحل شرقی دریاچه جنی می برد و مناظر فوق العاده ای از کوه ها را برای شما فراهم می کند.

3 مایل رانندگی است که یک طرفه است و به سمت جنوب می رود. اگر در حال مشاهده حیات وحش یا مناظر منظره هستید، از بسیاری از خروجی های ارائه شده استفاده کنید.

مقامات مالی و فرهنگی در بوسنی و هرزگوین با کمک به تحقق “چارچوب تحقق اهداف توسعه پایدار در بوسنی و هرزگوین” مجموعه‌ای از داده‌های جامع را منتشر کرده‌اند که سرمایه‌گذاری دولتی و خصوصی را در زمینه‌های فرهنگی و فرهنگی به نمایش می‌گذارد. حفاظت از میراث طبیعی برای 3 سال گذشته (2019-2021). بوسنی و هرزگوین یکی از 57 کشور در سطح جهانی و 2 کشور منطقه ای است که توانسته است داده هایی را در مورد این شاخص SDG برای دوره 2018-2021 تولید کند.

حفظ، مرمت و حفاظت از میراث فرهنگی سنگ بنای سیاست های دولت در بوسنی و هرزگوین است، زیرا فرهنگ، جدا از ارزش ذاتی آن، مزایای اجتماعی و اقتصادی بی شماری را برای جامعه ارائه می دهد. برای مثال، مکان‌های تاریخی، پنجره‌هایی به گذشته یک کشور هستند و گفت‌وگو بین مردم را قادر می‌سازند تا قرن‌ها و حتی هزاره‌ها تا به امروز ادامه یابد. بخش فرهنگی همچنین به طور قابل توجهی به توسعه اقتصادی بوسنی و هرزگوین و تنوع کمک می کند و می تواند مهارت های کارآفرینی را توسعه دهد.

بوسنی و هرزگوین دارای 4 ملک است که در فهرست میراث جهانی ثبت شده است، از جمله پل محمد پاشا سوکولوویچ در ویشگراد، قبرستان های سنگ قبر قرون وسطایی Stećci و شاید معروف ترین آنها، منطقه پل شهر قدیمی شهر قدیمی موستار، و Prašuma Janj، عنصر فراملیتی ” جنگل های راش باستانی و اولیه کارپات ها و سایر مناطق اروپا “.

با این حال، حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی یک اقدام چند وجهی و پیچیده است که برای تحقق بخشیدن به آن نیازمند بودجه کافی توسط مقامات مربوطه بوسنی و هرزگوین است. به منظور اندازه گیری موفقیت آمیز مشارکت مالی یک کشور، مؤسسه آمار یونسکو (UIS) شاخص SDG 11.4.1 را برای اندازه گیری کل هزینه های سرانه برای حفظ، حفاظت و حفاظت از تمام میراث فرهنگی و طبیعی در همه سطوح استفاده می کند. دولت.

UIS از پرسشنامه هایی که سالانه به کشورهای عضو یونسکو ارسال می شود، آمار SDG 11.4.1 را از منابع مختلف جمع آوری می کند. پرسشنامه ها بر اساس استانداردهای بین المللی، طبقه بندی ها و معیارهایی هستند که به طور منظم توسط UIS برای رسیدگی به مسائل آماری نوظهور و بهبود کیفیت داده ها بررسی و اصلاح می شوند.

به عنوان وسیله ای برای حمایت از هدف توسعه پایدار 11.4 «تقویت تلاش ها برای حفاظت و حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان»، شاخص هدف در چارچوب تحقق اهداف توسعه پایدار در بوسنی و هرزگوین گنجانده شده است . این شاخص همچنین با مقادیر پایه و هدف همراه است که بر اساس محاسبات انجام شده توسط پرسشنامه UIS تعیین شده است.

در چارچوب، این SDG تحت ستون «رشد هوشمند» نامیده می‌شود که هدف آن تضمین تبدیل ایده‌های نوآورانه به محصولات و خدماتی است که می‌توانند مشاغل پردرآمد ایجاد کنند و رشد اقتصادی را تسریع کنند، در عین حال سرمایه طبیعی را حفظ کنند و نابرابری‌های اجتماعی را کاهش دهند. .

داده های SDG 11.4.1 که توسط مقامات بوسنی و هرزگوین تهیه شده است، بینشی در مورد قدردانی این کشور از میراث فرهنگی و طبیعی خود ارائه می دهد. همه سطوح دولت از نظر مالی متعهد به حفظ، حفاظت و حفاظت از میراث خود هستند، همانطور که با افزایش مستمر سهم هزینه‌های میراث از کل بودجه فرهنگ از 74 درصد در سال 2019 به 79 درصد در سال 2021 نشان داده شده است.

گورانا کنژویچ، رئیس دپارتمان آمار توسعه جامعه، آژانس آمار BiH اعلام کرد که “گزارش در مورد شاخص های مورد توافق جهانی مانند SDG 11.4.1، BiH را در مسیر درستی برای تحقق دستور کار 2030 قرار می دهد.”

مناطقی که همچنان از این سرمایه گذاری بهره مند می شوند عبارتند از حفاظت از تنوع زیستی و چشم انداز، خدمات فرهنگی و خدمات پخش و نشر. بر اساس گزارش UIS، بیشترین سرمایه گذاری تاکنون بر روی حفاظت از میراث فرهنگی متمرکز شده است، زیرا 96.18 درصد از کل هزینه های میراث را به خود اختصاص داده است. همانطور که توسط نهاد جمهوری صربسکا گزارش شده است، هزینه های خصوصی 3.82 درصد از کل هزینه های حفاظت از میراث را تشکیل می دهد.

به طور مشابه، کل هزینه سرانه برای حفظ، حفاظت و حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی در تمام سطوح دولتی در بوسنی و هرزگوین 51.59 PPP سرانه در سال 2019، 49.55 PPP سرانه در سال 2020 بوده است. 52,31 PPP سرانه در سال 2021.

بوسنی و هرزگوین یکی از 57 کشوری در سطح جهانی و 2 منطقه ای است که با موفقیت داده های خود را با استفاده از روش SDG 11.4.1 به مؤسسه آمار یونسکو گزارش کرده و در دستور کار 2030 مشارکت دارد. زمانی که سیستم غیرمتمرکز حکمرانی کشور و همچنین چالش‌های لجستیکی که چنین چارچوبی می‌تواند ایجاد کند، در نظر گرفته شود، دستاوردهای آن‌ها تسکین بیشتری می‌یابد. در واقع، برای تولید داده‌های متناسب با الزامات UIS، اطلاعات باید از 3 منبع مختلف جمع‌آوری می‌شد و سپس در سطح کشور جمع‌آوری می‌شد که یک کار دشوار است.

آژانس آمار بوسنی و هرزگوین، با همکاری وزارت امور مدنی بوسنی و هرزگوین، در این فعالیت در کنار وزارتخانه های دارایی و فرهنگ در سطح نهاد و مقامات مربوطه منطقه برچکو، با حمایت آنتن در سارایوو، در این فعالیت شرکت کردند. دفتر منطقه ای علم و فرهنگ یونسکو در اروپا.

مریل آریاس ریاست منطقه حفاظت شده مرکزی را بر عهده دارد، جایی که ذخیره‌گاه بیوسفر محدوده آتشفشانی مرکزی اعلام شده توسط یونسکو در آن قرار دارد. علیرغم چالش هایی که به عنوان یک زن با آن روبرو بوده است، او به لطف فداکاری خود موفق شده است و همه را تشویق می کند تا رویاهای خود را دنبال کنند.

حدوده آتشفشانی مرکزی منطقه ای زیبا با بیش از 650000 هکتار در مرکز کاستاریکا است که دارای تنوع زیستی گسترده ای است و 54 درصد از جمعیت این کشور را در خود جای داده است. در این ذخیره‌گاه زیست‌کره، می‌توانید آتشفشان‌ها، حوضه‌های آبخیز، و طیف گسترده‌ای از حیات‌وحش را بیابید که هم محلی‌ها و هم بازدیدکنندگان را شگفت‌زده می‌کند.

یونسکو با توجه به تنوع زیستی، کمک به پایداری و تأثیر آن بر رفاه و توسعه انسان، این قلمرو بهشتی را در سال 1988 به عنوان ذخیره‌گاه زیست کره معرفی کرد.

گستردگی آن به حدی است که چالش مراقبت و نگهداری از این سایت با این اهمیت برای منطقه را تنها کسی به بزرگی خود ذخیره‌گاه می‌تواند به عهده بگیرد. آن شخص مریل آریاس، زنی 36 ساله اهل استان هردیا و کوچکترین خانواده از یک برادر و سه خواهر است.

او در رشته مهندسی جنگل در دانشگاه ملی کاستاریکا تحصیل کرد و در سال 2021 مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته «تغییر آب و هوا و حسابرسی محیط زیست» گرفت.

او به واسطه شایستگی خود مسئولیت را بر عهده گرفته و بسیار سخت و عاشقانه برای محیط زیست تلاش کرده است. با این حال، به عنوان یک زن، فرض کردن منطقه حفاظت شده آسان نبود.

او در جایگاه خود دیده است که چگونه یک زن در کارش در حوزه ای که معمولاً توسط مردان اداره می شود، به گونه ای متفاوت قضاوت می شود. “من این جمله را شنیده ام – اوه، او یک زن است، بیایید تلاش کنیم، ببینیم چه می کند-. انگار زن بودن به این معنی است که شما قبلاً یک عصای جادویی زیر بغل دارید تا همه چیز را حل کنید.”

رسیدن به جایی که امروز هست آسان نبود. به همین دلیل است که او به دختران و نوجوانان انگیزه می دهد تا به رویاهای خود برسند. “از سفر لذت ببرید، زیرا گاهی اوقات شما آنقدر روی هدف متمرکز هستید که از این فرآیند لذت نمی برید و بخشی از این فرآیند خودآگاهی است. این تعریف نقاط قوت شما، چیزهایی است که باید بهبود دهید و ناامید نشدن. “

مریل در مورد رهبری خود در یک ذخیره‌گاه زیست‌کره، تاکید کرده است که چگونه مقررات کاستاریکا محیطی از همکاری را برای انجام مدیریت ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره ایجاد کرده است.

“ارتباط قاطعانه بین بازیگران درگیر در کاستاریکا بسیار خوب عمل کرده است. در کشور ما، ما یک موضوع بسیار بدیع داریم که از سال 2017، یک فرمان موضوع ذخایر زیست کره را تنظیم کرده است. بنابراین، این فرمان تعداد زیادی از بازیگران را ایجاد می کند. بخش‌های زیادی در مدیریت ذخایر زیست‌کره دخیل هستند، موضوعی که حتی سایر کشورهای منطقه نیز در حال بررسی آن هستند.

به عنوان مدیر منطقه حفاظت شده مرکزی، مهمترین هدف او اطمینان از این است که کارکنان با انگیزه کار کنند و حداقل شرایط را برای کار داشته باشند. در زمینه ذخایر زیست کره، او علاقه زیادی به کار کمیته های محلی MaB دارد.

کمیته‌های محلی MaB توسط گروهی از افراد از بخش‌های مختلف تشکیل می‌شوند که برای مدیریت و ارتقای مناطقی که به‌عنوان ذخایر زیست‌کره تعیین شده‌اند، با یکدیگر همکاری می‌کنند. آنها یک نهاد مشورتی و هماهنگ کننده برنامه انسان و زیست کره هستند که شامل نمایندگانی از دولت، سازمان های غیردولتی، دانشگاهیان، جامعه مدنی و مدیران ذخیره در کشور است.

“این یکی دیگر از چهره های نوآورانه ای است که ما در ذخایر زیست کره کاستاریکا داریم، و من علاقه مند به افرادی هستم که بخشی از این کمیته ها هستند تا به مشارکت فعالانه خود ادامه دهند و خود را با پلت فرم حکومت داری توانمند کنند. ذخایر زیست کره بستری برای مردم و برای مردم برای مشارکت.”

از محدوده مرکزی آتشفشانی تا بزرگترین ذخیره‌گاه بیوسفر فرامرزی جهان

در نوامبر 2021، اخباری در جریان کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد (COP26) منتشر شد که در سرتاسر جهان خبرساز شد. روزنامه ها در صفحه اول خود یک نقطه عطف تاریخی را اعلام کردند: کلمبیا، کاستاریکا، اکوادور و پاناما اعلامیه ای را امضا کردند که در آن به مدیریت پایدار کریدور دریایی شرقی اقیانوسیه استوایی متعهد می شوند.

مریل به نمایندگی از وزارت محیط زیست و انرژی کاستاریکا (MINAE) در کمیته ملی MAB کاستاریکا، بخشی از هماهنگی این طرح است که شامل چهار سایت دریایی میراث جهانی یونسکو و یک ذخیره‌گاه زیست کره است: پارک ملی جزیره کوکوس، پارک ملی گالاپاگوس و ذخیره‌گاه دریایی، پناهگاه گیاهی و جانوری مالپلو، و پارک ملی کویبا. به این ترتیب، این ذخیره‌گاه به بزرگترین ذخیره‌گاه بیوسفر دریایی فرامرزی جهان تبدیل می‌شود.

او با هیجان فریاد زد: “این یک ذخیره گاه اختصاصی خواهد بود زیرا هیچ ذخایر دریایی فرامرزی در منطقه وجود ندارد. این یک ابتکار کاملاً نوآورانه است که ظرفیت هماهنگی بین چهار کشور با حاکمیت مستقل و حاکمیت متفاوت را نشان می دهد.”

مریل اظهار داشت که این پروژه مدل ارائه شده توسط ذخایر زیست کره را تقویت می کند: حفاظت، توسعه و پشتیبانی لجستیکی. علاوه بر این، وی تاکید کرد که این کریدور برای حفاظت از منابع دریایی که به عنوان یک مخزن کربن و ابزاری کلیدی در مبارزه با تغییرات آب و هوایی عمل می کند، بسیار مهم است.

کاستاریکا کاستاریکا کاستاریکا کاستاریکا کاستاریکا کاستاریکا کاستاریکا کاستاریکا کاستاریکا کاستاریکا

یک مطالعه بزرگ نشان داد که کیفیت رژیم غذایی ماهی در بخش‌های وسیعی از اقیانوس‌های جهان می‌تواند تا 10 درصد کاهش یابد زیرا تغییرات آب و هوایی بر بخش جدایی‌ناپذیر زنجیره‌های غذایی دریایی تأثیر می‌گذارد.

دکتر رایان هنگان، محقق دانشکده علوم ریاضی QUT، مطالعه منتشر شده در Nature Climate Change را رهبری کرد که شامل محققانی از دانشگاه کوئینزلند، دانشگاه تاسمانی، دانشگاه NSW و CSIRO بود.

آنها تأثیر تغییرات آب و هوایی را بر زئوپلانکتون ها، یک گروه فراوان و بسیار متنوع از حیوانات میکروسکوپی که حدود 40 درصد از زیست توده دریایی جهان را تشکیل می دهند، مدل کردند.

زئوپلانکتون ها پیوند اولیه بین فیتوپلانکتون – که نور خورشید و مواد مغذی را مانند گیاهان روی زمین به انرژی تبدیل می کند – و ماهی ها هستند. زئوپلانکتون ها شامل گروه هایی مانند کریل قطب جنوب – منبع غذایی اصلی نهنگ ها – و حتی چتر دریایی است.

دکتر هنگان گفت: «علیرغم فراوانی، تنوع و اهمیت حیاتی آنها در انتقال انرژی از فیتوپلانکتون به ماهی، دانش در مورد آنچه که ترکیب جوامع زئوپلانکتون را در سراسر اقیانوس‌های جهان شکل می‌دهد نسبتاً محدود است.

این یک چالش است، زیرا اگر زئوپلانکتون‌ها تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی قرار گیرند، این می‌تواند پیامدهای مهمی برای توانایی اقیانوس در جداسازی انتشار کربن و بهره‌وری شیلات داشته باشد.»

تیم تحقیقاتی از یک مدل اکوسیستم دریایی جهانی برای بررسی تأثیر تغییرات آب و هوایی بر گروه‌های زئوپلانکتون‌های اصلی، از زئوپلانکتون‌های تک سلولی گرفته تا کریل و تا چتر دریایی استفاده کردند.

دکتر Heneghan گفت: «ما از این مدل برای پیش‌بینی تغییرات در جامعه زئوپلانکتون‌ها در واکنش به تغییرات آب و هوایی استفاده کردیم و سپس ارزیابی کردیم که چگونه این تغییرات می‌تواند بر کیفیت رژیم غذایی ماهی‌های کوچک – شکارچیان اولیه زئوپلانکتون‌ها فراتر از خود زئوپلانکتون‌ها تأثیر بگذارد.»

ما متوجه شدیم که تغییرات آب و هوایی آینده باعث تغییر در ترکیب جوامع زئوپلانکتون در بیشتر اقیانوس‌های جهان می‌شود.

محققان دریافتند که جوامع زئوپلانکتون در آینده به طور فزاینده‌ای تحت سلطه گروه‌های گوشت‌خوار، مانند چئوگنات‌ها، و گروه‌های ژلاتینی مانند سالپ‌ها و لاروها قرار خواهند گرفت، که این امر به قیمت جانوران همه‌چیزخوار سخت‌پوستانی کوچک مانند کریل و غلاف‌های قاره‌ای خواهد بود.

دکتر Heneghan گفت: «در اقیانوس‌ها، انرژی از پلانکتون‌های میکروسکوپی به ماهی‌ها و نهنگ‌ها توسط شکارچیان مبتنی بر اندازه منتقل می‌شود – چیزهای بزرگ که چیزهای کوچک را می‌خورند.»

مانند نهنگ‌های آبی که کریل می‌خورند، سالپ‌های ژلاتینی و لاروها طعمه‌هایی را میلیون‌ها برابر کوچک‌تر از خودشان می‌خورند، به این معنی که بر خلاف سایر زئوپلانکتون‌های بزرگ‌تر که توسط ماهی‌ها خورده می‌شوند، می‌توانند مستقیماً به فیتوپلانکتون‌های کوچک‌تر برای غذا دسترسی داشته باشند.

در نتیجه، سالپ ها و لاروها میانبر موثری برای انتقال انرژی از فیتوپلانکتون های کوچک غالب به ماهی فراهم می کنند.

دکتر هنگان گفت: «این میانبر تا حدودی افزایش تعداد مراحل از فیتوپلانکتون به ماهی را از فیتوپلانکتون در حال کوچک شدن و افزایش زئوپلانکتون‌های گوشتخوار جبران می‌کند.»

اما، هزینه‌ای دارد: این گروه‌ها ژلاتینی هستند و حدود پنج درصد کربن موجود در زئوپلانکتون‌های همه‌چیزخوار مانند کریل و غلاف غلاف دارند.

از نظر تغذیه، این مانند جایگزینی استیک دنده ای با یک کاسه ژله است.

در نتیجه، مدل ما پیش‌بینی می‌کند که کیفیت رژیم غذایی ماهی‌های کوچک می‌تواند در مناطق وسیعی از اقیانوس‌های جهان کاهش یابد، که این کاهش زیست توده ماهی ناشی از تغییرات آب و هوایی را تا 10 درصد تشدید می‌کند.»

دکتر Heneghan گفت که تغییر به سمت رژیم غذایی ماهی های ژلاتینی بیشتر در طول موج گرمای دریایی اخیر در شمال اقیانوس آرام، که معمولا “بلب” نامیده می شود، مشاهده شده است.

او گفت: «دماهای بالاتر باعث کاهش تولید فیتوپلانکتون‌ها شد که به نوبه خود باعث کاهش شیوع کریل‌های متراکم کربن شد که با زئوپلانکتون‌های ژلاتینی جایگزین شدند.»

در نتیجه، ماهی‌های کوچک در منطقه به رژیم‌های غذایی ژلاتینی‌تری روی آوردند که باعث کاهش وزن و فراوانی آنها شد.

نتایج مدل ما نشان می‌دهد که تغییر به سمت رژیم‌های ژلاتینی بیشتر برای ماهی‌های کوچک می‌تواند در آینده تحت گرم شدن اقیانوس‌ها رایج‌تر شود.

برای جوامع بشری، این می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای در سطح جهانی داشته باشد، زیرا طبق گفته سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل، شیلات یک سرویس اکوسیستمی کلیدی به ارزش 150 میلیارد دلار در سال است و بیش از 20 درصد از پروتئین حیوانی را برای 3.3 تامین می‌کند. میلیارد نفر و حمایت از 60 میلیون معیشت.”

تیم تحقیقاتی شامل دکتر هنگان، دکتر جیسون اورت، پروفسور جولیا بلانچارد، پاتریک سایکس و پروفسور آنتونی ریچاردسون بود.

آب و هوا آب و هوا آب و هوا آب و هوا آب و هوا آب و هوا آب و هوا

همراهان گرامی؛ سپاس از حمایت ها و همراهی همیشگی شما

ضمن تبریک سال نو؛ برای بهبود مطالب و آرشیو سایت تا تاریخ 13 فروردین 1402 سایت به روز نخواهد شد.

باعث شادیمان خواهد بود با نظرات و همراهی خود ما را در بهبود مطالب سایت و خدمت رسانی یاری نمایید.

گروه GeOnline

مبارک بادت این روز و همه روز . نوروز مبارک

هر روزتان نوروز / نورزتان پیروز

برآمد باد صبح و بوی نوروز/به کام دوستان و بخت پیروز…… مبارک بادت این سال و همه سال/ همایون بادت این روز و همه روز

تبریک مبارک بادت این سال و همه سال

با مطرح شدن موضوع ایمنی ساختمان‌ها در شهر تهران، اعداد مختلفی به عنوان تعداد ساختمان‌های ناایمن شهر تهران مطرح شد؛ اعدادی که از ۱۲۹ ساختمان تا ۱۶ هزار و ۳۳ هزار مورد را نیز دربرگرفته است. اما تعداد دقیق ساختمان‌های ناایمن در تهران چقدر است؟

به گزارش ایسنا، مدتی است که ایمنی ساختمان‌ها در تهران به یکی از دغدغه‌های جدی مسئولان و مدیران شهری بدل شده و در همین راستا نیز اقدامات متعددی برای سنجش و ارتقا ایمنی ساختمان‌ها و به خصوص اماکن تجمعی در تهران انجام شده است. نتایج اولیه این بررسی‌ها نیز در نهایت منجر به شناسایی  ۱۲۹ ساختمان پرخطر در شهر تهران شد. ساختمان‌هایی که گرچه هیچگاه به طور رسمی نامی از آنها اعلام نشد، اما اخیرا سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهر تهران که وضعیت ایمنی در این ۱۲۹ ساختمان را از منظر حریق بحرانی تشخیص داده بود، از کاهش تعداد آنها به ۱۱۹ ساختمان خبر داده است.

۱۲۹ اما تنها عدد اعلامی در اخبار مربوط به ایمنی ساختمان‌های شهر تهران نبود و اعدادی چون ۱۶ هزار، ۳۳ هزار و … نیز در میان اخبار منتشر شد. اعدادی که موجب سردرگمی و البته نگرانی برخی از شهروندان از وضعیت ایمنی در ساختمان‌های شهر تهران نیز شد. همین اعداد متعدد سبب شد تا موضوع را از مسئولان مربوطه در سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهر تهران و نیز سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران پیگیری کنیم.

تهران ۳۳ هزار ساختمان نا ایمن دارد؟

یکی از اعدادی که بارها در کنار عبارت ساختمان نا ایمن در خبرها دیده شده، عدد ۳۳ هزار است. عددی که از سوی سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهر تهران اعلام شده است. قدرت الله محمدی، مدیرعامل سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهر تهران در این باره به ایسنا می‌گوید: «این عدد مربوط به پایش ایمنی ساختمان‌های شهر تهران است. اقدامی که از سال ۹۵ به بعد آغاز شد و همکاران ما داوطلبانه کاری را آغاز کردند که در جریان آن توانستند  ۳۳ هزار ساختمان را در شهر تهران پایش کنند.

این ساختمان‌ها بر اساس ضوابط آتش‌نشانی و وضعیت ایمنی به چهار گروه ایمنی دسته‌بندی شدند که دسته اول آن ساختمان‌های بسیار پرخطر بود که همین ۱۲۹ ساختمانی است که عدد آن اعلام شده و البته تعداد آن در حال حاضر به ۱۱۹ ساختمان رسیده است. دسته دوم ساختمان‌های پرخطر، دسته سوم ساختمان‌های میان‌خطر و دسته آخر ساختمان‌های کم خطر است.»

محمدی ادامه می‌دهد: «اینطور نیست که مردم تصور کنند این ۳۳ هزار ساختمان نا ایمن است و دیگر کسی نباید وارد آن شود. ما اقداماتمان را برای ایمن‌سازی ساختمان‌ها آغاز کردیم و خوشبختانه با پیگیری‌های انجام شده و ورود دستگاه قضا به موضوع، تعداد ۱۰ ساختمان از ۱۲۹ ساختمان بسیار پرخطر ایمن سازی شدند که تا پایان سال تعداد آنها به ۱۰۰ ساختمان کاهش  پیدا می‌کند، اما مردم باید توجه کنند که فرآیند ایمن‌سازی زمان‌بر است، به خصوص اینکه این موضوع سال‌ها رها شده بود.»

به گفته او در دسته بندی انجام شده از ایمنی این ساختمان‌ها در حال حاضر ۱۱۹ ساختمان در گروه بسیار پرخطر جای می‌گیرند که مالکان آنها نیز احضار شده و توصیه‌های لازم به آنان داده شد. این افراد باید ایمنی در ساختمان‌های خود را ارتقا دهند و اگر به آن توجه نکنند بار اول انشعابات ساختمان قطع خواهد شد و در صورت عدم ارتقا ایمنی، این‌بار ساختمان با دستور قضایی پلمب خواهد شد.

ماجرای ایمنی ۱۶ هزار ساختمان در تهران چیست؟

عدد دیگر ۱۶ هزار است که از سوی سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران اعلام شده و نحوه نادرست انعکاس آن در برخی رسانه‌ها سبب این تصور شده که تهران ۱۶ هزار ساختمان نا ایمن و خطرناک دارد. موضوعی که علی نصیری، رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران آن را نادرست می‌داند.

او در این باره به ایسنا می‌گوید: «  ببینید در مورد ایمنی ساختمان‌ها ما با توجه به بضاعت و محدودیت بودجه‌ای که داشتیم، کار را اولویت بندی کردیم. در واقع با این بضاعت که ریالی بودجه برای این کار اختصاص داده نشده است، ما دستگاه‌ها را یک جورهایی در فشار گذاشتیم که پای کار بیایند و آنها هم از کارمندان موجودشان برای ارزیابی ایمنی ساختمان‌ها استفاده کردند.»

وی ادامه می‌دهد: «خب در این شرایط ما که نمی‌توانستیم برویم و تمام ساختمان‌های تهران را بررسی کنیم. اصلا محدودیت بودجه  و زمان و … به ما این اجازه را نمی‌داد، پس چه کار کردیم؟ آمدیم و ساختمان‌ها را اولویت بندی کردیم و گفتیم که اولویت با ساختمان‌های مهم و اماکن پرتجمع و ساختمان‌های بلند باشد. ساختمان‌های بلندمرتبه هم تعریف خاص خودش را دارد و یعنی ساختمان‌هایی با بیش از شش طبقه و بیش از پنج هزار متر مربع مساحت. تعریف ساختمان‌های مهم هم طبق همان تعاریفی است که در آئین نامه ۲۸۰۰ بند “ج” و “د” آمده است.»

نصیری درباره اینکه چه ساختمان‌هایی مشمول بند “ج” و “د” آئین‌نامه ۲۸۰۰ می‌شود نیز می‌گوید: «به طورکلی ساختمان‌هایی که قابل استفاده بودن آنها پس از وقوع زلزله اهمیت خاص دارد و وقفه در بهره‌برداری از آنها غیر مستقیم موجب افزایش تلفات و خسارات می‌شود؛ مانند بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها، مراکز آتش‌نشانی، مراکز و تاسیسات آبرسانی، ساختمان‌های نیروگاه‌ها و تاسیسات برق رسانی، برج‌های مراقبت فرودگاه‌ها، مراکز مخابرات، رادیو و تلویزیون، تاسیسات نظامی و انتظامی، مراکز کمک رسانی .

بطور کلی تمام ساختمان‌هایی که استفاده از آنها در نجات و امداد موثر است و نیز ساختمان‌ها و تاسیساتی است که خرابی آنها موجب انتشار گسترده مواد سمی و مضر در کوتاه مدت و درازمدت برای محیط زیست می‌شوند، مانند کارخانه‌های تولید کننده مواد شیمیایی خاص جزو این موارد است. علاوه بر آن ساختمان‌های پرتجمع مانند ورزشگاه‌ها، پاساژها، دانشگاه‌ها، مراکز اداری خاص و … نیز جزو این بخش قرار دارند.»

رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران ادامه می‌دهد: «حالا با توجه به آنچه که گفتم ما آمدیم و یک فهرستی از ساختمان‌ها تهیه کردیم. دقت کنید این فهرست به معنای فهرست ساختمان‌های نا ایمن نیست، بلکه فهرست ساختمان‌های مهمی است که لازم است ایمنی‌ آن از سوی تیم‌های مشترک که برای هر یک از مناطق ۲۲ گانه در نظر گرفته‌ایم، بررسی شود. این ۱۶ هزار ساختمان نا ایمن نیستند، بلکه ما آنها را جزو اولویت قرار دادیم تا ایمنی‌شان را بررسی کنیم و ممکن است پس از پایان بررسی اصلا متوجه شویم که یک درصدی از این ساختمان‌ها ایمنی خیلی خوبی هم داشتند.»

وی می‌افزاید: «ما این لیست را با کمک سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران و… درآوردیم و در دستورکار داریم که از دانه به دانه آنها بازدید کنیم. نمایندگانی از هفت دستگاه عضو تیم‌های بازرسی از این ساختمان‌ها هستند و ما بر اساس چک لیست‌های موجود ایمنی این ساختمان‌ها را هم از نظر حریق و هم از نظر سازه‌ای مورد بررسی قرار می‌دهیم.»

به نظر می‌رسد که اعلام اعداد مختلف و برخی بی‌دقتی‌ها در نسبت دادن این اعداد به ساختمان‌های ناایمن در شهر تهران سبب نگرانی در میان برخی از مردم شده و از طرفی، بخشی دیگر از مردم را نیز دچار نوعی به اعتمادی کرده است. آنچه که پیداست بی‌اطلاعی از تعداد دقیق ساختمان‌های نا ایمن در پایتخت است.

موضوعی که با اتمام طرح آغاز شده از سوی سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران حداقل منجر به اعلام آماری رسمی از تعداد ساختمان‌های نا ایمن «مهم» در تهران خواهد شد. در حال حاضر اما تنها آمار رسمی از وضعیت ایمنی ساختمان‌های شهر تهران همان ۱۲۹ موردی است که حالا به ۱۱۹ مورد کاهش یافته و البته اسامی آنها هنوز به طور رسمی اعلام نشده است

حرکات پنهان زیر زمین چه چیزی می تواند در مورد زلزله، فوران و حتی تغییرات آب و هوایی به ما بگوید؟ دانشمندان ناسا از داده های جمع آوری شده در 400 مایلی بالای زمین برای کشف این موضوع استفاده می کنند.

خزش، بالا آمدن، سقوط، لغزش – برخی از نقاط زمین در حرکت دائمی هستند. این حرکات معمولاً برای حواس انسان بسیار کوچک هستند، اما سرنخ هایی در مورد تغییرات مهم تری در داخل آتشفشان ها، در امتداد خطوط گسل و محل برخورد و برخورد صفحات تکتونیکی ارائه می دهند. به همین دلیل است که دانشمندان آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در جنوب کالیفرنیا از ابزارهای پیشرفته و تجزیه و تحلیل داده های خلاقانه برای یافتن و نظارت بر سطوح متحرک زمین استفاده می کنند. در اینجا چند چیز است که آنها اخیراً یاد گرفته اند.

کوه های متحرک

زمین شناسان بارها و بارها مجبور شدند برای جمع آوری اطلاعات در مورد چگونگی حرکت زمین، با استفاده از فناوری هایی مانند GPS و رسم هر اندازه گیری جدید بر روی نقشه های توپوگرافی، به میدان بروند. در دهه 1990، دانشمندان در JPL و جاهای دیگر تکنیک پردازش داده جدیدی را توسعه دادند که به آنها امکان می داد با استفاده از یک رادار به اندازه کافی کوچک برای نصب بر روی هواپیما یا ماهواره، تصاویر بسیار دقیقی به دست آورند.

پل لاندگرن، رئیس گروه سطح زمین و فضای داخلی JPL گفت: وقتی این داده‌های جدید شروع به جمع‌آوری کردند، «انگار می‌بینید که نقشه‌ها زنده می‌شوند». او گفت که در برخی موارد، “شما تقریباً به طور شهودی می توانید نوع مکانیسمی را که باعث فوران آتشفشانی می شود، درک کنید.”

آژانس های فضایی در سراسر جهان با استفاده از فناوری جدید – به نام رادار دهانه مصنوعی تداخل سنجی یا InSAR – شروع به پرتاب ابزارهای ماهواره ای کردند و اکتشافات از این روش جدید برای نگاه کردن به سیاره اجتناب ناپذیر بود. یکی در سال 2018 زمانی رخ داد که مقامات شیلی از گروه لوندگرن خواستند تا ارزیابی کنند که آیا آتشفشانی به نام نوادوس د چیلان ممکن است فوران کند یا خیر. لاندگرن با مطالعه تصاویر InSAR یک سال، هیچ تغییری در قله شیلی مشاهده نکرد. اما او متوجه شد که آتشفشان دیگر آرژانتینی به نام دومیو به سرعت در حال باد شدن است – نشانه ای از فوران احتمالی.

با بررسی داده های قبلی، لوندگرن و تارسیلو جیرونا (یک دانشجوی فوق دکترا در JPL در آن زمان که اکنون در دانشگاه آلاسکا، فیربنکس است) دریافتند که Domuyo در واقع بین سال های 2008 و 2011 کاهش یافته است. در اواسط سال 2014 شروع به تورم کرد و حدود 20 اینچ افزایش یافت. (50 سانتی متر) تا زمانی که لوندگرن آن را دید. Domuyo در سال 2020 به بالاترین حد خود رسید و اکنون بدون فوران دوباره در حال کاهش است.

پس از تجزیه و تحلیل بیشتر داده‌های دمای سطح زمین از دستگاه‌های ماهواره‌ای طیف‌سنج تصویربرداری با وضوح متوسط ناسا، لوندگرن و جیرونا به این نتیجه رسیدند که در حالی که افزایش ماگما باعث باد شدن دومیو می‌شود، گازهای حاصل از ماگما می‌توانند از طریق سنگ پخش شوند و فشار داخل کوه را کاهش دهند. گاز خارج شده گهگاه باعث ایجاد انفجاری جزئی در شیب ها می شود، اما آتشفشان در نهایت بدون ایجاد فشار به یک انفجار بزرگ تخلیه می شود.

لاندگرن گفت: «دومویو در 100000 سال گذشته فوران نکرده است، بنابراین این رفتار احتمالاً در طول زمان رخ داده است. “با این حال، ما باید به تماشای آن ادامه دهیم.”

دانشمندان در حال جستجوی داده‌های ماهواره‌ای InSAR برای یافتن آتشفشان‌های دیگری در سراسر جهان هستند که به‌طور اپیزودیک بالا و پایین می‌روند. لوندگرن گفت: «ممکن است رفتاری وجود داشته باشد که اگر می‌توانستید آن را درک کنید، ممکن است بتوانید زمان فوران چیزی را پیش‌بینی کنید.

گسل های چسبنده

زمین لرزه ها در مکان هایی رخ می دهند که دو طرف یک خط گسل به هم چسبیده یا قفل شده اند. همانطور که صفحات تکتونیکی زیر گسل به حرکت خود ادامه می دهند، فشار روی ناحیه قفل شده ایجاد می شود تا زمانی که گسل از هم جدا شود.

با این حال، همه خطاها قفل نمی شوند. گسل هایوارد را در نظر بگیرید که یکی از دو گسل خطرناک کالیفرنیا محسوب می شود. این گسل که در طول 75 مایل (120 کیلومتر) در امتداد سمت شرقی خلیج سانفرانسیسکو در زیر زمین های پرجمعیت قرار دارد، اکنون از میانگین 150 سال فاصله بین زمین لرزه ها گذشته است.

اریک فیلدینگ، دانشمند JPL گفت: «گسل هایوارد غیرعادی است. بخش‌هایی از گسل دائماً در حال لغزش هستند، حرکتی که ما آن را خزش گسل می‌نامیم.» گسل های خزنده احتمال کمتری برای ایجاد زمین لرزه های بزرگ دارند زیرا این حرکت باعث کاهش تنش می شود. با داده‌های جمع‌آوری‌شده از ده‌ها پرواز InSAR هوابرد ناسا از سال 2009، فیلدینگ و همکارانش در حال نقشه‌برداری از مکان‌هایی هستند که گسل هایوارد در حال خزیدن است تا بهتر بفهمند که چه مقدار از آن در زلزله بزرگ بعدی احتمال لغزش دارد. چنین اطلاعاتی می تواند به برنامه ریزان کمک کند تا بهتر آماده شوند.

ژن لیو JPL از داده‌های InSAR، اندازه‌گیری‌های GPS و مدل‌های عددی برای مطالعه نوع متفاوتی از حرکت در شمال غربی اقیانوس آرام، جایی که صفحه تکتونیکی Juan de Fuca در حال غواصی در فراساحل زیر صفحه آمریکای شمالی است، استفاده می‌کند. صفحه کوچک Juan de Fuca زمین بالای خود را می بندد و خط ساحلی را برای حدود 14 ماه در یک زمان به سمت شرق می کشد. در نهایت، استرس خیلی زیاد می شود و به مدت دو هفته زمین به آرامی به سمت غرب می لغزد.

تکرار منظم رویدادهای آهسته لغزش مانند این نیز در نیوزیلند و جاهای دیگر مشاهده شده است. لیو خاطرنشان کرد که وقتی این الگوها تغییر می کنند، “شواهد فزاینده ای وجود دارد که رویدادهای کند لغزش ممکن است منادی زلزله های بزرگ باشند.” در مطالعه اخیر با Yingdi Luo از Caltech، لیو پیشنهاد کرد که چرخه 14 ماهه در شمال غربی ممکن است قبل از زلزله بزرگ بعدی سرعت بیشتری بگیرد.

فیلدینگ و لیو منتظر پرتاب سال 2024 ماموریت رادار دیافراگم مصنوعی ناسا-سازمان تحقیقات فضایی هند (NISAR) هستند که مجموعه ای از داده های جدید InSAR را ارائه می دهد. NISAR هر 12 روز هر مکان روی زمین را رصد می‌کند – پوشش بهتری نسبت به ماهواره‌های موجود – احتمال مشاهده حرکات غیرعادی زمین و بهبود قابلیت‌های هشدار اولیه را افزایش می‌دهد.

ارتقاء کانادا

کاهش خطرات ناشی از خطرات طبیعی تنها انگیزه مطالعه حرکت سطح زمین نیست. دانشمندان همچنین می خواهند بفهمند که چگونه فرآیندهای طبیعی با تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان در تعامل هستند.

نمونه ای از این موضوع این است که چگونه خم شدن و صاف شدن صفحه تکتونیکی آمریکای شمالی بر سطح دریاها از فلوریدا تا قطب شمال تأثیر می گذارد. در طول آخرین عصر یخبندان، صفحات یخی به ضخامت چندین مایل در نیمه شمالی صفحه تکتونیکی آمریکای شمالی انباشته شدند و آن را در گوشته زیر له کردند (30 تا 50 مایل یا 50 تا 80 کیلومتر پایین). سطح کانادای مدرن با بیرون ریختن مواد گوشته از زیر وزن اضافی غرق شد و بسیاری از ایالات متحده مدرن با سرازیر شدن آن مواد جابجا شده بالا آمدند.

اگرچه 8000 سال از ذوب شدن ورقه های یخ می گذرد، گوشته زیر آمریکای شمالی هنوز از فشار در حال بهبود است. مواد گوشته برگشتی، توده خشکی کانادا را بالاتر از اقیانوس بلند کرده است – به اندازه ای بالا که از افزایش سطح جهانی دریاها پیشی بگیرد. اما جریان مواد گوشته به سمت شمال باعث غرق شدن سواحل شرقی و جنوبی ایالات متحده شده است و خطرات ناشی از افزایش سطح دریا را که با تغییرات آب و هوایی جهانی همراه بوده است، تشدید می کند.

برای درک روند افزایش سطح دریا در آینده، باید در مورد این روند طبیعی بیشتر بدانیم: تا کی ادامه خواهد داشت؟ گوشته برگشتی چقدر جلوتر خواهد رفت؟ دانشمندان در حال توسعه مدل‌های کامپیوتری فرآیندهای جامد زمین برای کمک به پاسخ به چنین سؤالاتی هستند. اخیراً، دانشمند JPL، دونالد آرگوس، از داده‌های ماهواره‌های بازیابی گرانش و آزمایش آب و هوای ناسا-آلمان (GRACE) و اندازه‌گیری‌های GPS و سطح دریا برای شروع ارزیابی چسبندگی (ویسکوزیته) گوشته استفاده کرده است که بر میزان بازیابی سطح تأثیر می‌گذارد. . آرگوس گفت: “ما برای تخمین از دست دادن برف و یخ و درک افزایش سطح دریا به GRACE وابسته هستیم، اما شما باید مدل را به درستی دریافت کنید.”