خوانش های قطب نما که جهت شمال واقعی را نشان نمی دهند و تداخل با عملکرد ماهواره ها از جمله مشکلات ناشی از ویژگی های میدان مغناطیسی زمین است. میدان مغناطیسی در سرتاسر جهان و به دور از فضا تابش می کند، اما توسط فرآیندهایی تنظیم می شود که در اعماق هسته زمین اتفاق می افتد، جایی که دما از 5000 درجه سانتیگراد فراتر می رود. تحقیقات جدید ژئوفیزیکدانان نشان می دهد که روش سرد شدن این هسته فوق داغ کلیدی برای درک علل خاص – یا ناهنجاری ها، همانطور که دانشمندان آنها را میدان مغناطیسی زمین می نامند .

دینامو در مرکز زمین

در دمای بسیار داغ که در اعماق زمین یافت می شود، هسته توده ای از آهن مذاب چرخان است که به عنوان یک دینام عمل می کند. همانطور که آهن مذاب حرکت می کند، میدان مغناطیسی جهانی زمین را تولید می کند.

جریان‌های همرفتی دینام را در چرخش نگه می‌دارند زیرا گرما از هسته بیرون می‌آید و به گوشته می‌رسد، لایه‌ای سنگی که تا پوسته زمین 2900 کیلومتر امتداد دارد.

تحقیقات دکتر جاناتان ماوند و پروفسور کریستوفر دیویس، از دانشکده زمین و محیط زیست در لیدز، نشان می‌دهد که این فرآیند خنک‌سازی به صورت یکنواخت در سراسر زمین اتفاق نمی‌افتد – و این تغییرات باعث ایجاد ناهنجاری‌هایی در میدان مغناطیسی زمین می‌شود.

تغییرات میدان مغناطیسی زمین

تجزیه و تحلیل لرزه ای مشخص کرده است که مناطقی از گوشته، به عنوان مثال، در زیر آفریقا و اقیانوس آرام وجود دارد که به ویژه گرم است. شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای توسط محققان نشان داده است که این مناطق داغ اثر خنک‌کننده روی هسته را کاهش می‌دهند – و این باعث تغییرات منطقه‌ای یا موضعی در خواص میدان مغناطیسی می‌شود.

به عنوان مثال، جایی که گوشته گرمتر است، میدان مغناطیسی در بالای هسته احتمالا ضعیف تر است.

و این منجر به یک میدان مغناطیسی ضعیف‌تر می‌شود که در بالای اقیانوس اطلس جنوبی به فضا پرتاب می‌شود که باعث مشکلاتی برای ماهواره‌های در حال گردش می‌شود.

تداخل با فناوری فضایی

دکتر موند، که این مطالعه را رهبری کرد، گفت: “یکی از کارهایی که میدان مغناطیسی در فضا انجام می دهد، منحرف کردن ذرات باردار ساطع شده از خورشید است. وقتی میدان مغناطیسی ضعیف تر باشد، این سپر محافظ چندان موثر نیست.

بنابراین، هنگامی که ماهواره ها از آن منطقه عبور می کنند، این ذرات باردار می توانند عملکرد آنها را مختل کرده و در آنها اختلال ایجاد کنند.

دانشمندان از زمانی که نظارت و رصد میدان مغناطیسی را آغاز کردند، از این ناهنجاری بر روی اقیانوس اطلس جنوبی اطلاع داشتند، اما مشخص نیست که آیا این یک ویژگی طولانی مدت است یا چیزی که اخیراً در تاریخ زمین اتفاق افتاده است.

همانطور که مطالعه در لیدز نشان داد، این ناهنجاری ها احتمالاً ناشی از تفاوت در سرعت جریان گرما از هسته زمین به گوشته است. محل وقوع این اختلافات جریان گرما در ساختار درونی زمین احتمالاً تعیین کننده مدت زمان ماندگاری آنها است.

دکتر مووند افزود: “فرآیندها در گوشته بسیار آهسته اتفاق می‌افتند، بنابراین می‌توان انتظار داشت که ناهنجاری‌های دما در گوشته پایینی برای ده‌ها میلیون سال ثابت بماند. بنابراین، ما انتظار داریم که خواص میدان مغناطیسی که آنها ایجاد می‌کنند نیز داشته باشیم. در طول ده ها میلیون سال مشابه بوده است.

اما هسته بیرونی داغتر، یک منطقه سیال کاملاً پویا است. بنابراین، جریان گرما و خواص میدان مغناطیسی که آنها ایجاد می‌کنند احتمالاً در مقیاس‌های زمانی کوتاه‌تر، شاید برای 100 تا 1000 سال، در نوسان هستند.

باتلاق های نمکی و جزر و مدی جهان، کانون های ذخیره و بهره وری کربن هستند که رسوبات و مواد گیاهی را برای ماندن در بالای سطح دریا ایجاد می کنند. با این حال، همانطور که سطح دریا با سرعت فزاینده ای افزایش می یابد، دانشمندان بحث می کنند که آیا ممکن است تالاب ها در این مسابقه پیروز شوند یا خیر. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که چگونه باتلاق‌های نمکی در امتداد سواحل شرقی ایالات متحده با ایجاد ارتفاع سریع‌تر برای همگام شدن با دریا در طول قرن گذشته، به تسریع افزایش سطح دریا واکنش نشان داده‌اند.

این مطالعه در Earth’s Future منتشر شد که تحقیقات بین رشته ای را در مورد گذشته، حال و آینده سیاره ما و ساکنان آن منتشر می کند.

دو عامل اصلی بر سرعت انباشته شدن خاک توسط شوره‌زار تأثیر می‌گذارد: میزان رسوب در تالاب در طول سیلاب‌های جزر و مدی و اینکه چه مقدار مواد آلی از گیاهان مرداب از تجزیه فرار می‌کند. انسان‌ها می‌توانند با ساختن سدها، رسوب به باتلاق‌ها را خفه کنند یا با ایجاد فرسایش در بالادست، اغلب از طریق پاکسازی زمین برای کشاورزی، عرضه را افزایش دهند. دمای سردتر اجازه می دهد تا مواد آلی بیشتری ایجاد شود.

اگر سطح دریا به آرامی بالا می رود، رسوبات فراوان است، و پوشش گیاهی شکوفا می شود، یک تالاب ساحلی می تواند همگام با افزایش آب ها باشد. اما اگر سطح دریا خیلی سریع بالا رود، این تعادل از بین می رود.

ناتانیل وستون، بوم‌شناس اکوسیستم در دانشگاه ویلانووا که این مطالعه را رهبری می‌کند، می‌گوید: «این چرخه‌های بازخورد به مرداب اجازه می‌دهد تا سرعت تجمع خاک خود را تا جایی که نمی‌تواند ادامه دهد، افزایش دهد.» “بعد از آن، از انتهای دیگر می افتد و دیگر نمی تواند به عنوان مرداب وجود داشته باشد. و به احتمال زیاد در بسیاری از نقاط این اتفاق خواهد افتاد.”

مطالعه جدید اولین مطالعه ای است که نژاد را در مقیاس بزرگ ارزیابی می کند و نرخ برافزایش خاک را با استفاده از هسته خاک از 9 باتلاق نمکی از مین تا جورجیا مقایسه می کند. ستون‌های تاریک و تورب مانند بیش از 100 سال از تاریخ باتلاق‌ها را ثبت می‌کنند و محققان تاریخ‌گذاری خاک را برای محاسبه سرعت رشد تالاب‌ها در طول زمان و چگونگی تغییر این سرعت تعیین کردند.

اگرچه تجمع خاک در هر نه باتلاق افزایش یافت، تنها شش باتلاق تقریباً با سرعتی برابر با افزایش سطح دریا در قرن گذشته، خاک ساختند. سه باتلاق در کارولینای شمالی، کارولینای جنوبی و ویرجینیا به دلیل افزایش سریع سطح آب دریاها، ذخایر کم رسوب ناشی از سدسازی و دمای گرمتر نتوانستند با افزایش سطح آب محلی هماهنگی داشته باشند.

وستون گفت: “این اولین مطالعه ای است که آنچه را که در این مقیاس اتفاق می افتد، تقریباً در کل ساحل شرقی مستند می کند.” ما قطعاً از دیدن نتایج نسبتاً ثابت در سراسر سایت‌هایمان هیجان‌زده بودیم، جایی که باتلاق‌ها میزان تجمع خاک خود را افزایش می‌دادند.»

وستون گفت که بسیاری از باتلاق های نمکی ساحلی در سراسر جهان ممکن است رشد خود را نیز تسریع کنند، حداقل در حال حاضر.

مولی کیوگ، زمین شناس ساحلی در دانشگاه اورگان که در این مطالعه شرکت نداشت، این احساس را تکرار کرد. او گفت: «باید یک نقطه اوج وجود داشته باشد که تالاب‌ها به سادگی نمی‌توانند با این نرخ‌های فزاینده افزایش سطح دریا همگام شوند. “مکان هایی مانند دلتای می سی سی پی وجود دارد که قبلاً به این نقاط اوج رسیده اند. در این نقطه، غرق شدن تالاب های [ساحلی] اساساً اجتناب ناپذیر است.” او گفت که کند کردن افزایش سطح دریا کلیدی است، اما انجام این کار بسیار دشوار و کند است که به اندازه کافی سریع برای نجات باتلاق‌های نمک انجام نمی‌شود.

وستون گفت که برای کند کردن روند طغیان، جوامع می توانند “ساحل های زنده” از پوشش گیاهی را برای حفظ رسوب نصب کنند. یک راه حل گران قیمت اما موقت، پاشیدن دوغاب گل و آب بر روی مرداب است که چند میلی متر رسوب اضافه می کند و می تواند چند سال افزایش سطح دریا را جبران کند.

نقشه برداری از یخچال های طبیعی ساحلی بزرگ در آلاسکا نشان داد که بخش عمده آن در زیر سطح دریا قرار دارد و کانال ها زیر آن قرار دارند و آن را در برابر ذوب شدن سریع در یک زیستگاه ساحلی در حال زوال آسیب پذیر می کنند.

این یافته ها که توسط محققان دانشگاه آریزونا در مجله تحقیقات ژئوفیزیک منتشر شده است، بر شکنندگی یک سیستم یخبندان بسیار بزرگ تأکید می کند که می تواند منجر به از بین رفتن حجم قابل توجهی از یخ و زمین های خدمات پارک ملی شود و حجم قابل اندازه گیری را به جهانی کمک کند. افزایش سطح آب دریا.

براندون توبر، نویسنده ارشد این مطالعه، دانشجوی دکترا در دپارتمان علوم زمین UArizona، می‌گوید: «از بین رفتن این یخچال احتمالاً بزرگترین از بین رفتن یخ از یخچال‌های طبیعی آلاسکا در این قرن خواهد بود.

به گفته توبر، منطقه مقابل یخچال مالاسپینا، یک منطقه منجمد دائمی با یخ خالص در زیر سطح، در مواجهه با افزایش دمای جهانی در حال از بین رفتن است. منجمد دائمی به زمینی اطلاق می شود که برای دو یا چند سال یخ زده باقی می ماند.

توبر گفت: «از آنجایی که این سد ساحلی فرسایش می‌یابد و جای خود را به تالاب‌های بزرگ می‌دهد، عمدتاً از طریق فروریختن صخره‌های یخی، آب اقیانوس ممکن است در نهایت به یخچال دسترسی پیدا کند. هنگامی که به جلوی یخچال می رسد، ممکن است یخ را سریعتر ذوب کند و شروع به عقب نشینی یخچال کند.

Malaspina با تشکیل یک صفحه یخی گسترده که درست در ساحل جنوب شرقی آلاسکا واقع شده است، بزرگترین یخچال طبیعی پیمونت جهان است، نوعی یخچال طبیعی که از کوه های شیب دار به یک دشت وسیع می ریزد و اساسا یک “پنکک یخی” را تشکیل می دهد که بر روی یک پهنه می ریزد. دشت ساحلی از کوه های سنت الیاس. یک مانع خشکی نازک یخچال را از آب های نسبتا گرم خلیج آلاسکا جدا می کند. تصاویر ماهواره‌ای تاریخی نشان می‌دهند که این توده‌های آبی در طول زمان گسترش می‌یابند و در چند دهه گذشته یک سیستم تالاب را درست در مقابل یخچال طبیعی تشکیل می‌دهند.

به گفته توبر، به طور سنتی، محققان برای اندازه‌گیری ضخامت یخچال‌ها بر مدل‌های ریاضی تکیه می‌کنند، اما این مدل‌ها در توانایی خود برای پیش‌بینی دقیق ضخامت یخچال‌ها بسیار متفاوت هستند. این مدل‌ها اغلب بر اندازه‌گیری سرعت حرکت یخچال طبیعی در سراسر سطح برای پیش‌بینی عمق یخچال تکیه می‌کنند، مشابه روشی که از نرخ جریان آب رودخانه برای به دست آوردن بینش در مورد عمق و شکل بستر آن استفاده می‌شود.

توبر گفت: «ما می دانیم که یخچال های طبیعی در آلاسکا در بسیاری از نقاط به سرعت در حال ذوب شدن و نازک شدن هستند، اما به طور دقیق نمی دانیم ضخامت آنها چقدر است و بنابراین نمی توانیم به طور دقیق از دست دادن جرم در آینده را پیش بینی کنیم. “اگر ما ضخامت و توپوگرافی بستر را ندانیم، نمی توانیم به طور دقیق تکامل آینده آنها را مدل سازی کنیم.”

برای به دست آوردن ایده بهتری از آینده مالاسپینا، محققان نیاز به یک “اسکن بدن” دقیق از شکل و ضخامت آن داشتند. برای انجام این کار، گروه تحقیقاتی توبر از صدای اکو رادیویی آریزونا یا ARES استفاده کرد، ابزاری که توسط تیمی به رهبری جک هولت ، پروفسور آزمایشگاه قمری و سیاره‌ای UArizona و گروه علوم زمین طراحی و ساخته شد. -نویسندگان گروه تحقیقاتی هولت در استفاده از روش های تحقیقاتی ژئوفیزیک، عمدتاً رادار، برای مطالعه ویژگی های زمین و مریخ تخصص دارد.

ARES به عنوان بخشی از عملیات IceBridge، یک ماموریت با بودجه ناسا با اندازه‌گیری تغییرات سالانه در ضخامت یخچال‌های طبیعی، یخ‌های دریا و صفحات یخی در گرینلند، آلاسکا و قطب جنوب از هواپیماها بین سال‌های 2009 تا 2021، در هواپیما سوار شد.

در حالی که هواپیما از گستره وسیع و یخی عبور می‌کرد، رادار یخ‌نفوذ آن یخچا ل را “اشعه ایکس” می‌تاباند که منجر به “اسکن سه بعدی بدن” کامل یخچال و سنگ زیرین شد. اندازه‌گیری‌ها نشان داد که یخچال مالاسپینا تا حد زیادی زیر سطح دریا قرار دارد و توسط کانال‌های متعددی در بستر آن قطع شده است که حداقل 21 مایل از جایی که یخچال به ساحل می‌رسد تا سرچشمه‌اش در کوه‌های سنت الیاس ادامه دارد.

محققان در مقاله خود می نویسند که ترکیب موقعیت یخچال با توجه به سطح دریا و ادامه از دست دادن سد ساحلی آن ممکن است مسیرهایی را برای آب های اقیانوس برای دسترسی به مناطق وسیعی از بستر یخچال در امتداد این کانال ها فراهم کند. با فرض اینکه این منجر به ریزش توده های یخ در مقیاس بزرگ و عقب نشینی یخچا ل شود، محققان به این نتیجه رسیدند که مالاسپینا پتانسیل این را دارد که 560 کیلومتر مکعب یا 134 مایل مکعب یخ را به اقیانوس برساند. به عبارت دیگر، مالاسپینا به تنهایی می‌تواند سطح دریاهای جهانی را 1.4 میلی‌متر یا کمی کمتر از 1/16 اینچ افزایش دهد.

این ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما برای در نظر گرفتن این موضوع، همه ییخچال‌های طبیعی آلاسکا در مجموع حدود 0.2 میلی‌متر در سال به افزایش سطح جهانی دریاها کمک می‌کنند – نرخی که به غیر از یخ‌های گرینلند و قطب جنوب، بالاتر از سایر مناطق یخ‌زده روی زمین است. توبر گفت.

به گفته تیم توبر، این مطالعه Malaspina را به گسترده‌ترین یخچا لهای طبیعی نقشه‌برداری شده با رادار در آلاسکا تبدیل می‌کند. در حالی که یخچال‌های دیگر نقاط جهان با سطوح مشابهی از جزئیات نقشه‌برداری شده‌اند، همتایان آلاسکایی آنها از اندازه‌گیری دقیق طفره رفته‌اند، زیرا از یخ‌های معتدل یا “گرم” تشکیل شده‌اند.

توبر می‌گوید: «شکاف‌های یخچا ل اغلب دارای آب هستند، و این باعث می‌شود که انرژی رادار به بستر یخچال و بازگشت به ابزار دشوار شود.»

غلبه بر آن چالش بخشی از انگیزه ساخت ARES بود.

اسکن‌های راداری نشان داد که مدل‌های یخچا ل‌شناسی حجم مالاسپینا را بیش از 30 درصد بیش از حد تخمین می‌زنند. با این حال، این یخچال که ضخامت آن در مرکز آن کمی بیش از نیم مایل اندازه گیری شد، 10 برابر حجم کل یخچا لهای طبیعی در کوه های آلپ سوئیس است.

توبر گفت: «ما می‌توانیم حدس بزنیم که کانال‌ها، گودال‌های بزرگ زیر یخچا ل، آب مذاب را که از ساحل خارج می‌شود، هدایت می‌کنند.

وسعت مشاهده شده تالاب ها در سرتاسر پیشین مالاسپینا در چند دهه گذشته تا حد زیادی چیزی است که گروهی از محققان از جمله هولت را از این واقعیت آگاه کرده است که سد ساحلی در مقابل یخچال مالاسپینا در حال از بین رفتن است و سؤالاتی در مورد پایداری یخچال ایجاد می کند. این تیم که متشکل از محققانی از UArizona، دانشگاه آلاسکا فیربنکس، دانشگاه مونتانا و خدمات پارک ملی است، توسط بنیاد ملی علوم برای بررسی بیشتر احتمال نابودی بزرگترین یخچا ل طبیعی پیمونت در جهان، کمک مالی دریافت کرد.

سیدنی مونیهام، یکی از نویسندگان این مقاله که از دانشکده جغرافیا، توسعه و محیط زیست UArizona فارغ التحصیل شده است، وسعت تالاب ها را در سراسر پیشین مالاسپینا در طول حدود 50 سال از تصاویر گرفته شده توسط Landsat، نقشه برداری کرد. ماهواره های رصد زمین برای مطالعه و نظارت بر خشکی های زمین به فضا پرتاب شدند.

توبر گفت که انگیزه دیگر برای تمرکز بر یخچال مالاسپینا از این واقعیت ناشی می شود که در بزرگترین پارک ملی ایالات متحده، پارک و حفاظتگاه ملی Wrangell Saint Elias واقع شده است. به گفته سرویس پارک ملی، این پارک با 13.2 میلیون هکتار مساحت، از مجموع پارک ملی یلوستون، پارک ملی یوسمیتی و کشور سوئیس بزرگتر است.

توبر گفت: «از دست دادن بالقوه مالاسپینا و گشودن یک خلیج جدید در امتداد خط ساحلی آلاسکا ممکن است بزرگ‌ترین دگرگونی چشم‌اندازی در ایالات متحده باشد که می‌توانیم در این قرن شاهد باشیم، و ممکن است منجر به از دست دادن 500 مایل مربع از زمین پارک شود. “

تصاویر پهپاد رایگان

پهپادها به طور فزاینده ای در صنایع در سراسر جهان محبوب می شوند. توانایی آنها در جمع آوری داده ها از آسمان در طیف گسترده ای از کاربردها از مهندسی تا کشاورزی مفید است.

خوشبختانه در حال حاضر چندین پلت فرم رایگان تصویربرداری پهپاد وجود دارد که به کاربران GIS کمک می کند تا به راحتی به تصاویر پهپاد مورد نیاز خود دسترسی پیدا کرده و آن را تجزیه و تحلیل کنند.

اگر به دنبال به دست آوردن داده های نمونه پهپاد رایگان هستید، این 3 پلتفرم داده آنلاین را بررسی کنید. هر کدام می‌توانند تصاویر با وضوح بالا، مدل‌های سه‌بعدی و انبوهی از اطلاعات زمینی را در اختیار شما قرار دهند.

1. Open Aerial Map

نقشه هوایی باز (OAM) یک پروژه نقشه برداری منبع باز و جامعه محور است که تصاویر هوایی را از منابع و مکان های مختلف مدیریت می کند. همه تصاویر از طریق پلتفرم OAM در دسترس قرار می گیرند، که به عنوان یک مخزن برای تصاویر هوایی جدید و موجود عمل می کند.

پروژه نقشه هوایی باز برای اولین بار در سال 2017 توسط گروهی از داوطلبان و توسعه دهندگان که می خواستند تصاویر هوایی را برای عموم قابل دسترس تر کنند، راه اندازی شد. از آن زمان، OAM به یکی از پروژه های پیشرو نقشه برداری منبع باز در جهان تبدیل شده است.

متوجه خواهید شد که این پلتفرم به گونه ای طراحی شده است که کاربر پسند و آسان برای پیمایش باشد. این آن را برای کاربران مبتدی و با تجربه به طور یکسان ایده آل می کند. علاوه بر این، این پلتفرم همچنین اطلاعات دقیقی در مورد ارائه دهنده، حسگر، وضوح، اندازه فایل، مکان و موارد دیگر ارائه می دهد.

2. USGS Earth Explorer

USGS Earth Explorer یک منبع عالی برای تصاویر پهپاد با طیف گسترده ای از انواع مختلف داده های پهپاد، از جمله عکاسی هوایی و LiDAR است. کاربران می توانند داده ها یا مناطق مورد علاقه خاص را جستجو کنند و تصاویر را مستقیماً از وب سایت USGS Earth Explorer دانلود کنن

ابتدا باید یک حساب کاربری ثبت کنید که رایگان و بدون دردسر است. ثانیاً، می‌توانید تمام تصاویر هواپیمای بدون سرنشین رایگان آن را در مجموعه «سیستم‌های هواپیمای بدون سرنشین (UAS)» بیابید. گزینه‌هایی برای انتخاب از میان تصويرهای قاعده، ابرهای نقطه، DEM یا داده‌های خام وجود دارد.

حتماً مرتباً بررسی کنید زیرا USGS این تصاویر را به طور منظم به‌روزرسانی می‌کند. این تضمین می کند که شما به روزترین داده ها را دارید. همه این ویژگی ها USGS Earth Explorer را به منبعی عالی برای به دست آوردن تصاویر رایگان پهپاد تبدیل می کند.

3. نقشه‌بردار هواپیماهای بدون سرنشین

مخزن داده Drone Mapper نوع معمولی پلت فرم نقشه برداری نقطه و کلیک شما نیست. در عوض، فهرست گسترده‌ای از نمونه داده‌های پهپاد را برای دانلود و بازی در اختیار شما قرار داده است.

همه اینها در یک صفحه با تصاویر نمونه فهرست شده است تا بدانید چه چیزی را می خواهید دانلود کنید. اگرچه گزینه های زیادی ندارید، اما مکان های بسیار سورئال را دریافت می کنید. به عنوان مثال، شامل یک گودال شن، یک دره، یک زمین کشاورزی و یک زمین گلف است.

همچنین در سمت روشن، شما می توانید از بین تصاویر ارتویماژی، DTM، حرارتی یا مایل انتخاب کنید. تنوع داده های مشتق شده از پهپاد آن را برای کاربران با تجربه ایده آل می کند. مطمئن شوید که به بررسی خود ادامه می دهید تا ببینید آیا موارد بیشتری برای اضافه کردن دارند یا خیر.

منابع تصویری رایگان پهپاد و پهپاد

با ظهور وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV) و پهپادها، دنیای داده ها برای همیشه تغییر کرده است. پهپادها و پهپادها راهی برای جمع‌آوری داده‌هایی که قبلاً در دسترس نبودند یا دستیابی به آنها بسیار پرهزینه بود به ما ارائه می‌دهند.

این 3 پلت فرم داده پهپاد فرصتی را برای ما فراهم می کند تا به تصاویر پهپاد با کیفیت بالا و رایگان در قالب جغرافیایی دسترسی داشته باشیم. هر مجموعه داده پهپاد حاوی مقدار بی سابقه ای از جزئیات است تا بتوانید قدرت پهپادها را درک کنید.

امیدواریم از این منابع رایگان داده های پهپاد لذت برده باشید. اما آیا منابع محبوب دیگری را از دست دادیم؟ لطفا با اضافه کردن نظر در بخش زیر به ما اطلاع دهید.

ده‌ها کشور برای اولین بار گرد هم می‌آیند تا درباره جزئیات یک صندوق برای قربانیان آب و هوا گفتگو کنند. آنها تصمیم گرفتند نوامبر گذشته در COP27 با هم کار کنند.

صندوق خسارات و خسارات بزرگ‌ترین توافقنامه‌ای بود که از اجلاس آب و هوای سازمان ملل در مصر برگزار شد. بیش از 30 سال از اولین پیشنهاد این ایده، کشورها موافقت کردند که به کشورهای آسیب پذیر کمک کنند تا از بلایای مرتبط با آب و هوا بهبود یابند.

اما معامله در حال حاضر یک لانه خالی است. کشورها هنوز باید تصمیم بگیرند که جریان جدید بودجه دقیقاً چگونه کار خواهد کرد و این پول از چه کسی و به چه کسی سرازیر خواهد شد.

کمیته سازمان ملل در مورد ضرر و زیان چیست؟

طبق برنامه اجرای شرم الشیخ، یک کمیته انتقالی متشکل از 24 عضو از 27 تا 29 مارس تشکیل می شود تا در این موضوع حیاتی پیشرفت کند.

نشست کمیته سازمان ملل در شهر صحرایی مصر اقصر در حال برگزاری است و یک رویداد کلیدی در مسیر COP28 در دبی در اواخر امسال است.

سامه شکری، رئیس COP27، می‌گوید: «همه نگاه‌ها به کمیته انتقالی است که در لوکسور تشکیل جلسه می‌دهد.

با توجه به پیشرفت در عملیاتی شدن صندوق مربوطه و سایر عناصر تشکیل دهنده وظایف این کمیته، انتظارات زیادی وجود دارد.

چه کسی در کمیته انتقالی در مورد ضرر و زیان حضور دارد؟

فقط تعدادی از افراد منتخب در کمیته انتقالی حضور دارند. این 24 عضو از طرف‌های UNFCCC و توافقنامه پاریس را گرد هم می‌آورد که به دقت بر اساس ثروت و جغرافیا گروه‌بندی شده‌اند.

در مجموع، 10 عضو از کشورهای توسعه یافته و 14 عضو از کشورهای در حال توسعه در جدول حضور دارند. با توجه به تعداد بسیار کمی از نقاط برای تصاحب، مناطق مجبور به مصالحه در مورد اینکه چه کسی آنها را نمایندگی خواهد کرد.

گروه آسیا-اقیانوسیه – که دارای سه کرسی است – تنها دو هفته پیش و پس از گزارش هایی مبنی بر برخی آرنج های تیز بین کشورها به توافق رسیدند.

محمد نصر ، مذاکره کننده اصلی مصر و عضو کمیته یکی از سه جایگاه آفریقا که به ریاست COP27 اختصاص دارد، گفت: «همه می خواهند بخشی از بحث باشند .

از آنجایی که دو جلسه کمیته انتقالی دیگر قبل از COP28 برنامه ریزی شده است، بلوک آسیا-اقیانوسیه (و سایرین) با تقسیم این سه جلسه بین شش کشور مختلف به خطر افتاده اند.

هند، فیلیپین و عربستان سعودی یک کرسی مشترک و چین، کره جنوبی و پاکستان کرسی دیگر را به اشتراک خواهند گذاشت. کرسی سوم به نماینده ریاست جمهوری آینده COP28 اختصاص دارد: حنا الهاشمی از امارات.

ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، نروژ، فنلاند، استرالیا، کانادا و ژاپن کرسی‌های کشورهای توسعه‌یافته را اشغال کرده‌اند و دانمارک و هلند، و ایرلند و آلمان دو کرسی باقی‌مانده را برای گروه‌های صنعتی و ثروتمندتر به اشتراک می‌گذارند.

به عنوان بخشی از انتقال بین نیروهای پلیس، نصر کنترل کمیته را به روسای مشترک منتخب اوتی هونکاتوکیا (فنلاند) و ریچارد شرمن (آفریقای جنوبی) واگذار کرده است.

پس از بیش از 70 سال گردشگری، مقامات این هفته اعلام کردند که مکان دیدنی استرالیایی اولورو از اکتبر 2019 برای بازدید کوهنوردان ممنوع است.

ارتفاعات یکپارچه قرمز رنگ که قبلا به عنوان صخره آیرز شناخته می شد، توسط بسیاری از گردشگران به عنوان مکانی ضروری برای سفر در استرالیا در نظر گرفته شده است.

با این حال، برای صاحبان بومی سنتی‌اش که مدت‌هاست از مردم می‌خواهند صعود به آن را متوقف کنند، مقدس است.

«زمین دارای قانون و فرهنگ است. ما در اینجا از گردشگران استقبال می کنیم. بستن صعود چیزی برای ناراحتی نیست، بلکه دلیلی برای جشن گرفتن است. بیایید با هم بیاییم؛ بیایید آن را با هم ببندیم.

اما کدام مکان‌های دیدنی معروف دیگر در سراسر جهان برای بازدیدکنندگان ممنوع هستند؟

1. غارهای لاسکو، فرانسه

مجموعه غارهایی در جنوب غربی فرانسه که برخی از مشهورترین نمونه های نقاشی های ماقبل تاریخ در جهان را در خود جای داده است.

پس از کشف توسط گروهی از نوجوانان در سال 1940، این سایت به یک نقطه توریستی محبوب تبدیل شد و پس از جنگ جهانی دوم روزانه بیش از هزار بازدید کننده را می پذیرفت.

با این حال، میراث جهانی یونسکو در سال 1963 به دلیل عرق و نفس بازدیدکنندگان، وجود نور و تغییرات در گردش هوا به تابلوها آسیب رسانده بود، باید برای عموم مهر و موم می شد.

Lascaux II، کپی دقیقی از تالار بزرگ گاوها و گالری نقاشی شده، در سال 1983 برای بازدیدکنندگان افتتاح شد.

2. آرشیو مخفی واتیکان، شهر واتیکان

بایگانی مخفی واتیکان در اعماق دیوارهای شهر واتیکان پنهان شده است که هزاران سند مهم تاریخی را در قفسه هایی به طول 52 مایل ذخیره می کند.

پرونده ها شامل مکاتبات بین واتیکان و برخی از مشهورترین شخصیت های تاریخی جهان مانند موتزارت، ملکه الیزابت اول و آدولف هیتلر است.

بایگانی که به طور رسمی دارایی شخصی پاپ است، برای بازدیدکنندگان ممنوع است. محققان علمی از دانشگاه‌های واجد شرایط می‌توانند برای ورود درخواست دهند، اما حتی در صورت اجازه دسترسی، هیچ مدرکی پس از سال 1939 برای مشاهده عمومی در دسترس نیست.

3. معبد بزرگ Ise، ژاپن

بازدیدکنندگانی که امیدوارند وارد معبد بزرگ Ise در ژاپن شوند، باید دوباره فکر کنند، زیرا مقامات حتی به شما اجازه دیدن ساختمان را نمی دهند.

این زیارتگاه به الهه خورشید آماتراسو تقدیم شده است و یکی از مقدس ترین مکان های ژاپن به حساب می آید.

فقط کاهن اعظم یا کاهن عبادتگاه که باید عضوی از خانواده امپراتوری باشد مجاز به ورود به مکان مقدس است.

4. منطقه 51، ایالات متحده

تأسیسات نیروی هوایی ایالات متحده در صحرای نوادا که معمولاً به عنوان “منطقه 51” شناخته می شود، موضوع افسانه های بشقاب پرنده است .

سیا برای اولین بار در سال 2013 وجود این پایگاه را علناً تأیید کرد .

اما در حالی که منطقه اطراف، از جمله شهر کوچک راشل در به اصطلاح “بزرگراه فرازمینی” یک مقصد گردشگری محبوب است، منطقه 51 خود ممنوع است.

در حالی که می‌توانید ساختمان‌های این مجموعه را در تصاویر ماهواره‌ای ببینید، اما در نقشه‌های عمومی دولت ایالات متحده دیده نمی‌شود و نمی‌توانید در نزدیکی آن رانندگی کنید.

5. مقبره اولین امپراتور کوین، چین

مقبره Qinshihuang که در دامنه شمالی کوه Lishan قرار دارد، مقبره امپراتور Qinshihuang، بنیانگذار اولین امپراتوری متحد در تاریخ چین است.

بنا بر گزارش ها، ساخت این مجموعه عظیم 38 سال طول کشید، از 246 تا 208 قبل از میلاد، و به گونه ای طراحی شد که آینه طرح شهری پایتخت آن زمان، شیان یانگ باشد.

سایت میراث جهانی یونسکو شامل هزاران سرباز سفالی ساخته شده پیچیده است که هر کدام به صورت جداگانه با اسب، ارابه و سلاح طراحی شده و اولین بار در سال 1974 کشف شدند.

با این حال، به دور از باز بودن برای بازدیدکنندگان، خود مقبره هنوز حفاری نشده است.

6. Mezhgorye، روسیه

Mezhgorye یک شهر بسته در جمهوری باشقورتوسان روسیه است که اعتقاد بر این است که به عنوان پناهگاهی در برابر حمله هسته ای عمل می کند.

وضعیت آن به این معنی است که دولت فدرال این قدرت را دارد که اجازه دهد و دسترسی به این شهر با جمعیت حدود 17000 نفر را رد کند و آن را خارج از محدوده برای گردشگران قرار دهد.

گزارش شده است که این سایت محل استقرار گردان های نظامی روسیه است که به یک پایگاه موشکی هسته ای مخفی خدمت می کنند.

7. جزیره مار، برزیل

Ilha da Queimada Grande، همچنین به عنوان جزیره مار شناخته می شود، جزیره کوچکی در سواحل برزیل است که بیش از 4000 مار کشنده را در خود جای داده است.

این جزیره به حدی خطرناک تلقی می شود که دولت برزیل بازدیدکنندگان را ممنوع کرده است، و در حالی که دانشمندان گهگاه برای مطالعه به آنجا می روند، هیچ انسان یا گونه پستانداری جزیره را خانه نمی داند.

8. اتاق خواب ملکه، انگلستان

کاخ باکینگهام مدت‌هاست که پذیرای گردشگران بوده است، اما اتاق خواب ملکه کاملاً خارج از محدوده بازدیدکنندگان باقی مانده است.

گفته می‌شود اتاقی که به شدت محافظت می‌شود یکی از امن‌ترین اتاق‌های انگلستان است و از سال 1982 که مردی به نام مایکل فاگان وارد اتاق خواب شد و ملکه را در شب‌شبی‌اش در بزرگترین نقض امنیت سلطنتی دید، این اتاق‌ها بیشتر شده است. قرن 20.

9. انبار جهانی بذر Svalbard، نروژ

خزانه جهانی بذر Svalbard در جزیره دورافتاده نروژی Spitsbergen برای عموم ممنوع است.

این طاق برای نگهداری بذرهایی ساخته شده است که در صورت وقوع یک فاجعه بزرگ زیست محیطی قابل بازیابی هستند.

این یکی از امن ترین مکان های ذخیره سازی در کل سیاره است، بنابراین گردشگرانی که امیدوارند از طاق بازدید کنند باید دوباره فکر کنند.

10. جزیره سنتینل شمالی، هند

جزیره دورافتاده سنتینل شمالی در سواحل هند محل زندگی مردم بومی سنتینل است که فعالانه از تماس با دنیای خارج اجتناب می کنند.

طبق گزارش ها، هند تمام تلاش ها برای تماس با قبیله را متوقف کرده و یک منطقه خارج از محدوده سه مایلی در اطراف جزیره اعمال کرده است.

در سال 2006 دو ماهیگیر به طور غیرقانونی به جزیره نزدیک شدند و کشته شدند.

11. اتاق 39، کره شمالی

کره شمالی یکی از سری ترین کشورهای جهان است، اما رازتر از آن اتاق 39 آن است.

اطلاعات بسیار کمی در مورد اتاق 39 – گمان می رود که در داخل مقر حزب کارگران در مرکز شهر پیونگ یانگ باشد – وجود دارد، اما اعتقاد بر این است که این اتاق معاملات اسلحه، قاچاق مواد مخدر و جعل پول را انجام می دهد.

برای گردشگرانی که در یکی از تورهای رسمی به این کشور سفر می کنند، مطمئناً از برنامه سفر خارج می شوند.

یک مطالعه مروری اخیر که توسط دانشگاه تگزاس در آستین انجام شد، مروری بر منابع آب شیرین سیاره و استراتژی‌هایی برای مدیریت پایدار آنها ارائه می‌کند.

این مطالعه که در Nature Reviews Earth & Environment منتشر شده است ، ارتباط بین آب‌های سطحی و زیرزمینی را برجسته می‌کند و استراتژی‌های متنوعی را برای مدیریت هر دوی آنها می‌طلبد.

بریجت اسکانلون، نویسنده ارشد این مقاله، دانشمند تحقیقاتی ارشد در دفتر زمین شناسی اقتصادی UT، واحد تحقیقاتی دانشکده علوم زمین جکسون، گفت: “من دوست دارم روی راه حل های زیادی تاکید کنم و اینکه چگونه می توان آنها را بهینه کرد.”

این مطالعه از داده‌های ماهواره‌ها، مدل‌های آب و هوایی، شبکه‌های مانیتورینگ و تقریباً 200 مقاله علمی برای تجزیه و تحلیل ذخایر آب زمین، چگونگی تغییر آن در مناطق مختلف و عوامل ایجاد این تغییرات استفاده می‌کند. نویسندگان مشترک این مطالعه شامل تقریباً دوجین کارشناس آب از سراسر جهان هستند.

بر اساس این تحقیقات، انسان در درجه اول به آب های سطحی متکی است. در سطح جهان سالانه 75 درصد آ بیاری و 83 درصد تامین شهری و صنعتی را به خود اختصاص می دهد. با این حال، آنچه در سطح می بینیم به شدت به جریان آب زیرزمینی متصل است. در ایالات متحده، حدود 50 درصد جریان سالانه از آ ب زیرزمینی شروع می شود. و در سطح جهان، آ بهای سطحی که به داخل زمین نفوذ می کنند، حدود 30 درصد از منابع آ ب زیرزمینی سالانه را تشکیل می دهند.

دخالت انسان می تواند به شدت بر تبادل آ ب بین منابع آب سطحی و زیرزمینی تأثیر بگذارد. حدود 85 درصد از آب های زیرزمینی پمپ شده توسط انسان در ایالات متحده “گرفته شده” از آ بهای سطحی در نظر گرفته می شود که منجر به کاهش جریان جریان می شود. در عین حال، آبیاری که از آ ب‌های سطحی تامین می‌شود، می‌تواند تغذیه آب زیرزمینی را افزایش دهد زیرا آ ب آبیاری شده از طریق زمین به سفره‌های زیرزمینی تراوش می‌کند.

این مطالعه نمونه‌های متعددی از فعالیت‌های انسانی را ذکر می‌کند که بر این جریان بین منابع آ ب سطحی و زیرزمینی تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، آ بیاری آب های سطحی در اوایل تا اواسط دهه 1900 در فلات کلمبیا و دشت رودخانه مار در شمال غربی ایالات متحده، سفره های زیرزمینی را شارژ کرد، در حالی که مدل های جهانی نشان می دهد که پمپاژ آب های زیرزمینی حجم آ ب ورودی به نهرها را به میزان 15 تا 21 درصد کاهش داده است. حوضه های آبخیز جهانی به دلیل کاهش جریان در معرض خطر هستند.

با وجود ارتباط ذاتی آنها، آ ب های سطحی و زیرزمینی اغلب به عنوان منابع جداگانه تنظیم و مدیریت می شوند. به گفته محققان، انعطاف پذیری آ ب در آینده بستگی به شناخت این دارد که آ ب های سطحی و زیرزمینی به عنوان یک منبع واحد رفتار می کنند – و بر اساس آن دانش عمل می کنند.

این مطالعه راه‌های مختلفی را برای مدیریت آ ب از طریق راه‌حل‌های طبیعی و مهندسی توصیف می‌کند که می‌تواند به افزایش ذخایر آب، کاهش تقاضا، ذخیره آ ب و انتقال آن کمک کند. به گفته اسکانلون، یکی از بهترین راه‌ها برای سازگاری با تغییرات شدید آ ب و هوایی، ذخیره آب در زمان‌های مرطوب و استفاده از آن در زمان خشکسالی است.

او گفت: ما خشکسالی داریم و سیل داریم. ما در تلاش هستیم تا این افراط‌ها را مدیریت کنیم و راهی برای انجام آن ذخیره آ ب است.»

سالانه، جهان حدود 7000 تا 8300 کیلومتر مکعب یا تقریباً دو برابر آ ب دریاچه میشیگان را در مخازن سطحی ذخیره می کند. محققان گفتند که ادامه توسعه منابع آ ب زیرزمینی نیز مهم است، زیرا آنها در طول خشکسالی های طولانی مدت نسبت به مخازن سطحی انعطاف پذیرتر هستند. تغذیه مدیریت شده سفره های زیرزمینی می تواند به شهرها کمک کند تا منابع آ ب زیرزمینی خود را با جمع آوری آ ب های سطحی و هدایت آن در زیرزمین به سفره ها افزایش دهند. در سطح جهان، سالانه حدود 10000 کیلومتر مکعب آب از این طریق ذخیره می شود.

اسکات تینکر، مدیر دفتر زمین شناسی اقتصادی گفت: «این نوع تحقیقات یکپارچه، که آ ب های سطحی و زیرزمینی را به هم پیوند می دهد، دقیقاً همان چیزی است که برای ایجاد راه حل های پایدار برای مسائلی مانند استفاده از آب شیرین مورد نیاز است. اغلب اوقات مطالعات به صورت مجزا انجام می شود و برنامه های کاربردی با نیت خوب نتایج ناخواسته ای دارند.

متیو رودل، یک هیدرولوژیست در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت که این مقاله خلاصه مفیدی از نتایج تحقیقاتی و راه‌حل‌های بالقوه برای مدیریت منابع آ ب ارائه می‌کند و در عین حال کیفیت آ ب را نیز حفظ می‌کند – مشخصه‌ای که برای آن دشوارتر است. نظارت از راه دور تا کمیت — در ذهن.

وی گفت: کیفیت آ ب یکی از اهداف بعدی در زمینه مدیریت منابع آ ب است. “من دوست دارم که این نیز گنجانده شده است.”

در گوشه جنوب غربی آلیکانته در مجاورت استان مورسیا، منطقه Orihuela، یکی از بهترین اسرار اسپانیا، واقع شده است.

دور از شلوغی شهر والنسیا و نورهای درخشان Benidorm، پایتخت منطقه Vega Baja Del Segura آلیکانته مکانی است که در آن فرهنگ غنی با غذاهای باورنکردنی ملاقات می کند و سرعت آرام زندگی در پس زمینه خلیج های ناهموار، خط ساحلی کریستالی انجام می شود. و روستاهای دست نخورده

Orihuela که در سواحل رودخانه Segura قرار دارد، یکی از برجسته‌ترین مظاهر مذهبی-فرهنگی اسپانیا به حساب می‌آید، اگرچه تاریخ آن تنها آغاز جذابیت آن است.

در اینجا، 16 کیلومتر سواحل بکر با پرچم آبی به خیابان‌های رنگارنگ مملو از جواهرات معماری متصل می‌شوند که قله‌های بلند کوه بر آن‌ها مشرف هستند.

در دومین باغ بزرگ نخل اروپا، غذاهای مزرعه به چنگال و آفتاب در تمام طول سال و Orihuela ممکن است جایی باشد که هرگز نمی خواهید آن را ترک کنید.

موزه ها و بناهای تاریخی

Orihuela پایتخت میراث آلیکانته است و بهترین مکان برای شروع سفر فرهنگی مرکز شهر است که در سال 1969 به عنوان منطقه حفاظت شده هنری تاریخی اعلام شد.

با سرگردانی در گنجینه‌ای جذاب از بناهای تاریخی، کلیساها و کاخ‌هایی که قدمت آن‌ها به قرون وسطی برمی‌گردد، از Colegio Diocesano de Santo Domingo، صومعه‌ای که سابقاً تبدیل به دانشگاه شده است، به گذشته برگردید.

با ستون‌های مجسمه‌ای کورینتی و درهای باروک باشکوه، معماری این بنای تاریخی مانند کلیسای جامع دل سالوادور و سانتا ماریا، قلعه باشکوهی به سبک والنسیا-گوتیک که قدمت آن به اواخر قرن سیزدهم بازمی‌گردد، منظره دیدنی است.

برای کاوش در منشأ شگفت‌انگیز Orihuela، به Museo de la Muralla بروید تا آثار تاریخی از جمله دیوارهای اصلی شهر و معماری گوتیک را تحسین کنید.

در همین حال، دوستداران هنر باید برای شبکه موزه‌های شهر، از جمله موزه Diocesano de Arte Sacro برای مجموعه گسترده‌ای از نقاشی‌های مذهبی، فرهنگ‌ها، لباس‌ها و کتاب‌ها، خط‌مشی ایجاد کنند. نکته برجسته این مجموعه، شاهکاری از ولاسکز است: La tentación de Santo Tomás de Aquino یا “وسوسه توماس آکویناس” که در سال 1632 نقاشی شده است.

تاریخ دین عمیقاً در بافت Orihuela بافته شده است و کلیسای محلی Iglesia Santa Justa y Rufina به دلیل نمای رنسانس و برج ناقوس گوتیک به تنهایی ارزش بازدید را دارد.

این کلیسا که توسط سنگ تراشان قرون وسطی ساخته شده است، پس از فتح مجدد شهر در سال 1243 بر روی یک مسجد ساخته شده است.

شعر، سیاست و نقاشی در فضای باز

شاید یکی از تأثیرگذارترین چهره های منطقه، شاعر و نمایشنامه نویس میگل هرناندز باشد که در سال 1942 پس از زندانی شدن به دلیل عقاید سیاسی و نقشش علیه فاشیسم در جنگ داخلی اسپانیا در زندان درگذشت.

Casa Museo Miguel Hernández به علاقه مندان ادبیات اجازه می دهد تا نگاهی اجمالی به آغاز فروتنانه شاعر بیاندازند و در اتاق هایی که او با خانواده اش زندگی می کرد و برخی از بهترین آثارش را خلق کرد، سرگردان شوند.

امروز، میراث هرناندز در اوریهوئلا زنده است و جایی بیشتر از منطقه سان ایسیدرو نیست، جایی که موجی از متفکران، نویسندگان و هنرمندان خانه‌های محقر را به منطقه‌ای برای هنر زنده و نفس‌گیر تبدیل کرده‌اند.

چیزی که زمانی مکانی برای ادای احترام به هرناندز بود، چیزی که در سال 1976 عملاً یک زیارتگاه بود، به‌عنوان بوم نقاشی دیواری شهر جان تازه‌ای به خود گرفت.

اکنون، آبشاری از رنگ و خلاقیت در دامنه‌های تپه‌ها و خیابان‌ها در جایی که به یادگاری جذاب برای آزادی بیان و اکسپرسیونیسم تبدیل شده است، می‌ریزد.

هر ماه مارس، هنرمندان گرد هم می‌آیند تا به نقاشی‌های دیواری بیفزایند و بازسازی شورانگیز محله را به موزه‌ای در فضای باز ادامه دهند.

در سال‌های اخیر، ادای احترام نیز به شکل یک زیارت بوده است، با پیاده‌روی‌هایی که سفری خوش‌منظره ۱۹ کیلومتری از Orihuela به Albatera معروف به مسیر شاعر یا مسیر هرناندیانا را آغاز می‌کنند که از مناطق با اهمیت فرهنگی می‌گذرد.

غذاهای دریایی و خورش ها در شهر برنج

سنت های غذایی در استان اوریهوئلا از مناظر این منطقه صحبت می کند که در آن نخلستان ها و باغ ها با دریای درخشان مدیترانه همسو می شوند.

هویت غذایی آلیکانته که به عنوان «شهر برنج» شناخته می‌شود، قرن‌هاست حفظ شده است، و اوریهوئلا یک دیگ جوشان از طعم‌ها، ادویه‌ها و داستان‌هایی است که از نسل‌ها به نسل‌ها منتقل شده است.

امروزه، تعداد زیادی کافه و رستوران که غذاهای محلی و بین‌المللی سرو می‌کنند، بازدیدکنندگان را از بین می‌برند و بهترین راه برای غلبه بر دشواری انتخاب غذا سفارش دادن همه آنهاست.

تاپاس قانع‌کننده‌ترین غذای اسپانیایی است که با انواع طعم‌های تکمیلی بسته‌بندی شده است و Orihuela با محصولات تازه به وفور از نخلستان El Palmeral و مزارع متعدد منطقه، تنوع‌های محلی خود را به این ترکیب اضافه می‌کند.

هر انباری در این استان ماهی شور دارد، ماده‌ای که در غذاهایی مانند پریکانا، خوراک سنتی تهیه شده با ماهی کاد، نوراس یا فلفل خشک، سیر و روغن زیتون استفاده می‌شود. در همین حال، خط ساحلی نزدیک، غذاهای دریایی تازه فراوانی را ارائه می دهد که مستقیماً در بشقاب شما سرو می شود.

غذاهای محلی دیگر عبارتند از arroz y costra، یک غذای برنجی پخته شده با سوسیس و تخم مرغ زده شده، یا کوسیدو د پلوتاس دلچسب، یک خورش کوفته و سبزیجات با منشأ یهودی. برای چیزی شیرین، مقداری آلموجابانا و پاستل گلوریا، شیرینی‌هایی که در اجاق‌های سنتی موجود در نانوایی‌ها و صومعه‌ها تهیه می‌شوند، بگیرید.

از بوی مست کننده ای که در خیابان ها متصاعد می شود تا غذاهای روشن و متنوعی که ترکیبی را در بشقاب تشکیل می دهند، غذاهای Orihuela نه تنها درسی است در طعم، بلکه درسی در جغرافیا، فرهنگ و تاریخ است – و هیچ راهی بهتر از یادگیری وجود ندارد. یک صندلی.

والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا

یک پروژه نقشه برداری جهانی که توسط محققان دانشگاه کوئینزلند هدایت می شود، عوامل استرس زا عمده ای را که فعالیت های انسانی بر سواحل جهانی وارد می کند، آشکار کرده است.

این تیم حضور و میزان عوامل استرس زای اصلی زمینی و دریایی را کمی و نقشه برداری کردند و دریافتند که 97 درصد مناطق ساحلی در سطح جهان حداقل یک عامل استرس زا عمده دارند.

پروفسور سالیت کارک از دانشکده علوم زیستی UQ گفت که تیم تحقیقاتی از گستردگی و تأثیر گسترده ای که توسط نقشه ردپای ایجاد شده آشکار شده بود شگفت زده شدند.

پروفسور کرک گفت: «به سختی جایی در کره زمین، خارج از مناطق قطبی و قطبی، وجود ندارد که نوعی فشار انسان بر خط ساحلی آنها را نشان ندهد.

«در اصل، ما بر اکثر مناطق ساحلی در سطح جهان تأثیر گذاشته‌ایم.

بنابراین ما باید به دنبال نقشه برداری و درک اثرات خود باشیم و همچنین برخی از خطوط ساحلی را دست نخورده باقی بگذاریم.

هانا آلن، کاندیدای دکتری UQ، گفت: این تحقیق وسعت و بزرگی فضایی 10 عامل استرس‌زای اصلی زمینی و 10 عامل استرس‌زای عمده دریایی را که در سراسر خطوط ساحلی در سراسر جهان رخ می‌دهند، مشخص کرده است.

خانم آلن گفت: «تهدیدهایی که فعالیت انسانی برای اکوسیستم‌های ساحلی و تنوع زیستی ایجاد می‌کند، هم از خشکی و هم از دریا می‌آید و گاهی اوقات دور از فعالیت‌های انسانی می‌آید.

«بنابراین، حفاظت از سواحل باید اتصالات زمین و دریا را در بر بگیرد.

“اندازه جمعیت انسانی، گردشگری، و جاده ها برخی از بزرگترین عوامل موثر در بخش زمینی ردپای انسان ساحلی استرالیا بودند.

در مورد عوامل استرس زای دریایی، افزایش دمای سطح دریا، آلودگی مواد مغذی و کشتیرانی محرک های اصلی فشار انسان بر سواحل استرالیا هستند.

پروفسور نوام لوین گفت که نقشه ای از این نوع که عوامل استرس زای زمینی و دریایی را جمع آوری می کند و ردپای انسان ساحلی را در سطح جهانی نشان می دهد، به ندرت تلاش شده است.

پروفسور لوین گفت: “این تحقیق بینش های ارزشمندی را ارائه می دهد که می تواند به تصمیم گیرندگان و مدیران کمک کند تا مکان هایی را برای کاهش تأثیرات خاص شناسایی کنند.”

به عنوان مثال، پایگاه داده زیربنای ردپای انسان می تواند مناطق خاصی را با عملیات نفت و گاز بالا نشان دهد، مانند استرالیای غربی.

این می تواند به توسعه روش های آمادگی برای احتمال بسیار واقعی بلایای زیست محیطی که بر مناطق ساحلی تأثیر می گذارد، مانند نشت نفت کمک کند.

“یک مزیت اضافی نقشه جهانی جدید ما این است که به اولویت بندی این تصمیمات بر اساس میزان گسترده بودن فشارهای بالقوه رد پای انسانی ما در مناطق خاصی از جهان کمک می کند.

نواحی ساحلی، جایی که 90 درصد استرالیایی ها در آن زندگی می کنند، از این عوامل استرس زا مصون نبودند.

برای استرالیا، بالاترین ردپای انسان در شهرهای ساحلی به ترتیب ملبورن، سیدنی، پرث، آدلاید و بریزبن یافت شد.

ما همچنین از 160 منطقه با بکرترین مناطق ساحلی، از جمله چندین منطقه در استرالیا، نقشه برداری کردیم.

از این تعداد، نزدیک به 40 درصد کاملاً محافظت نشده بودند – فرصتی برای شناسایی مناطق ساحلی برای اقدامات حفاظتی بیشتر ایجاد کرد.

“یک یافته کلیدی این بود که آلودگی نوری در حال افزایش است، با استفاده از ال ای دی های سفید بیشتر، فشار زیادی بر مناطق با اهمیت زیادی برای تنوع زیستی وارد می کند و الگوهای طبیعی حیات وحش را مختل می کند.”

با حرکت رو به جلو، محققان به دنبال تنظیم دقیق فرآیند نقشه برداری هستند و به طور خاص به خطوط ساحلی استرالیا نگاه می کنند.

پروفسور لوین گفت: “برنامه ما توسعه نقشه برداری ردپای ساحلی با وضوح بالا برای مناطق ساحلی خاص در استرالیا، با استفاده از لایه های دقیق تر است که در حال حاضر در مقیاس جهانی در دسترس نیستند.”