یک تیم تحقیقاتی چینی بر این باور است که ارتفاع برف در کوه اورست عمیق‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شده‌است، خوانش‌های راداری که در طول یک سفر در امتداد شیب شمالی گرفته شده نشان می‌دهد ارتفاع برف در برخی نقاط بیش از ۹ متر است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، بنابر گزارش SCMP به گفته گروهی از دانشمندان چینی، پوشش برف بر فراز بلندترین قله جهان بسیار عمیق تر از آن چیزی است که قبلا تصور می‌شد، یافته‌ای که می‌تواند بر درک تغییرات آب و هوایی تأثیر گذارد.

در گزارشی در مجله علمی بین المللی غیرانتفاعی The Cryosphere در روز پنجشنبه، محققان موسسه تحقیقات فلات تبت آکادمی علوم چین گفتند که میانگین عمق برف در قله اورست حدود ۹.۵ متر (۳۱.۱ فوت) است. محققان گفتند که برآوردهای قبلی عمق را در محدوده ۳.۵ متر تخمین می‌زدند و افزودند که این اندازه گیری‌ها متناقض بوده و دارای “عدم قطعیت‌های بزرگ” هستند.

کوه اورست، بلندترین کوه و بلندترین نقطهٔ کره‌زمین است. ارتفاع قله آن از سطح دریا برابر با ۸۸۴۸٫۸۶ متر است. قله اورست جزو رشته کوه هیمالیا است و در کشور نپال قرار دارد.

در سال ۱۸۵۶، در طرح نقشه‌برداری مثلثاتی بزرگ هند، برای اولین بار، ارتفاع قله اورست، که در آن زمان با نام قله ۱۵ شناخته می‌شد به مقدار ۸٬۸۴۰ متر گزارش شد. در سال ۱۸۶۵، نام انگلیسی رسمی اورست را انجمن سلطنتی جغرافیا بنابر توصیه‌نامه اندرو واگ، انتخاب کردند. این نام به افتخار جرج اورست، و علی‌رغم مخالفت خود او، انتخاب شد. واگ نمی‌توانست یک نام محلی و عمومی را پیشنهاد کند، چرا که در آن زمان امکان دسترسی افراد بیگانه به تبت و نپال وجود نداشت. با این حال، نام چامولونگما برای قرون متمادی در میان تبتی‌ها و نپالی‌ها رایج بود.

قله اورست توجه بسیاری از کوه‌نوردان در تمام رده‌ها را جلب کرده‌است. از کوه‌نوردان حرفه‌ای و مجرب تا کوه‌نوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوه‌نوردان حرفه‌ای راهنمایی شوند و صعودی کامل و موفقیت‌آمیز را رقم بزنند. با وجودی که مسیر استاندارد صعود این کوه، حاکی از عدم احتیاج به تجهیزات و حربه‌های حرفه‌ای و دشوار است، عوامل خطرآفرین طبیعی از قبیل ارتفاع‌زدگی، بادهای شدید و آب و هوای نامطلوب، ریزش بهمن و ناحیه خطرناک یخشار خومبو نیز وجود دارند.

اهواز – ایرنا – معاون اداره کل حفاظت محیط زیست خوزستان از شرایط بد تالاب هورالعظیم خبر داد و گفت: این تالاب از آخرین رهاسازی آب به علت مصارف کشاورزی و کشت شلتوک در بالادست بی‌نصیب بوده که همین موضوع شرایط نگران کننده ای را ایجاد کرده است.

سیدعادل مولا روز شنبه با حضور در تالاب هورالعظیم در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهارکرد: وضعیت تالاب هورالعظیم خوب نیست و ادامه این روند قطعا منجر به مرگ و میر آبزیان، آتشسوزی و تبدیل شدن این تالاب به کانون ریزگرد می‌شود.

وی میزان آب موجود در تالاب را ۴۵ درصد عنوان کرد و گفت: شرایط دمایی بالا، افزایش میزات تبخیر و نرسیدن حقابه موجب شده تا هم اکنون شرایط خوبی نداشته باشد و مشکلات آن تشدید شود.

معاون اداره کل محیط زیست خوزستان گفت: سازمان آب و برق چهاردهم تیرماه جاری ۱۶۰ متر مکعب آب رهاسازی کرد اما کشاورزان در بالادست با برداشت آب اجازه نداند حتی یک قطره آب به این تالاب برسد.

وی گفت: با وجود اعلام ممنوعیت کشت شلتوک از سوی جهاد کشاورزی اما از سد تنظیمی حمیدیه تا تالاب کشت شلتوک صورت گرفته است. کشت شلتوک یک کشت آب‌بَر است و اجازه نمی‌دهد آبی به تالاب برشد.

مولا گفت: مسئولان جهاد کشاورزی استان باید روی کشت‌ها به صورت میدانی نظارت کنند در غیر این صورت استفاده حقابه تالاب توسط کشاورزان منجر به خشک شدن کامل هورالعظیم می‌شود.

بر اساس این گزارش، تالا ب مرزی هورالعظیم با بیش از ۳۰۰ هزار هکتار وسعت آخرین بازمانده تا لاب‌های بین النهرین است که یک سوم آن در ایران و دوسوم آن در کشور عراق قرار دارد. این زیستگاه منحصر بفرد، در جنوب غربی کشور در خوزستان و در انتهای رود کرخه واقع است.

بحران آب در حوضه کرخه از ۲ سال پیش تاکنون، این تا لاب را نیز با تنش مواجه کرده است.

بر اساس ماده سه آیین‌نامه نحوه حفاظت، احیا و مدیریت تالاب‌ها، نحوه تخصیص حقابه محیط زیستی تالا ب‌ها از رودخانه‌های بالادست آنها پس از تامین آب شرب نسبت به سایر مصارف دارای اولویت است.

سال گذشته در پی خشک شدن بخش‌های وسیعی از هورالعظیم ، این تالا ب از اوایل تابستان شاهد آتش‌سوزی‌های گسترده به ویژه در بخش عراقی بوده، به طوریکه دود غلیظ ناشی از آن در برخی روزها تا ۶ شهرستان در خوزستان، را دربرمی‌گیرد.

آتش‌سوزی یکی از چالش‌های هورالعظیم در زمانی است که حقابه آن تامین نشود. تابستان ۱۴۰۰ نیز آتش‌سوزی در بخش‌هایی از هورالعظیم در عراق، شهر رُفیِّع را چندین روز درگیر کرد اما در تابستان سال ۹۷ که خشکسالی شدیدی در خوزستان رخ داده بود، آتش سوزی در بخش‌های ایرانی و عراقی تا لاب از تیر تا مهر آن سال ادامه داشت.

رودخانه کرخه امسال برای چندمین سال متوالی با بحران کم آبی روبه رو است.

نویسندگان: نادری دیزج بابک | پناهی علی | تیموری ایرج | ولی زاده رضا

کلیدواژه: شهر خلاق  – شهر میانه اندام  – معیارهای محلی  – شهر بناب 

چکیده شهر خلاق:

امروزه ایده شهر خلاق میانه اندام به منظور استفاده بهینه از تمامی پتانسیل های انسانی و محیطی در شهرها میانه و جلوگیری از سرریز مشکلات به کلان شهرها مؤثر است. ظرفیت های موجود در شهرهای میانه اندام مانند گردشگری, موقعیت ارتباطی, صنایع دستی و غیره از جمله عناصر اصلی تحقق شهرخلاق هستند که در شهرهای میانه اندام وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر بر تحقق شهر خلاق در شهر میانه اندام بناب صورت گرفته است.

پژوهش از نوع کاربردی بوده و رویکرد آن از نوع تحقیقات توصیفی-تحلیلی و استنباطی است. جامعه آماری پژوهش در دو سطح شامل شهروندان بناب و خبرگان بوده است. جمع آوری داده های با استفاده از دو طیف پرسشنامه آماری و دلفی صورت گرفت. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که تمامی متغیرها با تحقق شهر خلاق در شهر میانه اندام بناب ارتباط داشته و مجموع 99 متغیر مورد بررسی می توانند 79 درصد از تغییرات واریانس را تبیین کنند.

نتایج آزمون MANOVA نیز نشان داد بین محلات شهر بناب از نظر شاخص های شهر خلاق میانه اندام تفاوت وجود دارد. در نهایت نتایج مدل تاپسیس نیز نشان داد که به ترتیب معیارهای غذا و گردشگری و تفریح, ارتباطات و IT, صنعت, صادرات, بازرگانی و خدمات, دانشگاه, تحقیقات و بهداشت-درمان, اجتماعی, فرهنگ و هنر, معماری-شهرسازی و مدیریتی در اولویت های اول تا هشتم و محلات 5, 1, 3, 4 و 2 در اولویت اول تا پنجم قرار دارند. در نهایت پیشنهاد می شود تحقق شهر خلاق در بناب با محوریت گردشگری غذا و توسعه موقعیت ارتباطی و دانشگاهی صورت گیرد.

تهیه و تدوین : آقای حمیدرضا تقوایی نجیب / آقای مسعود رضایی / آقای مجید نجیمی /
مدیر مطالعه : خانم الهه سلیمانی /
ناظر علمی : آقای محمدحسن معادی رودسری /
همکاران : آقای هومن غلامپور ارباستان /
ویراستار ادبی : خانم زهره عطاردی /

کنوانسیون بازل با هدف کنترل نقل و انتقالات فرامرزی پسماندهای خطرناک و سایر انواع پسماندها و ارتقای مدیریت زیست محیطی آنها تدوین شده است. جمهوری اسلامی ایران نیز پس از تصویب قانون الحاق کشور به کنوانسیون بازل توسط مجلس شورای اسلامی، در سال 1371 به عضویت این کنوانسیون در آمد. کنوانسیون دارای دو جنبه کنترل حمل ونقل های فرامرزی و مدیریت صحیح زیست محیطی پسماند در کشور عضو است.

جمهوری اسلامی ایران در راستای اجرای کنوانسیون بازل اقداماتی را انجام داده است که می توان به تدوین قوانین و آیین نامه ها و دستورالعمل های مرتبط، ایجاد هماهنگی بین دستگاهی به منظور اجرای نظارت بر حمل و نقل پسماند ها، تدوین و ارائه گزارش های سالیانه و ایجاد مرکز منطقه ای کنوانسیون بازل اشاره کرد.

به رغم اقدامات انجام شده در کشور، چالش ها و موانعی جهت اجرای کنوانسیون بازل در کشور وجود دارد که از آن جمله می توان به عدم تحقق حقوق کشور در کنوانسیون بازل و محدودیت های مالی ایجاد شده به دلیل تحریم های ظالمانه، نبود برخی از تجهیزات و زیرساخت های لازم تشخیصی، محدودیت های مالی، کمبود نیروی انسانی متخصص و مسائل و ابهامات حقوقی اشاره کرد.

در پایان این گزارش با هدف بهبود عملکرد کشور در عمل به تعهدات و بهره گیری از فرصت های کنوانسیون باز ل پیشنهادهایی نظیر ایجاد و تجهیز آزمایشگاه های شناسایی برخی از اقلام پسماند های خطرناک، ضرورت بررسی، تصویب و اجرای الحاقیه های جدید در خصوص پسماندهای ویژه و خطرناک، برگزاری کارگاه های تخصصی برای آموزش نیروی انسانی و تعریف پروژه های همکاری با کشورهای همسو ارائه شده است.

ایران پس از تصویب قانون الحاق کشور به کنوانسیون بازل در سال 1371 به عضویت کنوانسیون د رآمد. سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان مرجع ذ یصلاح کنوانسیون بازل در انجام واردات و صادرات پسماندهای مشمول کنوانسیون بازل شناخته می شود. در اسفندماه سال 1400 آیین نامه اجرایی واردات، صادرات و عبور پسماند براساس مقررات کنوانسیون بازل به تصویب هیئت وزیران رسید و ابلاغ شد. همچنین با ایجاد سامانه یکپارچه در سازمان حفاظت محیط زیست کلیه پسماندها از زمان تولید تا زمان بازیافت یا امحا رصد میشود و پنجره واحد با سامانه گمرک نیز ایجاد شده است.

مرکز منطقه ای کنوانسیون بازل در ایران در هفتمین نشست اعضای کنوانسیون بازل در سال 2004 تأسیس شد. همچنین مرکز منطقه ای کنوانسیون استکهلم در سال 2007 به مرکز اضافه شد. نقش مرکز، کمک به کشورهای عضو و کشورهای غیر عضو از طریق ظرفیت سازی برای مدیریت صحیح زیست محیطی برای تحقق اهداف کنوانسیون است. این مرکز در دوره 2018 – 2014 کمترین امتیاز را از دبیرخانه کنوانسیون بازل و استکهلم از بین کلیه مراکز منطق های اخذ کرد. البته در سالیان اخیر به ویژه پس از ایجاد دفتر مدیریت پسماند در سازمان حفاظت محیط زیست و توجه بیشتر به مرکز منطقه ای، عملکرد این مرکز ارتقا یافت.

از مهمترین اقدامات این مرکز در چهار سال گذشته میتوان به آموزش تخصصی حدود 2800 نفر از کارشناسان در حوزه محیط زیست در کشور و کشورهای عضو و غیر عضو منطقه، انتقال اطلاعات و فناوری های زیست محیطی به کشورهای منطقه، انعقاد تفاهم نامه با مرکز منطقه ای چین، انتقال فناوری حذف انتشار آلاینده های گازی از خروجی منابع ثابت از کشور آلمان، همکاری با چین درخصوص شهر بدون پسماند و ارزیابی چرخه حیات پسماندها، پروژه مشترک ملی پسماندهای پلاستیکی در پاکستان و برگزاری جلسات کمیته های راهبردی و فنی اشاره کرد. این اقدامات سبب شده است در آخرین امتیازدهی مراکز منطقه ای، بالاترین امتیاز نصیب مرکز منطقه ای ایران شود.

کنوانسیون بازل در کشور طی سالیان اخیر با چالشهای مختلفی نظیر:

1. عدم تحقق حقوق کشور در کنوانسیون بازل و محدودیت های مالی ناشی از تحریم های ظالمانه علیه دولت جمهوری اسلامی ایران،

2. فقدان برخی از تجهیزات و زیرساختهای لازم جهت شناسایی و آنالیز پسماندهای خطرناک نظیر پلاستیک های دارای ترکیبات هالوژنه،

3. عدم پرداخت به موقع حق عضویت کشور،

4. کمبود نیروی انسانی متخصص،

5. مسائل و چالشهای تقنینی روبه رو بوده است.

نظر به بروزرسانی الحاقیه های کنوانسیون بازل پیرامون پسماندهای پلاستیکی و الکترونیک، لازم است در اسرع وقت این الحاقیه ها تعیین تکلیف شوند؛ زیرا با توجه به تصویب آنها در سایر کشورها، ممکن است کشور در آینده نه چندان دور به دلیل عدم برخورداری از پشتوانه قانونی و اجرایی، به محل دپو پسماندهای خطرناک پلاستیکی و الکترونیکی در سطح جهان تبدیل شود.

نوشتار آکادمیک (Academic writing)

توسعه توانایی‌های نوشتن بخش مهمی از تحصیل شما در دانشگاه است. شما باید انواع مختلفی از نوشتارهای آکادمیک را که باید از آن‌ها استفاده کنید و نحوه برنامه‌ریزی و ساختار کار خود را درک کنید و به منابع خود به‌درستی استناد کنید. آکادمی تحلیل آماری ایران به مناسبت آغاز دو دوره بسیار مهم لاتک و زوترو و نیز نوشتار آکادمیک (Academic writing) که در روز های آینده آغاز و در حال تکمیل ظرفیت است، یک آشنایی اجمالی و ابتدایی با نوشتار آکادمیک (Academic writing) در این نوشتار قرار داده است.

فراموش نکنید که بزرگترین مشکل بسیاری از محققینی که کار های خود را برای ترجمه به مراکز غیر استاندارد می سپارند و به ناگاه با ایراد داوران به نوع نگارش آن ها در مقالات معتبر انگلیسی زبان دچار مواجه می شوند، قابل پیشگیری است.

نوشتار آکادمیک رسمی و عینی(غیرشخصی) و تکنیکال است و  با پرهیز از زبان معمولی یا محاوره‌ای، مانند واژگان غیررسمی صورت می‌پذیرد. باید از اشاره مستقیم به افراد یا موارد احساسی اجتناب نموده و در عوض بر موارد عینی، حقایق و ایده‌ها غیرشخصی تأکید نماییم و درنهایت  استفاده از واژگان خاص آن رشته و عبارات تخصصی و فنی آن را فراموش نکنیم.

رشته‌های مختلف نیز سبک‌ها و ساختارهای نوشتاری متفاوتی دارند. به‌عنوان‌مثال، برخی از رشته‌ها، مانند علوم انسانی، انتظار پاراگراف‌های طولانی‌تری دارند که شامل جملات موضوعی برای نشان دادن ساختار استدلال شما است و رشته‌های طبیعت‌گرا ، به‌عنوان‌مثال در علوم پایه، انتظار پاراگراف‌های کوتاه، بدون جملات موضوعی رادارند که ازنظر اطلاعات مستند متراکم‌تر هستند.

برای اینکه یک نویسنده آکادمیک خوب باشید، باید سبک‌ها و ساختارهای خاصی را برای رشته خود بیاموزید. برخی از راه‌های انجام این کار عبارت‌اند از:

• اطلاعات بیشتر را از مدرس/ استاد راهنما/ استاد نگارش آکادمیک بخواهید
• شیوه نگارش مقالات دانشگاهی را در معتبرترین مجلات رشته خود مطالعه کنید
• به نوشته‌های موفق دیگر محققین در حوزه موضوعی خود نگاه کنید.

زبان رسمی

می‌توانید از طریق واژگانی که استفاده می‌کنید، نوشتار خود را رسمی‌تر کنید. برای نوشتن آکادمیک:

• واژگان رسمی را به‌جای غیررسمی انتخاب کنید.

 For example, ‘somewhat’ is more formal than ‘a bit’, ‘insufficient’ is more formal than ‘not enough’.

• اجتناب از انقباضات و کوتاه‌سازی محاوره‌ای

For example, use ‘did not’ rather than ‘didn’t’

• از زبان احساسی دوری‌کنید

 For example, instead of strong words such as ‘wonderful’ or ‘terrible’, use more moderate words such as ‘helpful’ or ‘problematic’.

• به‌جای استفاده از نکات مثبت و منفی مطلق، مانند «اثبات» یا «اشتباه»، از ارزیابی‌های محتاطانه‌تری مانند «شواهد قوی» یا «کمتر متقاعدکننده» استفاده کنید.

زبان عینی

اگرچه نوشتن آکادمیک معمولاً مستلزم این است که شما عینی و غیرشخصی باشید (بدون ذکر احساسات شخصی)، اغلب ممکن است هنوز مجبور باشید نظر خود را ارائه دهید. برای مثال، ممکن است لازم باشد:

• یافته‌ها را تفسیر کنید
• یک نظریه را ارزیابی کنید
• استدلالی را توسعه دهید
• کار دیگران را نقد کنید

برای بیان دیدگاه خود و نوشتن به سبک عینی می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید.

• برای تأکید بر موارد عینی و ایده‌ها، به‌جای افراد و احساسات، اطلاعات را در جمله جابه‌جا کنید.به‌عنوان‌مثال، به‌جای نوشتن « بر اساس این یافته‌ها، به اعتقاد من مدل معتبر است »، بنویسید «این یافته‌ها نشان می‌دهند که مدل معتبر است».
• از کلمات ارزیابی‌کننده‌ای که مبتنی بر قضاوت‌ها و احساسات غیر فنی است خودداری کنید

For example, instead of strong words such as ‘wonderful’ or ‘terrible’, use more moderate words such as ‘helpful’ or ‘problematic’.

• از زبان ارزشیابی شدید یا احساسی خودداری کنید.به‌عنوان‌مثال، به‌جای نوشتن «والدینی که سیگار می‌کشند آشکارا از فرزندان خود سوءاستفاده می‌کنند»، بنویسید «دود سیگار اثرات مضری بر سلامت کودکان دارد».
• از روش برای نشان دادن احتیاط در مورد دیدگاه‌های خود استفاده کنید، یا به دیگران اجازه دهید که اختلاف‌نظر داشته باشند.برای مثال، به‌جای نوشتن «فکر می‌کنم دود سیگار باعث سرطان می‌شود»، بنویسید «شواهدی وجود دارد که از احتمال افزایش دود سیگار بر خطر ابتلا به سرطان را پشتیبانی می‌کند».
• منابع معتبری مانند نویسندگان، پژوهشگران و نظریه‌پردازان را در کتاب‌ها یا مقالاتی که از دیدگاه شما حمایت می‌کنند، بیابید و در نوشته‌های خود به آن‌ها استناد کنید.برای مثال، به‌جای نوشتن « به نظر من زبان،  به‌وضوح پدیده‌ای اجتماعی است»، بنویسید «همان‌طور که هالیدی (1973) استدلال می‌کند، زبان ذاتاً اجتماعی است».

رشته‌های مختلف معمولاً انتظارات کاملاً متفاوتی در مورد اینکه نوشته شما چقدر می‌تواند عینی یا ذهنی باشد، دارند. به‌عنوان‌مثال، در برخی زمینه‌ها استفاده از اول‌شخص خوب است، مانند “نظر من این است که…”، درحالی‌که درزمینهٔ های دیگر این قابل‌قبول نیست. شما باید به دستورالعمل‌های مورداستفاده در مقالات منتشرشده در حوزه رشته خود نگاه کنید و از مدرس خود کمک بگیرید.

زبان فنی

علاوه بر استفاده از زبان رسمی، باید ازنظر فنی نیز قوی بنویسید. این بدان معنی است که شما باید واژگان بزرگی را برای مفاهیم خاص رشته یا تخصصی که برای آن می‌نویسید ایجاد کنید. برای انجام این کار، به اصطلاحات استفاده‌شده توسط مدرس و معلم خود و همچنین در خواندن خود توجه کنید.

به معنی اصطلاحات فنی دقت کنید. غالباً همان کلمه در یک‌رشته دیگر معنای متفاوتی دارد. به‌عنوان‌مثال، “گفتمان” یک اصطلاح فنی است که در چندین رشته با معانی مختلف استفاده می‌شود. مطمئن شوید که مقوله‌ها و روابط کلیدی در رشته خود را نیز درک کرده و از آن‌ها استفاده می‌کنید. دانستن این تمایزات به شما کمک می‌کند نوشته‌های خود را ساختاربندی کنید و آن را فنی و تحلیلی‌تر کنید

انواع نگارش دانشگاهی

چهار نوع اصلی نوشتار دانشگاهی عبارت‌اند از توصیفی، تحلیلی، متقاعدکننده و انتقادی. هر یک از این نوع نوشتارها ویژگی‌ها و اهداف زبانی خاصی دارند.

در بسیاری از متون دانشگاهی شما باید از بیش از یک نوع استفاده کنید. به‌عنوان‌مثال، در یک پایان‌نامه تجربی:

• شما از نوشتن انتقادی در بررسی ادبیات استفاده خواهید کرد تا نشان دهید در کجای تحقیقات موجود شکاف یا فرصتی وجود دارد
• بخش روش‌ها عمدتاً توصیفی برای خلاصه کردن روش‌های مورداستفاده برای جمع‌آوری و تجزیه‌وتحلیل اطلاعات خواهد بود
• بخش نتایج عمدتاً توصیفی و تحلیلی خواهد بود زیرا شما از داده‌هایی که جمع‌آوری کرده‌اید گزارش می‌دهید
• بخش بحث بیشتر تحلیلی است، زیرا یافته‌های خود را به سؤالات تحقیق خود مرتبط می‌کنید، و همچنین قانع‌کننده است، زیرا تفسیرهای خود را از یافته‌ها پیشنهاد می‌کنید.

توصیفی(descriptive)

ساده‌ترین نوع نوشتار دانشگاهی، توصیفی است. هدف آن ارائه حقایق یا اطلاعات است. یک مثال می‌تواند خلاصه‌ای از یک مقاله یا گزارشی از نتایج یک آزمایش باشد.

تحلیلی(analytical)

به‌ندرت پیش می‌آید که یک متن در سطح دانشگاه صرفاً توصیفی باشد. بیشتر نوشته‌های دانشگاهی نیز تحلیلی هستند. نوشتن تحلیلی شامل نوشتن توصیفی است، اما همچنین از شما می‌خواهد که حقایق و اطلاعاتی را که توصیف می‌کنید در دسته‌ها، گروه‌ها، بخش‌ها، انواع یا روابط دوباره سازمان‌دهی کنید.

گاهی اوقات، این دسته‌ها یا روابط قبلاً بخشی از رشته هستند، درحالی‌که در موارد دیگر شما آن‌ها را به‌طور خاص برای متن خود ایجاد می‌کنید. اگر دو نظریه را باهم مقایسه می‌کنید، ممکن است مقایسه خود را به چندین بخش تقسیم کنید، به‌عنوان‌مثال: چگونه هر نظریه با زمینه اجتماعی سروکار دارد، چگونه هر نظریه با یادگیری زبان سروکار دارد، و چگونه می‌توان از هر نظریه در عمل استفاده کرد.

برای اینکه نوشته خود را تحلیلی‌تر کنید:

• زمان زیادی را صرف برنامه‌ریزی کنیدحقایق و ایده‌ها را طوفان فکری کنید و راه‌های مختلفی را برای گروه‌بندی آن‌ها بر اساس الگوها، بخش‌ها، شباهت‌ها و تفاوت‌ها امتحان کنید. می‌توانید از کدگذاری رنگ، نمودارهای جریان، نمودارهای درختی یا جداول استفاده کنید.
• یک نام برای روابط و دسته‌هایی که پیدا می‌کنید ایجاد کنید.مثلاً مزایا و معایب.
• هر بخش و پاراگراف را حول یکی از دسته‌بندی‌های تحلیلی بسازید.
• با استفاده از جملات موضوعی و یک مقدمه واضح،ساختار مقاله خود روشن کنید.

متقاعدکننده(persuasive )

در بیشتر نوشته‌های آکادمیک، از شما خواسته می‌شود که حداقل یک گام فراتر از نوشتن تحلیلی، به سمت نوشتن متقاعدکننده بروید. نوشتن متقاعدکننده تمام ویژگی‌های نوشتن تحلیلی (یعنی اطلاعات به‌علاوه سازمان‌دهی مجدد اطلاعات) را با اضافه کردن دیدگاه خود شما دارد. اکثر مقالات متقاعدکننده هستند و حداقل در بحث و نتیجه‌گیری یک مقاله تحقیقاتی یک عنصر متقاعدکننده وجود دارد.

نقطه نظرات در نوشتار دانشگاهی می‌تواند شامل استدلال، توصیه، تفسیر یافته‌ها یا ارزیابی کار دیگران باشد. در نوشتن متقاعدکننده، هر ادعایی که می‌کنید باید توسط شواهدی پشتیبانی شود، برای مثال استناد به یافته‌های تحقیق یا منابع منتشرشده.

برای کمک به رسیدن به دیدگاه خود در مورد حقایق یا ایده‌ها:

• نظرات برخی دیگر از محققان را در مورد موضوع مطالعه کنید.به نظر شما چه کسی قانع‌کننده‌ترین است؟
• به دنبال الگوها درداده ها یا مراجع بگردید. قوی‌ترین شواهد کجاست؟
• چندین تفسیر مختلف را فهرست کنید
• حقایق و ایده‌ها را با شخص دیگری در میان بگذارید.آیا با دیدگاه آن‌ها موافق هستید؟

برای توسعه استدلال خود:

• دلایل مختلف دیدگاه خود را فهرست کنید
• در مورد انواع مختلف و منابع شواهدی که می‌توانید برای حمایت از دیدگاه خود استفاده کنید فکر کنید
• راه‌های مختلفی را در نظر بگیرید که دیدگاه شما مشابه و متفاوت از دیدگاه سایر محققان است
• به دنبال راه‌های مختلفی برای تقسیم دیدگاه خود به بخش‌های مختلف باشید.به‌عنوان‌مثال، اثربخشی هزینه، پایداری زیست‌محیطی، دامنه کاربرد در دنیای واقعی.

برای ارائه استدلال خود، مطمئن شوید:

• متن شما یک استدلال منسجم ایجاد می‌کند که در آن‌همه ادعاهای فردی باهم کار می‌کنند تا از دیدگاه کلی شما حمایت کنند
• دلیل شما برای هر ادعا برای خواننده روشن است
• فرضیات شما معتبر است
• شما برای هر ادعایی که دارید مدرک دارید
• شما از شواهدی استفاده می‌کنید که قانع‌کننده و مستقیماً مرتبط هستند.

انتقادی(critical)

نوشتن انتقادی برای نویسندگی پژوهشی، کارشناسی ارشد و دکتری رایج است. تمام ویژگی‌های نوشتن متقاعدکننده را دارد، البته باید دیدگاه دیگری نیز اضافه شود. درحالی‌که نوشتن متقاعدکننده مستلزم این است که دیدگاه خود را در مورد یک حوزه یا موضوع داشته باشید، نوشتن انتقادی مستلزم آن است که حداقل دو دیدگاه ازجمله دیدگاه خود را در نظر بگیرید.

به‌عنوان‌مثال، شما ممکن است تفسیر یا استدلال یک محقق را توضیح دهید و سپس محاسن و معایب استدلال را ارزیابی کنید، یا تفسیر جایگزین خود را ارائه دهید.

نمونه‌هایی از تکالیف نگارشی انتقادی شامل نقد یک مقاله ژورنالی یا مرور ادبیات است که نقاط قوت و ضعف تحقیقات موجود را مشخص می‌کند.

شما باید:

• تمام یا بخشی از کار را به‌طور دقیق خلاصه کنید.این می‌تواند شامل شناسایی تفاسیر، مفروضات یا روش‌شناسی اصلی باشد.
• در مورد کار نظر داشته باشیدانواع نظرات مناسب می‌تواند شامل اشاره به برخی از مشکلات مربوط به آن، پیشنهاد یک رویکرد جایگزین که مناسب‌تر است، همچنین می‌تواند دفاع از اثر در برابر انتقادات دیگران باشد.
• شواهدی برای دیدگاه خود ارائه دهیدبسته به حوزه خاص و آن رشته، انواع مختلفی از شواهد ممکن است مناسب باشند، مانند استدلال منطقی، استناد به منابع معتبر و/یا داده‌های تحقیق.

فراموش نشود که نوشتن انتقادی به مهارت‌های نوشتاری قوی نیاز دارد. شما باید به‌طور کامل موضوع و مسائل را درک کنید. زیرا باید تفاسیر مختلف را تجزیه‌وتحلیل کنید و استدلال خود را با شواهد کافی پشتیبانی کنید.

دکتر آیدا میرالماسی

ترجمه مطلب از Academic Language and Learning

باشگاه خبرنگاران نوشت: رئیس سازمان حفاظت محیط زیست گفت: مدیریت پسماند کشور به یک باند مافیایی با سرمایه‌ای کثیف تبدیل شده بود.

علی سلاجقه در سخنان پیش از خطبه نماز جمعه تهران در رابطه با عملکرد ۲ ساله سازمان حفاظت محیط زیست گفت: در نشست استکهلم سوئد در سال ۱۹۷۲، سران کشورهای جهان و کشورهای صنعتی که استثمارکشی تام از طبیعت می‌کردند به این نتیجه رسیدند که جای زندگی در کره خاکی تنگ شده و بهره‌کشی‌هایی که از طبیعت انجام داده‌اند، باعث شده که نفس بشر به شماره بیفتد. در این نشست سران کشورها بحث تأسیس یونپ و بحث توسعه پایدار را مطرح کردند.

وی ادامه داد: فرهنگ کشور ما با پیشینه تاریخی و مذهبی که دارد مملو از کلیدواژه‌هایی در رابطه با حفظ طبیعت و محیط زیست است، اما متأسفانه می‌بینیم که غربی‌ها از راه نفوذ و تلقین، سیاست‌های خود ما را به ما غالب کرده و برای ما خط‌کشی تعیین کرده و به وسیله همین خط‌کشی‌ها در زمینه محیط زیست، اقتصاد، حیات و سایر ارکان زندگی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست بیان کرد: رهبری معظم انقلاب، محیط زیست را به عنوان یک مسئله درجه یک و غیرتجملاتی مطرح کرده‌اند. آقای رئیسی هم چه در زمانی که در قوه قضائیه بودند و چه الان، با اشراف کامل بر مسائل و حقوق محیط زیست، بحث توسعه فرع بر محیط زیست را مطرح کردند. با این نگاه و با رویکرد مردمی کردن محیط زیست دست نیاز به سوی مردم دراز کردیم و ایجاد بیش از ۲۰۰۰ خانه محیط زیست در سراسر کشور اولین دستاورد بزرگ دولت مردمی در زمینه محیط زیست بوده است.

سلاجقه با بیان اینکه مدیریت پسماند کشور به یک باند مافیایی با سرمایه‌ای کثیف تبدیل شده بود، گفت: دولت با حمایت وزارت کشور به بحث پسماند پرداخته است. آنچه در سراوان اتفاق افتاده یک برنامه چهار ساله است که در این برنامه حل مشکل پسماند منطقه دیده شده است.

وی با اشاره به اثر تغییرات اقلیمی در کشور تصریح کرد: تغییر اقلیم همه ارکان طبیعت را تحت تأثیر قرار داده که افزایش گازهای آلاینده، از بین رفتن منابع آب و خاک و … از تبعات آن هستند، اما با آموزش صحیح و فرهنگ‌سازی می‌توان اثرات را کاهش داد. در بحث پساب‌های صنعتی، صنایعی که از منابع آب شیرین ما استفاده کرده و آب کثیف را طبیعت تحویل می‌دادند، مکلف به بازچرخانی آب و ایجاد تصفیه‌خانه کردیم و خوشبختانه قطره قطره آب در کشور مدیریت می‌شود. مردم هم باید در بحث مصرف آب در خانه کمک کنند.

معاون رئیس جمهور تصریح کرد: در بحث گرد و غبار اقدامات خوبی انجام شد و امسال کمتر تحث تأثیر بوده‌ایم. طرح‌های احیای تالاب‌ها به شکل مطلوبی پیش می‌رود که نمونه آن را در بحث دریاچه ارومیه دیدم که تونل انتقال آب کانی سیب و سد شهید کاظمی سالانه ۶۰۰ میلیون مترمکعب آب را وارد دریاچه می‌کند.

سلاجقه با بیان اینکه دیپلماسی محیط زیست پیش‌قراول دیپلماسی کشور است و تاکنون نتایج خوبی داشته است، خاطرنشان کرد: ما نشست منطقه‌ای گرد و غبار را برگزار کردیم و سازمان ملل متحد از ما برای برگزاری نشست منطقه‌ای تقدیر کرده و روز ۲۱ تیرماه را به عنوان روز جهانی مقابله با گرد و غبار نام‌گذاری کرد. شهریورماه امسال نیز نشست منطقه‌ای گرد و غبار با حداقل ۵۰ کشور جهان تشکیل می‌شود.

وی اضافه کرد: ما به عنوان خادمین محیط زیست دست نیاز به سوی شما دراز می‌کنیم و می‌خواهیم که حفاظت از محیط زیست را به عنوان یک اولویت و یک اصل مهم محسوب کنید.

https://img9.irna.ir/d/r2/2023/07/10/0/170471913.mp4?ts=1688978987412

زاهدان- ایرنا- بند کمال خان فروردین۱۴۰۰ بر روی رودخانه هیرمند تکمیل شد. این سازه جلوی ورود آب به ایران را گرفت و در عوض آب را به سمت گود”زره” که شوره‌زاری بیش نیست هدایت کرد. این امر سبب خشکی صدرصد تالاب بین المللی هامون و از بین رفتن شغل‌هایی شد که از طریق تالاب ارتزاق می‌کردند و این امر مهاجرت در روستاهای حاشیه تالاب را در پی داشت.

لب‌های خشکیده هامون/اوج خشکسالی سیستان با افتتاح سد”کمال‌خان”

زاهدان- ایرنا- بدلیل عدم پایبندی کشور همسایه به تخصیص حقابه رودخانه هیرمند با ساخت بند کمال خان، خشکی سیستان و تالاب بین المللی هامون هر روز بیشتر از دیروز نمایان می‌شود.

به گزارش ایرنا، سیستان؛ منطقه‌ای که روزگاری انبار غله ایران بود و انعکاس رنگ آسمان در زلالی آب‌ دریاچه هامونش زیبایی منحصربفردی به آن بخشیده بود.

همان منطقه‌ای که محال هست جولان ماهی‌ها، توتن سواری، شنا، صید و صیادی و بازی های بچه ها درون کانال ها و نهرها از ذهن قدیمی‌ترهای آن پاک شود، سال‌هاست تنها پهنه خشک هامون، قایق‌های رنگ و رو رفته و خاک گرفته، گرد و خاک و سرفه‌های مداوم ناشی از ریزگردها در آن نمایان است و دیگر خبری از سرزندگی دریاچه بزرگ شرق نیست.

وضعیتی که دلیل آن خشکسالی و مسدود شدن راه‌های ورود آب در هیرمند است، حقابه‌ای که سال ۱۳۵۱ در زمان پهلوی دوم و از ترس افزایش نفوذ کمونیسم در افغانستان قراردادش میان ایران و افغانستان امضا و قرار شد، سالانه حدود ۸۰۰ میلیون متر مکعب آب از آن کشور وارد هیرمند شود.

تفاهم‌نامه‌ای ۵۰ ساله که طرف افغانستانی از اوایل دهه ۷۰ به بعد به آن پایبند نشد و سال‌هاست ذخایر چاه‌نیمه‌ها تنها منبع تامین آب مردم منطقه است و طی این مدت چاره‌ای دیگر از سوی دولت‌های گذشته برای روزهای کم آبی منطقه اندیشیده نشد.

بند کمال خان فروردین پارسال بر روی رودخانه هیرمند تکمیل شد و این سازه جلوی ورود آب به ایران را گرفت و در عوض آب را به سمت گود”زره” که شوره‌زاری بیش نیست هدایت کرد که با روی کار آمدن دولت سیزدهم عزم وزرای امورخارجه و نیرو برای دریافت حقابه جزم شد و هم‌اینک حیات ۱.۵میلیون نفر وابسته به حقابه استمساله آب در سیستان از چالش‌های قدیمی این منطقه است زندگی مردم این خطه چنان وابسته به رودخانه هیرمند است که بدون وجود این روزنه، مهاجرت کمترین پدیده قابل مشاهده است.

از اینرو در این مقطع تاریخی که حیات اجتماعی و اقتصادی بشریت از بحران نبود آب پایدار رنج می‌برد و تالاب بین‌المللی هامون و گستره آبی رنگش در حال تبدیل شدن به خاطره‌ای کم رنگ در ذهن‌هاست ضرورت دارد چاره‌ای اساسی اندیشیده شود تا مردم منطقه سیستان مجبور به تحمل آسیب‌ها نباشند.

با وجود انعقاد قرارداد حقآبه هیرمند، از اواخر دهه ۱۳۷۰ و هم‌زمان با کاهش بارش سالانه و گسترش خشکسالی بر سیستان، میزان ورودی آب رود هیرمند به دریاچه هامون مرتبا کاهش یافت.

نبود دولت قدرتمند در افغانستان، حفر نهرها و رودهای متعدد برای انتقال آب رودخانه، نصب و بکارگیری انواع پمپ در مسیر رودخانه هیرمند برای کشاورزی در افغانستان در نهایت خشک شدن تالاب هامون به عنوان هفتمین تالاب بین‌المللی جهان را در پی داشت.

این موضوع موجب قطع منبع زندگی و امرار معاش حدود نیم میلیون نفر از مردم ساکن در سیستان، کاهش چشمگیر پرندگان بومی و مهاجر سیستان و سایر وحوش طبیعی، رو به انقراض نهادن گاو سیستانی، تنگدستی و مهاجرت گسترده سیستانیان به مناطق شمالی ایران و زوال روزافزون صنایع دستی در این منطقه شد.

اما بر خلاف آن، دولت سیزدهم با نگاهی ویژه به دنبال روش‌هایی برای تامین آب در منطقه و رفع مشکل بزرگ مردم این دیار است، پیگیری‌هایی که بی‌شک امیدواری‌هایی را در دل آنها ایجاد می‌کند.

بند کمال خان مانع بزرگ ورود آب به هیرمند

نماینده حوزه انتخابیه زابل در مجلس شورای اسلامی گفت: احداث بند کمال خان در نقطه صفر مرزی ایران و افغانستان، بزرگترین مانع در جاری شدن آب در رودخانه هیرمند است.

حبیب‌الله دهمرده با اشاره به اینکه بند کمال خان در ۸۰ کیلومتری مرز ایران با افغانستان ساخته شده است، افزود: از زمان تاسیس این بند تا کنون آبی در رودخانه هیرمند رها نشده و زمین رودخانه کاملا خشک است.

وی با بیان اینکه در هیچ زمانی رودخانه هیرمند تا این اندازه خشک نبوده است، ادامه داد: این رودخانه در برخی مواقع سه تا چهار میلیارد مترمکعب و در بعضی اوقات تا ۲۰ میلیارد مترمکعب آورده داشته که هم‌اینک به صفر رسیده است.

نماینده مردم شهرستان‌های زابل، زهک، هیرمندف نیمروز و هامون در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه مسوولان مدتهاست که درحال پیگیری برای رهاسازی آب در هیرمند هستند، گفت: رودخانه هیرمند در نقطه صفر مرزی به دوشاخه تبدیل می‌شود که یک شاخه به نام رودخانه سیستان وارد ایران شده و به دریاچه هامون می‌ریزد.

اوج خشکسالی سیستان با بهره‌برداری از “سد کمال‌خان”

سیستان جلگه‌ای است در شمال سیستان و بلوچستان که در گذشته از رودخانه هیرمند سیراب می‌شد و به عنوان یک قطب کشاورزی در تولید محصولات باغی، جالیزی، غلات و همچنین دامپروری مطرح بود، اما با شروع خشکسالی که از دهه ۷۰ در منطقه اتفاق افتاد به مرور تمامی منابع آبی آن از بین رفت و فقط چاه‌نیمه‌ها به عنوان ذخیره آبی پایدار برای آشامیدنی مورد استفاده قرار می‌گرفت.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب سیستان و بلوچستان در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا با تاکید بر اینکه طی چند دهه اخیر از آنجایی که هیرمند آوردی نداشت ذخیره‌های چاه‌نیمه برای آشامیدنی و حتی تامین بخشی از آب کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گرفت، افزود: اوج خشکسالی سیستان و عدم تحقق حق‌آبه و ورود آب به سیستان با بهره‌برداری بند کمال‌خان در افغانستان شروع شد.

با وجود مشکل در تأمین آب، ولی انتقال و توزیع در شرایط کنونی با همه امکانات و تجهیزات موجود و از طریق زیرساخت‌های آبرسانی بدون هیچ‌گونه وقفه‌ای در منطقه سیستان انجام می‌شود

علیرضا قاسمی ادامه داد: با وجود وابستگی به چاه‌نیمه‌ها و هیرمند، طی چند دهه‌ اخیر برای ایجاد منابع آبی دیگر به منظور تامین آب آشامیدنی چاره اندیشی نشد و همه ذهن‌ها به برداشت آب از چاه نیمه‌ها معطوف بود، بنابراین برای تامین آب آشامیدنی شهری و روستایی از چاه نیمه‌ها، ۲ واحد تصفیه‌خانه و خطوط انتقال و مخازن ذخیره احداث شد.

وی با بیان اینکه اکنون از طریق چهار هزار و ۵۰۰ کیلومتر خطوط انتقال و شبکه توزیع، انتقال آب برای شهرها و روستاها به میزان یک‌هزار و ۸۰۰ لیتر در ثانیه توزیع می‌شود، اظهارکرد: از این میزان یک‌هزار و ۶۰ لیتر برای روستاها و تعدادی از شهرها از طریق طرح روستایی و ۷۴۰ لیتر برای شهرهای زابل، زهک، هامون، هیرمند و نیمروز از طریق طرح آبرسانی شهری منتقل می‌شود.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب سیستان و بلوچستان گفت: با وجود مشکل در تأمین آب، ولی انتقال و توزیع در شرایط کنونی با همه امکانات و تجهیزات موجود و از طریق زیرساخت‌های آبرسانی بدون هیچ‌گونه وقفه‌ای صورت می‌گیرد.

وی افزود: از سال ۱۴۰۱_۱۴۰۰ که تامین آب سیستان با خطر جدی مواجه شد، استفاده از ذخایر موجود در اولویت قرار گرفت، به گونه‌ای که آب از چاه نیمه‌های۴ و ۲ به ۳ و ۱ توسط قرارگاه سازندگی سپاه پاسداران منتقل شد.

قاسمی از نیمه سال ۱۴۰۱ موضوع استفاده از منابع جایگزین برای سیستان مصوب شد، هرچند در این میان چاه‌های ژرف به عنوان طرح‌های مطالعاتی روند خود را طی می‌کرد.

تلاش برای استفاده از منابع آب زیرزمینی در سیستان

به گفته وی، استفاده از منابع آبی غرب سیستان در سفر اعضای کمیسیون عمرانی مجلس به سیستان توسط مدیرعامل شرکت مهندسی آبفای کشور بر اساس مطالعات و مستندات ارائه شده مطرح و در آذرماه سال گذشته طرح اضطراری سیستان با استفاده از منابع آبی هامون صابری در فاز یک و استفاده از منابع آبی دشت شیله و بندان و منابع زیرزمینی جنوب شرق سیستان (در فاز ۲) مصوب شد.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب سیستان و بلوچستان تصریح کرد: متاسفانه اتکا به استفاده از آب‌های سطحی در سیستان که از خارج کشور تامین می‌شود به حداقل رسید به گونه‌ای که هیچ آوردی از هامون صابری و فراه‌رود وارد ایران نشد، اما وجود منابع آبی زیرزمینی قابل اتکا به منطقه دشتک می‌تواند بخش زیادی از کمبود آب را جبران کند؛ منابعی که به همت کارشناسان منابع آب این شرکت شناسایی شده و هم‌اکنون چاه‌های دستگاهی با عمق متوسط در حال حفاری است.

وی ادامه داد: پیش‌بینی می‌شود با حفر حداقل ۳۰ حلقه چاه در این دشت در ۲ فاز اجرایی شامل دشتک تا شیله و دشتک تا نوار مرز واقع در منطقه لواریاب که امکان توسعه نیز دارد و تکمیل خط دوم انتقال آب چاه‌نیمه به زاهدان آب را به سیستان منتقل کرد به گونه‌ای که با خطوط موجود و خط دوم انتقال به چاه نیمه سه انجام و از آنجا با خطوط انتقال موجود تامین آب برای سیستان صورت خواهد گرفت.

به گفته قاسمی، با فرض برداشت ۳۰ لیتر بر ثانیه آب از هر حلقه چاه و ۸۰ درصد شیرین‌سازی، امکان انتقال یک مترمکعب برای آشامیدنی سیستان فراهم می‌شود که ۶۰ درصد نیاز آبی سیستان در پیک مصرف را تامین خواهد کرد.

وی گفت: با برداشت آب از طریق چاه‌هایی که توسط شرکت سهامی آب منطقه‌ای در جنوب شرق دشت سیستان در حال حفر و تجهیز است و همچنین برداشت و انتقال آب از منطقه بندان، آب آشامیدنی سیستان در شرایط فعلی از منابع آب زیرزمینی تامین خواهد شد.

اصفهان – ایرنا – عضو هیات علمی گروه جغرافیای طبیعی دانشگاه اصفهان گفت: خشک شدن رودخانه‌ها و تالاب‌ها و افزایش پدیده گرد و غبار در مناطقی مانند اصفهان در گرم‌تر شدن دمای هوا تاثیر بسزایی دارند.

سیدابوالفضل مسعودیان روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به دمای هوای حدود ۵۰ درجه سانتی‌گراد در مناطقی مانند زابل و خوزستان در تابستان امسال، تصریح کرد: خشکاندن هامون و هورالعظیم و افزایش گرد و غبار نیز در این مناطق سبب بیشتر شدن جذب تابش توسط این ذرات معلق و تاثیر آن بر دمای هوا شده است.

این استاد آب و هواشناسی دانشگاه اصفهان با تاکید بر اینکه کاهش بُرون رفت انرژی، سبب گرم شدن زمین شده است، اظهار داشت: بخش بزرگی از این کاهش به‌دلیل دستکاری های انسان در طبیعت است.

مسعودیان با بیان اینکه هر عملی در آینه طبیعت، بازتاب و پاسخی دارد، تصریح کرد: ما باید حرمت آب، خاک و هوا را نگه داریم تا زمین همچنان جای زندگی بماند.

وی اضافه کرد: در واقع، شکستن حرمت آب در خانه، کارخانه و کشتزار، دودکش محروم از فیلتر در هر کارخانه، اگزوز هر خودرو، موتورسیکلت و اتوبوس و دودکش هر بخاری نیز در گرم شدن دمای هوا تاثیرگذارند.

مسعودیان همچنین تاکید کرد: خشک شدن تالاب گاوخونی و زاینده رود فقط به معنی از دست رفتن یک تالاب یا یک رودخانه و نقش آنها در گرم‌تر شدن هوا نیست بلکه به معنی از دست رفتن یک تمدن چند هزار ساله به نام سپاهان نیز هست.

این استاد دانشگاه با اشاره به مباحث علمی درباره گرم شدن دمای هوا و چگونگی تاثیر پدیده هایی مانند افزایش گرد و غبار در آن توضیح داد: هر جسم گرمی از خود تابش گُسیل می‌کند و هر چه گرم‌تر باشد تابش بیشتری گسیل خواهد کرد بنابراین سطح زمین نیز که تابش های خورشیدی را جذب می‌کند نیز گرم شده و از خود تابش منتشر می‌کند.

مسعودیان افزود: طول موج تابش‌هایی که زمین گسیل می‌کند حدود یک دهم قطر موی انسان است و مولکول های هوا می توانند این تابش های زمینی که طول موج بلندتری دارند را جذب کنند از این رو انرژی تابشی زمینی، هوا را گرم می کند.

وی با بیان اینکه هر چه در طول روز تابش خورشیدی بیشتری دریافت کنیم هوا گرم‌تر و هر چه در هنگام شب تابش زمینی بیشتری از دست بدهیم هوا سردتر خواهد شد، گفت: بررسی دمای کمینه و بیشینه در ایران در ۷۰ سال گذشته نشان می دهد که دمای بسیاری از ایستگاه های هواشناسی در مقاطع زمانی مشخصی که یکی از نمونه های برجسته آن سال ۱۳۷۷ است افزایش جهشی داشته اما افزایش دمای کمینه بسیار نیرومندتر از افزایش دمای بیشینه بوده است.

این استاد هواشناسی اضافه کرد: بنابراین این پرسش مطرح می شود که چرا زمین نتوانسته در هنگام شب با گسیل تابش، خود را خنک کند و در نتیجه دمای کمینه افزایش پیدا کرده است.

مسعودیان در پاسخ به این پرسش توضیح داد: اگر در جو گازهایی مانند بخار آب، دی اکسید کربن، متان یا هواویز (ذرات ریز معلق در هوا مانند گرد و غبار و قطره های ریز آب) وجود نداشته باشد همانطور که تابش های خورشیدی بدون مزاحمت از میان جو می گذرند و به زمین می رسند تابش های زمینی هم بدون مزاحمت از جو می گذرند و از زمین خارج می شوند و زمین به‌دلیل از دست دادن انرژی تابشی خنک می شود.

وی ادامه داد: اما وجود گازهای مذکور که به گازهای گلخانه ای شناخته می شوند و همچنین وجود هواویزها و ذرات گرد و غبار سبب می شود که تابش های زمینی در گذر از جو جذب این گازها و ذرات شوند و نتوانند زمین را ترک کنند و در نتیجه زمین نمی تواند خود را در طول شب خنک کند.

وی درباره دمای هوا در این روزهای تابستانی و ثبت رکوردهای جدید نیز گفت: با توجه به اینکه مرداد گرم‌ترین ماه در ایران است این شرایط می تواند تا چهار هفته آینده تداوم پیدا کند.

به گزارش ایرنا، زاینده‌رود بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که از کوه‌های زاگرس مرکزی سرچشمه می‌گیرد و در فلات مرکزی ایران به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان می‌ریزد.

این رودخانه که قرن‌ها سرچشمه حیات و نعمت اصفهان بوده، در سال‌های اخیر به‌دلایل متعدد از جمله کاهش منابع آبی، برداشت‌ بی‌رویه و غیرقانونی در بالادست و خشکسالی بطور زمان‌بندی شده در اصفهان جریان دارد.

تالاب بین‌المللی گاوخونی واقع در شرق اصفهان، یکی از بزرگترین و مهمترین تالاب‌های ایران محسوب می‌شود و در طول تاریخ و پیش از آغاز خشکسالی‌های اخیر علاوه بر ایجاد فضای فرحبخش در شرق استان، مامن پرندگان مهاجر و جانوران آبی و منبع درآمد و آسایش ساکنان این منطقه بوده اما در سال های اخیر به‌دلیل تحقق نیافتن حقابه محیط زیستی آن در معرض خشکی کامل قرار گرفته است.

جریان مقطعی آب در زاینده رود، کاهش آب ورودی، تغییر اقلیم و خشکسالی و تامین نشدن حقابه‌ طبیعی از چالش‌هایی عنوان می‌شود که حیات این تالاب را به خطر انداخته است.

ساری- ایرنا- عملیات ساخت طرح شرکت صنایع پتروشیمی مازندران واقع در حسین آباد بهشهر که تاکنون بیشتر به عنوان یک دغدغه محیط زیستی به دلیل همجواری با تالاب میانکاله مطرح بود با اظهار نظر اخیر معاون میراث‌فرهنگی استان مبنی براینکه “در حین خاکبرداری و انجام عملیات در منطقه آثار باستانی از خاک بیرون زده است” وارد دور جدیدی از مخالفت‌ها با ادامه عملیات اجرایی شد.

به گزارش خبرنگار ایرنا، “خبری مبنی بر تخریب محوطه تاریخی حسین‌آباد (مرتع للمرز حسین‌آباد) در فضای مجازی در روزهای اخیر دست به دست شده است که در این خبر آمده محوطه باستانی شناسایی شده اما کاوش انجام نشده است. در ادامه آمده است این منطقه با این تیغه‌های فولادین تخریب و برای همیشه محو می‌شود.

اطراف چاه آب مرتع ۹۲ هکتاری تصرف شده توسط پتروشیمی مازندران، محوطه تاریخی شناسایی شده که کاوش نشده و گفته شده این منطقه با گریدر تسطیح شده و در اطراف آن کوزه‌های شکسته وجود دارد. حتی در فضای اجتماعی نقل شده که یک باستان‌شناس مورد اعتماد براساس مشاهدات تصاویر احتمال می‌دهد این پی‌سوز مربوط به دوره اشکانی باشد. “

با نشر این خبرها در همین زمینه کمپینی با عنوان نه به تخریب محوطه تاریخی کاله در فضای مجازی به راه افتاد و باعث واکنش معاون میراث‌فرهنگی مازندران شد و وی در جدیدترین اظهار نظرش اعلام کرد که اخبار و تصاویری در خصوص پیدا شدن آثار باستانی در منطقه حسین آباد محل اجرای پتروشیمی یافت شده است.

در این پیوند طی روزهای اخیر موضوع ساخت مجتمع پتروشیمی در اطراف تالاب میانکاله در میان فعالان محیط زیست، ‌رسانه ها و فضای مجازی بازار داغی داشته است از اینکه آیا این طرح می تواند در این منطقه از استان مازندران مستقر شود و یا اینکه این طرح مجوز زیست محیطی دارد یا نه؟ ‌

ساخت پتروشیمی در اراضی مرتعی حسین‌آباد بهشهر مازندران همزمان با سفر هیات دولت به مازندران توسط وزیر کشور در بیستمین روز اسفند سال ۱۴۰۰ کلنگ زنی شد، و در این مدت پیوست های حاشیه ای نیز داشته است بطوریکه ۲۲فروردین ماه سال ۱۴۰۱ بر اساس دستور رییس جمهوری، سرپرست معاونت محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست در نامه ای به مدیرعامل شرکت پتروشیمی امیرآباد مازندران، با اعلام توقف اجرای پروژه پتروشیمی میانکاله، صدور مجوز این پروژه را منوط به انجام مطالعات تکمیلی و تایید سازمان حفاظت محیط زیست عنوان کرد.

از آن جایی که وضعیت اقلیمی و جغرافیای منطقه میانکاله در شرایطی است که این شبه جزیره کوچک به عنوان ذخیره‌گاه زیست کره به ثبت رسیده و نه تنها به لحاظ طبیعی توانایی جای دادن صنایع آلاینده‌ای چون پتروشیمی را ندارد، بلکه به لحاظ قانونی نیز امکان ساخت چنین سازه‌هایی وجود ندارد، شخص رییس جمهور دستور توقف آن را داده است و در ادامه با حضور میدانی معاون حقوق عامه و پیشگیری از وقوع جرم دادستانی کل کشور درجمع خبرنگاران اعلام شد که پتروشیمی میانکاله فاقد مجوز زیست محیطی است و بر همین اساس امکان ادامه و اجازه فعالیت ندارد.

بااین حال معاون میراث‌فرهنگی امازندران روز چهارشنبه به خبرنگاران گفت: یکی از راههای پیدا شدن آثار باستانی در تمام دنیا بکار رفتن بیل های مکانیکی صنعتی هنگام انجام عملیات خاکبرداری و دیگر امور عمرانی است.

مهدی عابدینی افزود:‌ اخیرا عکس هایی بدست ما رسیده و همچنین در فضای مجازی منتشر شده است که نشان می دهد در حین خاکبرداری و انجام عملیات در منطقه حسین آباد بهشهر که محل اجرای پتروشیمی است آثار باستانی از خاک بیرون زده است.

وی ادامه داد :‌ با توجه به حساسیت و اهمیت موضوع آثار باستانی قرار است فردا یک تیم باستان شناسی به محل مورد نظر بروند تا درباره صحت و سقم موضوع طرح شده و همچنین ارزیابی آثار باستانی اقدام نماید.

معاون میراث فرهنگی مازندران اضافه کرد:‌ در صورت تایید وجود آثار باستانی اقدامات بعدی مبنی بر راه اندازی کارگاه کاووش و حفاری انجام می شود و عملیات ساخت و ساز نیز تا زمان کاووش می بایست متوقف شود.

وی اظهار داشت : بهشهر از شهرستان های قدیمی و تاریخی مازندران به شمار می رود که پیشتر آثاری مربوط به دوره پیش از تاریخ نیز در این شهرستان کشف شد.

کلاف سردرگم پتروشیمی میانکاله؛ راهکار چیست؟

https://img9.irna.ir/d/r2/2023/06/30/3/170453345_720p.mp4?ts=1688110267115

ساری- ایرنا- اطلاع رسانی مبهم و غیرشفاف و همچنین اظهار نظرهای کلی در رابطه با قانونی یا غیرقانونی بودن اجرای طرح مجتمع پتروشیمی در منطقه حسین آباد بهشهر از سوی مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست در سطح ملی و استانی چالشی است که این روزها رسانه‌های معاند با سوءاستفاده از این بلبشو با اسم رمز “پتروشیمی میانکاله” وحدت مردم استان مازندران را نشانه گرفته‌اند.

به گزارش خبرنگار ایرنا، حساسیت‌های ایجاد شده روی مسائل مربوط به ساخت پتروشیمی در همسایگی تالاب بین‌المللی میانکاله طی یکسال اخیر سبب شد که ابعاد و زوایای گوناگونی پیرامون این موضوع مورد توجه رسانه‌ها و مخاطبان و کاربران فضای مجازی قرار بگیرد.

از چرایی انتخاب صنعتی مانند پتروشیمی برای این منطقه گرفته تا اهلیت سرمایه‌گذار منتخب و مسائل زیست‌محیطی. اما یکی از این ابعاد که بارها توسط بسیاری از مخالفان اجرای پروژه و برخی از بومیان طی چند ماه اخیر مطرح شد و مورد توجه قرار گرفت، پیشینه تلاش برای در اختیار گرفتن زمین‌های این منطقه با طرح‌های سرمایه‌گذاری است.

در این وادی زمزمه های جدیدی از سرگیری پتروشیمی میانکاله مخابره شده است که‌ با واکنش محیط‌زیست مواجه شده و معاون انسانی این سازمان روزهای اخیر گفته که ” در پی گزارش‌های واصله مبنی بر شروع فعالیت‌های اجرایی پروژه پتروشیمی امیرآباد میانکاله از سوی مجری این طرح، صحت و سقم این گزارش‌ها را جویا شدم.

بر این اساس مشخص شد، فنس‌کشی ناتمام این پروژه شروع شده و ادامه دارد. این در حالی است که پروژه پتروشیمی امیرآباد میانکاله فاقد مجوز ارزیابی زیست محیطی از سازمان حفاظت محیط زیست است و بر اساس آخرین مکاتبات دستگاه قضا، زمین مورد نظر هم باید مسترد شود.

اگرچه بر اساس گزارش‌های استان، مجموعه فعالیت‌های مجری پروژه صرفاً محدود به ادامه عملیات فنس‌کشی محل پروژه است اما مستند به بند غ ماده ۳۸ قانون برنامه ششم توسعه، همین قدر فعالیت هم مصداق شروع عملیات اجرایی پروژه و مغایر با ضوابط محیط زیستی است. “

با این حال مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران در اظهار نظر جدید به نوعی در تضاد مدیران ارشد خود در سازمان حفاظت محیط زیست صحبت کرده و می گوید محلی که برای ساخت پتروشیمی میانکاله در نظر گرفته شده است حدود چهار هزار و ۲۰۰ متر از پناهگاه حیات وحش و تالاب میانکاله فاصله دارد و با داشتن بسیاری از مجوزها از دستگاه‌های مختلف، با تایید نهایی سازمان حفاظت محیط زیست می‌تواند، احداث شود.

عطاالله کاویان می گوید که، احداث مجتمع پتروشیمی در منطقه حسین آباد مازندران در سطح ملی با حضور مسوولان ارشد کشور تصمیم‌گیری خواهد شد.

وی تصریح کرد که اداره کل محیط زیست مازندران در بررسی مجوزها در سطح ملی مثل پالایشگاه ها و پتروشیمی ها دارای اختیار کامل نیست به همین دلیل در خصوص ساخت پالایشگاه مازندران در کمترین زمان ممکن موضوع به سازمان حفاظت محیط زیست اطلاع داده شده است تا سازمان موضع گیری نهایی کند.

وی خاطر نشان کرد: سازمان محیط زیست معتقد است این طرح باید مجوز نهایی محیط زیستی را می‌گرفت و چون مجوز نهایی نگرفته است فنس کشی آن توسط دادستان کشور متوقف شده است

این مقام مسوول با بیان اینکه سرمایه گذار برخی مجوزهای آب، برق گاز و قرارداد تخصیص زمین از منابع طبیعی و امور اراضی را دریافت کرده است، ادامه داد: سازمان بازرسی با این شرایط پیشنهاد کرد با توجه به اینکه این موارد در گذشته صورت گرفته است مساعدت لازم با سرمایه گذار این طرح انجام و پالایشگاه پتروشیمی در نقطه دیگری از استان مازندران احداث شود.

کاویان گفت: اینکه مسیر اجرایی آن چه پیش خواهد رفت باید دید در سطح ملی رییس جمهور، رییس قوه قضاییه و سازمان محیط کشور چه تصمیمی برای احداث پالایشگاه پتروشیمی مازندران خواهند گرفت.

مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران ادامه داد: این پتروشیمی با عنوان امیرآباد مازندران بود که مکاتباتی با محیط زیست صورت گرفته مبنی بر اینکه موافقت اصولی آن به پتروشیمی گهرمازندران تغییر نام داده است.

کاویان تصریح کرد: محلی که برای ساخت پتروشیمی میانکاله در نظر گرفته شده است حدود چهار هزار و ۲۰۰ متر از پناهگاه حیات وحش و تالاب میانکاله فاصله دارد و با داشتن بسیاری از مجوزها از دستگاه‌های مختلف، با تایید نهایی سازمان حفاظت محیط زیست می‌تواند احداث شود.

اما خلاف صحبت مدیرکل کل حفاظت از محیط زیست مازندران، سلاجقه معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در واکنش به ویدئوی ساخت پتروشیمی میانکاله گفت: پروژه‌ای به نام میانکاله وجود ندارد و از لحاظ علمی، اقتصادی و نقشه آمایش استان مازندران این پروژه قابل اجرا نیست.

علی سلاجقه روز چهارشنبه هفته جاری در حاشیه جلسه هیات دولت در جمع خبرنگاران اظهار داشت: از دستگاه های قضایی استان، هم دادستانی و هم مجموعه قضایی استان می خواهیم که این کار را از بُعد قضایی دنبال کنند.

سوای لزوم اجرا یا اجرا نشدن این طرح که چه مزایا و معایبی را برای استان مازندران دارد، فقدان رویه واحد پاسخگویی در سطح ملی و استانی از سوی حفاظت محیط زیست برای ابراز قانونی یا غیرقانونی فنس کشی یا هر مرحله از اجرای این طرح باعث شده که رسانه های معاند در روزهای اخیر نهایت سوءاستفاده را داشته باشند و جنگی تمام عیار را در فضای مجازی به راه بیندازند، که ماحصل آن درگیری لفظی موافقان و مخالفان اجرای این طرح در شبکه های اجتماعی بوده است.

به باور صاحبنظران، در ماهیت کلی تاخیر در تصمیم گیری و بررسی دقیق اجرای این طرح، وحدت و همدلی مردم استان (موافقان و مخالفان ساخت مجتمع پتروشیمی در حسین آباد بهشهر) را نشانه گرفته و این رویه اطلاع رسانی و اظهار نادرست غیرمسوولانه محیط زیست به هیچ عنوان برای مردمی که همواره همدل و باصلابت با کار گروهی برای ساخت مازندران آباد در تلاش بودند و هستند و اکنون به نوعی در روبه روی هم قرار گرفته اند، زیبنده نیست و زمینه ساز جولان رسانه های معاند در فضای مجازی شده است.

در این وادی رسانه های فارسی زبان خارجی با سواستفاده از این شرایط با بمب‌باران خبری، اطلاعات اساسی کلیدی را در رابطه با پتروشیمی بهشهر سانسور کرده اند تا در افکارعمومی انحراف ایجاد کنند.

بر مبنای همین راهبرد، رسانه های ضدایرانی از روزهای گذشته با توسل به تاکتیک بمب باران اطلاعات، تقطیع و سانسور وجه اصلی موضوع پتروشیمی بهشهر را سانسور کردند تا از این طریق در گام نخست بتوانند احساسات مخاطبان را درگیر مسئله ای به نام محیط زیست کنند و در گام دوم در افکارعمومی نسبت به تصمیمات مقامات دولتی امیدزدایی کنند و در گام سوم بتوانند بومیان منطقه را نسبت به تصمیم‌گیری های دولتی تحریک کنند.

آنچه مشخص است تصمیم گیری صریح و شنیدن صحبت های کارشناسی موافقان و مخالفان اجرای این طرح در سطح ملی باحضور مسوولان ارشد کشور و اطلاع رسانی شفاف می تواند این بلبشو که زمینه ساز تفرقه افکنی رسانه های معاند را در استان مازندران فراهم کرده است، را خنثی کند.

با این حال موافقان اجرای این طرح می‌گویند که شرق مازندران برای تدوام توسعه نیازمند واحدهای صنعتی مادر و بزرگ است و باتوجه بیکاری جوانان در منطقه می توان با ساخت مجتمع پتروشیمی رونق و آبادانی را برای منطقه به بار آورد.

اما مخالفان این طرح می گویند که با نگاه اجمالی به شرق استان نیز می‌توان دریافت که همانند مناطق مرکزی و غرب استان دارای ظرفیت‌های توسعه‌ای در چارچوب این محورها است. محورهایی که به اعتقاد مردم منطقه نه تنها به توسعه زیرساخت‌های‌شان توجه نشده، بلکه به بهانه ایجاد صنایع بزرگ تولیدی و صنعتی مورد غفلت عمدی یا شبه عمدی قرار گرفته است.

به اعتقاد بسیاری از مردم این منطقه، در حالی که ضریب بیکاری در خانواده‌های ساکن شهرستان‌های نکا، بهشهر و گلوگاه بیشتر از هر منطقه دیگری از مازندران است، لازمه رفع آن تقویت زیرساخت‌های کشاورزی، گردشگری، اقتصاد مبتنی بر جنگل و دریا، ایجاد صنایع مرتبط با کشاورزی و گردشگری است و نباید حل این مشکل پشت رویای ایجاد صنایع بزرگ تعلیق شود. چون حتی اگر چنین صنایعی به مرحله اجرا هم برسد مشخص نیست تا چه حد بتواند مشکل بیکاری منطقه را حل کند.

شهروندان شرق مازندران می‌گویند که طی چند دهه اخیر نه تنها وعده‌های ساخت طرح‌های بزرگ صنعتی در این منطقه محقق نشد، بلکه در بخش کشاورزی و گردشگری نیز توسعه‌ای به وجود نیامد و حتی داشته‌های منطقه در این زمینه‌ها به خاطر بی‌توجهی و غفلت کاهش یافت.

بخش کشاورزی این منطقه که کانون کشت دانه‌های روغنی بود و به ساخت کارخانه روغن‌کشی انجامیده بود یا پنبه مهم‌ترین کشت شرق مازندران که ساخت کارخانه نساجی را به دنبال داشت به دلیل کاهش توجه مسئولان برای حل مشکل بیکاری رو به افول رفتند و در حالی که می‌توانستند حداقل بیش از نیمی از مشکل بیکاری کنونی منطقه را بدون اما و اگر حل کنند، فعال نیستند و جایگزینی هم برای‌شان تعریف نشده است.

گردشگری نیز به عنوان مهم‌ترین مزیت اقتصادی مازندران در این بخش از استان ظرفیت‌های کم‌نظیری دارد که هیچ‌گاه جدی گرفته نشد و به علت نبود زیرساخت حتی در حد یک هتل، زیر غبار بی‌توجهی پنهان مانده است.

در چنین شرایطی و با وجود این حجم از ظرفیت‌های اقتصادی در شرق مازندران، دست‌کم بیش از دو دهه است که تعدادی از مسئولان این منطقه نگاه شان را به زمین‌های مرتعی ارزشمند حسین‌آباد بهشهر گره زده‌اند و شعارشان نیز رفع محرومیت این منطقه مستعد مازندران با ایجاد صنایع بزرگ است. همین استمرار در تاکیدهای اینچنینی هم نگرانی‌های پساپتروشیمی را برای این زمین‌ها کماکان پابرجا نگه می‌دارد. مگر این‌که پس از نهایی شدن مخالفت با ساخت پتروشیمی، پرونده زمین‌های مرتعی حسین‌آباد با توجه به حساسیت‌های محیط زیستی و اثرگذاری در بخش اقتصاد بومی، برای همیشه به روی سرمایه‌گذاری‌های بلاتکلیف و پر از ابهام بسته شود.

۲۳ اسفند ۱۴۰۰ کلنگ احداث پتروشیمی میانکاله به زمین زده شد که نارضایتی دوستداران محیط زیست را به همراه داشت، سازمان حفاظت محیط زیست هم همپای دوستداران طبیعت پیش رفت و نامه توقف طرح از سوی سازمان به مدیر عامل شرکت پتروشیمی امیرآباد مازندران ارسال و تاکید شد اگر قرار است مجوزی برای این طرح صادر شود باید مطالعات تکمیلی انجام و مورد تایید این سازمان قرار گیرد.

سلاجقه در ۲۳ آبان ۱۴۰۰ در نامه‌ای به معاون اول ریاست جمهوری از وی خواست تا از کلنگ‌زنی هرگونه طرح فاقد ارزیابی زیست محیطی در استان توسط مقامات ارشد کشوری عموما در سفرهای استانی خودداری شود، سلاجقه همچنین تاکید کرده بود به زمین زدن طرحی بدون داشتن ارزیابی زیست محیطی مورد تایید ما نیست و از نظر ما به منزله زمین نزدن کلنگ است بنابراین از نظر ما پرونده پتروشیمی میانکاله برای همیشه بسته شده است.

تالاب بین المللی میانکاله در شرق مازندران دارای ۴۰ هزار هکتار مساحت آبی است که از دهستان میانکاله در شهرستان بهشهر تا آشوراده در استان گلستان گسترده است، این منطقه به دلیل داشتن پهنه آبی مناسب با ذخایر غذایی غنی و آبزیان همه ساله پذیرای بیش از ۳۰ تا ۴۰ گونه از پرندگان مهاجر زمستان گذران و بیش از ۱۰۰ گونه از پرندگان بومی آبزی و کنارآبزی است.

این تالاب با داشتن پناهگاه حیات وحش به مساحت حدود ۲۸ هزار هکتار و تنوع گیاهی از جمله درختان سازیل و انار وحشی که تغذیه برخی پرندگان را تشکیل می‌دهد توانست بیش از ۵۰۰ گونه جانوری را در خود جای دهد و به نوعی بهشت پرندگان استان نام بگیرد و با این تنوع زیستی به عنوان یکی از ذخیره گاه‌های زیست کره جهان از سوی سازمان‌های جهانی حفاظت از محیط زیست قرار گرفت.

مازندران دارای ۲ تالاب بین المللی میانکاله و فریدونکنار و چندین تالاب و آبگیر محلی چون ساهون، لپو و پلنگان، ولشت، استخرپشت، گل پل، خضر نبی، شورمست، دریوک، سراندون و بالندون، گز و کندوچال است.

مازندران همچنین افزون بر ۸۰۰ قطعه آب‌بندان به مساحت ۱۷ هزار هکتار دارد. همه ساله در فصل زمستان ۹۰ گونه پرنده مهاجر زمستان گذران با جمعیت حدود یک میلیون بال به مازندران مهاجرت می کنند.

بر اساس آمارهای رسمی، تاکنون بیش از ۴۹۰ گونه جانوری از رده های مختلف مهره داران اعم از پرندگان، پستانداران، خزندگان، دوزیستان و ماهی ها در زیست بوم مازندران شناسایی شده اند.

پرندگان با ۳۱۷ گونه از ۵۸ خانواده، پستانداران با ۶۳ گونه و ۱۹ خانواده، دوزیستان با ۹ گونه از ۶ جنس و ۶خانواده، خزندگان با ۲۶ گونه از ۲۱ جنس و ۱۱ خانواده و ماهی ها با ۷۵ گونه بخشی از تنوع زیستی حیات وحش مازندران را تشکیل می‌دهند.

از زمان انفجار Lidar در دو دهه گذشته، استفاده از ابرهای نقطه ای در برنامه های نقشه برداری هوایی این روزها رایج شده است. با این حال، لیدار بدون چالش نیست. این مقاله به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه ابرهای نقطه رنگی از فتوگرامتری می توانند جایگزین ارزش افزوده ارائه دهند.

سه چالش اصلی مرتبط با استفاده از Lidar در نقشه‌برداری هوایی همیشه هزینه سنسورها، منحنی یادگیری مورد نیاز برای تولید مجموعه داده‌های دقیق، و آنچه باید با تمام این نکات در هنگام ارائه یک محصول تحویلی انجام شود، بوده است. سیستم‌های لیدار هوابرد و سیستم‌های موقعیت‌یابی که با آن‌ها جفت می‌شوند، عمدتاً هنوز بسیار گران هستند. این به دلیل افزایش نرخ پالس و دامنه توسط تولید کنندگان برای پاسخگویی به تقاضای کاربر برای مجموعه داده های متراکم تر است، در حالی که تلاش می کنند اندازه و وزن کلی را کاهش دهند. در رقابت برای ماندن در رقابت، این اغلب باعث می شود خریداران احساس کنند که خوکچه هندی برای این سیستم های پیچیده تر هستند. 

این واقعیت که Lidar به سیستم‌های موقعیت‌یابی بسیار دقیق نیاز دارد، به پیچیدگی استخدام افراد دارای مهارت برای پردازش این مجموعه داده‌ها به طور مداوم در سطوح بالایی از دقت می‌افزاید. نیازی به گفتن نیست که منحنی یادگیری شیب دار است و آنهایی که در پردازش لیدار خوب هستند مورد توجه قرار می گیرند و قیمت بالایی دارند. با این حال، گزینه دیگری وجود دارد: فتوگرامتری.

تکامل فتوگرامتری

فتوگرامتری، توانایی ایجاد نقشه ها از روی همپوشانی تصاویر، تقریباً از زمان اختراع هواپیما وجود داشته است. برای مدت طولانی، به ماشین‌های بزرگی به نام پلاتر استریو نیاز داشت تا به تکنسین‌ها توانایی دیدن یک صحنه را به صورت استریو بدهند. این به آنها اجازه داد تا اطلاعاتی را که نمایانگر زمین و ویژگی ها در یک مقیاس معین است، ترسیم کنند. با افزایش قدرت محاسباتی در دهه 1980، فتوگرامتری دیجیتالی شد.

 اندکی بعد، در اوایل دهه 2000، اصول فتوگرامتری امکان چشم پوشی از تجهیزات مشاهده استریو و استخراج مختصات XYZ برای هر پیکسل در تصویر را فراهم کرد که در آن همپوشانی رخ می دهد. این پیشرفت امکان تولید ابرهای نقطه ای بسیار دقیق را بدون هزینه سیستم لیدار فراهم کرد. با این حال، یک ابر نقطه ای مشتق از فتوگرامتری یک مزیت بالقوه اضافه دارد: مقادیر رنگ بدون اضافی. 

در هر صورت، تحویل اولیه در پروژه‌های نقشه‌برداری، مدل‌های ارتفاعی دیجیتال (DEMs) باقی مانده است، زیرا ابرهای نقطه‌ای از نظر اندازه فایل بسیار بزرگ هستند که کاربر معمولی نمی‌تواند با توجه به کمبود قدرت محاسباتی موجود از آن بهره‌برداری کند. با پیشرفت‌های فناوری محاسباتی از جمله پردازنده‌ها و پردازنده‌های گرافیکی قدرتمندتر، این موضوع در حال تغییر است. علاوه بر این، بسیاری از بسته های نرم افزاری محبوب می توانند داده های ابر نقطه ای را برای پردازش یا تجسم بیشتر مصرف کنند. 

مزایای ابرهای نقطه رنگی

بنابراین چه فایده ای از یک ابر نقطه رنگی حاصل می شود؟ با نگاه کردن به یک مثال از هر یک به راحتی به این موضوع پاسخ داده می شود. بدون مرحله اضافه طبقه‌بندی یا رنگ‌آمیزی، شناسایی ویژگی‌های پنهان در اعماق ابر نقطه Lidar مقداری تلاش می‌کند. در مقابل، یک فرد معمولی می تواند به سرعت ویژگی های یک ابر نقطه رنگی مشتق شده از فتوگرامتری را شناسایی کند. 

ابر نقطه ای ایجاد شده از Lidar در واقع می تواند رنگی شود. با این حال، این فقط به هزینه کلی می افزاید، زیرا نیاز به دوربین در حال کار در زمانی که لیدار در حال به دست آوردن است، پنجره خرید یا پرواز دوم بر فراز همان منطقه را به خطر می اندازد. هر یک از این روش‌ها منجر به طولانی‌تر شدن زمان کسب کلی و پردازش بیشتر می‌شود. 

بسته‌های نرم‌افزاری وجود دارند که ابرهای نقطه‌ای را به عنوان مشتق از فرآیند مثلث‌سازی هوایی ایجاد می‌کنند. سپس آنها DEM ها را از تعداد کم شده نقاط در آن ابر نقطه تولید می کنند. این تمایل به ایجاد DEM های بسیار بی کیفیت به طور کلی دارد و بسیاری از نقاط ایجاد شده اولیه را حذف می کند. این همچنین اعتبار سنجی را برای کاربران نهایی دشوار می کند زیرا ایجاد DEM مرحله دیگری از فرآیند مثلث بندی هوایی است.  

چالش های مرتبط با رنگ آمیزی

یک راه متداول برای تولید ابرهای نقطه رنگی از فتوگرامتری، ایجاد یک DEM، سپس صادر کردن یک ابر نقطه از آن DEM است که در آن هر پیکسل به عنوان یک نقطه نمایش داده می شود. سپس با استفاده از یک ارتوموزائیک، مقدار رنگ متناظر مستقیماً روی هر نقطه نمایش داده می شود. این به خوبی کار می کند – اما فقط در یک نمای نادر، زیرا یک ابر نقطه ای ایجاد شده از یک DEM به این روش، نقاط عمودی یا مایل را در نظر نمی گیرد. در نتیجه، حفره های عمودی و مایل در مجموعه داده ذاتی هستند. جایی که هیچ نقطه ای وجود ندارد، رنگی وجود ندارد. 

در حالی که اکثر ابزارهای نرم افزاری این رویکرد ساده را برای رنگ آمیزی اجرا می کنند، یک راه حل بهینه ایجاد ارتباط بهتر بین پیکسل ها و نقاط است. سپس، با این حال، بسیاری از پیکسل ها برای یک نقطه ممکن است مقادیر رنگی کمی متفاوت داشته باشند. این بدان معناست که الگوریتم ها باید این اطلاعات را محاسبه و ادغام کنند. مسئله دیگری که پیش می آید مشابه تعادل رنگ در موزاییک است، اما در اینجا موزاییک سه بعدی است. بنابراین الگوریتم های پیشرفته برای انجام این کار برای اطمینان از ثبات در سراسر ابر نقطه مورد نیاز است. محصولات فتوگرامتری موجود در حال حاضر از چنین عملکردهای پیشرفته ای پشتیبانی نمی کنند. 

پیشرفت های اخیر فناوری

SimActive اخیراً نسخه 10 مجموعه فتوگرامتری Correlator3D خود را معرفی کرده است تا امکان رنگ‌آمیزی ابرهای نقطه‌ای را فراهم کند. در طول فرآیند ایجاد ا بر نقطه ای، تمام پیکسل هایی که از تصاویر همپوشانی مختلف (عمودی و/یا مورب) به دست می آیند، ابتدا برای استخراج یک مختصات سه بعدی دقیق استفاده می شوند.

 سپس با استفاده از الگوریتم های پیشرفته، Correlator3D مقادیر رنگ های مختلف را از تصاویر مرتبط تجزیه و تحلیل می کند و یک مقدار رنگ نهایی را محاسبه می کند. این منجر به یک ا بر نقطه ای با ظاهری بسیار واقعی می شود که رنگ های ثابتی را از همه زوایای دید نمایش می دهد. 

مزایای چنین فناوری چندگانه است. این امکان تولید یک ابر نقطه ای مشابه لیدار را فراهم می کند. تنها یک فعالیت جمع آوری داده ها ضروری است که منجر به صرفه جویی در هزینه و محصولات قابل تحویل بیشتر می شود. داشتن تنها یک مجموعه داده برای پردازش نیز سریع‌تر، آسان‌تر و سریع‌تر است. علاوه بر این، تضمین می کند که هیچ چالش و مشکلی در ثبت نام وجود نخواهد داشت، همانطور که در مورد ادغام Lidar با تصاویر وجود دارد.  

                                 آینده ابرهای نقطه ای

از آنجایی که ابرهای نقطه ای به یک محصول ارائه شده در نقشه برداری رایج تر تبدیل می شوند، متخصصان نقشه برداری باید سطح راحتی کاربر نهایی را با آنها در نظر بگیرند. یک ابر نقطه طبقه بندی شده مطمئناً دارای ارزش است و امکان شناسایی سریع زمین در مقابل پوشش گیاهی و غیره را فراهم می کند، اما یک ابر نقطه رنگی آن را به سطح دیگری می برد. به عنوان مثال، یک ابر نقطه طبقه بندی شده، کاربر را از وجود و مکان یک تابلوی راه آگاه می کند.

 یک ابر نقطه رنگی اطلاعاتی را در مورد آنچه علامت می گوید اضافه می کند. این نه تنها تفسیر انسان را آسان‌تر می‌کند، بلکه به پیشرفت در مسیر به سمت یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی (AI) بیشتر کمک می‌کند. شناسایی ویژگی‌های دنیای واقعی از طریق یادگیری ماشین و استخراج اطلاعات ارزشمند از مجموعه داده‌ها از طریق هوش مصنوعی در حال انجام است.

یک مطالعه جدید نشان می دهد که روند فعلی در تخریب محیط زیست منجر به خسارات اقتصادی بزرگ در دهه های آینده خواهد شد که بیشترین ضربه را به فقیرترین کشورها وارد خواهد کرد. اما امیدی وجود دارد: سرمایه گذاری در طبیعت می تواند این ضررها را به سود تبدیل کند.

محققان دانشگاه مینه سوتا و دانشگاه پوردو یافته های خود را در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر کردند . این تیم برای اولین بار در نوع خود مدل جهانی اقتصاد زمینی را برای ثبت تعاملات بین اقتصاد و محیط زیست ایجاد کرد. به طور اساسی، این فعل و انفعالات شامل این است که چگونه طبیعت از طریق گرده افشانی محصولات، تهیه الوار، ذخیره کربن، و صید برای ماهیگیری دریایی به انسان سود می رساند، و اینکه چگونه این مزایا به طور کلی بر اقتصاد تأثیر می گذارد.

جاستین جانسون، استادیار اقتصاد کاربردی در دانشگاه مینه‌سوتا، می‌گوید: «ما مدت‌هاست که فکر می‌کنیم اقتصاد و محیط زیست علیه یکدیگر کار می‌کنند. “سرمایه گذاری در طبیعت اقتصاد را خفه نمی کند، بلکه اقتصاد را تقویت می کند. اما مدل سازی این تعاملات تا همین اواخر دشوار بوده است.”

محققان دریافتند:

• گزینه های سیاست برای سرمایه گذاری در طبیعت منجر به سود سالانه 100 تا 350 میلیارد دلار (2014 دلار آمریکا) شد که بیشترین درصد افزایش در تولید ناخالص داخلی در کشورهای کم درآمد اتفاق افتاد. گزینه‌های سیاستی مورد بررسی در این مطالعه شامل حذف یارانه‌های کشاورزی، تأمین مالی تحقیقات برای بهبود عملکرد محصول و پرداخت‌های بین‌المللی از کشورهای ثروتمند به کشورهای فقیرتر برای حمایت از حفاظت است.
• از سوی دیگر، ادامه روند تخریب محیط زیست منجر به زیان 75 میلیارد دلاری سالانه خواهد شد، به طوری که کشورهای کم درآمد سالانه 0.2 درصد از تولید ناخالص داخلی زیان می کنند.

محققان یک مدل اقتصادی تعادل عمومی جهانی، GTAP (که در مرکز تجزیه و تحلیل تجارت جهانی دانشگاه پردو توسعه یافته است)، با مجموعه ای از مدل های خدمات اکوسیستم، InVEST (توسعه یافته در پروژه سرمایه طبیعی دانشگاه استنفورد) ترکیب کردند. GTAP و InVEST هر دو به طور گسترده در سراسر جهان توسط دولت‌ها، سازمان‌های غیردولتی و بخش خصوصی استفاده می‌شوند، اما کنار هم قرار دادن آنها کار مهمی بود.

تام هرتل، استاد برجسته اقتصاد کشاورزی در دانشگاه پردو، گفت: «مدل‌های اقتصادی سنتی از این دست تقریباً به طور کامل از این واقعیت غفلت می‌کنند که اقتصاد بر طبیعت متکی است. “این مطالعه جدید مستلزم درک دقیق چگونگی و مکان تغییر الگوهای کاربری زمین در نتیجه فعالیت های اقتصادی بود، با جزئیات فضایی کافی برای درک پیامدهای زیست محیطی این تغییرات. این یک دستاورد بزرگ است.”

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که چگونه کالاها و خدمات عمومی ارائه‌شده توسط محیط‌زیست اغلب برای فقیرترین افراد جهان که دسترسی کمتری به گزینه‌های جایگزین در هنگام تخریب محیط زیست دارند، مهم‌ترین هستند. در نتیجه، سرمایه‌گذاری در طبیعت می‌خواهد جهان را به مکانی عادلانه‌تر تبدیل کند. این تحقیق تنها به زیرمجموعه‌ای کوچک از روش‌های تعامل اقتصاد و محیط‌زیست نگاه می‌کند، با این وجود اثرات بسیار بزرگی پیدا می‌کند.

جانسون می گوید: «البته طبیعت بسیار بیشتر از گرده افشان ها، الوار، کربن و ماهی است. “کار آینده ما خدمات اکوسیستمی بسیار بیشتری را در بر خواهد گرفت که منجر به تصمیم گیری آگاهانه تر خواهد شد. این تازه شروع است: ما امیدواریم که این نوع تجزیه و تحلیل را به یک ابزار استاندارد در جعبه ابزار سیاست گذار تبدیل کنیم.”

حمایت مالی از این مطالعه توسط دانشگاه مینه‌سوتا، دانشگاه پوردو و بنیاد ملی علوم انجام شد. محققان بانک جهانی و دانشگاه ویکتوریا نیز در این مطالعه مشارکت داشتند.