هنر معرق سازی

مساجد، مدارس و کاخ‌های جهان اسلام غوغایی از رنگ هستند، سقف‌ها و نماهای آن‌ها با میلیون‌ها کاشی مینیاتوری ساخته شده از شیشه، سنگ یا سرامیک درخشان پوشیده شده است. اگر دقت کنید، می‌توانید درجه‌بندی‌های فردی آن‌ها را در رنگ، ویژگی‌های مصالح و همچنین نحوه تابش نور بر روی آن‌ها ببینید، اما تنها زمانی که به عقب برگردید می‌توانید تصویر کلی را ببینید و کلی شکوه آن ساختمان را درک کنید.

اگرچه به طور کلی یک هنر رومی در نظر گرفته می شود، اولین موزاییک ها در واقع در ابرا، بین النهرین، در هزاره سوم قبل از میلاد ساخته شد. این اولین موزاییک‌ها با برش‌هایی از سنگ رنگی، صدف و عاج ساخته می‌شدند: هزاران سال دیگر طول می‌کشید تا صنعت‌گران در شوش (در ایران امروزی) اولین کاشی‌های سرامیکی لعاب‌دار را بسازند و صحنه‌های تصویری که همه ما به یاد داریم بعدها ساخته شدند. ، توسط یونانی ها و رومی ها تصفیه شده است.

اگرچه موزاییک‌ها در خاورمیانه متولد شدند، اما این رومی‌ها بودند که واقعاً آن‌ها را محبوب کردند و صحنه‌هایی از خدایان، شکار و ضیافت (و همچنین طرح‌های هندسی) را در کف ویلاها و ساختمان‌های عمومی از شمال آفریقا درست در سراسر آفریقا انتخاب کردند. امپراتوری روم به بریتانیا.

رنگ‌های این موزاییکها به دلیل اینکه عمدتاً بر رنگ‌های سنگ‌های طبیعی به کار رفته در ساخت‌شان متکی بودند تا حدودی کم‌رنگ بودند. تسری ها، مکعب هایی که برای ساختن موزاییکها استفاده می شد، اغلب از سنگ مرمر یا سنگ آهک ساخته می شدند. موزاییکهای در مقیاس بزرگتر (opus tessellatum) در سایت گذاشته شد. و opus vermiculatum بسیار پیچیده‌تر، که نیاز به تسری بیش از چهار میلی‌متر نداشت، بر روی پانل‌های کارگاهی تولید می‌شد و پس از تکمیل به محل نهایی خود منتقل می‌شد.

در قرن‌های اولیه پس از میلاد، بیزانسی‌ها موزاییک سازی را به سطح جدیدی رساندند: آنها پیشگام تکنیک پشت‌بندی پارچه‌های شیشه‌ای با ورق طلا بودند تا آن‌ها بدرخشند. این فناوری جدید بر روی دیوارها (به جای زمین) ایاصوفیه تازه ساخته شده در استانبول، ابتدا برای به تصویر کشیدن نقوش گرد و دیگر نقوش و سپس مدت کوتاهی بعد، در پرتره های مسیح، مریم باکره به کار گرفته شد. و دیگر شخصیت های مقدس.

امپراتوری بیزانس در نقطه تلاقی شرق و غرب، اروپا و آسیا، اسلام و مسیحیت قرار داشت و بنابراین روش‌های پیچیده‌تر تولید و طراحی موزاییک به سرعت در امتداد جاده ابریشم به ایران، افغانستان و آسیای مرکزی گسترش یافت. در اینجا، هندسه آسان کاشی کاری، موزاییک را به یک انتخاب محبوب تبدیل کرد: الگوهای تکراری نه تنها به راحتی در مقیاس بزرگ بازتولید می شدند، بلکه ارتدکس اسلامی را نیز حفظ می کردند، زیرا چنین تزئیناتی با ممنوعیت های مذهبی در مورد هنرهای تجسمی در تضاد نیست.

 ساده‌ترین کاشی‌ها (بمراتب بزرگ‌تر از پیشینیان رومی و بیزانسی خود) از گل یا خشت پخته‌شده ساخته می‌شدند و با کاشی‌های لعاب‌دار گران‌تر رنگ‌شده با فیروزه زمینی (محصول ایران یا شبه‌جزیره سینا) یا لاجورد از بدخشان در شمال ایران در هم آمیختند.

با این حال، صنعتگران از این موزاییکهای متواضع راضی نبودند: آنها پتانسیل رسانه را تشخیص دادند و به تخیلات خود اجازه دادند سرکش شود. نتیجه برخی از خارق‌العاده‌ترین صنایع دستی در جهان است، کل ساختمان‌ها از داخل و خارج با هر رنگ گرانبهای کاشی پوشیده شده‌اند.

 با ایستادن در داخل مسجد شاه در اصفهان، ایران، چشمان شما از پیچیدگی کار تقریباً محو می شود، در حالی که در شرق در شهرهای قرون وسطایی سمرقند و بخارا، جانوران افسانه ای به طور یکسان در نماهای ساختمان های مذهبی و سکولار اوج می گیرند و اوج می گیرند. این موزاییک‌ها به‌عنوان گواهی ماندگار بر مهارت‌های صنعت‌گرانی که آنها را ساخته‌اند، و همچنین در تجلیل از فروتن‌ترین مکعب‌ها و تبدیل چشمگیر آن‌ها به شاهکارهای هنرهای تجسمی ایستاده‌اند.

همکاری های زیست محیطی به طور فزاینده ای در حال حل مناقشات محلی در سراسر جهان است که بخشی از آن ناشی از گرمایش جهانی است.

سال ها بود که دامداران در شمال سنگال در گلوی یکدیگر بودند. آنها بر سر مرتع اصلی برای دام های خود کشمکش کردند، به خصوص که بارها باران ها ناکام می ماندند و پوشش گیاهی بیابان چروک می شد. آنها برای مکان و زمان در چاله های آبی با هم رقابت کردند. در سال 2017، پس از قتل یک گله‌دار و افزایش کشتار حیوانات، AVSF ، یک سازمان غیردولتی کشاورزی با حضور محلی، به این نتیجه رسید که کافی است.

این سازمان از هر روستا در منطقه یک نماینده استخدام کرد و یک ” واحد شبانی ” ایجاد کرد که اکنون یکی از 25 واحد در سراسر سنگال است. و از طریق آن انجمن، رهبران محلی قادر به توافق در مورد حداکثر تعداد گله، قرار دادن آنها، و غرامت برای کشاورزان در صورت آسیب به مزارع آنها بودند.

این گونه‌ای از به اصطلاح صلح‌سازی زیست‌محیطی (EP) در عمل است، و در سراسر جهان تعداد فزاینده‌ای از سازمان‌های غیردولتی، دولت‌ها و گروه‌های حل منازعه از آن برای مقابله با مشکلات و بی‌ثباتی زیست‌محیطی مارپیچ استفاده می‌کنند – به‌ویژه مواردی که این دو را با هم ترکیب می‌کنند.

چندین سال بعد، و با وجود بدتر شدن شوک های آب و هوایی، گله داران اطراف یونوفره می گویند که اکنون اختلافات کمتر و چرای بی رویه سیستماتیک کمتری نسبت به سال ها وجود دارد. دمبوی سو، یکی از بزرگان روستای یونوفره، می‌گوید: «زندگی هنوز سخت است، اما ما دریافته‌ایم که می‌توانیم با هماهنگی بهتر، زندگی بیشتر مردم را تامین کنیم و از زمین محافظت کنیم. من فکر می کنم بدون این میانجی گری همدیگر را سلاخی می کردیم.»

EP 101

در بحبوحه آگاهی فزاینده از آب و هوا و ظرفیت محیط برای دامن زدن به خشونت و رنج بردن از آن، قهرمانان EP اصرار دارند که جهان طبیعی می‌تواند به گرد هم آوردن مردم کمک کند تا آنجا که آنها را از هم جدا می‌کند: آن را به عنوان جنبه مثبت خوش‌بینانه در نظر بگیرید. خشونت های مرتبط با آب و هوا

به عبارتی عجیب، صلح‌سازی زیست‌محیطی طیف کاملی از راه‌هایی را توصیف می‌کند که از طریق آن‌ها می‌توان مسائل زیست‌محیطی را برای پیشگیری، کاهش، حل و فصل و بهبودی از درگیری مهار کرد. این می تواند به معنای همه چیز باشد، از تضمین دسترسی به زمین های کشاورزی برای مبارزان سابق که در غیر این صورت ممکن است به خشونت بازگردند، تا بازسازی حاکمیت قانون پس از درگیری با آموزش قضات برای تصمیم گیری بهتر در مورد پرونده های زیست محیطی.

با این حال، EP در قلب خود مبتنی بر این ایده است که اگر طرف‌های متخاصم نگرانی‌های خود را در مورد محیط و منابع خود به اشتراک بگذارند، این می‌تواند راهی برای ایجاد اعتماد باشد و انگیزه‌ای برای همکاری بیشتر در مسیر ایجاد کند.

سازندگان صلح می گویند که جذابیت آن آشکار است. وقتی جوامع از یکدیگر عصبانی هستند، صحبت نمی کنند. در این شرایط همکاری سخت است، “سامبا سامبا دیا، نماینده جامعه AVSF، توضیح می دهد. اما وقتی شغل افراد به سلامت محیط زیست بستگی دارد، خوب، آن‌ها می‌توانند راهی برای کار به نفع خود بیابند.»

بخش‌هایی از این مفهوم کاملاً جدید نیستند و بخش‌های آن در بالاترین سطح آزمایش شده و استرس تست شده‌اند. حتی در اوج جنگ سرد، مقامات متوجه شدند که ممکن است بتوانند با قدرت‌های متخاصم در محیط‌زیست که به عنوان موضوعی منحصربه‌فرد «نرم» تلقی می‌شد، درگیر شوند، در حالی که در موارد دیگر همکاری نمی‌کنند. از اواخر دهه 1990 به بعد، حافظان محیط زیست در جنوب آفریقا و آمریکای جنوبی حدود 12 “پارک صلح” فرامرزی ایجاد کردند که به تبدیل مناطق مورد مناقشه به مناطق حفاظت شده طبیعی کمک کرد.

ایالات متحده برای چندین دهه دیپلماسی علمی را با دشمنان خود، به ویژه ایران، که در آستانه توافق هسته ای در سال 2015 با آنها مبادلات قابل توجهی بر سر آب و انرژی های تجدیدپذیر انجام شد، دنبال کرده است . کسانی که درگیر هستند، این تعاملات را برای ایجاد برخی از زمینه‌ها برای بحث‌های گسترده‌تر اعتبار می‌دهند.

الکس دهگان، مدیر عامل Conservation X Labs، یک استارت آپ متمرکز بر حفاظت و دانشمند ارشد سابق USAID، می گوید: «این چیزی است که منجر به پیشرفت ها می شود.

نشانه های رشد

اما آنچه در سال‌های اخیر پدیدار شده است بسیار متفاوت است – حوزه بسیار گسترده‌تر، جاه‌طلبانه‌تر و قدرتمندتر از گذشته.

علاقه جدید پیرامون EP در ارتش ها، که با تشدید خطرات امنیت آب و هوا افزایش یافته است، شکاف قبلی بین جوامع “صلح” و دفاع را کاهش داده و منجر به گنجاندن مسائل زیست محیطی بیشتر در عملیات های پس از جنگ شده است. علاقه به دانشگاه چارچوب نظری بهتری را فراهم کرده است. به گفته توبیاس اید ، مدرس ارشد سیاست و سیاست در دانشگاه مرداک استرالیا، در سال 2021، سه برابر بیشتر از سال 2016، مقالات بررسی شده درباره EP وجود داشت .

هم اهداکنندگان و هم بسیاری از سازمان‌هایی که بهترین موقعیت را برای پیاده‌سازی EP روی زمین دارند، نسبت به این موضوع استقبال می‌کنند. به عنوان مثال، صندوق صلح سازمان ملل در سال‌های اخیر حداقل 60 میلیون دلار به EP اختصاص داده است، در حالی که سایر آژانس‌های سازمان ملل متحد شروع به اعزام کارشناسان امنیت آب و هوا به مناطق درگیری آسیب‌پذیر محیطی، مانند سومالی کرده‌اند. برای این نوع برنامه‌نویسی غیرمعمول، هم مجریان و هم کسانی که کمک دریافت می‌کنند، واقعاً از پتانسیل هیجان زده به نظر می‌رسند.

این خیلی هیجان انگیز است. کارل بروخ، رئیس انجمن صلح‌سازی محیطی ، شبکه پیشرو EP، که در بیش از 70 کشور عضو دارد، می‌گوید: ما با این ایده شروع کردیم و شتاب زیادی به دست آوردیم . “اما این فقط ایده ها نیست، بلکه افزایش دانش در مورد اینکه چه چیزی موثر است و چه چیزی مفید نیست، تعداد دانشگاه هایی است که صلح سازی محیطی را آموزش می دهند. ما در حال ایجاد مجموعه ای از افراد هستیم که روی این موضوع کار کنند.» 

جمع آوری شواهد دال بر کارکرد آن

با این حال، حتی با وجود جلب توجه – و تحسین‌کنندگان بلندپایه – صلح‌سازی زیست‌محیطی برای پاسخ به یک سوال بزرگ و سوزان تلاش کرده است. آیا واقعا کار می کند؟ یا به طور دقیق تر، آیا به اندازه کافی کار می کند که تبلیغات تبلیغاتی را تضمین کند؟ زیرا با وجود تمام هیجانات، شواهد ممکن است ضعیف به نظر برسند.

وقتی شغل افراد به سلامت محیط زیست بستگی دارد، خوب، در این صورت، آنها می توانند راهی برای کار برای همه منافع خود پیدا کنند. روز سامبا سامبانماینده جامعه AVSF

برای هر داستان موفقیت مشخصی مانند سنگال، یا غرب نپال، که در آن برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) و شرکای محلی آن به کاهش تنش های بین جوامع بر سر منابع طبیعی کمک کرده اند، مجموعه ای از نتایج کمتر مبهم وجود دارد. و برای هر دستاورد ماندگار، نیمه‌موفقیت‌هایی خنثی شده است. برای مثال، در لیبریا، سازندگان صلح به امید حفظ جنگل‌ها، آرام کردن اختلافات گاهی خشونت‌آمیز زمین و جلوگیری از دامن زدن به درگیری‌های جدید، به اصلاح بخش جنگلداری کمک کردند. اما سپس یک دولت جدید بخشی از این پیشرفت را معکوس کرد. کارل بروخ می‌گوید: «تا زمانی که نشد کار کرد.

اما چند پیروزی قطعی وجود دارد. در طول 30 سال گذشته، EcoPeace خاورمیانه ، یک گروه محیط زیست اسرائیلی، فلسطینی و اردن، همکاری های زیست محیطی قابل توجهی را در سراسر این سه کشور با تمرکز ویژه بر احیای رودخانه مشترک در معرض خطر آنها رهبری کرده است .

گیدون برومبرگ، یکی از اعضای این سازمان، می گوید: «ما بخش کوچکی از کلمه هستیم، که در آن تقریباً تمام منابع ما فرامرزی هستند، و این درک وجود دارد که تنها راه محافظت از این منابع، همکاری با یکدیگر است. کارگردانان مشترک کار EcoPeace اخیراً در تبادل انرژی تجدیدپذیر آب – ” معامله آبی سبز ” – بین اسرائیل و اردن به اوج خود رسید. ما متوجه شدیم که می‌توانیم از طریق آن اعتماد ایجاد کنیم، و این اعتماد نباید به محیط زیست محدود شود.»

تمرین‌کنندگان می‌گویند که به‌شدت از کمبود شواهد آگاه هستند و تلاش می‌کنند تا آن را جبران کنند. هر چند این کار آسانی نیست.

مانند اقدامات اقلیمی، ایجاد صلح زیست محیطی می تواند به معنای عدم آسیب اضافی باشد، و بنابراین گاهی اوقات موفقیت چندان قابل مشاهده نیست. به هر حال، چگونه می‌توانید ثابت کنید که درگیری‌های کشاورز و گله‌دار، مانند درگیری‌های سراسر ساحل، بدون تلاش‌های EP برای خنثی کردن آن‌ها حتی بدتر می‌شد؟ تمرین‌کنندگان احساس می‌کنند که به‌طور قابل‌توجهی بیش از آنچه درک می‌شود، به دست آورده‌اند، اما به دلیل نداشتن مدرک، با مجموعه‌ای محدود از مطالعات موردی چشم‌گیر باقی مانده‌اند.

EP ممکن است چندین دهه طول بکشد تا ارزش خود را نشان دهد – مشابه سایر اشکال صلح‌سازی. اما تطبیق آن با اهداکنندگان و سازمان‌های توسعه‌ای بزرگ که اغلب خواهان نتایج کاملاً تعریف‌شده در جدول‌های زمانی غیرممکن هستند، در حال حاضر بیش از حد طولانی شده‌اند، و اغلب از ترس از بین رفتن برنامه‌های سبزرنگ در مناطق درگیری، نگران هستند، دشوار باشد.

سباستین کراتزر از مرکز گفتگوی بشردوستانه در ژنو می‌گوید: «پروژه‌های میانجی‌گری واقعی می‌توانند سال‌های بسیار زیادی دوام بیاورند، و این واقعیت که ما بعد از چند سال شاهد موفقیت‌هایی [با EP] بوده‌ایم، با اندازه‌گیری ما، کاملاً قابل توجه است». غیرانتفاعی مبتنی بر حل و فصل تعارض و پیشگیری. “اما هنوز بین سود نشان داده شده و پولی که دریافت می کنیم تفاوت وجود دارد.”

مهمتر از همه، ایجاد صلح زیست محیطی زمانی که بدون مشارکت زنان، گروه های بومی و سایر جوامع به حاشیه رانده شده به کار گرفته شود، می تواند بسیار سخت و یا حتی خطرناک باشد. اگرچه پزشکان در مورد آنچه که EP را تشکیل می‌دهد، بحث می‌کنند، به نظر می‌رسد برخی از مداخلات مرتبط با محیط گذشته، چالش‌های قدیمی را فقط برای ایجاد چالش‌های جدید حل کرده‌اند. به عنوان مثال، برخی از پارک های صلح متهم شده اند که حفاظت را بر رفاه ساکنان اصلی ترجیح می دهند.

سیلجا هال، مدیر برنامه مشارکت اتحادیه اروپا و UNEP در مورد تغییرات آب و هوا و امنیت، می‌گوید: با وجود شهرت خوب EP، تنها در صورتی می‌تواند نتایج زیست‌محیطی و صلح بهتری را به ارمغان بیاورد که ظرافت‌های محلی در نظر گرفته شود. او گفت: “شواهد برای ایجاد صلح زیست محیطی در سطح محلی قانع کننده است.” «چالش برای ما بزرگ کردن آن بدون از دست دادن آن درک ظریف است. یک رویکرد کوکی برش به سادگی کار نخواهد کرد.”

با این وجود، اکثر سازندگان صلح زیست محیطی در مورد چشم انداز مفهومی خود در سال های آینده خوش بین به نظر می رسند. حتی جهانی که تغییرات آب و هوایی را جدی می گیرد، ممکن است به تلاش آنها نیاز داشته باشد.

کارل بروخ می‌گوید: «اکنون ما شروع به شنیدن سؤالاتی کرده‌ایم، از جمله، اگر بتوانیم به اقتصاد بی‌طرف کربن منتقل شویم، چه اتفاقی می‌افتد؟» «آیا این می تواند منجر به درگیری شود؟ قطع جریان های نقدی تولیدکنندگان نفت چه می شود؟ چیزهای زیادی در جریان است.»

سازمان هوشمند

دنیای فیزیکی و دیجیتال در حال ادغام هستند. ما به لبه جهان آنالوگ نزدیک می شویم. غوطه وری فیزیکی جای خود را به غوطه وری مجازی می دهد. مجازی سازی محصولات و خدمات در تکامل فناوری است. مایکل سیلر آن را موج ششم مهندسی نرم افزار می نامد. ما در حال دور شدن از داده های خارجی هستیم و به سمت تعامل فعال با داده ها به طور مستقیم در فضای مجازی حرکت می کنیم.

“شما می توانید در هر جایی با سرعت نور زوم کنید و زمان و مکان را خم کنید.” – مایکل سیلر

دنیای فردا از قبل اینجاست. ما با آن بیدار می شویم. اطلاعات در حاشیه نزدیک تر می شود. افق زمان تا آنجاست که می توان به آینده و گذشته دید. تا کجا می توانید ببینید؟ از هر کجا که هستید دیگرانی هستند که می توانند کمی جلوتر را ببینند. منتظر بودن. به عقب نگاه کن. دیگران جلوتر و عقب هستند.

 آنها در جایی وجود دارند که زمان برای آنها راحت تر است. برخی موقعیت هایی را می گیرند که در گذشته زندگی می کنند. برخی تا جایی که می توانند جای خود را در آینده به خطر می اندازند. به آن دسته از پذیرندگان اولیه نگاه کنید. از آنها بپرسید که چه فکر می کنند. آنها با وضوح بیشتری نقاط اطلاعاتی را در افق می بینند.

آن بلپ ها چیست؟ آنها چگونه بر جامعه فضایی تأثیر خواهند گذاشت؟ چگونه می توانید موقعیت خود را برای استفاده از روندهای آینده قرار دهید؟

آمریکا باید به کار خود بازگردد و زیرساخت های آمریکا قدیمی و خراب است. در سال 2019، کنگره HR4687، قانون زیرساخت هوشمند، یک اسکناس 2 تریلیون دلاری را معرفی کرد، اما هرگز از مجلس خارج نشد. 

با این حال، آن لایحه در حال ارائه مجدد است. این بار به لایحه ای تبدیل می شود که آمریکا را به کار باز می گرداند و قیمت آن احتمالاً صورت حساب قبلی را تحت الشعاع قرار می دهد. به زیرساخت‌ها – همه انواع زیرساخت‌ها: فیزیکی، داده‌ها، امنیت سایبری، بهداشت، مالی، حمل‌ونقل، انرژی و ارتباطات، رسیدگی می‌کند. این موضوع اصلی برای دو دهه آینده خواهد بود. آماده شدن! تغییر می تواند سریع اتفاق بیفتد و در شرف شتاب است.

“آینده به آرامی و سپس به یکباره اتفاق می افتد.” – کوین کلی

بازسازی این زیرساخت به فناوری‌های فضایی نیاز دارد. STEM در 30 سال گذشته و به دلایل خوب، صدای آژیر بوده است. کسانی که به این فراخوان توجه کردند و تحصیلات خود را در کدنویسی، مهندسی، علوم داده، فناوری‌های مکانی، ریاضیات، هوش مصنوعی و سایر زمینه‌های مرتبط با STEM سرمایه‌گذاری کردند، نیروی کار آینده را رهبری خواهند کرد. اکنون زمان آن است که گواهینامه خود را دریافت کنید و اعتبار خود را ایجاد کنید.

طرح و ساخت معماری را در نظر بگیرید. قبلاً نقشه هایی بود که روی میزهای نور کشیده می شد. این روشی بود که در دهه 1970 یاد گرفتم که این کار را انجام دهم. سپس همه چیز به نقشه های طراحی به کمک کامپیوتر (CAD) منتقل شد. اکنون، برنامه ریزان شهری و معماران تجسم های واقعیت مجازی سه بعدی (VR) همهجانبه ایجاد می کنند. این در حال تبدیل شدن به یک عمل استاندارد است.

مدیران پروژه معمولاً روز خود را صرف قدم زدن در محل می کردند تا مطمئن شوند که پروژه مطابق با مشخصات ساخته شده است. با این حال، این در حال تغییر است. به زودی، عینک ایمنی هر کارگر دارای واقعیت افزوده داخلی (AR) خواهد بود. آنها بخش خود را از یک پروژه دقیقاً برای برنامه ریزی خواهند ساخت. مدیران پروژه با کارگران در این زمینه ارتباط برقرار می‌کنند و پروژه‌ای را که روی آن کار می‌کنند، در زمان واقعی در حالی که در دفتر خود با مدل‌های سه‌بعدی کار می‌کنند، پیشرفت می‌کنند.

هنگامی که مدیر پروژه در سایت قدم می زند، از نمایشگرهای واقعیت افزوده (AR) استفاده می کند و می تواند ساختار فیزیکی را با مدل دیجیتال در زمان واقعی مقایسه کند. اپراتورهای بیل مکانیکی و بیل مکانیکی با دقت دقیق درجه بندی می کنند. ربات‌ها در سایت‌های ساخت‌وساز رایج خواهند بود که به عملیات کمک می‌کنند و قابلیت‌های فعلی را افزایش می‌دهند. وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV) با الگوهای منظم بر فراز سایت های ساخت و ساز پرواز خواهند کرد. 

پهپادهای سنگین برای برخی عملیات ها جرثقیل ها را تکمیل می کنند. سازه‌های زیرسطحی، چه در زیر زمین و چه در پشت دیوار دفن شده باشند، با داده‌های مکان دقیق دیجیتالی می‌شوند و تعویض و تعمیرات آینده را سریع و آسان خواهند کرد. استفاده از فناوری‌های وابسته به زمین‌فضا به رشد خود ادامه خواهد داد. کارگر ساختمانی فردا با امروز بسیار متفاوت خواهد بود.

زیرساخت‌های جدید با فناوری‌های هوشمند ساخته می‌شوند و انرژی‌های تجدیدپذیر و ابتکارات «انرژی سبز» را با رویکردی مسئولانه به پایداری ترکیب می‌کنند. به عنوان مثال، جاده ها دارای کریستال های پیزو الکتریک در آسفالت خواهند بود تا از وسایل نقلیه عبوری برق تولید کنند. 

این الکتریسیته باتری هایی را شارژ می کند که حسگرهای هوشمند تعبیه شده در خیابان را تامین می کند و برق چراغ های خیابان را با حسگرها و شبکه های 5G در امتداد جاده ها تامین می کند. توان اضافی برای استفاده در جاهای دیگر به ریزشبکه های دیگر منتقل می شود. انرژی همچنین از جذب باد در بالا و کنار ساختمان ها، در امتداد جاده ها و در خروجی ها و ورودی تونل ها تامین می شود. ترموکوپل ها گرما را جذب کرده و برق تولید می کنند.

انرژی خورشیدی از پانل ها، پنجره ها، فیلم ها و حتی سطوح رنگ تولید می شود. همه این منابع با هم وارد ریزشبکه ها می شوند. بخشی از این انرژی تجدیدپذیر، آب را به هیدروژن برای پیل‌های سوختی تبدیل می‌کند و برخی دیگر مبدل‌های دی‌اکسید کربن (CO2) را برای استخراج CO2 از جو و ایجاد سوخت‌های مصنوعی نیرو می‌دهند.

 در سال 2010، Sunexus یک مطالعه جغرافیایی از فرآیند اصلاح خورشیدی را به دفتر اطلاعات علمی و فنی (OSTI) ارائه کرد. این مطالعه نشان داد که نزدیک به 58 درصد از ضایعات CO2 صنعتی نیروگاه ها، کارخانه های سیمان، تولید اتانول و فرآوری گاز طبیعی را می توان به سوخت دیزل مصنوعی تبدیل کرد.

علاوه بر انرژی، از مواد هوشمند دیگری مانند حسگرهای کوچک که نانودستگاه‌های حساس جغرافیایی هستند، در جاده‌ها، پل‌ها، تونل‌ها، ساختمان‌ها و سایر سازه‌ها استفاده خواهند شد. آنها به صورت بی سیم به یکدیگر متصل می شوند و یک شبکه مش سه بعدی ایجاد می کنند. این نانودستگاه ها به طور مداوم سلامت ساختاری خود را گزارش می دهند. این شبکه مش سه بعدی می تواند ارتعاشات عبوری از آن را که باعث ایجاد اعوجاج در چارچوب مش می شود، تشخیص دهد.

هوش مصنوعی زمین‌فضایی (GeoAI) دستگاه‌ها را بر اساس محدوده‌های آماری معمولی آن‌ها نمایه می‌کند. اگر داده‌هایی مانند مکان، دما، رطوبت، فشار، آکوستیک یا وضعیت سلامت از انحراف استاندارد دستگاه فراتر رود، GeoAI گره‌های اطراف را در شبکه مش تجزیه و تحلیل می‌کند تا الگوها را به تصویر بکشد. حوادث مشکوک بلافاصله مورد توجه خدمات اورژانس قرار خواهند گرفت. این ریزدستگاه‌ها می‌توانند تشخیص زودهنگام ترک‌ها در یک سازه یا زوال لایه‌های محافظ سطح را فراهم کنند.

استفاده از این دستگاه ها فراتر از نظارت ساختاری است. به طور گسترده تر، آنها کاربردهای اجتماعی نیز دارند، مانند اهداف امنیتی. هنگامی که به حسگرهای آکوستیک مجهز شوند، می‌توانند صداها را تشخیص دهند و با تجزیه و تحلیل جغرافیایی داده‌های هزاران دستگاه، مرکز حماسی یک رویداد نویز بلافاصله پیدا می‌شود. 

برای مثال تیراندازی با اسلحه، آتش بازی، انفجار یا تصادف وسیله نقلیه را در نظر بگیرید. افزایش سیگنال صوتی باعث می شود که GeoAI دستگاه ها را نظارت کند تا تجزیه و تحلیل فضایی گزارش صوتی را ترسیم کند. نقشه هشدار می‌دهد که منطقه به رنگ قرمز روی مانیتور در مرکز کنترل چشمک می‌زند و دوربین‌های اطراف بر روی مکان بزرگنمایی می‌کنند و تصاویر و فیدهای ویدیویی زنده را در چند لحظه پس از شروع رویداد ارائه می‌دهند.

دستگاه‌های تعبیه‌شده همچنین به‌عنوان حسگرهای لرزه‌ای عمل می‌کنند که مناطق وسیعی را پوشش می‌دهند و قادر به ثبت ارتعاشات سطحی در حال حرکت از طریق شبکه مش هستند. یک زلزله به صورت یک میدان موج متحرک در طول شبکه ظاهر می شود.

علاوه بر این، داده های شبکه مش می توانند با دستگاه های دیگر ادغام شوند. این می تواند داده های مکان دقیق را به گوشی های هوشمند ارائه دهد. تصور کنید دیگر در گوشه ای از خیابان نمی ایستید و به صورت دایره ای می چرخید و سعی می کنید بفهمید کدام طرف را باید طی کنید. هنگام اتصال به شبکه مش و نگاه کردن از طریق عینک AR یا صفحه نمایش تلفن هوشمند، مسیر روشن می شود. وسایل نقلیه خودران به شبکه مش متصل می شوند و دقت موقعیتی مطلق دارند و از سایر وسایل نقلیه، دوچرخه ها و عابران پیاده آگاهی دارند و تجربه ایمن تر و کارآمدتر را برای همه تضمین می کنند.

شبکه مش می تواند به عنوان لایه پایه برای ارجاع جغرافیایی جهان استفاده شود. اعلان‌ها، هشدارها و درخواست‌های اطلاعات را می‌توان به گوشی‌های هوشمند در یک مکان جغرافیایی دقیق ارسال کرد. تصور کنید در آپارتمان طبقه سوم خود هستید و روی صندلی خود نشسته اید، با هدفون به موسیقی گوش می دهید و کتاب الکترونیکی می خوانید. 

شما از سر و صدای بیرون غافل هستید. یک هشدار صوتی به تلفن شما ارسال می شود و توجه شما را جلب می کند. شما به تلفن خود نگاه می کنید و پیامی در حال درخواست اطلاعات مربوط به تیراندازی احتمالی در DD°MM’SS.sss N, DD°MM’SS.sss W است. روی اعلان کلیک می کنید و نقشه ای باز می شود. می بینید که درست بیرون پنجره شماست. به سمت پنجره می روید، به بیرون نگاه می کنید و می بینید که دو نفر سوار ماشینی می شوند. شما در حال دور شدن چراغ‌های قرمز عقب را تماشا می‌کنید.

در تلفن خود دکمه هشدار قرمز را روی برنامه نقشه فشار می‌دهید که یک سیگنال پریشانی ایجاد می‌کند و تأیید می‌کند که حادثه ممکن است تیراندازی بوده باشد و احتمالاً شخصی مجروح شده باشد. اورژانس بلافاصله اعزام می شود. سایر افراد نزدیک همان پیام هشدار را دریافت کردند زیرا به طور خودکار تولید و به همه شماره‌های تلفن در منطقه تعریف‌شده توسط راه‌حل صوتی جغرافیایی ارسال شد. 

دوربین های مداربسته در گوشه ساختمان ها نیز با هشدار فعال شدند و به طور خودکار روی منشاء صدا متمرکز شدند. تصاویر ضاربان به همراه پلاک خودرو ضبط شده است. با دور شدن خودرو، شبکه‌ای از دوربین‌های نظارتی همچنان به دنبال آن بودند تا اینکه در نهایت رهگیری و سرنشینان آن دستگیر شدند.

این دنیا از چیزی که به نظر می رسد نزدیکتر است. فن آوری ها در حال حاضر اینجا هستند. پس از تصویب لایحه زیرساخت، پروژه های ساخت و ساز آغاز می شود و دنیای فیزیکی ما شروع به ادغام با دنیای دیجیتال خواهد کرد. مهندسان آن را طراحی می کنند. کارگران ساختمانی و روبات ها آن را خواهند ساخت. و این فناوری‌های فضایی خواهد بود که همه آن را در کنار هم نگه می‌دارند.

ویلیام تیولو برای اداره هوانوردی فدرال کار می کند. او فارغ التحصیل برنامه بورسیه مدیریت FAA است. او در مأموریت ویژه ای در وزارت حمل و نقل ایالات متحده، رهبری یک ابتکار ملی استراتژیک جغرافیایی برای مشارکت داده های باز کاخ سفید را بر عهده داشت. او یک متخصص سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GISP) و سخنران برنامه مریلند STEMnet Scholar است.

 او در میان اولین افرادی در کشور بود که در حین کار در مرکز فضایی استنیس ناسا، گواهینامه تخصصی زمین فضایی را از وزارت کار ایالات متحده دریافت کرد.  وی دارای مدرک تحصیلی در زمینه فناوری اطلاعات جغرافیایی، مطالعات اطلاعاتی و در حال تکمیل مدرک کارشناسی ارشد در رشته مدیریت سازمانی است.

 ویلیام یک جانباز 23 ساله برای نیروی دریایی ایالات متحده است که به عنوان متخصص زمین فضایی، متخصص اطلاعات تصویری، یک هوانورد نیروی دریایی، یک هواشناس خدمت می کند. و یک اقیانوس شناس تاکتیکی. او متاهل است، به نوشتن و سفر علاقه دارد. نقل قول مورد علاقه او این است: “ذهن مردی که با یک ایده جدید تغییر کرده است هرگز نمی تواند به بعد اصلی خود بازگردد.” – الیور وندل هلمز

«جنایت رایج است. منطق نادر است. بنابراین، به جای جرم و جنایت، باید به منطق بپردازید.» “داده ها! داده ها! داده ها!” بی حوصله گریه کرد. “من نمی توانم آجر را بدون خاک رس بسازم.” – شرلوک هلمز، «ماجراجویی راش‌های مس»، سر آرتور کانن دویل

واتسون برای هولمز همان چیزی است که اطلاعات برای هوش. واتسون می‌توانست به داستان مشتری گوش دهد، وضعیت را مشاهده کند و تمام حقایق مربوطه را برای هولمز بازگو کند، اما او توانایی این را نداشت که قطعات به‌ظاهر تصادفی اطلاعات را در زنجیره‌ای منسجم از وقایع که منجر به فرضیه درست می‌شد، کنار هم بگذارد. یک کامپیوتر می تواند واتسون شود، اما برای شرلوک بودن یک انسان لازم است. با این حال، انسانی که توسط سوگیری های شناختی گمراه می شود، در نهایت به عنوان بازرس لسترید تمام می شود و همیشه به نتیجه اشتباه می رسد.

وقتی نوبت به داده‌ها می‌رسد، قیاس نوشیدن از شیلنگ آتش نشانی دست کم گرفته می‌شود. در نظر بگیرید که اندازه یک تصویر دیجیتال می تواند ترابایت باشد و هر روز میلیون ها تصویر گرفته می شود. فیسبوک روزانه 4 پتابایت داده تولید می کند و هر روز 500 میلیون توییت و 306 میلیارد ایمیل وجود دارد. علاوه بر این، 20 میلیارد دستگاه متصل وجود دارد. در مجموع، جهان هر روز 2.5 کوئینتیلیون بایت داده تولید می کند. اگر یک دانه شن نشان دهنده یک بایت داده باشد، هر سه روز بیشتر از دانه های شن روی زمین داده ایجاد می شود و فقط در حال افزایش است.

جایی در تمام این داده ها سیگنال ها هستند. سیستم های اطلاعاتی تهدید بلادرنگ به دنبال آن سیگنال ها قبل از وقوع رویداد بزرگ بعدی هستند. این یک شکار پرمخاطره برای لویاتان است، با این تفاوت که لویاتان تنها یک بسته شن است که با سرعت نور از میان ابری که توسط گرد و غبار پوشیده شده است حرکت می کند.

تفسیر یک سیگنال

حجم عظیم، تنوع و سرعت جریان مداوم داده‌ها بسیار فراتر از توانایی انسان برای پردازش است. پهنای باندی که اکثر سیستم ها می توانند تحمل کنند فراتر می رود. و به سرعت ظرفیت ذخیره، مدیریت و اقدام بر روی اطلاعات به موقع و مقرون به صرفه را از بین می برد. منابع بی نهایت نیستند. بهترین مدل برای مدیریت حجم عظیمی از داده ها، مغز انسان است. انسان ها حسگرهای بیولوژیکی هستند. هر لحظه از هر ثانیه از زندگی ما، بدن ما جریان بی پایانی از محرک ها را از منابع داخلی و خارجی دریافت می کند. 

بیشتر این محرک‌ها در سطح ناخودآگاه ثبت می‌شوند و تا زمانی که محرک‌ها عادی و مورد انتظار باشند، توسط ذهن خودآگاه مورد توجه قرار نمی‌گیرند. با این حال، اگر هر گونه ناراحتی را تجربه کنید، به ذهن خودآگاه اطلاع داده می شود. سپس تا زمانی که نرمال شود، کانون توجه می شود. از نظر خارجی، همین امر در مورد سیستم های داده رایانه ای نیز صدق می کند. شرایط عادی نادیده گرفته می شود، اما اگر چیزی غیرعادی مانند صدای ثابت بلند، یا دمای سردتر از حد معمول وجود داشته باشد، تمام توجه پردازش را به خود جلب می کند.

در قلمرو هوش اساساً کارکرد چیزها به این صورت است. الگوریتم‌ها برای یادگیری الگوهای عادی زندگی و شناسایی رویدادها، کلمات، نام‌ها و غیره نوشته شده‌اند. تا زمانی که داده‌ها در پارامترهای عادی قرار داشته باشند، توجه کمی به آن‌ها جلب می‌شود، اما به محض اینکه یک ناهنجاری از یک آستانه فراتر رفت یا چیزی الگوریتم را تحریک می‌کند. ، بلافاصله مورد توجه مرکز اطلاعات قرار خواهد گرفت. یک مثال را می توان در داشبورد نقشه رویداد جهانی مشاهده کرد. من شما را تشویق می کنم برای عضویت 72 ساعته رایگان ثبت نام کنید. 

اگر می خواهید ببینید اخبار واقعی چگونه به نظر می رسد، این یک نمونه است. تعداد حوادث واقعی که در سراسر کشور و در سراسر جهان اتفاق می‌افتد و هرگز در مورد آن‌ها نمی‌شنوید، که بسیاری از آنها موی سر و همه آنها منبع باز هستند، به معدود داستان‌هایی می‌افزاید که رسانه‌ها توانسته‌اند درباره حملات سایبری بگویند. صفحه را به پایین اسکرول کنید. فیلترهای زیادی وجود دارد، اما توصیه می‌کنم همه آن‌ها را خاموش کنید تا گستره کامل اطلاعات را ببینید. با کلیک کردن بر روی یک حادثه، منبع واقعی آن مشخص می شود تا بتوانید در مورد آن به طور کامل مطالعه کنید.

در زیر داشبورد حوادث بحرانی بی‌درنگ ارتش ایالات متحده به نام سیستم اشتراک‌گذاری اطلاعات مجازی تحلیلی مشترک (JARVISS) وجود دارد. این فعالیت ها را در نزدیکی تأسیسات ارتش ایالات متحده و دارایی های مستقل مورد علاقه در سراسر جهان ردیابی و نظارت می کند.

داشبورد دیگر برای حملات سایبری Check Point است که نشان می دهد تهدیدات سایبری تا چه حد در سراسر جهان تهاجمی هستند. در اینجا می توانید الگوهای حملات هماهنگ را مشاهده کنید. جنگی در جریان است. سربازان جنگجویان سایبری هستند. هیچ کشوری امن نیست نقشه تهدید سایبری زنده را مشاهده کنید .

تجزیه و تحلیل سریع در زمان واقعی

با نظارت بر این اطلاعات، تحلیلگران به دنبال ارتباطات هستند. اگر هواپیما از مسیر پرواز خود منحرف شود، به مرکز عملیات محلی اطلاع داده می شود. یک پرس و جو خودکار نشان می دهد که آیا دارایی های زیرساختی حیاتی یا سایر ساختارها و تأسیسات مهم در منطقه وجود دارد یا خیر. تحلیلگر می تواند فوراً نوع هواپیما، علامت تماس، هواپیما را برای چه کسی ثبت نام کرده و چه کسی طرح پرواز را ثبت کرده است، پیدا کند. 

رادار آب و هوا را می توان برای مشاهده اینکه آیا این دلیل احتمالی برای انحراف است یا خیر، روی آن قرار داد. گزارش‌های رویداد را می‌توان در زمان واقعی در منطقه مورد علاقه، همراه با فیدهای رسانه‌های اجتماعی و سایر منابع ارتباطی نمایش داد. الگوهای ترافیک را می توان نمایش داد.

سوال مهمی که باید به آن پاسخ داده شود این است که آیا این یک تهدید بالقوه است؟ آیا ارتباطی با هر چیزی در جای دیگری وجود دارد؟ پرونده ای در مورد شخصی که برنامه پرواز را ثبت کرده است، فردی که فرض می شود خلبان است و شخص یا سازمانی که هواپیما در آن ثبت شده است، تهیه می شود. همه اینها در عرض چند دقیقه انجام می شود، در حالی که هواپیما یا به مسیر پرواز خود باز می گردد یا به انحراف خود ادامه می دهد. 

برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات در مورد هواپیما و انحراف آن با برج کنترل ترافیک هوایی تماس گرفته می شود. اگر برج پاسخی نداشته باشد، خلبان را با رادیو برای پاسخ ارسال می کند. مانیفست مسافر و خدمه نیز تجزیه و تحلیل می شود. تمام داده هایی که می توانند با هم جمع شوند – از جمله سوخت باقیمانده و محدودیت های عملکرد هواپیما – تجزیه و تحلیل می شوند.

الگوها از داده ها ظاهر می شوند. این الگوها به سمت عقب به یک علت و جلو به سمت نتیجه نهایی هدایت می شوند. یافتن این سرنخ ها در داده ها به تیمی از متخصصان از شش رشته هوش اولیه نیاز دارد.

• یک تحلیلگر اطلاعات تصویری پخش زنده و سنجش از راه دور را ارائه می کند.
• یک تحلیلگر هوش انسانی به دنبال عوامل انگیزشی و راه هایی برای کاهش تنش می باشد.
• یک متخصص هوش اندازه گیری و امضا محدودیت های عملیاتی و مکانیک و علم خاص سناریو را تعریف می کند.

• یک تحلیلگر اطلاعاتی منبع باز به مجموعه داده های منبع باز دسترسی پیدا می کند و برای ارائه سرنخ ها از آنها پرس و جو می کند.
• یک متخصص اطلاعات سیگنال روی ارتباطات و امضاهای الکترونیکی تمرکز می کند.
• یک تحلیلگر هوش مکانی همه اینها را گرد هم می آورد و از طریق نقشه ای که تیم استفاده می کند، زمینه فضایی را فراهم می کند که رویدادها را در زمان واقعی نشان می دهد.

این تحلیلگران و گاهی بسیاری دیگر همه این اطلاعات را جمع آوری می کنند و آنها را به اطلاعاتی تبدیل می کنند که تصمیم گیرندگان می توانند از آن برای اقدام استفاده کنند. هدف هوش همین است. همانطور که ریچارد هویر کهنه کار سیا گفت: “اطلاعات به دنبال روشن کردن ناشناخته ها هستند.”

خوشبختانه، اکثر هشدارها مثبت کاذب هستند، اما با هر یک از آنها به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی «همان» است. این نکات مثبت کاذب، تمرین‌های بسیار عالی و واقعی هستند که مهارت‌های تیم را تقویت می‌کنند و مغز را برای سرعت بخشیدن می‌کنند. این رویدادها می توانند تنها چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشند. این یک هجوم آدرنالین است.

برای بررسی فیدهای داده‌های جریان مستقیم، Esri حجم فزاینده‌ای از داده‌ها را در ArcGIS Living Atlas خود دارد .

«ذهن من در رکود عصیان می کند. به من مشکل بده، به من کار بده، مبهم ترین رمزنگاری یا پیچیده ترین تحلیل را به من بده، و من در فضای مناسب خودم هستم…» – شرلوک هلمز، «نشانه چهار»، سر آرتور کانن دویل

ویلیام تولو برای اداره هوانوردی فدرال کار می کند. او فارغ التحصیل برنامه بورسیه مدیریت است. در حالی که در مأموریت ویژه در وزارت حمل و نقل ایالات متحده بود، ویلیام پروژه را برای جمع‌سپاری پایگاه داده آدرس ملی برای مشارکت داده‌های باز کاخ سفید رهبری کرد. او یک متخصص سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GISP) و یک سخنران STEMnet محقق مریلند است. 

او دارای مدرک فناوری اطلاعات جغرافیایی و مطالعات اطلاعاتی از دانشگاه نظامی آمریکا است و در حال حاضر مدرک خود را در زمینه رهبری سازمانی دریافت می کند. ویلیام پس از 23 سال خدمت به عنوان متخصص اطلاعات جغرافیایی و تصویربرداری، یک هوانورد نیروی دریایی، یک هواشناس و یک اقیانوس شناس تاکتیکی از نیروی دریایی ایالات متحده بازنشسته شد. او یکی از اولین افرادی در کشور بود که گواهینامه تخصصی زمین فضایی را از ایالات متحده دریافت کرد وزارت کار هنگام کار در مرکز فضایی ناسا استنیس در می سی سی پی. 

او متاهل است، از مسافرت کردن، حل مشکلات، بازی با داده ها لذت می برد و شیفته تکنولوژی جدید و زمینه تاریخی است. نقل قول مورد علاقه او این است: “ذهن مردی که با یک ایده جدید تغییر کرده است هرگز نمی تواند به بعد اصلی خود بازگردد.” ~ الیور وندل هلمز

در سال 2019، منطقه بهداشتی و طوفانی شهر هوبارت (HSD) در هوبارت، ایندیانا، مزایای فناوری جغرافیایی و اطلاعات مکانی را برای تغییر شهر تشخیص داد. HSD برای نوشتن و اجرای یک برنامه استراتژیک سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) با گروه فناوری های جغرافیایی (GTG) تماس گرفت .

GTG یکی از پیشروترین شرکت‌های GIS دولت محلی در جهان است که برای پیشرفت علم اطلاعات مکانی و فناوری جغرافیایی فعالیت می‌کند. GTG یک برنامه استراتژیک GIS برای HSD با استفاده از تصاویر هوایی با وضوح بالا از Nearmap برای کمک به ایجاد نیاز شهر به ارائه داده‌های مکانی به مشتریان ایجاد کرد.

کارل تری، مدیر اتحادهای جهانی در Nearmap، گفت: «محتوای ما به راحتی با برنامه های GTG ادغام می شود و به عنوان یک جزء ارزشمند برای خدمات برنامه ریزی استراتژیک آنها عمل می کند. “تصاویر ما چندین بار در سال تجدید می شود و هنگامی که با فناوری GTG ترکیب می شود به دولت ها اجازه می دهد تا بر اساس شرایط موجود در جوامع خود در زمان واقعی تصمیم گیری کنند.”

قبل از GTG، HSD یک برنامه وب نمایشگر GIS را نگهداری می‌کرد که کاربر پسند نبود و بنابراین از آن استفاده ناکافی می‌شد.

رهبران HSD نیاز به رابطی را تشخیص دادند که به منطقه و همچنین سایر ادارات شهر خدمت کند و در عین حال به راحتی قابل پیمایش باشد. فناوری Nearmap با تجهیز کاربران به کنترل هایی که برای پاسخگویی به تمام نیازهای کاربران آن سفارشی شده بودند، این موضوع را اصلاح کرد.

جیمز کلت، معاون نرم‌افزار شرکت در GTG گفت: «هدف ما همیشه حل مشکلات و معرفی نوع جدیدی از پشتیبانی تصمیم‌گیری برای مشتریانمان بوده است. “مشتریان ما عاشق تصاویر هستند و هر چه بیشتر با Nearmap کار می کنیم، بیشتر می توانیم این ارزش افزوده را به مشتریان خود ارائه دهیم.”

با کمک کاربر پسند ArcGIS Hub، که در آن شهروندان می‌توانستند به ابزارهای GIS دسترسی داشته باشند، و برنامه جدید GTG، شهر هوبارت مشارکت شهروندان بیشتری را به دست آورد که به آنها اجازه داد اطلاعاتی را برای خود بیابند. 

در منطقه‌ای آلپی در سوئیس که اکنون به‌خاطر شهر تفریحی زرمات معروف است، محققان در حال کشف تاریخ فراموش‌شده در مسیر تجاری مهم قرون وسطایی هستند.

در سال 1865، ادوارد ویمپر انگلیسی، یکی از نمادین ترین کوه های اروپا را در کوه های آلپ فتح کرد – ماترهورن ، با قله دندانه دار متمایز آن که تقریباً 15000 فوت بالاتر از زرمات، سوئیس ، در مرز ایتالیا قرار داشت . اگرچه آن لحظه آبخیز کوه نوردی را در سراسر اروپا رایج کرد، اما تنها یک فصل از گذشته روستای سوئیس را نشان می دهد.

یک مسیر پیاده‌روی جدید به نام Kulturwege برای نشان دادن جنبه‌ای متفاوت از شهر تفریحی معروف طراحی شده است. طی شش سال آینده، این مسیر – یک دهه در حال ساخت – تقریباً 12 مایل از مسیرهای پیاده‌روی را از طریق شش دهکده به هم می‌پیوندد و انبارهای چوب کاج اروپایی با قدمت چند صد ساله را که زمانی رگ حیات جامعه کشاورزی زرمات در میان مراتع کوهستانی بی‌نظیر بود، برجسته می‌کند.

“در زرمات، شما میلیون ها نفر در سال می آیند. شما فقط باید 15 دقیقه [از مرکز شهر] پیاده روی کنید و می توانید احساس کنید که آنها در 500 سال پیش زندگی می کردند. این یکی از دهکده‌های تقریباً خالی از سکنه در امتداد دو بخش از پنج بخش مسیر است که در حال حاضر برای کوهنوردان باز است.

در واقع، صدها سال قبل از اینکه رونق گردشگری زرمات را به یک پیست اسکی در کلاس جهانی تبدیل کند، این بهشتی بود که با انبارهایی به رنگ شکلات برای ذخیره غلات، خشک کردن گوشت در هوا و نگهداری دام پر شده بود. انبارها برای کمک به مردم محلی برای زنده ماندن از آب و هوای منحصر به فرد استپی منطقه ضروری بودند که به حفظ آنها کمک کرد. اما علیرغم اینکه توقفگاهی در مسیر تجارت نمک بین آلپاین است، اسناد مکتوب کمی وجود دارد که زندگی در قرون وسطی متأخر (تقریباً 1300-1500 پس از میلاد) را در اینجا مستند کند.

بنیانگذاران این مسیر امیدوارند با استفاده از علم و نسل‌های دانش محلی برای رفع شکاف‌های تاریخی، آن را تغییر دهند.

پیاده روی در طول تاریخ

اولین مسیر راهنما در Kulturwege، که در سال 2019 رونمایی شد، از مرکز شهر زرمات تا زموت تقریباً هزار پا، کمی بیش از دو مایل بالا می رود. در طول مسیر، کوهنوردان با 14 “ایستگاه” روبرو می شوند، نقاط کلیدی مورد توجه با پلاک های اطلاعاتی. یکی از این ایستگاه ها انبار گوسفندی با قدمت چند صد ساله را نشان می دهد که در گویش محلی gädi یا انبار دام نامیده می شود. انباری با چوب کاج اروپایی که در یک برآمدگی صخره‌ای ذخیره شده است، از تیرهای قرون وسطایی و پنجره‌های بازسازی شده از چندین خانه مسکونی یا خانه مسکونی ساخته شده است.

در نیمه راه، کوهنوردان از لاشه بیرون می آیند تا انبوهی از سنگ ها، بقایای باستانی یک آغل گاو را کشف کنند. یک تله سیاهگوش با سنگ تراشیده شده 250 ساله که یکی از تنها دو تله کشف شده در منطقه زرمات است که انتهای موی بلندترین مسیر مسیر را مشخص می کند (اکنون با طناب های ایمنی ایمن شده است).

بخش دوم Kulturwege، بیشتر یک کوهستان روستایی است تا یک مسیر کوهستانی،افتتاح شده در سال گذشته، بافته و از gädis Zmutt’s, wohnhausesو استادل  ( انبارهای غلات که روی پایه های قارچی شکل ساخته شده اند)از سال 1300 تا 1600 ساخته شده است. یک گادی به عنوان فضای نمایشگاهی اختصاص داده شده به ستون فقرات جامعه کشاورزی زرمات تغییر کاربری داده است: زنان. عکس‌های قدیمی نمایشگاه که توسط محلی Othmar Perren اداره می‌شود، زنانی را نشان می‌دهد که در کوله‌پشتی‌های حصیری بافته‌شده معروف به  tschifras، همه چیز از چاودار (غلات اصلی والیزی) تا کود گاوی را حمل می‌کنند.

رنه بینر، خالق دنباله، که همچنین رئیس انجمن تاریخی محلی، Verein Alts-Zermatt ، و از نوادگان یکی از خانواده‌های بنیان‌گذار زرمات است، می‌گوید: «آنها [زرمتن‌ها] تا دهه 1950 از غلات و گاو زندگی می‌کردند.

هنگامی که تابستان آینده افتتاح می شود، بخش سوم مسافران را از ابتدای زرمات عبور می دهد و سه مایل در سراشیبی از چهار دهکده عبور می کند: Furi، Fleschen، Zum See و Blatten. این دهکده‌ها که در مجموع به نام آرولید شناخته می‌شوند، به Winklemattehn، Zmutt، و Im Hof ​​(محله تاریخی زرمات امروزی) پیوستند تا استقلال خود را رها کنند. در سال 1791، آنها در یک جامعه واحد به نام Zer Matt ادغام شدند که در گویش محلی قدیمی به معنای “کنار یا روی چمنزار ” است.

دهکده های زرمات تقریباً کاملاً خودکفا بودند تا اینکه راه آهن Visp-to-Zermatt در سال 1891 ساخته شد. افتتاح این مسیر و همراه با آن، گردشگری منجر به متروک شدن بسیاری از این انبارها شد. بلوالد می‌گوید، در حالی که ما یک گادی در نزدیکی فلشن را بازرسی می‌کنیم، بقیه باید «مثل لگو» برچیده می‌شوند تا از گسترش یخچال‌های طبیعی فرار کنند. تیم ردیابی معتقد است که از بقایای خانه‌ای در همسایگی Im Boden که توسط یخچال گورنر در طول عصر یخبندان کوچک اروپا که از قرن 14 تا 19 ادامه داشت، بلعیده شده است.

رشته‌های کششی نهایی این بخش از چوب کاج معطر می‌گذرد و به چایخانه‌ای متعلق به اوایل قرن بیستم ختم می‌شود، یکی از بسیاری که کلاوس جولن، معلم بازنشسته‌ای که به تاریخ آماتور تبدیل شده، می‌گوید برای گردشگران انگلیسی ساخته شده است. این ساگیراها که توسط زنان اداره می‌شوند، پیشگامان رستوران‌های کوهستانی لذیذ زرمات، در  طول تابستان، فصل اصلی توریستی زرمات تا سال ۱۹۲۷، سوغاتی، نوشیدنی‌ها، و دسته‌های گل آلپ می‌فروشند.

وصل کردن شکاف ها

علم نقشی کلیدی در شکل دادن به فرهنگ واژه ایفا کرده است. بینر مدت‌ها تصور می‌کرد که دهکده‌های زرمات قدیمی‌تر از تاریخ‌هایی هستند که روی انبارها و خانه‌های آن حک شده‌اند. اما او به شواهد محکمی نیاز داشت.

کارآگاه درخت کیو مارتین اشمیدهالتر. این دندروکرونولوژیست دو دهه را صرف قدمت برخی از منزوی ترین دهکده های آلپ سوئیس با تعیین زمان ساخت سازه های چوبی آنها کرده است. او می‌گوید: «معمولاً درختان در زمستان قطع می‌شدند و تابستان بعد برای ساختن خانه‌ها استفاده می‌شدند.

کار میدانی اشمیدهالتر برای Kulturwege به طور جدی در سال 2012 آغاز شد، زمانی که او شروع به تجزیه و تحلیل نمونه های چوبی به اندازه مداد از تعدادی سازه در امتداد مسیر فعلی زرمات-زموت کرد. پس از محاسبه حلقه‌های رشد سالانه چوب در زیر میکروسکوپ، داده‌ها از طریق یک برنامه کامپیوتری اجرا می‌شوند که دسته‌هایی از نمودارهای EKG مانند را بیرون می‌ریزد که به اشمیدهالتر اجازه می‌دهد تولد و مرگ درخت را تعیین کند.

این تحقیق به دو کشف قابل توجه منجر شد. اولین بار، در سال 2019، ثابت کرد که قدیمی ترین انبار اروپا برای بیش از هفت قرن در یک فلات پانوراما مشرف به شهر زرمات در معرض دید عموم پنهان شده است. نقطه برجسته اولین مسیر کولتوروگ، هربریگ استدل ثابت می کند که این منطقه تا سال 1261 سکونت داشته است. 

یک کوهنورد از انباری سنتی در زموت بازدید می کند. این دهکده در مسیر جدید Kulturwege قرار دارد که این سازه‌های چوبی چند صد ساله را برجسته می‌کند.

جامعه گسترده‌تر دندروکرونولوژی اروپا نیز ادعای دوم اشمیدهالتر را تأیید کرده است که زموت قدیمی‌ترین روستای آلپ است، عنوانی که متعلق به مونستر در دره گومز و همچنین در واله بوده است.

با تقریباً تکمیل شدن بخش سوم و دو بخش دیگر، میدان برای اکتشافات بیشتر در امتداد Kulturewege باز است. پتانسیل کسب اطلاعات بیشتر در مورد تاریخ منطقه، بنیانگذاران مسیر را به جلو نگه می دارد.

بلوالد می گوید: «ما هنوز همه پاسخ ها را نمی دانیم. اما این زمانی است که جالب می شود.