در منطقه‌ای آلپی در سوئیس که اکنون به‌خاطر شهر تفریحی زرمات معروف است، محققان در حال کشف تاریخ فراموش‌شده در مسیر تجاری مهم قرون وسطایی هستند.

در سال 1865، ادوارد ویمپر انگلیسی، یکی از نمادین ترین کوه های اروپا را در کوه های آلپ فتح کرد – ماترهورن ، با قله دندانه دار متمایز آن که تقریباً 15000 فوت بالاتر از زرمات، سوئیس ، در مرز ایتالیا قرار داشت . اگرچه آن لحظه آبخیز کوه نوردی را در سراسر اروپا رایج کرد، اما تنها یک فصل از گذشته روستای سوئیس را نشان می دهد.

یک مسیر پیاده‌روی جدید به نام Kulturwege برای نشان دادن جنبه‌ای متفاوت از شهر تفریحی معروف طراحی شده است. طی شش سال آینده، این مسیر – یک دهه در حال ساخت – تقریباً 12 مایل از مسیرهای پیاده‌روی را از طریق شش دهکده به هم می‌پیوندد و انبارهای چوب کاج اروپایی با قدمت چند صد ساله را که زمانی رگ حیات جامعه کشاورزی زرمات در میان مراتع کوهستانی بی‌نظیر بود، برجسته می‌کند.

“در زرمات، شما میلیون ها نفر در سال می آیند. شما فقط باید 15 دقیقه [از مرکز شهر] پیاده روی کنید و می توانید احساس کنید که آنها در 500 سال پیش زندگی می کردند. این یکی از دهکده‌های تقریباً خالی از سکنه در امتداد دو بخش از پنج بخش مسیر است که در حال حاضر برای کوهنوردان باز است.

در واقع، صدها سال قبل از اینکه رونق گردشگری زرمات را به یک پیست اسکی در کلاس جهانی تبدیل کند، این بهشتی بود که با انبارهایی به رنگ شکلات برای ذخیره غلات، خشک کردن گوشت در هوا و نگهداری دام پر شده بود. انبارها برای کمک به مردم محلی برای زنده ماندن از آب و هوای منحصر به فرد استپی منطقه ضروری بودند که به حفظ آنها کمک کرد. اما علیرغم اینکه توقفگاهی در مسیر تجارت نمک بین آلپاین است، اسناد مکتوب کمی وجود دارد که زندگی در قرون وسطی متأخر (تقریباً 1300-1500 پس از میلاد) را در اینجا مستند کند.

بنیانگذاران این مسیر امیدوارند با استفاده از علم و نسل‌های دانش محلی برای رفع شکاف‌های تاریخی، آن را تغییر دهند.

پیاده روی در طول تاریخ

اولین مسیر راهنما در Kulturwege، که در سال 2019 رونمایی شد، از مرکز شهر زرمات تا زموت تقریباً هزار پا، کمی بیش از دو مایل بالا می رود. در طول مسیر، کوهنوردان با 14 “ایستگاه” روبرو می شوند، نقاط کلیدی مورد توجه با پلاک های اطلاعاتی. یکی از این ایستگاه ها انبار گوسفندی با قدمت چند صد ساله را نشان می دهد که در گویش محلی gädi یا انبار دام نامیده می شود. انباری با چوب کاج اروپایی که در یک برآمدگی صخره‌ای ذخیره شده است، از تیرهای قرون وسطایی و پنجره‌های بازسازی شده از چندین خانه مسکونی یا خانه مسکونی ساخته شده است.

در نیمه راه، کوهنوردان از لاشه بیرون می آیند تا انبوهی از سنگ ها، بقایای باستانی یک آغل گاو را کشف کنند. یک تله سیاهگوش با سنگ تراشیده شده 250 ساله که یکی از تنها دو تله کشف شده در منطقه زرمات است که انتهای موی بلندترین مسیر مسیر را مشخص می کند (اکنون با طناب های ایمنی ایمن شده است).

بخش دوم Kulturwege، بیشتر یک کوهستان روستایی است تا یک مسیر کوهستانی،افتتاح شده در سال گذشته، بافته و از gädis Zmutt’s, wohnhausesو استادل  ( انبارهای غلات که روی پایه های قارچی شکل ساخته شده اند)از سال 1300 تا 1600 ساخته شده است. یک گادی به عنوان فضای نمایشگاهی اختصاص داده شده به ستون فقرات جامعه کشاورزی زرمات تغییر کاربری داده است: زنان. عکس‌های قدیمی نمایشگاه که توسط محلی Othmar Perren اداره می‌شود، زنانی را نشان می‌دهد که در کوله‌پشتی‌های حصیری بافته‌شده معروف به  tschifras، همه چیز از چاودار (غلات اصلی والیزی) تا کود گاوی را حمل می‌کنند.

رنه بینر، خالق دنباله، که همچنین رئیس انجمن تاریخی محلی، Verein Alts-Zermatt ، و از نوادگان یکی از خانواده‌های بنیان‌گذار زرمات است، می‌گوید: «آنها [زرمتن‌ها] تا دهه 1950 از غلات و گاو زندگی می‌کردند.

هنگامی که تابستان آینده افتتاح می شود، بخش سوم مسافران را از ابتدای زرمات عبور می دهد و سه مایل در سراشیبی از چهار دهکده عبور می کند: Furi، Fleschen، Zum See و Blatten. این دهکده‌ها که در مجموع به نام آرولید شناخته می‌شوند، به Winklemattehn، Zmutt، و Im Hof ​​(محله تاریخی زرمات امروزی) پیوستند تا استقلال خود را رها کنند. در سال 1791، آنها در یک جامعه واحد به نام Zer Matt ادغام شدند که در گویش محلی قدیمی به معنای “کنار یا روی چمنزار ” است.

دهکده های زرمات تقریباً کاملاً خودکفا بودند تا اینکه راه آهن Visp-to-Zermatt در سال 1891 ساخته شد. افتتاح این مسیر و همراه با آن، گردشگری منجر به متروک شدن بسیاری از این انبارها شد. بلوالد می‌گوید، در حالی که ما یک گادی در نزدیکی فلشن را بازرسی می‌کنیم، بقیه باید «مثل لگو» برچیده می‌شوند تا از گسترش یخچال‌های طبیعی فرار کنند. تیم ردیابی معتقد است که از بقایای خانه‌ای در همسایگی Im Boden که توسط یخچال گورنر در طول عصر یخبندان کوچک اروپا که از قرن 14 تا 19 ادامه داشت، بلعیده شده است.

رشته‌های کششی نهایی این بخش از چوب کاج معطر می‌گذرد و به چایخانه‌ای متعلق به اوایل قرن بیستم ختم می‌شود، یکی از بسیاری که کلاوس جولن، معلم بازنشسته‌ای که به تاریخ آماتور تبدیل شده، می‌گوید برای گردشگران انگلیسی ساخته شده است. این ساگیراها که توسط زنان اداره می‌شوند، پیشگامان رستوران‌های کوهستانی لذیذ زرمات، در  طول تابستان، فصل اصلی توریستی زرمات تا سال ۱۹۲۷، سوغاتی، نوشیدنی‌ها، و دسته‌های گل آلپ می‌فروشند.

وصل کردن شکاف ها

علم نقشی کلیدی در شکل دادن به فرهنگ واژه ایفا کرده است. بینر مدت‌ها تصور می‌کرد که دهکده‌های زرمات قدیمی‌تر از تاریخ‌هایی هستند که روی انبارها و خانه‌های آن حک شده‌اند. اما او به شواهد محکمی نیاز داشت.

کارآگاه درخت کیو مارتین اشمیدهالتر. این دندروکرونولوژیست دو دهه را صرف قدمت برخی از منزوی ترین دهکده های آلپ سوئیس با تعیین زمان ساخت سازه های چوبی آنها کرده است. او می‌گوید: «معمولاً درختان در زمستان قطع می‌شدند و تابستان بعد برای ساختن خانه‌ها استفاده می‌شدند.

کار میدانی اشمیدهالتر برای Kulturwege به طور جدی در سال 2012 آغاز شد، زمانی که او شروع به تجزیه و تحلیل نمونه های چوبی به اندازه مداد از تعدادی سازه در امتداد مسیر فعلی زرمات-زموت کرد. پس از محاسبه حلقه‌های رشد سالانه چوب در زیر میکروسکوپ، داده‌ها از طریق یک برنامه کامپیوتری اجرا می‌شوند که دسته‌هایی از نمودارهای EKG مانند را بیرون می‌ریزد که به اشمیدهالتر اجازه می‌دهد تولد و مرگ درخت را تعیین کند.

این تحقیق به دو کشف قابل توجه منجر شد. اولین بار، در سال 2019، ثابت کرد که قدیمی ترین انبار اروپا برای بیش از هفت قرن در یک فلات پانوراما مشرف به شهر زرمات در معرض دید عموم پنهان شده است. نقطه برجسته اولین مسیر کولتوروگ، هربریگ استدل ثابت می کند که این منطقه تا سال 1261 سکونت داشته است. 

یک کوهنورد از انباری سنتی در زموت بازدید می کند. این دهکده در مسیر جدید Kulturwege قرار دارد که این سازه‌های چوبی چند صد ساله را برجسته می‌کند.

جامعه گسترده‌تر دندروکرونولوژی اروپا نیز ادعای دوم اشمیدهالتر را تأیید کرده است که زموت قدیمی‌ترین روستای آلپ است، عنوانی که متعلق به مونستر در دره گومز و همچنین در واله بوده است.

با تقریباً تکمیل شدن بخش سوم و دو بخش دیگر، میدان برای اکتشافات بیشتر در امتداد Kulturewege باز است. پتانسیل کسب اطلاعات بیشتر در مورد تاریخ منطقه، بنیانگذاران مسیر را به جلو نگه می دارد.

بلوالد می گوید: «ما هنوز همه پاسخ ها را نمی دانیم. اما این زمانی است که جالب می شود.