متان از بخش زباله حدود 20 درصد از انتشار متان ناشی از انسان را تشکیل می دهد. پروژه جدیدی از یک گروه غیرانتفاعی به نام Carbon Mapper از ابزار و داده های ناسا برای اندازه گیری انتشار گازهای گلخانه ای از محل های دفن زباله در سراسر جهان استفاده می کند.
یک گروه غیرانتفاعی به نام Carbon Mapper از داده‌های مأموریت EMIT ناسا، به‌علاوه ابزارهای ماهواره‌ای فعلی و ماهواره‌ای آینده، برای بررسی مکان‌های زباله از نظر انتشار متان استفاده خواهد کرد.
مشاهدات از تحقیق منبع غبار معدنی سطح زمین (EMIT) و سایر ابزارهای علمی ناسا بخشی از یک بررسی جهانی از انتشار منبع نقطه ای متان از سایت های زباله جامد مانند محل های دفن زباله خواهد بود. این تلاش چند ساله توسط سازمان غیرانتفاعی Carbon Mapper توسعه و اجرا می شود.
متان یک گاز گلخانه ای قوی است که منشأ تقریباً یک چهارم تا یک سوم گرمایش جهانی ناشی از انسان است. هدف از ابتکار جدید ایجاد یک ارزیابی پایه از سایت های زباله جهانی است که متان را با نرخ های بالا منتشر می کنند. این اطلاعات می تواند از تصمیم گیرندگان حمایت کند، زیرا آنها برای کاهش غلظت گاز در جو و محدود کردن تغییرات آب و هوایی تلاش می کنند.
متان تولید شده توسط بخش زباله حدود 20 درصد از انتشار متان ناشی از انسان را تشکیل می دهد. تن به تن، متان بیش از 80 برابر قوی تر از دی اکسید کربن در به دام انداختن گرما در جو است. اما در جایی که دی اکسید کربن برای قرن ها در هوا باقی می ماند، متان تنها یک یا دو دهه عمر جوی دارد. این بدان معناست که اگر انتشار گاز متان به میزان قابل توجهی کاهش یابد، می‌توان سرعت گرم شدن جو را به سرعت کاهش داد.
در حال حاضر، اطلاعات عملی محدودی در مورد انتشار متان از بخش زباله جهانی وجود دارد. رایلی دورن، مدیرعامل Carbon Mapper گفت: درک جامع منابع نقطه‌ای با انتشار بالا از سایت‌های زباله، گامی حیاتی برای کاهش آنهاست. «قابلیت‌های فن‌آوری جدیدی که این انتشارات را قابل مشاهده می‌کنند – و در نتیجه قابل اجرا هستند – پتانسیل تغییر بازی را دارند و درک جمعی ما را از فرصت‌های کوتاه‌مدت در این بخش اغلب نادیده گرفته می‌شوند.»
Carbon Mapper از بنیاد حفاظت از محیط زیست Grantham کمک مالی دریافت کرد تا از عملیات خود در رابطه با ابتکار محل زباله، از جمله بودجه بالقوه برای پوشش بررسی‌های متان در هوا با استفاده از دارایی‌های هوابرد ناسا حمایت کند. این پروژه مستلزم انجام یک بررسی اولیه سنجش از دور در سال 2023 از بیش از 1000 محل دفن زباله مدیریت شده در سراسر ایالات متحده و کانادا و در مکان های کلیدی در آمریکای لاتین، آفریقا و آسیا است.
برای جمع‌آوری داده‌ها از این مناطق، محققان از حسگرهای مبتنی بر هواپیما، از جمله طیف‌سنج تصویربرداری مرئی/ فروسرخ هوابرد-نسل بعدی (AVIRIS-NG) که در آزمایشگاه رانش جت ناسا در جنوب کالیفرنیا ساخته شده است، استفاده خواهند کرد. علاوه بر این، آنها از رصدخانه جهانی هوابرد دانشگاه ایالتی آریزونا از مرکز اکتشافات جهانی و علوم حفاظتی استفاده خواهند کرد که از طیف‌سنج تصویربرداری دیگر ساخته شده توسط JPL استفاده می‌کند.
به عنوان بخشی از پروژه Carbon Mapper، محققان داده های متان EMIT را نیز تجزیه و تحلیل خواهند کرد. طیف‌سنج تصویربرداری با مدیریت JPL در ژوئیه 2022 در ایستگاه فضایی بین‌المللی نصب شد تا محتوای مواد معدنی را در سطح مناطق اصلی تولید غبار زمین اندازه‌گیری کند.
در ماه اکتبر، دانشمندان نشان دادند که EMIT همچنین می‌تواند توده‌های متان را از «ابر ساطع‌کننده‌ها» شناسایی کند. با انجام این کار، تیم ابزار دیگری را برای کمک به تلاش‌های گسترده‌تر ناسا برای نظارت بر گازهای گلخانه‌ای اضافه کرد.
رابرت گرین، محقق اصلی EMIT در JPL گفت: «ناسا JPL یک سابقه چندین دهه در استفاده از طیف‌سنج‌های تصویربرداری هوابرد برای انجام مشاهدات با کیفیت بالا از انتشارات نقطه‌ای متان دارد. ما با EMIT از همین فناوری در یک ابزار فضایی استفاده کرده‌ایم که به ما امکان می‌دهد اطلاعات مربوط به منابع محلی متان را از مدار جمع‌آوری کنیم.»
پس از اولین سال پروژه Carbon Mapper، محققان با استفاده از دو ماهواره در برنامه ماهواره ای Carbon Mapper بررسی گسترده تری از بیش از 10000 محل دفن زباله در سراسر جهان انجام خواهند داد. این جفت فضاپیما به فناوری طیف سنج تصویربرداری توسعه یافته در JPL مجهز خواهند شد. این تیم قصد دارد در اواخر سال 2023 با هماهنگی Planet Labs PBC، در میان سایر شرکا، پرتاب کند.
داده های این پروژه در پورتال داده های Carbon Mapper قابل دسترسی خواهد بود.
برای جزئیات بیشتر در مورد EMIT، به این آدرس مراجعه کنید:
EMIT از درخواست Earth Venture Instrument-4 تحت بخش علوم زمین اداره ماموریت علمی ناسا انتخاب شد و در آزمایشگاه رانش جت ناسا که توسط Caltech در پاسادنا، کالیفرنیا برای آژانس مدیریت می‌شود، توسعه یافت. داده‌های این ابزار برای استفاده توسط سایر محققان و عموم به مرکز بایگانی فعال توزیع‌شده فرآیندهای زمینی ناسا (DAAC) تحویل داده می‌شود.
طیف سنج تصویربرداری مرئی/ فروسرخ هوابرد نسل بعدی (AVIRIS-NG) در JPL ساخته شد و برای اندازه گیری طول موج نور از 380 تا 2510 نانومتر طراحی شد. این هواپیما ماموریت های متعددی را انجام داده است و پدیده هایی مانند اکولوژی گیاهی، کانی شناسی، هیدرولوژی برف و یخ و مخاطرات زیست محیطی را مطالعه کرده است.
Carbon Mapper یک سازمان غیرانتفاعی است که بر تسهیل اقدامات به موقع برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای متمرکز است. ماموریت آن پر کردن شکاف‌های موجود در اکوسیستم جهانی در حال ظهور سیستم‌های پایش متان و دی‌اکسید کربن با ارائه داده‌هایی در مقیاس تسهیلات است که دقیق، به موقع و در دسترس است تا تصمیم‌گیری و اقدام مبتنی بر علم را تقویت کند. این سازمان توسعه مجموعه ماهواره‌های نقشه‌بردار کربن را با پشتیبانی یک مشارکت عمومی خصوصی متشکل از Planet Labs PBC، JPL، هیئت منابع هوایی کالیفرنیا، دانشگاه آریزونا، دانشگاه ایالتی آریزونا و RMI با حمایت مالی از High انجام می‌دهد. بنیاد Tide، Bloomberg Philanthropies، Grantham Foundation for the Protection of Environment، و سایر خیرین بشردوستانه.
نورها آسمان شب را در این تصویر از اروپا، از جمله لهستان، که از ایستگاه فضایی بین المللی گرفته شده است، درخشان می کنند. در آزمایشگاه مدارگرد OCO-3 ناسا قرار دارد، ابزاری که می تواند برای ردیابی تغییرات انتشار دی اکسید کربن در مقیاس محلی استفاده شود.
یک مطالعه موردی شامل بزرگترین نیروگاه زغال سنگ اروپا نشان می دهد که مشاهدات فضایی می توانند برای ردیابی انتشار دی اکسید کربن – و کاهش – در منبع استفاده شوند. دو مأموریت رصد زمین، محققان را قادر می‌سازد تا تغییرات انتشار دی‌اکسید کربن (CO2) را از یک تأسیسات، با استفاده از پنجمین نیروگاه بزرگ زغال‌سنگ جهان به عنوان نمونه آزمایشی، شناسایی و ردیابی کنند.
در مطالعه اخیر، محققان از اندازه‌گیری‌های مبتنی بر فضا از رصدخانه کربن مداری ناسا (OCO) 2 و 3 برای تعیین کمیت دی اکسید کربن تخلیه‌شده صدها مایل پایین‌تر در ایستگاه برق Bełchatów در لهستان، بزرگترین انتشار دهنده منفرد در اروپا، استفاده کردند. آنها با تجزیه و تحلیل ستون های انتشاری نیروگاه از چندین روگذر ماهواره ای بین سال های 2017 تا 2022، تغییراتی را در سطوح دی اکسید کربن شناسایی کردند که با نوسانات ساعتی تولید برق مطابقت داشت. تعطیلی موقت و دائمی واحد (برای تعمیر و نگهداری یا از کار انداختن) انتشار کلی کارخانه را کاهش داد، که تیم توانست آن را نیز تشخیص دهد.
به گفته دانشمندان، یافته ها نشان می دهد که مشاهدات مبتنی بر فضا می تواند برای ردیابی تغییرات انتشار دی اکسید کربن در مقیاس محلی استفاده شود.
این تصویر، ماهواره OCO-2 ناسا را نشان می‌دهد که در سال 2014 پرتاب شد. در حین گردش به دور زمین، این فضاپیما از انتشار دی‌اکسید کربن طبیعی و ساخته‌شده توسط انسان در مقیاس‌های مختلف از مناطق تا قاره‌ها نقشه‌برداری می‌کند. طیف‌سنج‌های آنالیز نور برای تشخیص نشانه‌های گاز تنظیم شده‌اند.
ماهواره OCO-2 ناسا که در سال 2014 پرتاب شد، از انتشار دی اکسید کربن طبیعی و ساخت انسان (انسانی) در مقیاس های مختلف از منطقه تا قاره نقشه برداری می کند. این ابزار به طور غیرمستقیم با اندازه گیری شدت نور خورشید که از سطح زمین منعکس شده و توسط دی اکسید کربن موجود در ستون هوا از زمین به ماهواره جذب می شود، از گاز نمونه برداری می کند. طیف‌سنج‌های OCO-2 برای تشخیص علامت خاص گاز CO2 تنظیم شده‌اند.
اجزای یدکی آن ماموریت برای ایجاد OCO-3، ابزاری که از سال 2019 در ایستگاه فضایی بین‌المللی پرواز کرده است، استفاده شد. به محققان این امکان را می دهد تا نقشه های کوچک دقیقی از یک منطقه مورد علاقه در مقیاس شهر ایجاد کنند.
آبیشک چاترجی، دانشمند پروژه ماموریت OCO-3 در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در جنوب کالیفرنیا، گفت که هیچ یک از ابزارهای OCO در ابتدا به طور خاص برای تشخیص انتشار گازهای گلخانه ای از تأسیسات فردی مانند بلچاتوف طراحی نشده بودند، بنابراین یافته های جدید یک “سورپرایز خوشایند” است. او افزود: «به عنوان یک جامعه، ابزارها و تکنیک‌ها را اصلاح می‌کنیم تا بتوانیم اطلاعات بیشتری از آنچه در ابتدا برنامه‌ریزی کرده بودیم، از داده‌ها استخراج کنیم». ما در حال یادگیری هستیم که در واقع می‌توانیم در مورد انتشارات انسانی خیلی بیشتر از آنچه قبلاً انتظار داشتیم درک کنیم.»
این تصویر OCO-3 ناسا را نشان می دهد که در قسمت زیرین ایستگاه فضایی بین المللی نصب شده است. این ابزار که در سال 2019 راه اندازی شد، در اصل برای تشخیص انتشار دی اکسید کربن از تأسیسات فردی طراحی نشده بود، اما دانشمندان گفتند که در آینده برای مطالعات منبع نقطه ای بیشتری از آن استفاده خواهد شد.
ردیابی کربن در آینده
انتشار گازهای گلخانه ای از تاسیسات بزرگ مانند نیروگاه ها و پالایشگاه ها حدود نیمی از انتشار دی اکسید کربن جهانی از سوخت های فسیلی را تشکیل می دهد. نیروگاه Bełchatów که از سال 1988 در حال فعالیت است، بزرگترین نیروگاه با سوخت زغال سنگ در جهان است که ظرفیت آن 5102 مگاوات گزارش شده است. زغال سنگ قهوه ای (زغال سنگ قهوه ای) معمولاً منجر به انتشار بیشتر در هر مگاوات تولید شده نسبت به آنتراسیت (زغال سنگ سخت) می شود. دولت لهستان پیش نویس برنامه هایی را برای تعطیلی کارخانه تا پایان سال 2036 تهیه کرده است.
ری نصار، محقق ارشد محیط زیست و تغییرات آب و هوایی کانادا و نویسنده اصلی این مطالعه، خاطرنشان کرد که بیشتر گزارش‌های انتشار دی اکسید کربن از تخمین‌ها یا داده‌های جمع‌آوری‌شده در سطح زمین ایجاد می‌شوند. محققان حجم سوخت های فسیلی خریداری شده و مورد استفاده را محاسبه می کنند، سپس انتشارات مورد انتظار را محاسبه می کنند. آنها معمولاً اندازه گیری دی اکسید کربن اتمسفر واقعی را انجام نمی دهند.
نصار گفت: «جزئیات دقیق‌تر درباره زمان و مکان دقیق انتشار گازهای گلخانه‌ای اغلب در دسترس نیست. ارائه تصویری دقیق تر از انتشار دی اکسید کربن می تواند به ردیابی اثربخشی سیاست های کاهش انتشار کمک کند. رویکرد ما با OCO-2 و OCO-3 می تواند در نیروگاه های بیشتری اعمال شود یا برای انتشار دی اکسید کربن از شهرها یا کشورها اصلاح شود.
به دلیل مشاهدات حالت نقشه برداری OCO-3، داده های ناسا می تواند به طور گسترده تری در تعیین کمیت انتشار منبع نقطه ای CO2 در آینده استفاده شود. ناسا اخیراً اعلام کرد که عملیات ماموریت برای چندین سال دیگر در ایستگاه فضایی تمدید خواهد شد و این ابزار در کنار ناظر گازهای گلخانه ای دیگر در ایستگاه فضایی به نام تحقیق منبع غبار معدنی سطح زمین (EMIT) کار خواهد کرد.
چاترجی گفت: “این واقعاً هیجان انگیز است که فکر کنیم پنج تا شش سال دیگر با OCO-3 عملیات خواهیم داشت.” ما می بینیم که انجام اندازه گیری در زمان مناسب و در مقیاس مناسب بسیار مهم است.
او افزود که OCO-3 می تواند به عنوان یک “مسیر یاب” برای ماموریت های ماهواره ای نسل بعدی عمل کند. پروژه های OCO-2 و OCO-3 توسط JPL مدیریت می شوند. Caltech JPL را برای ناسا مدیریت می کند.
بر اساس بند «۵» سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی، بند «۹» سیاست های کلی کشاورزی، بند «ر» ماده (۳۱) و بند «الف» ماده (۳۳) قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه، سهم بری عادلانه بازیگران زنجیره ارزش از منافع ایجادشده، ارتقاء سطح درآمد و معیشت پایدار روستاییان، کشاورزان و عشایر، رفع فقر، گسترش و تکمیل زنجیره های ارزش خصوصاً صنایع تبدیلی، تکمیلی و انبارش محصولات کشاورزی باید محقق شود.
اما کشاورزان به عنوان بازیگران کلیدی زنجیره ارزش، در کمتر از 30 درصد ارزش و قیمت نهایی محصولات تولیدشده و منافع زنجیره ارزش سهیم هستند. ازاین رو، ضروری است وزارت جهاد کشاورزی به عنوان متولی ایجاد و توسعه زنجیره ارزش تولیدات روستایی و عشایری جهت تحقق عدالت در زنجیره ارزش و افزایش درآمد کشاورزان تغییر رویکرد دهد. در این گزارش، بر اساس ترجمه سند «دستورالعمل های عملیاتی مشارکت صندوق بین المللی توسعه کشاورزی در توسعه زنجیره ارزش فقرزدا»، زنجیره ارزش فقرزدا به عنوان رویکرد نوین جهت توانمندسازی کشاورزان در زنجیره ارزش و افزایش درآمد آنها معرفی و اصول آن تبیین شده است.
بر مبنای اصول این زنجیره، کشاورزان نباید صرفاً تولیدکننده محصولات خام باشند و نقش آنها فقط به حلقه ابتدایی زنجیره ارزش محدود شود، بلکه عادلانه آن است که از ارزش افزوده ای که در سایر حلقه های زنجیره ارزش مانند فرآوری ایجاد می شود، بهره مند شوند. همچنین شبکه اطلاع رسانی کارآمد، با هدف چرخش بهموقع و سریع اطلاعات تولید خام و ظرفیتهای فرآوری محصولات در سراسر کشور، باید استقرار یابد. علاوه براین، نهادهای مالی در ایجاد زیرساخت های عمومی و بازار (مانند جاده ها، تأسیسات ذخیره سازی، زیرساخت های فناوری اطلاعات و ارتباطات) برای فقرا سرمایه گذاری کنند.
تغییرات کوچک در سطح زمین ممکن است قبل از اختلالات بزرگی مانند زلزله ریج کرست 2019 باشد که این پارگی را در صحرای موهاوی در کالیفرنیا بر جای گذاشت. دانشمندان ناسا در جستجوی الگوهای حرکتی که می تواند یک رویداد بزرگ را بشارت دهد، بر روی داده های مربوط به علائم حیاتی زمین تحقیق می کنند.
حرکات پنهان زیر زمین چه چیزی می تواند در مورد زلزله، فوران و حتی تغییرات آب و هوایی به ما بگوید؟ دانشمندان ناسا از داده های جمع آوری شده در 400 مایلی بالای زمین برای کشف این موضوع استفاده می کنند.
خزش، بالا آمدن، سقوط، لغزش – برخی از نقاط زمین در حرکت دائمی هستند. این حرکات معمولاً برای حواس انسان بسیار کوچک هستند، اما سرنخ هایی در مورد تغییرات مهم تری در داخل آتشفشان ها، در امتداد خطوط گسل و محل برخورد و برخورد صفحات تکتونیکی ارائه می دهند. به همین دلیل است که دانشمندان آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در جنوب کالیفرنیا از ابزارهای پیشرفته و تجزیه و تحلیل داده های خلاقانه برای یافتن و نظارت بر سطوح متحرک زمین استفاده می کنند. در اینجا چند چیز است که آنها اخیراً یاد گرفته اند.
کوه های متحرک
زمین شناسان بارها و بارها مجبور شدند برای جمع آوری اطلاعات در مورد چگونگی حرکت زمین، با استفاده از فناوری هایی مانند GPS و رسم هر اندازه گیری جدید بر روی نقشه های توپوگرافی، به میدان بروند. در دهه 1990، دانشمندان در JPL و جاهای دیگر تکنیک پردازش داده جدیدی را توسعه دادند که به آنها امکان می داد با استفاده از یک رادار به اندازه کافی کوچک برای نصب بر روی هواپیما یا ماهواره، تصاویر بسیار دقیقی به دست آورند.
پل لاندگرن، رئیس گروه سطح زمین و فضای داخلی JPL گفت: وقتی این داده‌های جدید شروع به جمع‌آوری کردند، «انگار می‌بینید که نقشه‌ها زنده می‌شوند». او گفت که در برخی موارد، “شما تقریباً به طور شهودی می توانید نوع مکانیسمی را که باعث فوران آتشفشانی می شود، درک کنید.”
آژانس های فضایی در سراسر جهان با استفاده از فناوری جدید – به نام رادار دهانه مصنوعی تداخل سنجی یا InSAR – شروع به پرتاب ابزارهای ماهواره ای کردند و اکتشافات از این روش جدید برای نگاه کردن به سیاره اجتناب ناپذیر بود. یکی در سال 2018 زمانی رخ داد که مقامات شیلی از گروه لوندگرن خواستند تا ارزیابی کنند که آیا آتشفشانی به نام نوادوس د چیلان ممکن است فوران کند یا خیر. لاندگرن با مطالعه تصاویر InSAR یک سال، هیچ تغییری در قله شیلی مشاهده نکرد. اما او متوجه شد که آتشفشان دیگر آرژانتینی به نام دومیو به سرعت در حال باد شدن است – نشانه ای از فوران احتمالی.
با بررسی داده های قبلی، لوندگرن و تارسیلو جیرونا (یک دانشجوی فوق دکترا در JPL در آن زمان که اکنون در دانشگاه آلاسکا، فیربنکس است) دریافتند که Domuyo در واقع بین سال های 2008 و 2011 کاهش یافته است. در اواسط سال 2014 شروع به تورم کرد و حدود 20 اینچ افزایش یافت. (50 سانتی متر) تا زمانی که لوندگرن آن را دید. Domuyo در سال 2020 به بالاترین حد خود رسید و اکنون بدون فوران دوباره در حال کاهش است.
پس از تجزیه و تحلیل بیشتر داده‌های دمای سطح زمین از دستگاه‌های ماهواره‌ای طیف‌سنج تصویربرداری با وضوح متوسط ناسا، لوندگرن و جیرونا به این نتیجه رسیدند که در حالی که افزایش ماگما باعث باد شدن دومیو می‌شود، گازهای حاصل از ماگما می‌توانند از طریق سنگ پخش شوند و فشار داخل کوه را کاهش دهند. گاز خارج شده گهگاه باعث ایجاد انفجاری جزئی در شیب ها می شود، اما آتشفشان در نهایت بدون ایجاد فشار به یک انفجار بزرگ تخلیه می شود.
لاندگرن گفت: «دومویو در 100000 سال گذشته فوران نکرده است، بنابراین این رفتار احتمالاً در طول زمان رخ داده است. “با این حال، ما باید به تماشای آن ادامه دهیم.”
دانشمندان در حال جستجوی داده‌های ماهواره‌ای InSAR برای یافتن آتشفشان‌های دیگری در سراسر جهان هستند که به‌طور اپیزودیک بالا و پایین می‌روند. لوندگرن گفت: «ممکن است رفتاری وجود داشته باشد که اگر می‌توانستید آن را درک کنید، ممکن است بتوانید زمان فوران چیزی را پیش‌بینی کنید.
در این تصاویر رادار دیافراگم مصنوعی تداخل سنجی از آتشفشان آرژانتینی Domuyo، هر تغییر رنگ با تغییر حدود 4 اینچ (10 سانتی متر) در ارتفاع مرتبط است. تصویر تک رنگ، سمت چپ، قد دومیو را بین سال‌های 2013 و 2014 ثابت نشان می‌دهد. تصویر چند رنگ تورم سریع بین سال های 2015 و 2019 را نشان می دهد.
گسل های چسبنده
زمین لرزه ها در مکان هایی رخ می دهند که دو طرف یک خط گسل به هم چسبیده یا قفل شده اند. همانطور که صفحات تکتونیکی زیر گسل به حرکت خود ادامه می دهند، فشار روی ناحیه قفل شده ایجاد می شود تا زمانی که گسل از هم جدا شود.
با این حال، همه خطاها قفل نمی شوند. گسل هایوارد را در نظر بگیرید که یکی از دو گسل خطرناک کالیفرنیا محسوب می شود. این گسل که در طول 75 مایل (120 کیلومتر) در امتداد سمت شرقی خلیج سانفرانسیسکو در زیر زمین های پرجمعیت قرار دارد، اکنون از میانگین 150 سال فاصله بین زمین لرزه ها گذشته است.
اریک فیلدینگ، دانشمند JPL گفت: «گسل هایوارد غیرعادی است. بخش‌هایی از گسل دائماً در حال لغزش هستند، حرکتی که ما آن را خزش گسل می‌نامیم.» گسل های خزنده احتمال کمتری برای ایجاد زمین لرزه های بزرگ دارند زیرا این حرکت باعث کاهش تنش می شود. با داده‌های جمع‌آوری‌شده از ده‌ها پرواز InSAR هوابرد ناسا از سال 2009، فیلدینگ و همکارانش در حال نقشه‌برداری از مکان‌هایی هستند که گسل هایوارد در حال خزیدن است تا بهتر بفهمند که چه مقدار از آن در زلزله بزرگ بعدی احتمال لغزش دارد. چنین اطلاعاتی می تواند به برنامه ریزان کمک کند تا بهتر آماده شوند.
ژن لیو JPL از داده‌های InSAR، اندازه‌گیری‌های GPS و مدل‌های عددی برای مطالعه نوع متفاوتی از حرکت در شمال غربی اقیانوس آرام، جایی که صفحه تکتونیکی Juan de Fuca در حال غواصی در فراساحل زیر صفحه آمریکای شمالی است، استفاده می‌کند. صفحه کوچک Juan de Fuca زمین بالای خود را می بندد و خط ساحلی را برای حدود 14 ماه در یک زمان به سمت شرق می کشد. در نهایت، استرس خیلی زیاد می شود و به مدت دو هفته زمین به آرامی به سمت غرب می لغزد.
تکرار منظم رویدادهای آهسته لغزش مانند این نیز در نیوزیلند و جاهای دیگر مشاهده شده است. لیو خاطرنشان کرد که وقتی این الگوها تغییر می کنند، “شواهد فزاینده ای وجود دارد که رویدادهای کند لغزش ممکن است منادی زلزله های بزرگ باشند.” در مطالعه اخیر با Yingdi Luo از Caltech، لیو پیشنهاد کرد که چرخه 14 ماهه در شمال غربی ممکن است قبل از زلزله بزرگ بعدی سرعت بیشتری بگیرد.
فیلدینگ و لیو منتظر پرتاب سال 2024 ماموریت رادار دیافراگم مصنوعی ناسا-سازمان تحقیقات فضایی هند (NISAR) هستند که مجموعه ای از داده های جدید InSAR را ارائه می دهد. NISAR هر 12 روز هر مکان روی زمین را رصد می‌کند – پوشش بهتری نسبت به ماهواره‌های موجود – احتمال مشاهده حرکات غیرعادی زمین و بهبود قابلیت‌های هشدار اولیه را افزایش می‌دهد.
ارتقاء کانادا
کاهش خطرات ناشی از خطرات طبیعی تنها انگیزه مطالعه حرکت سطح زمین نیست. دانشمندان همچنین می خواهند بفهمند که چگونه فرآیندهای طبیعی با تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان در تعامل هستند.
نمونه ای از این موضوع این است که چگونه خم شدن و صاف شدن صفحه تکتونیکی آمریکای شمالی بر سطح دریاها از فلوریدا تا قطب شمال تأثیر می گذارد. در طول آخرین عصر یخبندان، صفحات یخی به ضخامت چندین مایل در نیمه شمالی صفحه تکتونیکی آمریکای شمالی انباشته شدند و آن را در گوشته زیر له کردند (30 تا 50 مایل یا 50 تا 80 کیلومتر پایین). سطح کانادای مدرن با بیرون ریختن مواد گوشته از زیر وزن اضافی غرق شد و بسیاری از ایالات متحده مدرن با سرازیر شدن آن مواد جابجا شده بالا آمدند.
اگرچه 8000 سال از ذوب شدن ورقه های یخ می گذرد، گوشته زیر آمریکای شمالی هنوز از فشار در حال بهبود است. مواد گوشته برگشتی، توده خشکی کانادا را بالاتر از اقیانوس بلند کرده است – به اندازه ای بالا که از افزایش سطح جهانی دریاها پیشی بگیرد. اما جریان مواد گوشته به سمت شمال باعث غرق شدن سواحل شرقی و جنوبی ایالات متحده شده است و خطرات ناشی از افزایش سطح دریا را که با تغییرات آب و هوایی جهانی همراه بوده است، تشدید می کند.
برای درک روند افزایش سطح دریا در آینده، باید در مورد این روند طبیعی بیشتر بدانیم: تا کی ادامه خواهد داشت؟ گوشته برگشتی چقدر جلوتر خواهد رفت؟ دانشمندان در حال توسعه مدل‌های کامپیوتری فرآیندهای جامد زمین برای کمک به پاسخ به چنین سؤالاتی هستند. اخیراً، دانشمند JPL، دونالد آرگوس، از داده‌های ماهواره‌های بازیابی گرانش و آزمایش آب و هوای ناسا-آلمان (GRACE) و اندازه‌گیری‌های GPS و سطح دریا برای شروع ارزیابی چسبندگی (ویسکوزیته) گوشته استفاده کرده است که بر میزان بازیابی سطح تأثیر می‌گذارد. . آرگوس گفت: “ما برای تخمین از دست دادن برف و یخ و درک افزایش سطح دریا به GRACE وابسته هستیم، اما شما باید مدل را به درستی دریافت کنید.”
1. آ ب و حساب‌های ملي 2. نظام حسابداری ملی آ ب، الگوها و نحوه استقرار 3. تحليل آثار متقابل آ ب و متغيرهای کلان اقتصادی 4. اقتصاد آب و آمايش سرزمين
5. جايگاه اقتصادی آ ب و ارزش آن در سياست‌های کلی و برنامه های توسعه کشور 6. آ ب، اشتغال، سرمايه گذاري و رشد اقتصادی سازگار با کم آبی کشور 7. الگوهای تأمين امنيت غذائی سازگار با محدودیت منابع آ ب کشور 8. ديپلماسی آ ب (در چارچوب اقتصاد سياسی) 9. حکمرانی خوب در بخش آ ب
محوردوم: تنظيم مقررات و توسعه رقابت در بخش آب 10. ارزيابی و تحليل اقتصادی نظام های (متمركز يا بر پايه رقابت) تخصيص آ ب 11. ارزيابی کارايی و بهره وری آ ب در بخش هاي مختلف 12. الگوهای کارآمد نظام تعرفه و قيمت گذاری آ ب برای تخصيص بهينه منابع آ ب (زيرزمينی و سطحی) 13. زیرساخت‌های نهادی (اقتصادی، زیست محيطی، اجتماعی، حقوقی و فنی) تنظيم مقررات در بخش آ ب
14. مدل مطلوب نهاد تنظيم مقررات بخش آ ب 15. تقويت و توسعه بازارهای محلی و منطقه ای آ ب 16. تجارت آ ب (فيزيکی و مجازی) و كشت فراسرزميني 17. هم بست آ ب، غذا، انرژی و محيط زيست 18. بازار آ ب و حفاظت بلندمدت منابع آ ب 19. تحليل اقتصادي-مالي بنگاه‌های زنجيره‌ی عرضه آ ب
محورسوم: فضای کسب و کار بخش آب 20. سرمایه گذاری و تامین مالی فعالیتهای آ ب و فاضلاب و توصیه‌های سیاستی برای مدیریت ریسک 21. روش‌ها و الگوهای متعارف سرمایه گذاری بخش آ ب مبتنی بر مدل‌های کارآمد و سازگار با محیط کسب وکار کشور 22. فرصت‌ها و زمینههای سرمایهگذاری در مدیریت مصرف و تقاضا
23. مدل‌های نوین تحلیل جامع مالی-اقتصادی طرح‌های آ ب (تولید، انتقال، توزیع و مصرف) 24. رویکردهای نوین مدیریت دارائی در بخش آ ب 25. مشارکت عمومي-خصوصی در طرح هاي آ ب
26. نقش بورس و بازار سرمایه در توسعه محیط کسب و کار فعالیتهای آ بی 27. فرصت‌ها و تهديدهاي “اقتصاد دیجیتال” براي بخش آ ب 28. شتاب‌دهنده‌ها و اقتصاد شرکت‌های دانش بنیان آ ب
محورچهارم: مديريت تقاضا و مصرف آب 29. آسیب شناسی سیاست‌گذاری در بخش آ ب 30. ساختار مالکیت منابع و تاسیسات آبی ( تبیین حقوق حقابه بران و بهره برداران، زنجیره عرضه و تقاضای آب، خصوصی سازی و…) 31. نقش ارزش اقتصادی و ذاتی آ ب در مدیریت کم آ بی 32. ارزیابی اقتصادی فناوری‌های نوین در مدیریت عرضه، تقاضا و مصرف آ ب
33. الگوها و روش هاي متكي به اقتصاد رفتاري در مدیریت تقاضا و مصرف آ ب 34. بررسی و شناسایی اثر بازگشتی در سیاست های مدیریت مصرف 35. ظرفیت شبکه های اجتماعی و فناوری اطلاعات در اقتصاد آ ب 36. معرفي و كاربرد ابزارهای اقتصادی براي كاهش تلفات آ ب
37. استراتژی، منابع و روش‌های جمع آوری داده‌های آ ب 38. اقتصاد اطلاعات آ ب 39. گردشگری آ ب، الزامات، فرصت ها و تهديدها
محورپنجم: آب و توسعه پايدار 40. آثار اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی ادامه وضع موجود، مدیریت منابع آ ب 41. ارزیابی ارزش اقتصادی اکوسیستم‌های آ بی و احياء آنها 42. پیامدهای خارجی طرح‌های آ ب، به ويژه طرح‌هاي ملي و انتقال هاي بين حوضه اي بر محیط زیست (قبل و بعد از اجرا) 43. تمایل به پرداخت جامعه برای حفاظت از محیط زیست در بخش آب
44. سیاست گذاری و مدیریت زیست محیطی پايدار اكوسيستم هاي آ بي (دریاچه‌ها و تالاب‌ها) 45. اثرات اقتصادی آلودگی منابع آب 46. آثار اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی افت سطح آب‌های زیرزمینی 47. آثار اقتصادي سيلاب ها و شيوه هاي مديريت ريسك هاي آن 48. اقتصاد چرخشی، بازچرخانی و آ ب بدون درآمد 49. تبخير در اقليم ايران و ابزارهاي اقتصادي مديريت آن
برای ثبت نام در همایش و ارسال مقاله اینجا کلیک کنید
ماده واحده- بودجه سال ۱۴۰۲ کل کشور از حیث منابع و مصارف بالغ بر پنجاه و دو میلیون و ششصد و شانزده هزار و نهصد و شصت و پنج میلیارد (۵۲.۶۱۶.۹۶۵.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال به شرح زیر است:
الف- منابع بودجه عمومی دولت از لحاظ درآمدها و واگذاری دارایی‌های سرمایه‌ای و مالی و مصارف بودجه عمومی دولت از حیث هزینه‌ها و تملک دارایی های سرمایه ای و مالی، بالغ بر بیست و یک میلیون و ششصد و چهل هزار میلیارد (۲۱.۶۴۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال شامل:
۱- منابع عمومی بالغ بر نوزده میلیون و هشتصد و چهل هزار میلیارد (۱۹.۸۴۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال و
۲- درآمد اختصاصی وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی بالغ بر یک میلیون و هشتصد هزار میلیارد (۱.۸۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال است
که در حدود وصولی منابع قابل تخصیص می‌باشند.
ب- بودجه شرکت‌های دولتی، بانک‌ها و مؤسسات انتفاعی وابسته به دولت از لحاظ درآمدها و سایر منابع تأمین اعتبار سی میلیون و نهصد و هفتاد و شش هزار و نهصد و شصت و پنج میلیارد (…) ریال و از حیث هزینه ها و سایر پرداخت‌ها سی میلیون و نهصد و هفتاد و شش هزار و نهصد و شصت و پنج میلیارد (۳۰.۹۷۶.۹۶۵.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال که از این مبلغ منابع اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها شش میلیون و پانصد و نود و هشت هزار و چهارصد و بیست میلیارد (۶.۵۹۸.۴۲۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال است که توسط شرکت‌های تابعه وزارت نفت به حساب سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها نزد خزانه‌داری کل کشور واریز می‌گردد.
بررسی لایحه بودجه سال 1402 کل کشور (۱): کلیات بودجه و محورهای تصمیم گیری
خلاصه : منابع عمومی دولت در لایحه بودجه سال 1402 نسبت به پیش بینی عملکرد بودجه در سال 1401 حدود 55 درصد رشد کرده است. مطابق لایحه بودجه سال 1402 سرفصل درآمدها به عنوان منبع پایدار تأمین مالی دولت، نسبت به پیش بینی عملکرد سال 1401 حدود 56 درصد رشد کرده است.
منابع حاصل از واگذاری دارایی های سرمایه ای (صادرات نفت و فروش اموال) نسبت به قانون بودجه 1401 حدود 37 درصد و نسبت به پیش بینی عملکرد قانون بودجه سال 1401 حدود 97 درصد رشد داشته است. بخشی از این افزایش ناشی از بیش برآوردی منابع حاصل از نفت و فروش اموال دولتی است.
سرفصل هزینه های دولت با رشد 45 درصدی نسبت به قانون بود جه سال 1401 به 1454 هزار میلیارد تومان رسیده است. از مهم ترین دلایل این افزایش رشد 20 درصدی پرداختی کارکنان و بازنشستگان دولت در سال 1402 و رشد بیش از 10 درصدی و سایر فوق العاده ها در لایحه ترمیم حقوق نیمه دوم سال 1401 و انتقال بخشی از مصارف جدول هدفمندسازی یارانه ها به مصارف عمومی است.
همچنین با توجه به افزایش میزان انتشار اوراق بدهی در سال های 1398 و 1399، اعتبار اختصاص یافته به بازپرداخت تعهدات دولت (که بخش عمده آن بازپرداخت اوراق سررسید شده است) با رشد 48 درصدی همراه بوده است. تملک دارایی های سرمایه ای (اعتبارات عمرانی) نیز نسبت به قانون بود جه سال 1401 افزایش 26 درصدی و نسبت به پیش بینی عملکرد سال 1401 بیش از 90 درصد افزایش داشته است. دلیل اصلی این اختلاف پرداخت کمتر از مصوب مخارج عمرانی به دلیل عدم تحقق بخشی از منابع عمومی دولت در سال 1401 است.
نسبت کسری تراز عملیاتی از بودجه عمومی دولت در لایحه بود جه سال 1402 (معادل 24- درصد) نسبت به قانون بودجه سال 1401 افزایش یافته (بدترشده) است.ولی همچنان این نسبت در مقایسه با بودجه سال های 1398 تا 1400 مقدار کمتری است. البته نسبت کسری تراز عملیاتی لایحه بو دجه سال 1402 نسبت به پیش بینی عملکرد این نسبت در سال 1401 کاهش یافته (بهترشده) است.
درکنار مقایسه و تبیین ارقام بودجه سال 1402 موضوع مهم شفافیت و جامعیت بودجه نیز باید مدنظر قرارگیرد.
برای افزایش شفافیت و جامعیت بودجه و در راستای سیاست های کلی برنامه هفتم توسعه لازم است تا منابع و مصارف هدفمندسازی یارانه ها در تبصره «14»، منابع و مصارف بند «ی» تبصره «1» برای تقویت بنیه دفاعی و طرح های محرومیت زدایی و طرح های پیشران، بار مالی خرید تضمینی گندم و تأمین برق و آب که در واقع یارانه پرداختی دولت به این سه کالا بوده و بخشی از آن از طریق استقراض شرکت های دولتی از شبکه بانکی یا عدم پرداخت مطالبات بخش خصوصی تأمین می شود و نیز تعهدات سالیانه دولت به سازمان تأمین اجتماعی به صورت کامل در سقف منابع و مصارف عمومی منعکس شده و منابع لازم برای پرداخت آنها پیش بینی شود.
علاوه بر این نکته بسیار مهم که فقدان آن عملا فلسفه بو دجه ریزی و تصویب بود جه در مجلس را زیر سوال می برد، مهم ترین مواردی که در بررسی و اصلاح لایحه بودجه سال 1402 باید در نظر گرفته شود و راهبرد صحیح و منابع لازم برای آن در نظر گرفته شود عبارتند از:
1. بهینه سازی مصرف سوخت و بازپرداخت تعهدات دولت ذیل ماده (12) قانون رفع موانع تولید، 2. مولدسازی دارایی های (اراضی) و املاک دولت، 3- تمهیداتی برای کنترل وجبران ناترازی شبکه بانکی، 3. تقویت منابع سرمایه گذاری های راهبردی موثر بررشد اقتصادی، 4. اصلاح ساز و کار تبصره (18) با موضوع اشتغال و تولید، 5. ساماندهی، شفافیت و قاعده مند نمودن تخصیص بود جه و 6. بازگرداندن احکام تنظیمی حذف شده از لایحه نظیر شرکت های دولتی، سود سپرده، شفافیت تسهیلات و… اشاره کرد.
بر اساس تجزیه و تحلیل ناسا، میانگین دمای سطح زمین در سال 2022 با سال 2015 به عنوان پنجمین گرمترین دمای ثبت شده ثبت شده است. دانشمندان موسسه مطالعات فضایی گودارد ناسا (GISS) در نیویورک گزارش دادند که با ادامه روند گرمایش طولانی مدت سیاره، دمای جهانی در سال 2022 1.6 درجه فارنهایت (0.89 درجه سانتیگراد) بالاتر از میانگین دوره پایه ناسا (1951-1980) بود.
بیل نلسون، مدیر ناسا گفت: «این روند گرمایش هشدار دهنده است. گرم شدن آب و هوای ما در حال حاضر نشان می دهد: آتش سوزی جنگل ها در حال تشدید است. طوفان ها قوی تر می شوند.
خشکسالی ویران می کند و سطح دریاها در حال افزایش است. ناسا در حال تعمیق تعهد ما برای انجام نقش خود در رسیدگی به تغییرات آب و هوا است. رصدخانه سیستم زمین ما داده های پیشرفته ای را برای پشتیبانی از مدل سازی، تجزیه و تحلیل و پیش بینی های اقلیمی ما برای کمک به بشریت برای مقابله با آب و هوای متغیر سیاره ما ارائه می دهد.
نه سال گذشته گرم ترین سال ها از زمان شروع ثبت اسناد مدرن در سال 1880 بوده است. این بدان معناست که زمین در سال 2022 حدود 2 درجه فارنهایت (یا حدود 1.11 درجه سانتیگراد) گرمتر از میانگین اواخر قرن 19 بوده است. گاوین اشمیت، مدیر GISS، مرکز پیشرو ناسا برای مدل‌سازی آب و هوا، می‌گوید: «دلیل روند گرمایش این است که فعالیتهای انسانی به پمپ کردن مقادیر عظیمی از گازهای گلخانه‌ای به جو ادامه می‌دهد و تأثیرات بلندمدت سیاره نیز ادامه خواهد داشت».
انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از انسان پس از افت کوتاه مدت در سال 2020 به دلیل همه گیری کووید-19 دوباره افزایش یافته است. اخیراً دانشمندان ناسا و همچنین دانشمندان بین‌المللی مشخص کرده‌اند که انتشار دی‌اکسید کربن بالاترین میزان در سال 2022 بوده است. ناسا همچنین با استفاده از ابزار بررسی منبع غبار معدنی سطح زمین که به فضا پرتاب شد، برخی از ابرساطع‌کننده‌های متان – یکی دیگر از گازهای گلخانه‌ای قدرتمند را شناسایی کرد.
بر اساس تحقیقات GISS که در نشست سالانه اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا در سال 2022 ارائه شد و همچنین یک مطالعه جداگانه، منطقه قطب شمال همچنان قوی‌ترین روند گرمایش را تجربه می‌کند – نزدیک به چهار برابر میانگین جهانی. جوامع در سرتاسر جهان اثراتی را تجربه می کنند که دانشمندان آن را مرتبط با گرم شدن جو و اقیانوس می دانند.
تغییرات اقلیمی بارندگی و طوفان های استوایی را تشدید کرده، شدت خشکسالی ها را عمیق تر کرده و تاثیر موج های طوفان را افزایش داده است. سال گذشته باران های سیل آسای موسمی که پاکستان را ویران کرد و خشکسالی شدید در جنوب غربی ایالات متحده را به همراه داشت. در سپتامبر، طوفان ایان به یکی از قوی‌ترین و پرهزینه‌ترین طوفان‌هایی تبدیل شد که قاره آمریکا را درنوردید.
ردیابی سیاره در حال تغییر ما
تجزیه و تحلیل دمای جهانی ناسا از داده های جمع آوری شده توسط ایستگاه های هواشناسی و ایستگاه های تحقیقاتی قطب جنوب و همچنین ابزارهای نصب شده بر روی کشتی ها و شناورهای اقیانوس ها استخراج شده است. دانشمندان ناسا این اندازه‌گیری‌ها را تجزیه و تحلیل می‌کنند تا عدم قطعیت در داده‌ها را در نظر بگیرند و روش‌های ثابتی را برای محاسبه میانگین دمای سطح جهانی برای هر سال حفظ کنند. این اندازه‌گیری‌های زمینی دمای سطح با داده‌های ماهواره‌ای جمع‌آوری‌شده از سال 2002 توسط دستگاه صوتی فروسرخ اتمسفر در ماهواره آبی ناسا و سایر تخمین‌ها مطابقت دارد.
ناسا از دوره 1951-1980 به عنوان مبنایی برای درک چگونگی تغییر دمای جهانی در طول زمان استفاده می کند. این خط مبنا شامل الگوهای اقلیمی مانند لا نینا و ال نینو و همچنین سال‌های غیرمعمول گرم یا سرد به دلیل عوامل دیگر است که تضمین می‌کند تغییرات طبیعی دمای زمین را در بر می‌گیرد.
عوامل زیادی می توانند بر میانگین دما در هر سال تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، سال 2022 با وجود سومین سال متوالی شرایط لانینا در اقیانوس آرام گرمسیری یکی از گرم ترین سال های ثبت شده بود. دانشمندان ناسا تخمین می زنند که تأثیر خنک کنندگی لانینیا ممکن است دمای جهانی را اندکی (حدود 0.11 درجه فارنهایت یا 0.06 درجه سانتیگراد) نسبت به میانگینی که در شرایط معمولی اقیانوس ها وجود داشت، کاهش داده باشد.
یک تجزیه و تحلیل جداگانه و مستقل توسط اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) به این نتیجه رسید که دمای سطح جهانی برای سال 2022 ششمین بالاترین درجه حرارت از سال 1880 بوده است. 1901-2000) و روش شناسی. اگرچه رتبه‌بندی‌ها برای سال‌های خاص می‌تواند اندکی بین رکوردها متفاوت باشد، اما آنها با یکدیگر موافق هستند و هر دو نشان‌دهنده گرمایش طولانی‌مدت مداوم هستند.
مجموعه داده کامل ناسا از دمای سطح جهانی تا سال 2022، و همچنین جزئیات کامل با کد نحوه انجام تجزیه و تحلیل توسط دانشمندان ناسا، به طور عمومی از GISS در دسترس است.
GISS یک آزمایشگاه ناسا است که توسط بخش علوم زمین مرکز پرواز فضایی گودارد آژانس در گرین‌بلت، مریلند اداره می‌شود. این آزمایشگاه وابسته به موسسه زمین دانشگاه کلمبیا و دانشکده مهندسی و علوم کاربردی در نیویورک است.
برای اطلاعات بیشتر در مورد برنامه های علوم زمین ناسا، به این آدرس مراجعه کنید:
iss068e026585 (4 دسامبر 2022) — چراغ های شهر دوحه، قطر، در سواحل خلیج فارس در حالی که ایستگاه فضایی بین المللی در 258 مایلی بالاتر از آن در مدار است، به تصویر کشیده شده است.
چراغ های شهر دوحه قطر
iss068e026585 (4 دسامبر 2022) — چراغ های شهر دوحه، قطر، در سواحل خلیج فارس در حالی که ایستگاه فضایی بین المللی در 258 مایلی بالاتر از آن در مدار است، به تصویر کشیده شده است. iss068e026585 (4 دسامبر 2022) — چراغ های شهر دوحه، ، در سواحل خلیج فارس در حالی که ایستگاه فضایی بین المللی در 258 مایلی بالاتر از آن در مدار است، به تصویر کشیده شده است. iss068e026585 (4 دسامبر 2022) — چراغ های شهر دوحه، ، در سواحل خلیج فارس در حالی که ایستگاه فضایی بین المللی در 258 مایلی بالاتر از آن در مدار است، به تصویر کشیده شده است.
معاون عمرانی استاندار ایلام بر لزوم توسعه روستا‌های ایلام برای مهیا شدن شرایط مهاجرت معکوس تاکید کرد.
سعید هژبری با اشاره به خدمات ارزنده بنیاد مسکن انقلاب اسلامی استان ایلام به مهاجرت معکوس در گرو توجه بیشتر به توسعه روستا هاروستاییان ،اظهار کرد: تکمیل و تقویت زیرساخت‌ها و طرح های روستایی،می‌تواند علاوه بر تثبیت جمعیت روستایی، مهاجرت معکوس را نیز به دنبال داشته باشد که یکی از دستگاه‌هایی که نقش مهمی در این راستا دارد بنیاد مسکن انقلاب اسلامی است که بسیار خوب عمل کرده است.
وی افزود: الزامات قانونی، فاکتور نخست در تدوین طرح توسعه شهرها و روستاها است که باید مد نظر قرار گیرد و در کنار الزامات قانونی و ملاحضات فنی و مهندسی که بسیار مهم است باید به جنبه‌های فرهنگی و اجتماعی نیز توجه شود.
هژبری با بیان اینکه نظم و ترتیب فضا‌های اداری در دستگاه‌های اجرایی باید در دستور کار قرار گیرد، افزود: در کنار نظم دهی و ساماندهی امور اداری، باید تسریع در رسیدگی به امورات مراجعه کنندگان نیز مدنظر تمامی پرسنل مجموعه باشد.
معاون استاندار ایلام اضافه کرد: تقویت بعد نظارتی در راستای رفع مشکلات مردم، مهم‌ترین هدف بازدید از سطح ادارات شهرستان‌ها است و این بازدید‌ها استمرار خواهد داشت.
هژبری در ادامه با تاکید بر تکریم ارباب رجوع در تمامی دستگاه‌های اجرایی استان، افزود: منشور دولت سیزدهم مردمداری و توجه به خواسته‌های مردمی است که در این راستا باید همه مدیران به این منشور عمل کنند.
۵۰۰ هزار هکتار دیمزار کم‌بازده به کشت گونه‌های پایا و چند ساله در قالب طرح تحول و احیای پوشش گیاهی و تولید علوفه مرتعی تبدیل می‌شود.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور به نقل از پاج، مدیرکل دفتر امور مراتع سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در حاشیه ششمین جشنواره ملی روز جنگلبان و خانواده شهدای منابع طبیعی با بیان این مطلب به خبرنگار ما گفت: براساس برنامه‌ریزی‌های انجام شده در این طرح ۵ ساله، هر سال باید ۱۰۰ هزار هکتار دیمزارهای کم‌بازده به کشت گونه‌های مرتعی تبدیل شود.
ترحم بهزاد اظهار داشت: در این طرح همچنین اجرای یک میلیون هکتار عملیات بیولوژیک و یک میلیون و ۲۵۰ هزار هکتار عملیات بیومکانیک برنامه‌ریزی شده است.
وی ادامه داد: دو میلیون و ۴۵۰ هزار هکتار حفاظت و قرق و ۵۰ میلیون هکتار مدیریت چرا برای تامین نهاده نیز در این طرح هدفگذاری کرده‌ایم.
بهزاد گفت: در راستای تامین نهاده بذر برای احیا و اصلاح مراتع، بازسازی ایستگاه‌های تولید بذر را هم لحاظ کرده‌ایم.
وی افزایش حدود ۷.۶ میلیون تن تولید علوفه مرتعی را از مزیت‌های اجرای طرح تحول و احیای پوشش گیاهی و تولید علوفه مرتعی عنوان کرد.
مدیرکل دفتر امور مراتع سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور افزود: حفظ ذخایر ژنتیکی، تغذیه آب‌های زیرزمینی و جلوگیری از فرسایش خاک را از دیگر مزیت‌های اجرای این طرح برشمرد.
وی درباره اعتبارات بخش مرتع نیز اظهار داشت: در قانون بودجه ۱۴۰۱ مبلغ ۲۷ میلیارد تومان برای مراتع کشور پیش‌بینی شده است که از این میزان تنها یک میلیارد تومان پرداخت شده است.
بهزاد گفت: طرح تحول و احیای پوشش گیاهی و تولید علوفه مرتعی با توجه به تغییرات اقلیمی و خشکسالی‌های متوالی در کشور که منجر به کاهش تولید علوفه شده برای تامین نهاده دامی توسط سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری تدوین و برای بررسی دولت ارسال شده است.
براساس جزئیات میزان بارندگی استان‌ها در ۲۳ استان با میانگین بارش بلندمدت و سال گذشته فاصله زیادی داریم
ابوالقاسم رحمانی، دبیرگروه جامعه:می‌خواستم این‌طور شروع کنم که چند کشور در دنیا هستند که در یک‌چنین وضعیت سوررئالی قرار بگیرند که چند روز پیاپی به‌خاطر برودت هوا و بارش سنگین برف و کمبود گاز و مسائل این‌چنینی تعطیلی‌هایی را تجربه کنند و درست بعد از اینها و به فاصله یک روز و با کاهش بارندگی‌ها، جلسات کمیته اضطرار برای آلودگی هوا تشکیل بدهند که ببینند روز بعدی را به این خاطر تعطیل کنند یا نه، که خب پشیمان شدم چون حداقل برای خود ما این چیزها تجربیات جدیدی نیست و تقریبا هر از چندگاهی، چیزهای این‌چنینی و عجیبوغریب را تجربه می‌کنیم.
بگذریم. این چندروزه بارندگی‌های خیلی خوبی را هم به‌صورت برف و هم باران در اقصی‌نقاط کشور داشتیم و اگر از مشقت‌هایی که به دلایل بسیار، خصوصا کم‌کاری برخی نهادها و مسئولان صورت گرفت و… بگذریم، دل خیلی‌ها را شاد کرد و خیلی‌های دیگر را هم البته به سمت ارائه تحلیل‌های عجیبوغریب سوق داد. ناگفته نماند این مورد هم در کشور ما کم نیست. همین چند سال پیش در جریان سیلاب‌های سال 98 و قبل و بعد از آن، عده‌ای بدون هیچ تخصص و اطلاعی این طرف و آن طرف از ترسالی می‌گفتند و اینکه ایران وارد یک دوره طولانی ترسالی شده است و من‌بعد بارش‌ها دست از سر ایران برنخواهند داشت و مدام سیلابی خواهیم بود.
منتها همان موقع خیلی‌ها گفتند و هم کمی بعدترش مشخص شد این ادعای توهم ترسالی بود و آنها در ارائه تحلیل اشتباه زده بودند. حالا هم با بارش‌های اخیر و سفیدپوشی ارتفاعات، عده‌ای ادعای بارش‌های بی‌سابقه و زیاد و جبران کمبودها و مسائلی از این دست را طرح می‌کنند که مثل همان ماجرای ترسالی، آبکی است.
با در نظر گرفتن بارندگی‌های آینده هم بارش‌ها به متوسط همیشگی زمستان نمی‌رسد
در ادامه و برای اینکه خیلی هم توهم عبور از خشکسالی نداشته باشیم و شیرآب را مثل شیر خیالات‌مان بی‌محابا باز نکنیم، نگاهی به اطلاعات و آمار موجود از میزان بارندگی‌های امسال (از ابتدای سال آبی تا امروز) می‌اندازیم و آن را هم با مدت مشابه سال گذشته و هم دوره درازمدت مقایسه می‌کنیم تا ببینیم آن چه رخ داده و این بارش‌ها، نه‌تنها کمبودهای گذشته را جبران نکرده بلکه حتی نسبت به وضعیت نرمال هم اصلا نشان‌دهنده وضعیت خوبی نیست. قبل از مشاهده آمارها مرور چند اظهارنظر خالی از لطف نیست.
صادق ضیائیان، رئیس مرکز ملی پیش‌بینی و مدیریت بحران مخاطرات در گفت‌وگو با «فرهیختگان» در تشریح وضعیت آب‌وهوایی کشور و پیش‌بینی وضعیت روزهای آینده خاطرنشان کرد: «امسال از ابتدای سال زراعی که اول مهر می‌شود تا تاریخ 24 دی‌ماه، 24 درصد کاهش بارش را نسبت به بلندمدت شاهد هستیم. اعدادی که برخی بیان می‌کنند درست نیست. آن چیزی که وجود دارد 24 درصد کاهش بارش نسبت به بلندمدت از ابتدای سال آبی جاری است.
ممکن است اعداد ادعایی مربوط به همین چند روز اخیر باشد. از ابتدای دی‌ماه تاکنون (24 دی‌ماه) 32 میلی‌متر بارش داشتیم که متوسط بلندمدت حدود 24.7 میلی‌متر است یعنی حدود 7 میلی‌متر بیشتر از بلندمدت بارش اتفاق افتاده است ولی عمده آن در مناطق جنوبی کشور بوده است.
پیش‌بینی آینده هم اینکه امروز اخطار وقوع سیلاب را در استان‌هایی همچون بوشهر، جنوب فارس، جنوب کرمان، شمال هرمزگان دادیم که می‌توانند سیلاب و آبگرفتگی گسترده معابر را داشته باشند. بارش باران در استان خوزستان شدید است و می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. ضمن اینکه بارش برف را در شمال استان فارس، کهگیلویهوبویراحمد، چهارمحالوبختیاری، جنوب اصفهان، استان یزد، شمال استان کرمان و همچنین در خراسان‌جنوبی خواهیم داشت.
بارش برف می‌تواند مشکلاتی را در نواحی استان یزد، جنوب اصفهان و شمال استان فارس و شمال استان کرمان به وجود بیاورد. بعد از آن تقریبا در روزهای آینده، چهارشنبه بارش‌هایی را در استان سیستانوبلوچستان، هرمزگان، کرمان و خراسان‌جنوبی خواهیم داشت. بعد از آن بارش خاصی را نداریم.
برای بلندمدت به‌طور کلی در زمستان بارش‌ها نرمال است ولی دو بخش می‌توان درباره آن صحبت کرد که یکی نیمه شمالی کشور است و دیگری نیمه جنوبی کشور، در نیمه جنوبی وضعیت بارش‌ها مناسب است و در واقع می‌توانند تا میانگین بلندمدت پیش بروند یعنی معادل میانگین بلندمدت بارش داشته باشند. ولی در نیمه شمالی مشکل کم‌آبی را کماکان خواهیم داشت و مشکلات حاد خواهد بود. اگرچه بارش‌هایی خواهیم داشت ولی نمی‌تواند کمبود بارش گذشته را جبران کند حتی به اندازه بارش متوسط زمستان هم نمی‌رسد.
در نیمه شمالی کشور مشکلات آب کماکان وجود دارد. این هم که آیا این مدل بارندگی‌ها و وضعیت فعلی قابل‌پیش‌بینی بود یا نه، باید بگویم بله، منتها دو مورد را با هم ادغام نکنیم، یکی بارش و دیگری کاهش دماست. هر دو پیش‌بینی شد ولی اینکه اینها چیز نرمال و طبیعی زمستان است، بخشی این‌طور است و بخشی نیست.
تقریبا نیمه شرقی کشور کاهش دمایی که اتفاق افتاد کاهش زیادی بود و در خیلی جاها در 10-5 سال گذشته بی‌سابقه یا کم‌سابقه بودند ولی اگر بگوییم این نادر است و هیچ‌گاه نبوده است درست نیست ولی اینکه امر عرفی و معمولی هم بوده، نه نبود.»
ما 5 برابر دریاچه ارومیه آب مصرف کرده‌ایم بدون اینکه جایگزینی برای آن داشته باشیم
محمد درویش، فعال و پژوهشگر محیط‌زیست اما روایت دیگری از بارندگی‌های اخیر داشت. وی با ارائه اطلاعات و آماری به «فرهیختگان» گفت: «آخرین آماری که وزارت نیرو بیان کرده بیلان منفی ما 140 میلیارد مترمکعب است. یعنی ایرانیان 140 میلیارد مترمکعب بیشتر از آن چیزی که وارد سفره‌های آب زیرزمینی شده برداشت کردند. این میزان به معنای دریاچه ارومیه‌ای است که 5 برابر بزرگ‌تر از دریاچه ارومیه خوب ما باشد. یعنی 5 دریاچه ارومیه آب مصرف کردیم. بدون اینکه جایگزینی برای آن تعیین کنیم.
کل آب قابل‌استحصال ما در یک سال حدود 100 میلیارد مترمکعب است یعنی اگر ایرانیان یک سال آبی مصرف نکنند باز هم نمی‌توانیم این کسری را جبران کنیم. پس نباید فکر کنیم این بارش‌هایی که اتفاق افتاده می‌تواند مشکل کمبود آب ما را حل کند، اما از این نظر این می‌تواند مثبت باشد که نگران این شدیم ذخایر آب شیرین حتی در مخازن سدها جوابگوی جمعیت کشور نباشد.
بحرانی که در همدان داشتیم، در چهارمحالوبختیاری داشتیم با ریزش 5.5 متر برف در کوهرنگ و یک برف دو متری در همدان و الوند تقریبا برای سال آینده حل شده و برای تامین آب شرب مشکلی نداریم. کل بیلان آب ما 8.5 میلیارد مترمکعب برای یک سال است.
فقط در این هفته 6 میلیارد مترمکعب در پشت سدهای کشور جمع‌آوری شده است یعنی در یک هفته به اندازه جمعیت 70 میلیونی ما آب ذخیره شده است. با توجه به ادامه این بارندگی‌ها تا پایان زمستان مشکلی برای تامین آب شرب نخواهیم داشت. اگر بتوانیم وضعیت حق‌آبه کشاورزی و صنعت را متناسب با واقعیت‌های بوم‌شناختی تعریف کنیم و بیشتر از 60 درصد مجموع آبی که به کشاورزی، صنعت و شرب اختصاص می‌دهیم تعیین نکنیم به‌صورت پایدار می‌توانیم در طول یک دوره ده‌ساله کسری بیلان خود را نیز جبران کنیم.
یعنی 40 درصد منابع آبی خود را در اختیار محیط‌زیست یعنی سفره‌های آب زیرزمینی، تالاب‌ها و جاری بودن رودخانه‌ها قرار دهیم. این آن اتفاقی است که باید بیفتد اگرچه می‌خواهیم در درازمدت مطمئن باشیم کشور درگیر ریزگردها و نابودی تالاب‌ها و مشکلی به نام فرونشست زمین و ترک برداشتن ساختمان‌ها نخواهد شد.
کار مهمی که باید انجام شود این است که اقتصادی را تعریف کنیم که آب‌محور نباشد، یعنی فشار روی آب را به‌عنوان کالای اقتصادی کاهش دهیم و از آب به‌عنوان کالای زیستی استفاده کنیم. این مهم‌ترین اتفاقی است که باید بیفتد. باید سراغ این برویم که اگر می‌خواهیم برق تولید کنیم این میزان متکی به نیروگاه‌های حرارتی نباشیم و از طریق انرژی برق‌آبی، نیروگاه‌های اتمی، نیروگاه‌های خورشیدی و بادی و زمین‌گرمایی و تفاوت دمایی که به‌صورت متوسط 50 درجه تفاوت دما در این سرزمین داریم انرژی تولید کنیم.
از نظر منطق پدافند غیرعامل هم باید تنوع تولید انرژی داشته باشیم که یک‌باره کشور آسیب‌پذیر نشود و مجبور شویم مازوت بسوزانیم و گاز برخی از استان‌ها را قطع کنیم.
اگر این کار را کنیم فشار بسیار زیادی در اثر نیروگاه‌های حرارتی به منابع آب ما وارد می‌شود چون یکی از مهم‌ترین عوامل مصرف آب هستند و تولید دی‌اکسیدکربن و آلودگی هوا و مصرف سوخت مازوت، کم می‌شود و ما با مازاد انرژی مواجه می‌شویم که می‌توان آن را فروخت و پول پایدار برای کشور تولید کنیم. به‌تدریج در حوزه‌های پژوهشی سرمایهگذاری کنیم و سراغ معرفی کسب‌وکارهایی برویم که آنها به آب وابسته نیستند. این به معنای صنایع های‌تک است که نیازمند سرمایهگذاری در بخش پژوهش است. به‌طور متوسط در بخش پژوهش کمتر از یک‌دهم جی‌تی‌پی را اختصاص می‌دهیم.
در کشورهای پیشرفته 13-12 درصد جی‌تی‌پی است و برای همین می‌توانند خود را به‌روز کنند. متاسفانه ما خام‌فروشی می‌کنیم. چون پژوهش‌های ما آنچه باید باشد نیست. چون سرمایهگذاری در این حوزه نمی‌کنیم، پول نداریم که در این حوزه سرمایهگذاری کنیم. با صادرات انرژی ما می‌توانیم پول تولید کنیم و این مزیت واقعی است که اگر روی این سرمایهگذاری کنیم و به سمت اقتصادی برویم که آب‌محور نباشد بسیاری از مشکلات ما حل می‌شود.
اگر می‌خواهیم به گام دوم برسیم یعنی یکی از 7 کشور جهان در سال 1450 باشیم باید در این مسیر حرکت کنیم. درباره وضعیت هیرمند و استان سیستانوبلوچستان هم باید بگویم که تصاویر ماهواره‌ای خوب است ولی طالبان بند کمال‌خان و مسیر هیرمند را عوض کرده است و اجازه نمی‌دهد آب وارد هیرمند شود. یک قطره آب هم وارد هیرمند نمی‌شود. اگر سیل‌های وحشتناکی اتفاق افتد و ذخیره آنها پر شود مجبور هستند آب را رها کنند ولی در شرایط نرمال اجازه نمی‌دهد.
با این برفی که آمده است احتمال این را افزایش می‌دهد که نتوانند جلوی این را بگیرند و وارد ایران شوند. این خبر خوشی است. در درازمدت ایران باید بتواند از طالبان حق‌آبه 800 میلیون مترمکعبی خود را بگیرد. اگر بتوانیم به طالبان برق بفروشیم با رضایت خاطر به ما این آب را می‌دهند که ما با مهار بادهای 120 روزه سیستان و با توربین‌های بادی می‌توانیم این کار را کنیم که الان دیدم 9 توربین را راه‌اندازی کردند. با این روش می‌توان آب را به‌راحتی از طالبان گرفت چون طالبان می‌گفت خشکسالی است و اصلا آب نداریم ولی الان دیگر نمی‌تواند این حرف را بزند.»
وضعیت آب در کشور همچنان بحرانی است
احد وظیفه رئیس مرکز ملی خشکسالی و مدیریت بحران سازمان هواشناسی هم در ادامه در ارتباط با اطلاعات و آمارهایی که از بارندگی‌های اخیر اعلام می‌کنند و خوش بینی‌هایی که نسبت به این بارش‌ها القا می‌شود به «فرهیختگان» گفت: «در بارش برف، خود بارش یک مساله است ولی دما هم اهمیت دارد. گاهی مواقع ممکن است بارش کم باشد ولی دما خیلی سرد شود یا پایین باشد، که این باعث می‌شود برف بماند و آب نشود.
از ابتدای دی که تقریبا در ارتفاعات برف داشتیم که برف سنگینی نبود به‌خصوص در عرض‌های شمالی کشور یعنی البرز الان بررسی کنیم پوشش برف قابل توجهی دارد و حتی ممکن است از نرمال در چند روز که آفتاب نیست، بیشتر شود. به‌طور کلی برف هم بخشی از بارندگی است.
آن‌چیزی که به‌عنوان بارش اعلام می‌کنیم آب معادل حاصل از بارش برف هم شامل می‌شود یعنی فقط باران نیست. در‌حال‌حاضر از ابتدای دی‌ماه تاکنون 33 میلی‌متر بارندگی داشتیم که از 25.4 میلی‌متر مقدار بارندگی یک و نیم درصد بیشتر بوده است که این میانگین کشوری است. در استان خاصی را بیان نمی‌کنم. بنابراین یک و نیم درصد اضافه بود یا حدود 8 میلی‌متر اضافه‌تر از مقدار نرمال مربوط به دی‌ماه تا 25 دی بوده است.
از ابتدای سال 65.2 میلی‌متر دریافت کردیم که میانگین بلندمدت آن 85 میلی‌متر است. بنابراین 23 میلی‌متر از این‌ور کمتر دریافت کردیم. از ابتدای سال آبی که یک مهر تا الان را حساب کنیم بارش کشور 3 درصد زیر نرمال است اما مشخصا برای این مقدار زیر نرمال بارش بودن در استان‌هایی که بارش‌های نرمال دارند مثل کهگیلویه‌و بویراحمد تقریبا به اندازه نرمال بارش داشتیم که 327 میلی‌متر در مقابل 326 میلی‌متری که باید دریافت می‌کرد. یعنی 327 میلی‌متر بارش دریافت کرده و در بلندمدت تا دیروز یک میلی‌متر تفاوت دارد که می‌توان گفت در حد نرمال است.
در استان فارس 141 میلی‌متر بارش دریافت شده که نرمال 130 میلی‌متر بوده است بنابراین 11 میلی‌متر یا 8.6 درصد بالاتر بوده است.
استان‌های دیگر مثل خراسان شمالی تقریبا منفی ده درصد است. استان اصفهان منفی ده است یعنی ده درصد با نرمال اختلاف دارد. یزد حدود 7 میلی‌متر بیشتر از نرمال بارش دریافت کرده است، همین 7 میلی‌متر 20 درصد بارش یزد است. در خیلی از استان‌های کشور بارندگی‌ها تا این زمان کمتر از نرم بوده است مثلا کردستان و اردبیل 55 درصد زیر نرم بوده است. استان تهران 62 درصد زیر نرمال است. البرز 35 درصد زیر نرم است، آذربایجان غربی 40 درصد، آذربایجان شرقی 48 درصد کمتر از نرمال هستند. گیلان 38 درصد، مازندران 40 درصد زیر نرمال هستند.
همه اینها مجموع استان‌هایی که بیش از نرمال بارش دریافت کردند و کمتر از نرمال دریافت کردند، میانگین بگیریم در کشور تاکنون حدود 20 میلی‌متر بارش کمتر از نرمال یا 23 درصد کمتر از نرمال بوده است. این در‌حدی است که حتی نسبت به سال گذشته 20 درصد پایین‌تر هستیم. سال گذشته این زمان تقریبا اوایل به نرمال رسیدیم و بعدا کم‌بارشی‌ها شدت گرفت که در پایان سال آنومالی شدید منفی داشتیم. الان وضعیت نسبت به سال قبل بدتر است. به صورت استانی تفاوت می‌کند. امسال نسبت به سال گذشته 60 درصد زیر نرمال است ولی این آنومالی منفی سال گذشته زیادتر بود.
امسال علی‌رغم کم‌بارشی نسبت به نرمال ولی نسبت به سال گذشته 59 درصد شرایط بهتر است. ایلام همین‌طور است که نسبت به سال گذشته 84 درصد بارندگی بهتر از سال قبل است گرچه امسال هم هنوز به نرمال نرسیده و 19 درصد زیر نرمال است. در استان‌های جنوب غرب و جنوب شرایط نسبتا بهتر است و تقریبا نزدیک نرمال هستند مانند ایلام، خوزستان، تاحدودی کرمانشاه، چهارمحالوبختیاری، کهگیلویهوبویراحمد، فارس، بوشهر، هرمزگان، جنوب سیستانوبلوچستان، یزد، بخش‌های غربی اصفهان شرایط نسبت به سال گذشته بهتر است.
منتها نیمه شمالی کشور از شمال‌غرب تا شمال‌شرق و فلات مرکزی که شامل قم و مرکزی و همدان، قزوین و… می‌شود و از آذربایجان غربی و شرقی تا زنجان و قزوین و البرز و تهران، سمنان و خراسان به‌شدت آنومالی منفی و کم بارشی دارند. الان اگر تصاویر ماهواره‌ای پوشش برف را بسنجید نسبت به سال گذشته تحت پوشش برف بیشتر است منتها این پوشش برف به علت این است که اگر دما را بررسی کنیم نسبت به نرمال پایین‌تر است یعنی به نسبت زمستان سردتری را تجربه می‌کنیم.
ضخامت این سطح پوشش برف کم است ولی تصاویر ماهواره‌ای مساحت گسترده‌تری را نشان می‌دهد که به هیچ عنوان مبین انباشت بیشتر از نرم ذخیره برفی در بالادست مناطق کوهستانی نیست یعنی آب معادل برف کمتر از نرمال است همانطور که بارندگی‌های این مناطق بسیار کمتر از نرمال هستند.
اما اتفاق خاص کمبود بارش است. تهران شرایط بحرانی دارد و مقدار آب دریاچه‌های سدهای تهران تنها 15-14 درصد آب دارند و این میزان نسبت به شرایط سال قبل نزدیک به 100 میلیون مترمکعب کمتر است. این میزان بخش قابل‌توجهی پشت آب سدها چیزی است که ته دریاچه نشسته است و گل است. قابل برداشت نیست. درنتیجه از وضعیت آبی در استان تهران، در البرز، خراسان شرایط مطلوبی نداریم و همین‌طور همدان وضعیت خوب نیست. کمبود آبی که در همدان سال گذشته بود الان نیز ادامه دارد.
این مناطق با محدودیت شدید دسترسی به منابع آب تجدیدپذیر و قابل دسترس مواجه هستند و این کم‌بارشی می‌تواند در ماه‌های آینده عواقب جدی داشته باشد. به هر حال شاید الان زمستان است و دما پایین است مصرف آب همانند تابستان نیست ولی مقداری باید نگران وضعیت آب در فصل پیشرو باشیم. خوشبختانه برفی که آمد خیلی خوب بود و برای تهران لازم است اما تا دیروز وضعیت بارش استان تهران به‌گونه‌ای است که 62 درصد نسبت به نرمال پایین‌تر است و این عدد درشتی است؛
با توجه به اینکه ما تقریبا دو هفته دیگر پایان نیمه سال آبی را داریم یعنی 15 بهمن نصف سال آبی را از سر گذراندیم و نیم دیگر باقی مانده است. درصد منفی بارش تا این حد بسیار قابل‌ملاحظه است و اگر بارندگی‌های نیمه دوم زمستان و فصل بهار در حد نرمال نباشد احتمال دارد تابستان بسیار سختی را پیش روی ما قرار دهد و با کمبود آب بسیار شدیدی روبه‌رو می‌شویم.»
سایت Geonline، سایتی مرجع برای مرتفع نمودن نیاز علاقمندان، پژوهشگران، دانشجویان و دانش آموزان در حوزه جغرافیا است که برای تمامی سنین و سطوح مطالب کاربردی دارد.
