مدیرکل اقتصادی و سرمایه‌گذاری سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور از انتشار ۱۱۸ هزار میلیارد ریال اوراق مشارکت سال ۱۴۰۱ توسط شهرداری‌های کشور در روزهای پایانی سال ۱۴۰۱ خبر داد.

به گزارش روابط عمومی سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور،‌ محمدرضا بیضاوی با بیان این مطلب اظهار کرد: در “بند (د) تبصره (5) قانون بودجه سال 1401 کل کشور” 120 هزار میلیارد ریال اعتبار برای شهرداری‌ها پیش بینی شده بود تا با انتشار و فروش اوراق مشارکت، اعتبار مربوطه در طرح های زیربنایی شهرها هزینه گردد.

وی ادامه داد: در این راستا وزارت کشور و سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور در سال گذشته کل مبلغ پیش بینی شده در قانون را در شهرداری‌های کلانشهر توزیع و به بانک مرکزی معرفی نمود که شامل شهرداری تهران، مشهد، شیراز، اهواز، کرج، تبریز، اصفهان، قم، کرمانشاه، اسلامشهر و همدان بودند.

وی افزود: با هماهنگی صورت گرفته میان سازمان شهرد اری‌ها و دهیاری‌های کشور، بانک مرکزی، بانک شهر و دیگر بانکها؛ شهرداریها با تعیین بانک عامل نسبت به انتشار اوراق مشارکت طرح مترو، اتوبوسرانی یا بازآفرینی بافت فرسوده خود اقدام نمودند و همه شهرهای مذکور، به‌ غیر از اسلامشهر، توانستند با فروش بخشی از اوراق در روز پایانی سال1401، امکان جذب کامل اعتبار در سال 1402 را برای شهرداری خود فراهم نمایند.

بیضاوی در ادامه توضیح داد: این میزان شامل 78.500 میلیارد ریال اعتبار در حوزه مترو ، 8.000 میلیارد ریال اعتبار در حوزه اتوبوسرانی و 31.500 میلیارد ریال اعتبار در حوزه بازآفرینی بافت‌های فرسوده و جمعا به میزان 118.000 میلیارد ریال هزینه خواهد شد و انشالله با پیگیری‌های صورت گرفته درصورت وجود مجوز قانونی و همکاری بانک مرکزی، مشکل شهردار ی اسلامشهر نیز مرتفع گردد تا تمامی اوراق به صورت کامل جذب گردند.

مدیرکل اقتصادی و سرمایه‌گذاری سازمان شهر داری‌ها و دهیاری‌های کشور ضمن تقدیر از مجموعه سیستم بانکی که در موضوع جذب اوراق مشارکت شهر داریها همکاری داشتند، تأکید کرد: باتوجه به مهلت جذب اعتبارات تملک دارایی سرمایه ای، لازم است شهر داری‌ها با ارائه قراداد عاملیت و ضمانت بانک عامل خود به سازمان بورس و اوراق بهادار و درج نماد، حداکثر تا پایان اردیبهشت ماه نسبت به تعیین شرکت تامین سرمایه و فروش کل اوراق باقیمانده شهر داری اقدام نمایند تا از ایجاد مشکلات در روزهای پایانی مواعد قانونی پیشگیری شود.

Assessment of the impact of COVID-19 on cultural and creative industries

پیشگفتار ارزیابی تأثیر COVID-19 بر صنایع فرهنگی و خلاق

داده های ارائه شده در این نشریه ناشی از یک ابتکار بین نهادی است که اولین در نوع خود در منطقه بود. این اطلاعات امکان ارائه یک نمای اولیه از اثرات و پاسخ به همه‌گیری را در چند ماه اول پس از شیوع آن در منطقه فراهم کرد. این داده ها تلاشی برای کنکاش در پیچیدگی شرایط جاری و همچنین ارائه تفسیرهای تحلیلی یا نتیجه گیری قطعی در مورد اثرات بلندمدت آن ندارند.

اطلاعات از طریق سه تمرین مختلف جمع‌آوری داده جمع‌آوری شد که به طور همزمان در آماده‌سازی مطالعه بین جولای و نوامبر 2020 انجام شد.

مطالعه اقتصاد کلان داده های ارائه شده توسط سیستم های اطلاعات فرهنگی دولتی 11 کشور را ارائه می دهد: آرژانتین، برزیل، پاراگوئه و اروگوئه (کشورهای عضو MERCOSUR)، بولیوی، کلمبیا، شیلی، اکوادور و پرو (کشورهای مرتبط با MERCOSUR)، کاستاریکا و مکزیک. کشورهای ناظر) برای دوره ژانویه 2019 – ژوئن 2020. مطالعه اقتصاد خرد پس از بررسی در آمریکای لاتین و کارائیب و دو کشور مرتبط (اسپانیا و پرتغال) داده ها و ورودی های گزارش شده توسط کارگران و کارآفرینان در صنایع فرهنگی و خلاق را بین ژوئن تا سپتامبر 2020 ارائه می دهد.

در همین حال، تجزیه و تحلیل سیاست های عمومی اجرا شده در سطح ایالت بر اساس اطلاعات جمع آوری شده توسط تیم مشاوره از طریق سیستم های اطلاعاتی ایالات و مصاحبه با رهبران بخش در 11 کشور بین مارس و اکتبر 2020 است.

داده‌های ارائه‌شده و توسعه‌یافته در این نشریه از اطلاعات ارائه‌شده توسط نقاط کانونی ملی، رهبران بخش یا شهروندان کشورهای شرکت‌کننده که به سؤالات یا نظرسنجی‌ها در هر بخش از این مطالعه پاسخ دادند، نشأت می‌گیرد. هر رقم نشان دهنده تعداد کشورها یا افراد مورد بررسی است.

توصیه می کنیم هنگام تعمیم نتایج نشان داده شده در برخی از شکل ها و نتیجه گیری های حاصل از چنین داده هایی احتیاط کنید. معرف بودن پاسخ‌ها در بسیاری از کشورها و زیربخش‌ها، تعمیم یافته‌های بررسی منطقه‌ای یا تعمیم آنها به کل منطقه مورد مطالعه یا حتی کل اکوسیستم بخش را غیرممکن می‌کند.

فرهنگ فرهنگ فرهنگ فرهنگ فرهنگ

Culture: global public good

سرمقاله فرهنگ: منافع عمومی جهانی

MONDIACULT 2022 – کنفرانس جهانی سیاست‌های فرهنگی و توسعه پایدار بخشی از تعهد دیرینه یونسکو برای ترویج گفت‌وگوی فراگیر درباره فرهنگ در همه سطوح جامعه است. مانند سال 1982، MONDIACULT بار دیگر در مکزیک برگزار خواهد شد، جایی که فضای فکری و مشارکتی پرهیاهو منجر به بازتعریف مفهوم فرهنگ شد. این تعریف گسترده و عمیق شامل حقوق اساسی بشر، نظام های ارزشی، سنت ها و باورها می شود.

چهل سال زمان زیادی نیست، اما به اندازه کافی طولانی است که به ما اجازه می دهد به اقدامات عمومی به نفع فرهنگ که توسط یونسکو در دهه های گذشته کاتالیز شده است نگاهی بیاندازیم و همچنین به آینده نگاه کنیم. هدف اصلی MONDIACULT ایجاد سیاست های فرهنگی متناسب با زمان ما است، با توجه به چالش های عظیمی که پیش روی ما قرار دارد – چالش هایی که بدون تجدید همبستگی جهانی نمی توان به آنها دست یافت.

همانطور که جهان به تدریج از یک بیماری همه گیر که بیش از یک قرن است دیده نشده بود بهبود می یابد، چیزی به طور غیرقابل برگشتی تغییر کرده است. این بحران وابستگی متقابل قوی بین جوامع ما را آشکار کرده است و هم شکاف ها و هم نقاط قوت هر بخش را آشکار کرده است. بخش فرهنگی هنوز از اثرات بحران بهداشتی رنج می برد که به طور نامتناسبی بر مناطق و مناطق خلاق تأثیر گذاشته است.

کووید-۱۹ تأثیر شدیدی بر زنان داشته است و نابرابری‌های جنسیتی را عمیق‌تر کرده است. بحران تعدادی از گسل‌ها را آشکار کرده است، از جمله اختلال کامل در گردشگری، غارت مکان‌های باستان‌شناسی، ماهیت تصادفی اشتغال فرهنگی، وضعیت نامطلوب هنرمند و مدل‌های تجاری موزه‌ها و مؤسسات فر هنگی، طرد دیجیتال. و دسترسی نابرابر به محتوای فرهنگی. از سوی دیگر، تأثیر فرهنگ را بر هر حوزه ای از توسعه انسانی، از شمولیت گرفته تا آموزش، از رفاه تا تاب آوری، از گفتگو تا ایجاد صلح، به وضوح نشان داده است.

همزمان با MONDIACULT 2022، این شماره از پیک یونسکو تصاویری از اهمیت فر هنگ به عنوان یک بردار برای تغییر در ارتباط و پیوستگی فزاینده ما ارائه می کند.

جوامع چند فر هنگی واقعیت این جوامع متکثر از ما می‌خواهد تا سیاست‌های عمومی را متناسب با زمینه‌های مختلف توسعه دهیم، تا محرک‌های انسجام و شمول اجتماعی، مشارکت شهروندان و توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی را بازنگری کنیم.

از طریق فر هنگ نسل ما موظف است قرارداد اجتماعی را تجدید کند و نسل‌های آینده را در یادگیری مثبت در مورد تنوع فر هنگی با تمام پیچیدگی‌ها و همچنین ظرفیت غنی‌سازی آن همراهی کند. این نسل همچنین باید انتقال دانش، تاریخ و سنت ها را از طریق حفظ میراث تضمین کند و همبستگی را در تمام سطوح جوامع ما تقویت کند.

فر هنگ آن چیزی است که ما را در فضا و زمان تعریف می کند – ریشه های گذشته و حال ما، چشم اندازهای ما. فرهنک منبعی پایان ناپذیر و تجدید ناپذیر است که با شرایط در حال تغییر سازگار است و در درجه اول از طریق ظرفیت تصور، خلق و نوآوری با انسان صحبت می کند. فرهنگ قدرتمندترین کالای عمومی جهانی ماست. به قول خاویر پرز دو کوئلار، دبیر کل سابق سازمان ملل، فرهنگ نقش «به عنوان یک هدف مطلوب به خودی خود، به عنوان معنا بخشیدن به وجود ما» دارد.

امروز بیش از هر زمان دیگری نیاز به یافتن معنا داریم، به جهان شمولی نیاز داریم، به فر هنگ با همه تنوع آن نیاز داریم.

پس از بیش از 70 سال گردشگری، مقامات این هفته اعلام کردند که مکان دیدنی استرالیایی اولورو از اکتبر 2019 برای بازدید کوهنوردان ممنوع است.

ارتفاعات یکپارچه قرمز رنگ که قبلا به عنوان صخره آیرز شناخته می شد، توسط بسیاری از گردشگران به عنوان مکانی ضروری برای سفر در استرالیا در نظر گرفته شده است.

با این حال، برای صاحبان بومی سنتی‌اش که مدت‌هاست از مردم می‌خواهند صعود به آن را متوقف کنند، مقدس است.

«زمین دارای قانون و فرهنگ است. ما در اینجا از گردشگران استقبال می کنیم. بستن صعود چیزی برای ناراحتی نیست، بلکه دلیلی برای جشن گرفتن است. بیایید با هم بیاییم؛ بیایید آن را با هم ببندیم.

اما کدام مکان‌های دیدنی معروف دیگر در سراسر جهان برای بازدیدکنندگان ممنوع هستند؟

1. غارهای لاسکو، فرانسه

مجموعه غارهایی در جنوب غربی فرانسه که برخی از مشهورترین نمونه های نقاشی های ماقبل تاریخ در جهان را در خود جای داده است.

پس از کشف توسط گروهی از نوجوانان در سال 1940، این سایت به یک نقطه توریستی محبوب تبدیل شد و پس از جنگ جهانی دوم روزانه بیش از هزار بازدید کننده را می پذیرفت.

با این حال، میراث جهانی یونسکو در سال 1963 به دلیل عرق و نفس بازدیدکنندگان، وجود نور و تغییرات در گردش هوا به تابلوها آسیب رسانده بود، باید برای عموم مهر و موم می شد.

Lascaux II، کپی دقیقی از تالار بزرگ گاوها و گالری نقاشی شده، در سال 1983 برای بازدیدکنندگان افتتاح شد.

2. آرشیو مخفی واتیکان، شهر واتیکان

بایگانی مخفی واتیکان در اعماق دیوارهای شهر واتیکان پنهان شده است که هزاران سند مهم تاریخی را در قفسه هایی به طول 52 مایل ذخیره می کند.

پرونده ها شامل مکاتبات بین واتیکان و برخی از مشهورترین شخصیت های تاریخی جهان مانند موتزارت، ملکه الیزابت اول و آدولف هیتلر است.

بایگانی که به طور رسمی دارایی شخصی پاپ است، برای بازدیدکنندگان ممنوع است. محققان علمی از دانشگاه‌های واجد شرایط می‌توانند برای ورود درخواست دهند، اما حتی در صورت اجازه دسترسی، هیچ مدرکی پس از سال 1939 برای مشاهده عمومی در دسترس نیست.

3. معبد بزرگ Ise، ژاپن

بازدیدکنندگانی که امیدوارند وارد معبد بزرگ Ise در ژاپن شوند، باید دوباره فکر کنند، زیرا مقامات حتی به شما اجازه دیدن ساختمان را نمی دهند.

این زیارتگاه به الهه خورشید آماتراسو تقدیم شده است و یکی از مقدس ترین مکان های ژاپن به حساب می آید.

فقط کاهن اعظم یا کاهن عبادتگاه که باید عضوی از خانواده امپراتوری باشد مجاز به ورود به مکان مقدس است.

4. منطقه 51، ایالات متحده

تأسیسات نیروی هوایی ایالات متحده در صحرای نوادا که معمولاً به عنوان “منطقه 51” شناخته می شود، موضوع افسانه های بشقاب پرنده است .

سیا برای اولین بار در سال 2013 وجود این پایگاه را علناً تأیید کرد .

اما در حالی که منطقه اطراف، از جمله شهر کوچک راشل در به اصطلاح “بزرگراه فرازمینی” یک مقصد گردشگری محبوب است، منطقه 51 خود ممنوع است.

در حالی که می‌توانید ساختمان‌های این مجموعه را در تصاویر ماهواره‌ای ببینید، اما در نقشه‌های عمومی دولت ایالات متحده دیده نمی‌شود و نمی‌توانید در نزدیکی آن رانندگی کنید.

5. مقبره اولین امپراتور کوین، چین

مقبره Qinshihuang که در دامنه شمالی کوه Lishan قرار دارد، مقبره امپراتور Qinshihuang، بنیانگذار اولین امپراتوری متحد در تاریخ چین است.

بنا بر گزارش ها، ساخت این مجموعه عظیم 38 سال طول کشید، از 246 تا 208 قبل از میلاد، و به گونه ای طراحی شد که آینه طرح شهری پایتخت آن زمان، شیان یانگ باشد.

سایت میراث جهانی یونسکو شامل هزاران سرباز سفالی ساخته شده پیچیده است که هر کدام به صورت جداگانه با اسب، ارابه و سلاح طراحی شده و اولین بار در سال 1974 کشف شدند.

با این حال، به دور از باز بودن برای بازدیدکنندگان، خود مقبره هنوز حفاری نشده است.

6. Mezhgorye، روسیه

Mezhgorye یک شهر بسته در جمهوری باشقورتوسان روسیه است که اعتقاد بر این است که به عنوان پناهگاهی در برابر حمله هسته ای عمل می کند.

وضعیت آن به این معنی است که دولت فدرال این قدرت را دارد که اجازه دهد و دسترسی به این شهر با جمعیت حدود 17000 نفر را رد کند و آن را خارج از محدوده برای گردشگران قرار دهد.

گزارش شده است که این سایت محل استقرار گردان های نظامی روسیه است که به یک پایگاه موشکی هسته ای مخفی خدمت می کنند.

7. جزیره مار، برزیل

Ilha da Queimada Grande، همچنین به عنوان جزیره مار شناخته می شود، جزیره کوچکی در سواحل برزیل است که بیش از 4000 مار کشنده را در خود جای داده است.

این جزیره به حدی خطرناک تلقی می شود که دولت برزیل بازدیدکنندگان را ممنوع کرده است، و در حالی که دانشمندان گهگاه برای مطالعه به آنجا می روند، هیچ انسان یا گونه پستانداری جزیره را خانه نمی داند.

8. اتاق خواب ملکه، انگلستان

کاخ باکینگهام مدت‌هاست که پذیرای گردشگران بوده است، اما اتاق خواب ملکه کاملاً خارج از محدوده بازدیدکنندگان باقی مانده است.

گفته می‌شود اتاقی که به شدت محافظت می‌شود یکی از امن‌ترین اتاق‌های انگلستان است و از سال 1982 که مردی به نام مایکل فاگان وارد اتاق خواب شد و ملکه را در شب‌شبی‌اش در بزرگترین نقض امنیت سلطنتی دید، این اتاق‌ها بیشتر شده است. قرن 20.

9. انبار جهانی بذر Svalbard، نروژ

خزانه جهانی بذر Svalbard در جزیره دورافتاده نروژی Spitsbergen برای عموم ممنوع است.

این طاق برای نگهداری بذرهایی ساخته شده است که در صورت وقوع یک فاجعه بزرگ زیست محیطی قابل بازیابی هستند.

این یکی از امن ترین مکان های ذخیره سازی در کل سیاره است، بنابراین گردشگرانی که امیدوارند از طاق بازدید کنند باید دوباره فکر کنند.

10. جزیره سنتینل شمالی، هند

جزیره دورافتاده سنتینل شمالی در سواحل هند محل زندگی مردم بومی سنتینل است که فعالانه از تماس با دنیای خارج اجتناب می کنند.

طبق گزارش ها، هند تمام تلاش ها برای تماس با قبیله را متوقف کرده و یک منطقه خارج از محدوده سه مایلی در اطراف جزیره اعمال کرده است.

در سال 2006 دو ماهیگیر به طور غیرقانونی به جزیره نزدیک شدند و کشته شدند.

11. اتاق 39، کره شمالی

کره شمالی یکی از سری ترین کشورهای جهان است، اما رازتر از آن اتاق 39 آن است.

اطلاعات بسیار کمی در مورد اتاق 39 – گمان می رود که در داخل مقر حزب کارگران در مرکز شهر پیونگ یانگ باشد – وجود دارد، اما اعتقاد بر این است که این اتاق معاملات اسلحه، قاچاق مواد مخدر و جعل پول را انجام می دهد.

برای گردشگرانی که در یکی از تورهای رسمی به این کشور سفر می کنند، مطمئناً از برنامه سفر خارج می شوند.

یک مطالعه مروری اخیر که توسط دانشگاه تگزاس در آستین انجام شد، مروری بر منابع آب شیرین سیاره و استراتژی‌هایی برای مدیریت پایدار آنها ارائه می‌کند.

این مطالعه که در Nature Reviews Earth & Environment منتشر شده است ، ارتباط بین آب‌های سطحی و زیرزمینی را برجسته می‌کند و استراتژی‌های متنوعی را برای مدیریت هر دوی آنها می‌طلبد.

بریجت اسکانلون، نویسنده ارشد این مقاله، دانشمند تحقیقاتی ارشد در دفتر زمین شناسی اقتصادی UT، واحد تحقیقاتی دانشکده علوم زمین جکسون، گفت: “من دوست دارم روی راه حل های زیادی تاکید کنم و اینکه چگونه می توان آنها را بهینه کرد.”

این مطالعه از داده‌های ماهواره‌ها، مدل‌های آب و هوایی، شبکه‌های مانیتورینگ و تقریباً 200 مقاله علمی برای تجزیه و تحلیل ذخایر آب زمین، چگونگی تغییر آن در مناطق مختلف و عوامل ایجاد این تغییرات استفاده می‌کند. نویسندگان مشترک این مطالعه شامل تقریباً دوجین کارشناس آب از سراسر جهان هستند.

بر اساس این تحقیقات، انسان در درجه اول به آب های سطحی متکی است. در سطح جهان سالانه 75 درصد آ بیاری و 83 درصد تامین شهری و صنعتی را به خود اختصاص می دهد. با این حال، آنچه در سطح می بینیم به شدت به جریان آب زیرزمینی متصل است. در ایالات متحده، حدود 50 درصد جریان سالانه از آ ب زیرزمینی شروع می شود. و در سطح جهان، آ بهای سطحی که به داخل زمین نفوذ می کنند، حدود 30 درصد از منابع آ ب زیرزمینی سالانه را تشکیل می دهند.

دخالت انسان می تواند به شدت بر تبادل آ ب بین منابع آب سطحی و زیرزمینی تأثیر بگذارد. حدود 85 درصد از آب های زیرزمینی پمپ شده توسط انسان در ایالات متحده “گرفته شده” از آ بهای سطحی در نظر گرفته می شود که منجر به کاهش جریان جریان می شود. در عین حال، آبیاری که از آ ب‌های سطحی تامین می‌شود، می‌تواند تغذیه آب زیرزمینی را افزایش دهد زیرا آ ب آبیاری شده از طریق زمین به سفره‌های زیرزمینی تراوش می‌کند.

این مطالعه نمونه‌های متعددی از فعالیت‌های انسانی را ذکر می‌کند که بر این جریان بین منابع آ ب سطحی و زیرزمینی تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، آ بیاری آب های سطحی در اوایل تا اواسط دهه 1900 در فلات کلمبیا و دشت رودخانه مار در شمال غربی ایالات متحده، سفره های زیرزمینی را شارژ کرد، در حالی که مدل های جهانی نشان می دهد که پمپاژ آب های زیرزمینی حجم آ ب ورودی به نهرها را به میزان 15 تا 21 درصد کاهش داده است. حوضه های آبخیز جهانی به دلیل کاهش جریان در معرض خطر هستند.

با وجود ارتباط ذاتی آنها، آ ب های سطحی و زیرزمینی اغلب به عنوان منابع جداگانه تنظیم و مدیریت می شوند. به گفته محققان، انعطاف پذیری آ ب در آینده بستگی به شناخت این دارد که آ ب های سطحی و زیرزمینی به عنوان یک منبع واحد رفتار می کنند – و بر اساس آن دانش عمل می کنند.

این مطالعه راه‌های مختلفی را برای مدیریت آ ب از طریق راه‌حل‌های طبیعی و مهندسی توصیف می‌کند که می‌تواند به افزایش ذخایر آب، کاهش تقاضا، ذخیره آ ب و انتقال آن کمک کند. به گفته اسکانلون، یکی از بهترین راه‌ها برای سازگاری با تغییرات شدید آ ب و هوایی، ذخیره آب در زمان‌های مرطوب و استفاده از آن در زمان خشکسالی است.

او گفت: ما خشکسالی داریم و سیل داریم. ما در تلاش هستیم تا این افراط‌ها را مدیریت کنیم و راهی برای انجام آن ذخیره آ ب است.»

سالانه، جهان حدود 7000 تا 8300 کیلومتر مکعب یا تقریباً دو برابر آ ب دریاچه میشیگان را در مخازن سطحی ذخیره می کند. محققان گفتند که ادامه توسعه منابع آ ب زیرزمینی نیز مهم است، زیرا آنها در طول خشکسالی های طولانی مدت نسبت به مخازن سطحی انعطاف پذیرتر هستند. تغذیه مدیریت شده سفره های زیرزمینی می تواند به شهرها کمک کند تا منابع آ ب زیرزمینی خود را با جمع آوری آ ب های سطحی و هدایت آن در زیرزمین به سفره ها افزایش دهند. در سطح جهان، سالانه حدود 10000 کیلومتر مکعب آب از این طریق ذخیره می شود.

اسکات تینکر، مدیر دفتر زمین شناسی اقتصادی گفت: «این نوع تحقیقات یکپارچه، که آ ب های سطحی و زیرزمینی را به هم پیوند می دهد، دقیقاً همان چیزی است که برای ایجاد راه حل های پایدار برای مسائلی مانند استفاده از آب شیرین مورد نیاز است. اغلب اوقات مطالعات به صورت مجزا انجام می شود و برنامه های کاربردی با نیت خوب نتایج ناخواسته ای دارند.

متیو رودل، یک هیدرولوژیست در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت که این مقاله خلاصه مفیدی از نتایج تحقیقاتی و راه‌حل‌های بالقوه برای مدیریت منابع آ ب ارائه می‌کند و در عین حال کیفیت آ ب را نیز حفظ می‌کند – مشخصه‌ای که برای آن دشوارتر است. نظارت از راه دور تا کمیت — در ذهن.

وی گفت: کیفیت آ ب یکی از اهداف بعدی در زمینه مدیریت منابع آ ب است. “من دوست دارم که این نیز گنجانده شده است.”

The United Nations World Water Development Report 2023: partnerships and cooperation for water

پیشگفتار مشارکت و همکاری برای آب

امسال بیستمین سالگرد گزارش توسعه جهانی آب سازمان ملل متحد (UNWWDR) و همچنین دهمین سالگرد نسخه سالانه موضوعی آن است. همچنین همزمان با اولین کنفرانس سازمان ملل که از سال 1977 به آب اختصاص داده شده است، UNWWDR نقش مهمی را به عنوان گزارش معتبر اصلی سیستم سازمان ملل در مورد آب ایفا می کند.

این نقاط عطف این فرصت را برای ما فراهم می کند تا هم در مورد موفقیت های گذشته تأمل کنیم و هم مهمتر از آن، با پیشروی در دهه های آینده، از اشتباهات خود یاد بگیریم. خبر خوب این است که طنین UNWWDR به طور پیوسته در طول سال ها در حال افزایش بوده است، همانطور که توسط شاخص های مختلف اعم از دانلودهای آنلاین گرفته تا پوشش رسانه ای مشهود است. این نیز به نوبه خود باعث ایجاد علاقه و انگیزه برای مشارکت در گزارش شده است.
مفهوم نسخه امسال، مشارکت و همکاری، زیربنای کل کهن الگوی سازمان ملل است.

این گزارش، مانند همه گزارش های قبلی خود، نتیجه سطح فوق العاده ای از همکاری بین چندین آژانس سازمان ملل متحد، شرکا و کارشناسان از سراسر جهان است. در واقع، UNWWDR اغلب به‌عنوان نمونه‌ای درخشان از «سازمان ملل متحد به‌عنوان یک نمونه» ذکر شده است.1 این گزارش در زمینه «تسریع تغییر» – موضوع روز جهانی آب در سال 2023 – مانند تقریباً هر بار مرتبط‌تر است. مداخله مرتبط با آب که برای تسریع پیشرفت به سوی SDG 6، هدف کلی کنفرانس آب 2023 سازمان ملل متحد، مورد نیاز است، شامل نوعی همکاری معنادار است.

همانطور که پیام‌های گزارش امسال شروع به ظهور کردند، متوجه شدیم که بسیاری از درس‌هایی که از تهیه این گزارش آموخته‌ایم می‌تواند برای این همکاری منحصر به فرد بین اعضا و شرکای آب سازمان ملل نیز اعمال شود. اولین و مهمترین آنها به ارزش غیر قابل تخمین فداکاری شریک و کیفیت مشارکت آنها مربوط می شود. در واقع، اکثر شرکای ما، که چندین سال است با چندین نفر از آنها همکاری کرده‌ایم، همچنان متعهد بوده و بر ارائه محتوای مرتبط و روشنگری که پایه و اساس موفقیت گزارش است، تمرکز کرده‌اند.

درس مهم دیگر مربوط به اهمیت داده ها و اطلاعات، به ویژه در دسترس بودن آن و بهترین راه برای به اشتراک گذاشتن آنها در میان شرکا است. در حالی که مشارکت‌ها و همکاری‌های موضوعی فرصت‌هایی را برای برجسته کردن تعداد زیادی از موارد و مثال‌ها فراهم کرد، ماهیت شرایطی چنین محتوایی به راحتی به تجزیه و تحلیل تجربی دقیق نمی‌پردازد. با این حال، با پوشش طیف گسترده‌ای از موضوعات و تجربیات، داده‌ها و اطلاعات ارائه‌شده توسط مشارکت‌کنندگان مختلف، بسیار مکمل‌تر از متناقض بودند، و منجر به نتیجه‌گیری و گزینه‌های پاسخی شد که می‌تواند به نفع همه طرف‌ها باشد. به عبارت دیگر، چالش‌های محدودیت‌های داده را می‌توان، حداقل تا حدی، با مشارکت در دیدگاه‌های مختلف برطرف کرد.

امسال مجدداً تلاش کرده‌ایم تا گزارشی متوازن، مبتنی بر واقعیت و خنثی از وضعیت کنونی دانش ارائه دهیم که آخرین تحولات را پوشش می‌دهد. گزارش امسال نشان می‌دهد که چگونه افزایش همکاری‌ها و مشارکت‌ها نه تنها برای مدیریت یکپارچه منابع آب به منظور تسریع پیشرفت به سوی هر هدف مرتبط با آب ضروری است، بلکه در پرداختن به چالش‌های اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی که از طریق آب به یکدیگر متصل می‌شوند نیز حیاتی است.

اگرچه این گزارش عمدتاً سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیرندگان، مدیران منابع آب، دانشگاهیان و جامعه توسعه گسترده‌تر را هدف قرار می‌دهد، امیدواریم این گزارش نیز مورد استقبال متخصصان غیرمتخصص آب، از جمله کسانی که در کاهش فقر و بحران‌های انسانی فعالیت می‌کنند، شود. در پیگیری حقوق بشر در تامین آب و فاضلاب، و پیشبرد دستور کار 2030 برای توسعه پایدار.

این آخرین ویرایش UNWWDR نتیجه یک تلاش هماهنگ در میان آژانس های اصلی فصل ذکر شده در قدردانی ها است. این گزارش همچنین تا حد زیادی از ورودی‌ها و مشارکت‌های چندین عضو و شرکای سازمان ملل متحد، و همچنین از دانشگاه‌ها، مؤسسات تحقیقاتی، انجمن‌های علمی و سازمان‌های غیردولتی که همگی طیف وسیعی از مطالب مرتبط را ارائه کردند، بهره برد.

از طرف دبیرخانه برنامه جهانی ارزیابی آب، مایلیم از آژانس های فوق الذکر، اعضا و شرکای UN-Water، و از نویسندگان و سایر مشارکت کنندگان برای تهیه جمعی این گزارش منحصر به فرد و معتبر قدردانی کنیم. ما عمیقاً از دولت ایتالیا برای تأمین مالی برنامه و منطقه اومبریا برای میزبانی سخاوتمندانه دبیرخانه WWAP در ویلا لا کلمبلا در پروجا سپاسگزاریم. مشارکت آنها در تولید UNWWDR مؤثر بوده است.

تشکر ویژه ما از خانم Audrey Azoulay، مدیر کل یونسکو، برای حمایت مداوم او از WWAP و تولید UNWWDR، و از آقای Gilbert F. Houngbo، مدیر کل سازمان بین المللی کار (ILO) و رئیس UN-Water.
در نهایت، ما صمیمانه ترین قدردانی خود را از همه همکارانمان در دبیرخانه WWAP، که نام آنها در قدردانی ها ذکر شده است، تقدیم می کنیم. این گزارش بدون تخصص و فداکاری آنها نمی توانست تکمیل شود.

بیشتر بخوانید

• کتاب آب برای مردم، آ ب برای زندگی: گزارش توسعه جهانی آ ب سازمان ملل متحد؛ گزارش مشترک بیست و سه آژانس سازمان ملل متحد در رابطه با آ ب شیرین
• آ ب: مسئولیت مشترک؛ گزارش توسعه جهانی آ ب سازمان ملل متحد 2
• گزارش توسعه جهانی آب سازمان ملل متحد 4: مدیریت آب در شرایط عدم اطمینان و خطر

در گوشه جنوب غربی آلیکانته در مجاورت استان مورسیا، منطقه Orihuela، یکی از بهترین اسرار اسپانیا، واقع شده است.

دور از شلوغی شهر والنسیا و نورهای درخشان Benidorm، پایتخت منطقه Vega Baja Del Segura آلیکانته مکانی است که در آن فرهنگ غنی با غذاهای باورنکردنی ملاقات می کند و سرعت آرام زندگی در پس زمینه خلیج های ناهموار، خط ساحلی کریستالی انجام می شود. و روستاهای دست نخورده

Orihuela که در سواحل رودخانه Segura قرار دارد، یکی از برجسته‌ترین مظاهر مذهبی-فرهنگی اسپانیا به حساب می‌آید، اگرچه تاریخ آن تنها آغاز جذابیت آن است.

در اینجا، 16 کیلومتر سواحل بکر با پرچم آبی به خیابان‌های رنگارنگ مملو از جواهرات معماری متصل می‌شوند که قله‌های بلند کوه بر آن‌ها مشرف هستند.

در دومین باغ بزرگ نخل اروپا، غذاهای مزرعه به چنگال و آفتاب در تمام طول سال و Orihuela ممکن است جایی باشد که هرگز نمی خواهید آن را ترک کنید.

موزه ها و بناهای تاریخی

Orihuela پایتخت میراث آلیکانته است و بهترین مکان برای شروع سفر فرهنگی مرکز شهر است که در سال 1969 به عنوان منطقه حفاظت شده هنری تاریخی اعلام شد.

با سرگردانی در گنجینه‌ای جذاب از بناهای تاریخی، کلیساها و کاخ‌هایی که قدمت آن‌ها به قرون وسطی برمی‌گردد، از Colegio Diocesano de Santo Domingo، صومعه‌ای که سابقاً تبدیل به دانشگاه شده است، به گذشته برگردید.

با ستون‌های مجسمه‌ای کورینتی و درهای باروک باشکوه، معماری این بنای تاریخی مانند کلیسای جامع دل سالوادور و سانتا ماریا، قلعه باشکوهی به سبک والنسیا-گوتیک که قدمت آن به اواخر قرن سیزدهم بازمی‌گردد، منظره دیدنی است.

برای کاوش در منشأ شگفت‌انگیز Orihuela، به Museo de la Muralla بروید تا آثار تاریخی از جمله دیوارهای اصلی شهر و معماری گوتیک را تحسین کنید.

در همین حال، دوستداران هنر باید برای شبکه موزه‌های شهر، از جمله موزه Diocesano de Arte Sacro برای مجموعه گسترده‌ای از نقاشی‌های مذهبی، فرهنگ‌ها، لباس‌ها و کتاب‌ها، خط‌مشی ایجاد کنند. نکته برجسته این مجموعه، شاهکاری از ولاسکز است: La tentación de Santo Tomás de Aquino یا “وسوسه توماس آکویناس” که در سال 1632 نقاشی شده است.

تاریخ دین عمیقاً در بافت Orihuela بافته شده است و کلیسای محلی Iglesia Santa Justa y Rufina به دلیل نمای رنسانس و برج ناقوس گوتیک به تنهایی ارزش بازدید را دارد.

این کلیسا که توسط سنگ تراشان قرون وسطی ساخته شده است، پس از فتح مجدد شهر در سال 1243 بر روی یک مسجد ساخته شده است.

شعر، سیاست و نقاشی در فضای باز

شاید یکی از تأثیرگذارترین چهره های منطقه، شاعر و نمایشنامه نویس میگل هرناندز باشد که در سال 1942 پس از زندانی شدن به دلیل عقاید سیاسی و نقشش علیه فاشیسم در جنگ داخلی اسپانیا در زندان درگذشت.

Casa Museo Miguel Hernández به علاقه مندان ادبیات اجازه می دهد تا نگاهی اجمالی به آغاز فروتنانه شاعر بیاندازند و در اتاق هایی که او با خانواده اش زندگی می کرد و برخی از بهترین آثارش را خلق کرد، سرگردان شوند.

امروز، میراث هرناندز در اوریهوئلا زنده است و جایی بیشتر از منطقه سان ایسیدرو نیست، جایی که موجی از متفکران، نویسندگان و هنرمندان خانه‌های محقر را به منطقه‌ای برای هنر زنده و نفس‌گیر تبدیل کرده‌اند.

چیزی که زمانی مکانی برای ادای احترام به هرناندز بود، چیزی که در سال 1976 عملاً یک زیارتگاه بود، به‌عنوان بوم نقاشی دیواری شهر جان تازه‌ای به خود گرفت.

اکنون، آبشاری از رنگ و خلاقیت در دامنه‌های تپه‌ها و خیابان‌ها در جایی که به یادگاری جذاب برای آزادی بیان و اکسپرسیونیسم تبدیل شده است، می‌ریزد.

هر ماه مارس، هنرمندان گرد هم می‌آیند تا به نقاشی‌های دیواری بیفزایند و بازسازی شورانگیز محله را به موزه‌ای در فضای باز ادامه دهند.

در سال‌های اخیر، ادای احترام نیز به شکل یک زیارت بوده است، با پیاده‌روی‌هایی که سفری خوش‌منظره ۱۹ کیلومتری از Orihuela به Albatera معروف به مسیر شاعر یا مسیر هرناندیانا را آغاز می‌کنند که از مناطق با اهمیت فرهنگی می‌گذرد.

غذاهای دریایی و خورش ها در شهر برنج

سنت های غذایی در استان اوریهوئلا از مناظر این منطقه صحبت می کند که در آن نخلستان ها و باغ ها با دریای درخشان مدیترانه همسو می شوند.

هویت غذایی آلیکانته که به عنوان «شهر برنج» شناخته می‌شود، قرن‌هاست حفظ شده است، و اوریهوئلا یک دیگ جوشان از طعم‌ها، ادویه‌ها و داستان‌هایی است که از نسل‌ها به نسل‌ها منتقل شده است.

امروزه، تعداد زیادی کافه و رستوران که غذاهای محلی و بین‌المللی سرو می‌کنند، بازدیدکنندگان را از بین می‌برند و بهترین راه برای غلبه بر دشواری انتخاب غذا سفارش دادن همه آنهاست.

تاپاس قانع‌کننده‌ترین غذای اسپانیایی است که با انواع طعم‌های تکمیلی بسته‌بندی شده است و Orihuela با محصولات تازه به وفور از نخلستان El Palmeral و مزارع متعدد منطقه، تنوع‌های محلی خود را به این ترکیب اضافه می‌کند.

هر انباری در این استان ماهی شور دارد، ماده‌ای که در غذاهایی مانند پریکانا، خوراک سنتی تهیه شده با ماهی کاد، نوراس یا فلفل خشک، سیر و روغن زیتون استفاده می‌شود. در همین حال، خط ساحلی نزدیک، غذاهای دریایی تازه فراوانی را ارائه می دهد که مستقیماً در بشقاب شما سرو می شود.

غذاهای محلی دیگر عبارتند از arroz y costra، یک غذای برنجی پخته شده با سوسیس و تخم مرغ زده شده، یا کوسیدو د پلوتاس دلچسب، یک خورش کوفته و سبزیجات با منشأ یهودی. برای چیزی شیرین، مقداری آلموجابانا و پاستل گلوریا، شیرینی‌هایی که در اجاق‌های سنتی موجود در نانوایی‌ها و صومعه‌ها تهیه می‌شوند، بگیرید.

از بوی مست کننده ای که در خیابان ها متصاعد می شود تا غذاهای روشن و متنوعی که ترکیبی را در بشقاب تشکیل می دهند، غذاهای Orihuela نه تنها درسی است در طعم، بلکه درسی در جغرافیا، فرهنگ و تاریخ است – و هیچ راهی بهتر از یادگیری وجود ندارد. یک صندلی.

والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا والنسیا