تهران – ایرنا – سرپرست معاونت سیاسی و قضایی سازمان بازرسی گفت: تکالیف قانونی سازمان استاندارد در زمینه آلودگی هوا، خودرو، ساماندهی مشتقات نفتی و کالاهای اساسی باید در اولویت اصلی قرار گیرد.

به گزارش روز دوشنبه ایرنا از سازمان بازرسی کل کشور، محمد مهدی بلندیان در جلسه معارفه هیات بازرسی در سازمان ملی استاندارد با رئیس، معاونین و مدیران این سازمان دیدار کرد و اظهارداشت: با حضور جوانان انقلابی و مدیران ارزشی شاهد تغییر و تحول در اغلب دستگاه‌های اجرایی کشور و بخصوص در سازمان‌های حاکمیتی همچون سازمان ملی استاندارد هستیم

وی افزود: قانون تقویت و توسعه نظام استاندارد که در ۶۰ ماده در سال ۹۶ به تصویب رسیده است، یک سند راهبردی با اختیارات جامع در جهت اعتلای سطح کیفی و مقوم جایگاه والای سازمان استاندارد است و از سوی دیگر با توجه به نقش استاندارد در تمامی عرصه‌های زندگی شهروندان و مردم، از عرصه های تولیدی گرفته تا تجارت خارجی و صادرات و واردات، نیازمند توجه جدی از سوی تمام سازمان‌ها و دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی است.

سرپرست سیاسی و قضایی سازمان بازرسی افزود: سازمان بازرسی کل کشور که دو وظیفه عمده آن نظارت بر حسن جریان امور و اجرای صحیح قوانین در دستگاه‌های اداری است حامی دستگاه‌های اجرایی در انجام ماموریت‌های اصلی خود است و سازمان ملی استاندارد نیز از این قاعده مستثنی نیست.

وی خطاب به مدیران سازمان استاند ارد، خاطرنشان کرد: در این شرایطی که کشور نیازمند تلاش‌ها و سختکوشی‌های شما در برابر مشقت ها و دشواری‌ها است، امانت استاندا رد سازی محصولات در کشور در عرصه های مختلف برعهده این سازمان راهبردی و حاکمیتی است و در واقع موضوع حق الناس از ویژگیهای بسیار مهمی است که باید در راس تمام توجهات کارکنان این سازمان قرار گیرد.

بلندیان با اشاره به تغییرات رخ داده در دوره مدیریتی جدید سازمان ملی استاندارد گفت: سازمان بازرسی کل کشور همراه نگاه تحولی در سازمان استاندارد است و ما همواره از مدیران توانمند که در راستای منویات مقام معظم رهبری، پیگیر دغدغه‌های مردم و رفع مشکلات مردم هستند، حمایت خواهیم کرد و مدیران ارزشی نباید نگران سازمان بازرسی در قبال تصمیمات کارشناسی و در عین حال انقلابی خود باشند.

وی تصریح کرد: با نگاه جدید و تحولی که در دوره مدیریت دولت سیزدهم برقرار شده است، سازمان بازرسی خود را در کنار دستگاه‌های اجرایی می‌داند و ما در شرایط کنونی بدنبال کمک به ارتقای بهره‌وری استاندارد هستیم و سازمان استاندارد نیز باید آلودگی هوا، مساله خودرو و مشتقات نفتی و کالاهای اساسی را در اولویت اصلی کار خود قرار دهد.

بلندیان با اشاره به صدور احکام اخیر سازمان بازرسی برای بررسی موضوعات مد نظر در سازمان ملی استاندار د افزود: بازرسان و هیات بازرسی سازمان بازرسی در عین حالی که در این سازمان مستقر می‌شود و کلیه اقدامات و تصمیمات این سازمان را تحت رصد و نظارت خود خواهد داشت از اقدامات کارشناسانه، خردمندانه و دلسوزانه ای که با تلاش‌های وافر کارکنان متخصص ا ستاندارد انجام خواهد شد، حمایت و پشتیبانی می‌کند.

وی با اشاره به مجموعه آسیب‌شناسی‌ها و نظام پیشنهادات سازمان بازرسی در جهت بهبود فرآیندهای سازمان استاندارد خاطرنشان کرد: بدنه مجموعه استا ندارد نیازمند تحول در حوزه سرمایه انسانی است و این تحول قطعا حاوی هزینه خواهد بود و مدیران دغدغه‌مند و ارزشی همواره حاضر هستند هزینه‌های تحولات و سالم‌سازی سیستم را بر عهده بگیرند که این روحیه جهادی و ایثارگری قابل امتنان و تقدیر است.

بنابر این گزارش در ابتدای این دیدار مهدی اسلام‌پناه رئیس سازمان ملی استاندارد ضمن ارائه گزارشی از اقدامات مدیریتی خود طی ۲۰ ماه اخیر گفت: امسال یکصدمین سال تاسیس سازمان استا ندارد است و ارتقا شفافیت و مقابله با فساد و توجه به زیرساخت‌های فناوری و توسعه سامانه‌ها از اقدامات اصلی سازمان استاند ارد بوده است.

وی با اشاره به تغییر و بکارگیری ۲۰۰ مدیر متخصص به سازمان استاندارد افزود: از مجموع ۸۵ روش اجرایی، تاکنون ۲۳ روش اجرایی اصلاح شده است.

اسلام‌پناه اضافه کرد: ما برای حضور سازمان بازرسی کل کشور در طی ۳۶۵ روز سال آمادگی کامل داریم و هیچ خط قرمزی برای ورود همکاران سازمان بازرسی کل کشور وجود ندارد و از حضور سربازرس و هیات اعزامی سازمان نیز در سطح شورای معاونین برای کمک به تصمیم گیری ها و تصمیم سازی‌ها استقبال می‌کنیم .

بر پایه همین گزارش، بهزاد ابراهیم‌پور معاون نظارت و بازرسی امورخارجه، مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری سازمان بازرسی و محمد نورالله سربازرس و رئیس هیات بازرسی سازمان استاندارد نیز ضمن ارائه پیشینه‌ای از بازرسی‌های انجام شده نقاط آسیب‌پذیر احصا شده استاندا رد توسط گروه بازرسی را تشریح و در ادامه هیات جدید بازرسی سازمان را جهت استقرار در سازمان ملی استاندارد معرفی کردند.

مشهد – ایرنا – امکان بهره‌برداری از ظرفیت‌های مختلف و متنوع برای تولید انرژی از قابلیت‌ها و نعمت‌های خدادادی کشورمان است، با این حال ما همواره در تابستان و زمستان در زمینه تامین انرژی‌ مورد نیاز خود با مشکل مواجه می‌شویم.

به گزارش ایرنا، وجود منابع خدادادی آبی همچون دریا، دریاچه و رودخانه ها، مخازن گاز و نفت و در کنار خورشید تابان که بر اطراف و اکناف این سرزمین می تابد همراه با وجود ظرفیت های معدنی که برای تولید انرژی هسته ای به کار می‌رود، شرایط منحصر به فردی را برای کشور ما ایجاد کرده است.

تکیه بر این داشته ها، موجب شده است تا مردم ما نیز در مصرف انرژی رعایت هیچ الزامی را نکنند و به جای صرفه جویی در استفاده از این منابع الهی، روند مصرف انرژی به گونه ای پیش رود که به ناچار با مسائلی چون قطع آب، خاموشی برق و کم فشار شدن گاز در شبکه های انتقالی مواجه شویم.

این در حالی است که ذخایر نفت و گاز موجود در کشورمان در حال مصرف شدن است و جایگزینی ندارد، و از سوی دیگر بارش باران نیز در سال های اخیر با خساست آسمان رو به رو شده و کشورمان از نزولات جوی کمترین بهره را دارد و از سوی دیگر برای تولید برق نیز باید از منابع آبی در سدها، انرژی هسته ای در راکتور و یا گاز و گازوئیل در نیروگاه‌های گازی و حرارتی استفاده کرد.

حذف زنجیره تولید انرژی یکی از اقداماتی است که باید پیگیری شود تا در زمان کمبود یکی از منابع انرژی، سایر انرژی ها با بحران رو به رو نشود و از سوی دیگر در مسیر حفظ محیط زیست گام برداشته شود.زنجیره شدن انرژی گازی و آبی برای تولید برق به نظر راهبردی است که باعث شده، کمتر به سمت ایجاد زنجیره انرژی های تجدیدپذیر گام برداشته شود و جدای از کاهش انرژی که دیگر جایگزین نمی‌شود، شرایط زیست محیطی و آلودگی های مرتبط با طبیعت را در پی دارد.

به عنوان مثال در زمستان به خاطر مصرف بیشتر از حد انرژی گازی، برخی از نیروگاه های حرارتی به سمت استفاده از مازوت گام بر می دارند که منجر به آلودگی بیشتر هوا می‌شود و این در حالی است که عدم اطلاع رسانی شفاف و یا سکوت برخی از مدیران، باعث حذف صورت مساله نمی‌شود.

از دست رفتن ۱۵۰ روز کاری

جدای از مصرف شهروندان ایرانی از منابع انرژی، صنایع نیز به عنوان یکی از بزرگترین مصرف کنندگان انرژی کمتر مورد توجه قرار گرفته اند و به همین دلیل برای پایداری شبکه برق در تابستان و یا جلوگیری از افت فشار گاز در زمستان، صنایع کشور که در رفع تورم و تاثیر در اقتصاد جامعه نقش اصلی را بازی می کنند، باید از مدار مصرف خارج شوند.

مدیرعامل شرکت فولاد خراسان به خبرنگار ایرنا گفت: یکی از مهمترین چالش های صنعت فولاد خراسان رضوی، تامین مواد اولیه و انرژی است به گونه‌ای که در سال گذشته حدود ۱۵۰ روز کاری را به همین خاطر از دست دادیم و این موضوع برای شرکت های صنعتی، چالشی بزرگ است.

طهمورث جوانبخت افزود: این شرکت مجبور شد در فصل تابستان، ۲ ماه برای کاهش مصرف برق استان و در فصل زمستان نیز ۲ ماه برای کاهش مصرف گاز استان دست از فعالیت بکشد که این موضوع جدای از موضوع کاهش تولید فولاد مورد نیاز کشور، باعث وارد آمدن ضربه اقتصادی بزرگی به صنایع مختلف و از جمله فولاد است و به همین دلیل باید تدبیر ویژه‌ای برای برطرف کردن این مشکل داشت.

چالش های زیست محیطی

دانشیار دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه فردوسی مشهد گفت: محیط زیست زیربنای زندگی است و زمانی که محیط زیست دچار آسیب شود، سایر ارکان زندگی هم با خطر روبه رو خواهند شد.

دکتر کمال الدین ناصری افزود: متاسفانه گفته می‌شود که به خاطر خشکسالی و کمبود بارش، نیروگاه‌های برقابی کشور با کاهش تولید و عدم تولید برق مواجه هستند ولی این از طرح این پرسش اساسی ممانعت نمی کند که چرا در کشور ما باید تولید برق را به آب گره بزنیم تا دچار چالش شویم؟

وی ادامه داد: کشور ایران در منطقه ای خشک قرار دارد و خشکسالی جزو سرشت ذاتی آن است، بنابراین خواهی نخواهی کمبود آب به عنوان کمیاب‌ترین نهاده و عنصر اصلی، همواره در کشور ما بوده و خواهد بود.

عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: در زمانی تصمیم بر این شد تا کمبود برق را مرتفع کنیم ولی با استنباطی اشتباه آن را به آب، که خود در ایران کمیاب‌تر از برق است، پیوند زدیم و اکنون آثار این تصمیم اشتباه در حال هویدا شدن است.

وی اظهار کرد: مدیران ما برای تهیه برق، ساخت سدهای عظیم را با بودجه سنگین در دستور کار قرار دادند که مشکلات زیست محیطی همچون تغییر رژیم هیدرولوژیکی کشور و خشک شدن رودخانه ها را در پی داشت تا از طریق سدهای برقابی بتوانیم برای کشور برق تولید کنیم و حال آنکه اکنون نه برق و نه آب داریم و محیط زیستمان را هم تخریب کرده ایم.

ناصری بیان کرد: باید تولید برق کشور را به عناصر ثابت ارزان و پایدار مانند نور خورشید و باد گره می زدیم و با صرف درصدی از هزینه برپایی سدهای عظیم، ایجاد نیرگاه‌های خورشیدی و بادی را برای تولید انرژی پاک در دستور کار قرار می‌دادیم.

وی گفت: خورشید در بیشتر مناطق کشور ۳۶۰ روز سال می تابد و با هزینه کمتری می‌توانستیم انرژی خورشید را به صورت رایگان، بدون آلودگی، پایدار و همیشگی با ارزان ترین قیمت و البته بدون ایجاد چالش برای محیط زیست به دست آوریم.

باید ۳۰ درصد تولید برق به سمت منابع تجدیدپذیر برود

حذف زنجیره تولید انرژی یکی از اقداماتی است که باید پیگیری شود تا در زمان کمبود یکی از منابع انرژی، سایر انرژی ها با بحران رو به رو نشود و از سوی دیگر در مسیر حفظ محیط زیست گام برداشته شود.

سخنگوی صنعت برق خراسان رضوی در پاسخ به چرایی ایجاد زنجیره بین انرژی های برقی و گازی و تاثیر آن بر روی هم اظهار کرد: بیشتر نیروگاه‌های تولید برق از گاز استفاده می‌کنند و اکنون شاهد آن هستیم که در زمان اوج مصرف گاز در زمستان، بسیاری از نیروگاه‌های تولید برق با چالش رو به رو می‌شوند، به همین دلیل راه برون رفت از این وضعیت تغییر این چرخه به سمت انرژی های تجدیدپذیر است.

برای تهیه برق سدهای عظیم و با بودجه سنگین در دستور کار مدیران قرار گرفت که مشکلات محیط زیستی همچون تغییر رژیم هیدرولوژیکی کشور و خشک شدن رودخانه ها را در پی داشت تا از طریق سدهای برقابی بتوانیم برای کشور تولید برق داشته باشیم و حال آنکه اکنون نه برق و نه آب داریم.حسن حشمتی گفت: سبک مصرف انرژی در دنیا برای بیشتر نیازهای روزمره از جمله اجاق گازها، تامین گرمایش و سرمایش از مصرف گاز به سمت برق تغییر یافته است.

وی افزود: تهیه و به دست آوردن انرژی‌های تجدیدناپذیر هزینه بر است و باید به سمتی رفت که حدود ۳۰ درصد سهم تولید برق از انرژی بادی، خورشیدی ، نیروگاه اتمی و سایر انرژی ها به جای مصرف سوخت فسیلی و گاز باشد و این امر نیز با یاری بخش خصوصی رخ خواهد داد که اکنون کمتر به آن رغبت دارد.

حشمتی با اشاره به اینکه اکنون نیروگاه هسته ای بوشهر توان تولید هزار و ۲۴ مگاوات برق را دارد، گفت: تاکید ایران برای داشتن چندین نیروگاه هسته ای و خورشیدی بر همین اساس است تا بتوان از چرخه تولید برق با سوخت فسیلی و گازی خارج شد.

سخنگوی صنعت برق خراسان رضوی به موضوع تفکیک برق صنایع از خانگی اشاره کرد و افزود: دولت سیزدهم برای تامین بخشی از مصرف برق خانگی توانسته است چند نیروگاه سه تا پنج هزار مگاواتی را ایجاد و وارد چرخه تولید کند و این در حالی است که مصرف ما بسیار بیش از این اعداد است.

وی با طرح این موضوع که اگر مصرف ۲۵۰ مگاواتی یکی از صنایع به شبکه برق بازگردد، بسیاری از دغدغه های موجود در بخش خانگی مرتفع خواهد شد، ادامه داد: اکنون سعی دولت و وزارت نیرو بر این است تا صنایع بزرگ بتوانند برای تامین مصرف خود نیروگاه هایی خصوصی ایجاد کنند تا تامین برق صنعتی از بخش مصرف خانگی جدا شود.

اهواز – ایرنا – معاون اداره کل حفاظت محیط زیست خوزستان از شرایط بد تالاب هورالعظیم خبر داد و گفت: این تالاب از آخرین رهاسازی آب به علت مصارف کشاورزی و کشت شلتوک در بالادست بی‌نصیب بوده که همین موضوع شرایط نگران کننده ای را ایجاد کرده است.

سیدعادل مولا روز شنبه با حضور در تالاب هورالعظیم در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهارکرد: وضعیت تالاب هورالعظیم خوب نیست و ادامه این روند قطعا منجر به مرگ و میر آبزیان، آتشسوزی و تبدیل شدن این تالاب به کانون ریزگرد می‌شود.

وی میزان آب موجود در تالاب را ۴۵ درصد عنوان کرد و گفت: شرایط دمایی بالا، افزایش میزات تبخیر و نرسیدن حقابه موجب شده تا هم اکنون شرایط خوبی نداشته باشد و مشکلات آن تشدید شود.

معاون اداره کل محیط زیست خوزستان گفت: سازمان آب و برق چهاردهم تیرماه جاری ۱۶۰ متر مکعب آب رهاسازی کرد اما کشاورزان در بالادست با برداشت آب اجازه نداند حتی یک قطره آب به این تالاب برسد.

وی گفت: با وجود اعلام ممنوعیت کشت شلتوک از سوی جهاد کشاورزی اما از سد تنظیمی حمیدیه تا تالاب کشت شلتوک صورت گرفته است. کشت شلتوک یک کشت آب‌بَر است و اجازه نمی‌دهد آبی به تالاب برشد.

مولا گفت: مسئولان جهاد کشاورزی استان باید روی کشت‌ها به صورت میدانی نظارت کنند در غیر این صورت استفاده حقابه تالاب توسط کشاورزان منجر به خشک شدن کامل هورالعظیم می‌شود.

بر اساس این گزارش، تالا ب مرزی هورالعظیم با بیش از ۳۰۰ هزار هکتار وسعت آخرین بازمانده تا لاب‌های بین النهرین است که یک سوم آن در ایران و دوسوم آن در کشور عراق قرار دارد. این زیستگاه منحصر بفرد، در جنوب غربی کشور در خوزستان و در انتهای رود کرخه واقع است.

بحران آب در حوضه کرخه از ۲ سال پیش تاکنون، این تا لاب را نیز با تنش مواجه کرده است.

بر اساس ماده سه آیین‌نامه نحوه حفاظت، احیا و مدیریت تالاب‌ها، نحوه تخصیص حقابه محیط زیستی تالا ب‌ها از رودخانه‌های بالادست آنها پس از تامین آب شرب نسبت به سایر مصارف دارای اولویت است.

سال گذشته در پی خشک شدن بخش‌های وسیعی از هورالعظیم ، این تالا ب از اوایل تابستان شاهد آتش‌سوزی‌های گسترده به ویژه در بخش عراقی بوده، به طوریکه دود غلیظ ناشی از آن در برخی روزها تا ۶ شهرستان در خوزستان، را دربرمی‌گیرد.

آتش‌سوزی یکی از چالش‌های هورالعظیم در زمانی است که حقابه آن تامین نشود. تابستان ۱۴۰۰ نیز آتش‌سوزی در بخش‌هایی از هورالعظیم در عراق، شهر رُفیِّع را چندین روز درگیر کرد اما در تابستان سال ۹۷ که خشکسالی شدیدی در خوزستان رخ داده بود، آتش سوزی در بخش‌های ایرانی و عراقی تا لاب از تیر تا مهر آن سال ادامه داشت.

رودخانه کرخه امسال برای چندمین سال متوالی با بحران کم آبی روبه رو است.

نویسندگان: نادری دیزج بابک | پناهی علی | تیموری ایرج | ولی زاده رضا

کلیدواژه: شهر خلاق  – شهر میانه اندام  – معیارهای محلی  – شهر بناب 

چکیده شهر خلاق:

امروزه ایده شهر خلاق میانه اندام به منظور استفاده بهینه از تمامی پتانسیل های انسانی و محیطی در شهرها میانه و جلوگیری از سرریز مشکلات به کلان شهرها مؤثر است. ظرفیت های موجود در شهرهای میانه اندام مانند گردشگری, موقعیت ارتباطی, صنایع دستی و غیره از جمله عناصر اصلی تحقق شهرخلاق هستند که در شهرهای میانه اندام وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر بر تحقق شهر خلاق در شهر میانه اندام بناب صورت گرفته است.

پژوهش از نوع کاربردی بوده و رویکرد آن از نوع تحقیقات توصیفی-تحلیلی و استنباطی است. جامعه آماری پژوهش در دو سطح شامل شهروندان بناب و خبرگان بوده است. جمع آوری داده های با استفاده از دو طیف پرسشنامه آماری و دلفی صورت گرفت. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که تمامی متغیرها با تحقق شهر خلاق در شهر میانه اندام بناب ارتباط داشته و مجموع 99 متغیر مورد بررسی می توانند 79 درصد از تغییرات واریانس را تبیین کنند.

نتایج آزمون MANOVA نیز نشان داد بین محلات شهر بناب از نظر شاخص های شهر خلاق میانه اندام تفاوت وجود دارد. در نهایت نتایج مدل تاپسیس نیز نشان داد که به ترتیب معیارهای غذا و گردشگری و تفریح, ارتباطات و IT, صنعت, صادرات, بازرگانی و خدمات, دانشگاه, تحقیقات و بهداشت-درمان, اجتماعی, فرهنگ و هنر, معماری-شهرسازی و مدیریتی در اولویت های اول تا هشتم و محلات 5, 1, 3, 4 و 2 در اولویت اول تا پنجم قرار دارند. در نهایت پیشنهاد می شود تحقق شهر خلاق در بناب با محوریت گردشگری غذا و توسعه موقعیت ارتباطی و دانشگاهی صورت گیرد.

باشگاه خبرنگاران نوشت: رئیس سازمان حفاظت محیط زیست گفت: مدیریت پسماند کشور به یک باند مافیایی با سرمایه‌ای کثیف تبدیل شده بود.

علی سلاجقه در سخنان پیش از خطبه نماز جمعه تهران در رابطه با عملکرد ۲ ساله سازمان حفاظت محیط زیست گفت: در نشست استکهلم سوئد در سال ۱۹۷۲، سران کشورهای جهان و کشورهای صنعتی که استثمارکشی تام از طبیعت می‌کردند به این نتیجه رسیدند که جای زندگی در کره خاکی تنگ شده و بهره‌کشی‌هایی که از طبیعت انجام داده‌اند، باعث شده که نفس بشر به شماره بیفتد. در این نشست سران کشورها بحث تأسیس یونپ و بحث توسعه پایدار را مطرح کردند.

وی ادامه داد: فرهنگ کشور ما با پیشینه تاریخی و مذهبی که دارد مملو از کلیدواژه‌هایی در رابطه با حفظ طبیعت و محیط زیست است، اما متأسفانه می‌بینیم که غربی‌ها از راه نفوذ و تلقین، سیاست‌های خود ما را به ما غالب کرده و برای ما خط‌کشی تعیین کرده و به وسیله همین خط‌کشی‌ها در زمینه محیط زیست، اقتصاد، حیات و سایر ارکان زندگی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست بیان کرد: رهبری معظم انقلاب، محیط زیست را به عنوان یک مسئله درجه یک و غیرتجملاتی مطرح کرده‌اند. آقای رئیسی هم چه در زمانی که در قوه قضائیه بودند و چه الان، با اشراف کامل بر مسائل و حقوق محیط زیست، بحث توسعه فرع بر محیط زیست را مطرح کردند. با این نگاه و با رویکرد مردمی کردن محیط زیست دست نیاز به سوی مردم دراز کردیم و ایجاد بیش از ۲۰۰۰ خانه محیط زیست در سراسر کشور اولین دستاورد بزرگ دولت مردمی در زمینه محیط زیست بوده است.

سلاجقه با بیان اینکه مدیریت پسماند کشور به یک باند مافیایی با سرمایه‌ای کثیف تبدیل شده بود، گفت: دولت با حمایت وزارت کشور به بحث پسماند پرداخته است. آنچه در سراوان اتفاق افتاده یک برنامه چهار ساله است که در این برنامه حل مشکل پسماند منطقه دیده شده است.

وی با اشاره به اثر تغییرات اقلیمی در کشور تصریح کرد: تغییر اقلیم همه ارکان طبیعت را تحت تأثیر قرار داده که افزایش گازهای آلاینده، از بین رفتن منابع آب و خاک و … از تبعات آن هستند، اما با آموزش صحیح و فرهنگ‌سازی می‌توان اثرات را کاهش داد. در بحث پساب‌های صنعتی، صنایعی که از منابع آب شیرین ما استفاده کرده و آب کثیف را طبیعت تحویل می‌دادند، مکلف به بازچرخانی آب و ایجاد تصفیه‌خانه کردیم و خوشبختانه قطره قطره آب در کشور مدیریت می‌شود. مردم هم باید در بحث مصرف آب در خانه کمک کنند.

معاون رئیس جمهور تصریح کرد: در بحث گرد و غبار اقدامات خوبی انجام شد و امسال کمتر تحث تأثیر بوده‌ایم. طرح‌های احیای تالاب‌ها به شکل مطلوبی پیش می‌رود که نمونه آن را در بحث دریاچه ارومیه دیدم که تونل انتقال آب کانی سیب و سد شهید کاظمی سالانه ۶۰۰ میلیون مترمکعب آب را وارد دریاچه می‌کند.

سلاجقه با بیان اینکه دیپلماسی محیط زیست پیش‌قراول دیپلماسی کشور است و تاکنون نتایج خوبی داشته است، خاطرنشان کرد: ما نشست منطقه‌ای گرد و غبار را برگزار کردیم و سازمان ملل متحد از ما برای برگزاری نشست منطقه‌ای تقدیر کرده و روز ۲۱ تیرماه را به عنوان روز جهانی مقابله با گرد و غبار نام‌گذاری کرد. شهریورماه امسال نیز نشست منطقه‌ای گرد و غبار با حداقل ۵۰ کشور جهان تشکیل می‌شود.

وی اضافه کرد: ما به عنوان خادمین محیط زیست دست نیاز به سوی شما دراز می‌کنیم و می‌خواهیم که حفاظت از محیط زیست را به عنوان یک اولویت و یک اصل مهم محسوب کنید.

https://img9.irna.ir/d/r2/2023/07/10/0/170471913.mp4?ts=1688978987412

زاهدان- ایرنا- بند کمال خان فروردین۱۴۰۰ بر روی رودخانه هیرمند تکمیل شد. این سازه جلوی ورود آب به ایران را گرفت و در عوض آب را به سمت گود”زره” که شوره‌زاری بیش نیست هدایت کرد. این امر سبب خشکی صدرصد تالاب بین المللی هامون و از بین رفتن شغل‌هایی شد که از طریق تالاب ارتزاق می‌کردند و این امر مهاجرت در روستاهای حاشیه تالاب را در پی داشت.

لب‌های خشکیده هامون/اوج خشکسالی سیستان با افتتاح سد”کمال‌خان”

زاهدان- ایرنا- بدلیل عدم پایبندی کشور همسایه به تخصیص حقابه رودخانه هیرمند با ساخت بند کمال خان، خشکی سیستان و تالاب بین المللی هامون هر روز بیشتر از دیروز نمایان می‌شود.

به گزارش ایرنا، سیستان؛ منطقه‌ای که روزگاری انبار غله ایران بود و انعکاس رنگ آسمان در زلالی آب‌ دریاچه هامونش زیبایی منحصربفردی به آن بخشیده بود.

همان منطقه‌ای که محال هست جولان ماهی‌ها، توتن سواری، شنا، صید و صیادی و بازی های بچه ها درون کانال ها و نهرها از ذهن قدیمی‌ترهای آن پاک شود، سال‌هاست تنها پهنه خشک هامون، قایق‌های رنگ و رو رفته و خاک گرفته، گرد و خاک و سرفه‌های مداوم ناشی از ریزگردها در آن نمایان است و دیگر خبری از سرزندگی دریاچه بزرگ شرق نیست.

وضعیتی که دلیل آن خشکسالی و مسدود شدن راه‌های ورود آب در هیرمند است، حقابه‌ای که سال ۱۳۵۱ در زمان پهلوی دوم و از ترس افزایش نفوذ کمونیسم در افغانستان قراردادش میان ایران و افغانستان امضا و قرار شد، سالانه حدود ۸۰۰ میلیون متر مکعب آب از آن کشور وارد هیرمند شود.

تفاهم‌نامه‌ای ۵۰ ساله که طرف افغانستانی از اوایل دهه ۷۰ به بعد به آن پایبند نشد و سال‌هاست ذخایر چاه‌نیمه‌ها تنها منبع تامین آب مردم منطقه است و طی این مدت چاره‌ای دیگر از سوی دولت‌های گذشته برای روزهای کم آبی منطقه اندیشیده نشد.

بند کمال خان فروردین پارسال بر روی رودخانه هیرمند تکمیل شد و این سازه جلوی ورود آب به ایران را گرفت و در عوض آب را به سمت گود”زره” که شوره‌زاری بیش نیست هدایت کرد که با روی کار آمدن دولت سیزدهم عزم وزرای امورخارجه و نیرو برای دریافت حقابه جزم شد و هم‌اینک حیات ۱.۵میلیون نفر وابسته به حقابه استمساله آب در سیستان از چالش‌های قدیمی این منطقه است زندگی مردم این خطه چنان وابسته به رودخانه هیرمند است که بدون وجود این روزنه، مهاجرت کمترین پدیده قابل مشاهده است.

از اینرو در این مقطع تاریخی که حیات اجتماعی و اقتصادی بشریت از بحران نبود آب پایدار رنج می‌برد و تالاب بین‌المللی هامون و گستره آبی رنگش در حال تبدیل شدن به خاطره‌ای کم رنگ در ذهن‌هاست ضرورت دارد چاره‌ای اساسی اندیشیده شود تا مردم منطقه سیستان مجبور به تحمل آسیب‌ها نباشند.

با وجود انعقاد قرارداد حقآبه هیرمند، از اواخر دهه ۱۳۷۰ و هم‌زمان با کاهش بارش سالانه و گسترش خشکسالی بر سیستان، میزان ورودی آب رود هیرمند به دریاچه هامون مرتبا کاهش یافت.

نبود دولت قدرتمند در افغانستان، حفر نهرها و رودهای متعدد برای انتقال آب رودخانه، نصب و بکارگیری انواع پمپ در مسیر رودخانه هیرمند برای کشاورزی در افغانستان در نهایت خشک شدن تالاب هامون به عنوان هفتمین تالاب بین‌المللی جهان را در پی داشت.

این موضوع موجب قطع منبع زندگی و امرار معاش حدود نیم میلیون نفر از مردم ساکن در سیستان، کاهش چشمگیر پرندگان بومی و مهاجر سیستان و سایر وحوش طبیعی، رو به انقراض نهادن گاو سیستانی، تنگدستی و مهاجرت گسترده سیستانیان به مناطق شمالی ایران و زوال روزافزون صنایع دستی در این منطقه شد.

اما بر خلاف آن، دولت سیزدهم با نگاهی ویژه به دنبال روش‌هایی برای تامین آب در منطقه و رفع مشکل بزرگ مردم این دیار است، پیگیری‌هایی که بی‌شک امیدواری‌هایی را در دل آنها ایجاد می‌کند.

بند کمال خان مانع بزرگ ورود آب به هیرمند

نماینده حوزه انتخابیه زابل در مجلس شورای اسلامی گفت: احداث بند کمال خان در نقطه صفر مرزی ایران و افغانستان، بزرگترین مانع در جاری شدن آب در رودخانه هیرمند است.

حبیب‌الله دهمرده با اشاره به اینکه بند کمال خان در ۸۰ کیلومتری مرز ایران با افغانستان ساخته شده است، افزود: از زمان تاسیس این بند تا کنون آبی در رودخانه هیرمند رها نشده و زمین رودخانه کاملا خشک است.

وی با بیان اینکه در هیچ زمانی رودخانه هیرمند تا این اندازه خشک نبوده است، ادامه داد: این رودخانه در برخی مواقع سه تا چهار میلیارد مترمکعب و در بعضی اوقات تا ۲۰ میلیارد مترمکعب آورده داشته که هم‌اینک به صفر رسیده است.

نماینده مردم شهرستان‌های زابل، زهک، هیرمندف نیمروز و هامون در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه مسوولان مدتهاست که درحال پیگیری برای رهاسازی آب در هیرمند هستند، گفت: رودخانه هیرمند در نقطه صفر مرزی به دوشاخه تبدیل می‌شود که یک شاخه به نام رودخانه سیستان وارد ایران شده و به دریاچه هامون می‌ریزد.

اوج خشکسالی سیستان با بهره‌برداری از “سد کمال‌خان”

سیستان جلگه‌ای است در شمال سیستان و بلوچستان که در گذشته از رودخانه هیرمند سیراب می‌شد و به عنوان یک قطب کشاورزی در تولید محصولات باغی، جالیزی، غلات و همچنین دامپروری مطرح بود، اما با شروع خشکسالی که از دهه ۷۰ در منطقه اتفاق افتاد به مرور تمامی منابع آبی آن از بین رفت و فقط چاه‌نیمه‌ها به عنوان ذخیره آبی پایدار برای آشامیدنی مورد استفاده قرار می‌گرفت.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب سیستان و بلوچستان در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا با تاکید بر اینکه طی چند دهه اخیر از آنجایی که هیرمند آوردی نداشت ذخیره‌های چاه‌نیمه برای آشامیدنی و حتی تامین بخشی از آب کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گرفت، افزود: اوج خشکسالی سیستان و عدم تحقق حق‌آبه و ورود آب به سیستان با بهره‌برداری بند کمال‌خان در افغانستان شروع شد.

با وجود مشکل در تأمین آب، ولی انتقال و توزیع در شرایط کنونی با همه امکانات و تجهیزات موجود و از طریق زیرساخت‌های آبرسانی بدون هیچ‌گونه وقفه‌ای در منطقه سیستان انجام می‌شود

علیرضا قاسمی ادامه داد: با وجود وابستگی به چاه‌نیمه‌ها و هیرمند، طی چند دهه‌ اخیر برای ایجاد منابع آبی دیگر به منظور تامین آب آشامیدنی چاره اندیشی نشد و همه ذهن‌ها به برداشت آب از چاه نیمه‌ها معطوف بود، بنابراین برای تامین آب آشامیدنی شهری و روستایی از چاه نیمه‌ها، ۲ واحد تصفیه‌خانه و خطوط انتقال و مخازن ذخیره احداث شد.

وی با بیان اینکه اکنون از طریق چهار هزار و ۵۰۰ کیلومتر خطوط انتقال و شبکه توزیع، انتقال آب برای شهرها و روستاها به میزان یک‌هزار و ۸۰۰ لیتر در ثانیه توزیع می‌شود، اظهارکرد: از این میزان یک‌هزار و ۶۰ لیتر برای روستاها و تعدادی از شهرها از طریق طرح روستایی و ۷۴۰ لیتر برای شهرهای زابل، زهک، هامون، هیرمند و نیمروز از طریق طرح آبرسانی شهری منتقل می‌شود.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب سیستان و بلوچستان گفت: با وجود مشکل در تأمین آب، ولی انتقال و توزیع در شرایط کنونی با همه امکانات و تجهیزات موجود و از طریق زیرساخت‌های آبرسانی بدون هیچ‌گونه وقفه‌ای صورت می‌گیرد.

وی افزود: از سال ۱۴۰۱_۱۴۰۰ که تامین آب سیستان با خطر جدی مواجه شد، استفاده از ذخایر موجود در اولویت قرار گرفت، به گونه‌ای که آب از چاه نیمه‌های۴ و ۲ به ۳ و ۱ توسط قرارگاه سازندگی سپاه پاسداران منتقل شد.

قاسمی از نیمه سال ۱۴۰۱ موضوع استفاده از منابع جایگزین برای سیستان مصوب شد، هرچند در این میان چاه‌های ژرف به عنوان طرح‌های مطالعاتی روند خود را طی می‌کرد.

تلاش برای استفاده از منابع آب زیرزمینی در سیستان

به گفته وی، استفاده از منابع آبی غرب سیستان در سفر اعضای کمیسیون عمرانی مجلس به سیستان توسط مدیرعامل شرکت مهندسی آبفای کشور بر اساس مطالعات و مستندات ارائه شده مطرح و در آذرماه سال گذشته طرح اضطراری سیستان با استفاده از منابع آبی هامون صابری در فاز یک و استفاده از منابع آبی دشت شیله و بندان و منابع زیرزمینی جنوب شرق سیستان (در فاز ۲) مصوب شد.

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب سیستان و بلوچستان تصریح کرد: متاسفانه اتکا به استفاده از آب‌های سطحی در سیستان که از خارج کشور تامین می‌شود به حداقل رسید به گونه‌ای که هیچ آوردی از هامون صابری و فراه‌رود وارد ایران نشد، اما وجود منابع آبی زیرزمینی قابل اتکا به منطقه دشتک می‌تواند بخش زیادی از کمبود آب را جبران کند؛ منابعی که به همت کارشناسان منابع آب این شرکت شناسایی شده و هم‌اکنون چاه‌های دستگاهی با عمق متوسط در حال حفاری است.

وی ادامه داد: پیش‌بینی می‌شود با حفر حداقل ۳۰ حلقه چاه در این دشت در ۲ فاز اجرایی شامل دشتک تا شیله و دشتک تا نوار مرز واقع در منطقه لواریاب که امکان توسعه نیز دارد و تکمیل خط دوم انتقال آب چاه‌نیمه به زاهدان آب را به سیستان منتقل کرد به گونه‌ای که با خطوط موجود و خط دوم انتقال به چاه نیمه سه انجام و از آنجا با خطوط انتقال موجود تامین آب برای سیستان صورت خواهد گرفت.

به گفته قاسمی، با فرض برداشت ۳۰ لیتر بر ثانیه آب از هر حلقه چاه و ۸۰ درصد شیرین‌سازی، امکان انتقال یک مترمکعب برای آشامیدنی سیستان فراهم می‌شود که ۶۰ درصد نیاز آبی سیستان در پیک مصرف را تامین خواهد کرد.

وی گفت: با برداشت آب از طریق چاه‌هایی که توسط شرکت سهامی آب منطقه‌ای در جنوب شرق دشت سیستان در حال حفر و تجهیز است و همچنین برداشت و انتقال آب از منطقه بندان، آب آشامیدنی سیستان در شرایط فعلی از منابع آب زیرزمینی تامین خواهد شد.

اصفهان – ایرنا – عضو هیات علمی گروه جغرافیای طبیعی دانشگاه اصفهان گفت: خشک شدن رودخانه‌ها و تالاب‌ها و افزایش پدیده گرد و غبار در مناطقی مانند اصفهان در گرم‌تر شدن دمای هوا تاثیر بسزایی دارند.

سیدابوالفضل مسعودیان روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به دمای هوای حدود ۵۰ درجه سانتی‌گراد در مناطقی مانند زابل و خوزستان در تابستان امسال، تصریح کرد: خشکاندن هامون و هورالعظیم و افزایش گرد و غبار نیز در این مناطق سبب بیشتر شدن جذب تابش توسط این ذرات معلق و تاثیر آن بر دمای هوا شده است.

این استاد آب و هواشناسی دانشگاه اصفهان با تاکید بر اینکه کاهش بُرون رفت انرژی، سبب گرم شدن زمین شده است، اظهار داشت: بخش بزرگی از این کاهش به‌دلیل دستکاری های انسان در طبیعت است.

مسعودیان با بیان اینکه هر عملی در آینه طبیعت، بازتاب و پاسخی دارد، تصریح کرد: ما باید حرمت آب، خاک و هوا را نگه داریم تا زمین همچنان جای زندگی بماند.

وی اضافه کرد: در واقع، شکستن حرمت آب در خانه، کارخانه و کشتزار، دودکش محروم از فیلتر در هر کارخانه، اگزوز هر خودرو، موتورسیکلت و اتوبوس و دودکش هر بخاری نیز در گرم شدن دمای هوا تاثیرگذارند.

مسعودیان همچنین تاکید کرد: خشک شدن تالاب گاوخونی و زاینده رود فقط به معنی از دست رفتن یک تالاب یا یک رودخانه و نقش آنها در گرم‌تر شدن هوا نیست بلکه به معنی از دست رفتن یک تمدن چند هزار ساله به نام سپاهان نیز هست.

این استاد دانشگاه با اشاره به مباحث علمی درباره گرم شدن دمای هوا و چگونگی تاثیر پدیده هایی مانند افزایش گرد و غبار در آن توضیح داد: هر جسم گرمی از خود تابش گُسیل می‌کند و هر چه گرم‌تر باشد تابش بیشتری گسیل خواهد کرد بنابراین سطح زمین نیز که تابش های خورشیدی را جذب می‌کند نیز گرم شده و از خود تابش منتشر می‌کند.

مسعودیان افزود: طول موج تابش‌هایی که زمین گسیل می‌کند حدود یک دهم قطر موی انسان است و مولکول های هوا می توانند این تابش های زمینی که طول موج بلندتری دارند را جذب کنند از این رو انرژی تابشی زمینی، هوا را گرم می کند.

وی با بیان اینکه هر چه در طول روز تابش خورشیدی بیشتری دریافت کنیم هوا گرم‌تر و هر چه در هنگام شب تابش زمینی بیشتری از دست بدهیم هوا سردتر خواهد شد، گفت: بررسی دمای کمینه و بیشینه در ایران در ۷۰ سال گذشته نشان می دهد که دمای بسیاری از ایستگاه های هواشناسی در مقاطع زمانی مشخصی که یکی از نمونه های برجسته آن سال ۱۳۷۷ است افزایش جهشی داشته اما افزایش دمای کمینه بسیار نیرومندتر از افزایش دمای بیشینه بوده است.

این استاد هواشناسی اضافه کرد: بنابراین این پرسش مطرح می شود که چرا زمین نتوانسته در هنگام شب با گسیل تابش، خود را خنک کند و در نتیجه دمای کمینه افزایش پیدا کرده است.

مسعودیان در پاسخ به این پرسش توضیح داد: اگر در جو گازهایی مانند بخار آب، دی اکسید کربن، متان یا هواویز (ذرات ریز معلق در هوا مانند گرد و غبار و قطره های ریز آب) وجود نداشته باشد همانطور که تابش های خورشیدی بدون مزاحمت از میان جو می گذرند و به زمین می رسند تابش های زمینی هم بدون مزاحمت از جو می گذرند و از زمین خارج می شوند و زمین به‌دلیل از دست دادن انرژی تابشی خنک می شود.

وی ادامه داد: اما وجود گازهای مذکور که به گازهای گلخانه ای شناخته می شوند و همچنین وجود هواویزها و ذرات گرد و غبار سبب می شود که تابش های زمینی در گذر از جو جذب این گازها و ذرات شوند و نتوانند زمین را ترک کنند و در نتیجه زمین نمی تواند خود را در طول شب خنک کند.

وی درباره دمای هوا در این روزهای تابستانی و ثبت رکوردهای جدید نیز گفت: با توجه به اینکه مرداد گرم‌ترین ماه در ایران است این شرایط می تواند تا چهار هفته آینده تداوم پیدا کند.

به گزارش ایرنا، زاینده‌رود بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که از کوه‌های زاگرس مرکزی سرچشمه می‌گیرد و در فلات مرکزی ایران به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان می‌ریزد.

این رودخانه که قرن‌ها سرچشمه حیات و نعمت اصفهان بوده، در سال‌های اخیر به‌دلایل متعدد از جمله کاهش منابع آبی، برداشت‌ بی‌رویه و غیرقانونی در بالادست و خشکسالی بطور زمان‌بندی شده در اصفهان جریان دارد.

تالاب بین‌المللی گاوخونی واقع در شرق اصفهان، یکی از بزرگترین و مهمترین تالاب‌های ایران محسوب می‌شود و در طول تاریخ و پیش از آغاز خشکسالی‌های اخیر علاوه بر ایجاد فضای فرحبخش در شرق استان، مامن پرندگان مهاجر و جانوران آبی و منبع درآمد و آسایش ساکنان این منطقه بوده اما در سال های اخیر به‌دلیل تحقق نیافتن حقابه محیط زیستی آن در معرض خشکی کامل قرار گرفته است.

جریان مقطعی آب در زاینده رود، کاهش آب ورودی، تغییر اقلیم و خشکسالی و تامین نشدن حقابه‌ طبیعی از چالش‌هایی عنوان می‌شود که حیات این تالاب را به خطر انداخته است.

از زمان انفجار Lidar در دو دهه گذشته، استفاده از ابرهای نقطه ای در برنامه های نقشه برداری هوایی این روزها رایج شده است. با این حال، لیدار بدون چالش نیست. این مقاله به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه ابرهای نقطه رنگی از فتوگرامتری می توانند جایگزین ارزش افزوده ارائه دهند.

سه چالش اصلی مرتبط با استفاده از Lidar در نقشه‌برداری هوایی همیشه هزینه سنسورها، منحنی یادگیری مورد نیاز برای تولید مجموعه داده‌های دقیق، و آنچه باید با تمام این نکات در هنگام ارائه یک محصول تحویلی انجام شود، بوده است. سیستم‌های لیدار هوابرد و سیستم‌های موقعیت‌یابی که با آن‌ها جفت می‌شوند، عمدتاً هنوز بسیار گران هستند. این به دلیل افزایش نرخ پالس و دامنه توسط تولید کنندگان برای پاسخگویی به تقاضای کاربر برای مجموعه داده های متراکم تر است، در حالی که تلاش می کنند اندازه و وزن کلی را کاهش دهند. در رقابت برای ماندن در رقابت، این اغلب باعث می شود خریداران احساس کنند که خوکچه هندی برای این سیستم های پیچیده تر هستند. 

این واقعیت که Lidar به سیستم‌های موقعیت‌یابی بسیار دقیق نیاز دارد، به پیچیدگی استخدام افراد دارای مهارت برای پردازش این مجموعه داده‌ها به طور مداوم در سطوح بالایی از دقت می‌افزاید. نیازی به گفتن نیست که منحنی یادگیری شیب دار است و آنهایی که در پردازش لیدار خوب هستند مورد توجه قرار می گیرند و قیمت بالایی دارند. با این حال، گزینه دیگری وجود دارد: فتوگرامتری.

تکامل فتوگرامتری

فتوگرامتری، توانایی ایجاد نقشه ها از روی همپوشانی تصاویر، تقریباً از زمان اختراع هواپیما وجود داشته است. برای مدت طولانی، به ماشین‌های بزرگی به نام پلاتر استریو نیاز داشت تا به تکنسین‌ها توانایی دیدن یک صحنه را به صورت استریو بدهند. این به آنها اجازه داد تا اطلاعاتی را که نمایانگر زمین و ویژگی ها در یک مقیاس معین است، ترسیم کنند. با افزایش قدرت محاسباتی در دهه 1980، فتوگرامتری دیجیتالی شد.

 اندکی بعد، در اوایل دهه 2000، اصول فتوگرامتری امکان چشم پوشی از تجهیزات مشاهده استریو و استخراج مختصات XYZ برای هر پیکسل در تصویر را فراهم کرد که در آن همپوشانی رخ می دهد. این پیشرفت امکان تولید ابرهای نقطه ای بسیار دقیق را بدون هزینه سیستم لیدار فراهم کرد. با این حال، یک ابر نقطه ای مشتق از فتوگرامتری یک مزیت بالقوه اضافه دارد: مقادیر رنگ بدون اضافی. 

در هر صورت، تحویل اولیه در پروژه‌های نقشه‌برداری، مدل‌های ارتفاعی دیجیتال (DEMs) باقی مانده است، زیرا ابرهای نقطه‌ای از نظر اندازه فایل بسیار بزرگ هستند که کاربر معمولی نمی‌تواند با توجه به کمبود قدرت محاسباتی موجود از آن بهره‌برداری کند. با پیشرفت‌های فناوری محاسباتی از جمله پردازنده‌ها و پردازنده‌های گرافیکی قدرتمندتر، این موضوع در حال تغییر است. علاوه بر این، بسیاری از بسته های نرم افزاری محبوب می توانند داده های ابر نقطه ای را برای پردازش یا تجسم بیشتر مصرف کنند. 

مزایای ابرهای نقطه رنگی

بنابراین چه فایده ای از یک ابر نقطه رنگی حاصل می شود؟ با نگاه کردن به یک مثال از هر یک به راحتی به این موضوع پاسخ داده می شود. بدون مرحله اضافه طبقه‌بندی یا رنگ‌آمیزی، شناسایی ویژگی‌های پنهان در اعماق ابر نقطه Lidar مقداری تلاش می‌کند. در مقابل، یک فرد معمولی می تواند به سرعت ویژگی های یک ابر نقطه رنگی مشتق شده از فتوگرامتری را شناسایی کند. 

ابر نقطه ای ایجاد شده از Lidar در واقع می تواند رنگی شود. با این حال، این فقط به هزینه کلی می افزاید، زیرا نیاز به دوربین در حال کار در زمانی که لیدار در حال به دست آوردن است، پنجره خرید یا پرواز دوم بر فراز همان منطقه را به خطر می اندازد. هر یک از این روش‌ها منجر به طولانی‌تر شدن زمان کسب کلی و پردازش بیشتر می‌شود. 

بسته‌های نرم‌افزاری وجود دارند که ابرهای نقطه‌ای را به عنوان مشتق از فرآیند مثلث‌سازی هوایی ایجاد می‌کنند. سپس آنها DEM ها را از تعداد کم شده نقاط در آن ابر نقطه تولید می کنند. این تمایل به ایجاد DEM های بسیار بی کیفیت به طور کلی دارد و بسیاری از نقاط ایجاد شده اولیه را حذف می کند. این همچنین اعتبار سنجی را برای کاربران نهایی دشوار می کند زیرا ایجاد DEM مرحله دیگری از فرآیند مثلث بندی هوایی است.  

چالش های مرتبط با رنگ آمیزی

یک راه متداول برای تولید ابرهای نقطه رنگی از فتوگرامتری، ایجاد یک DEM، سپس صادر کردن یک ابر نقطه از آن DEM است که در آن هر پیکسل به عنوان یک نقطه نمایش داده می شود. سپس با استفاده از یک ارتوموزائیک، مقدار رنگ متناظر مستقیماً روی هر نقطه نمایش داده می شود. این به خوبی کار می کند – اما فقط در یک نمای نادر، زیرا یک ابر نقطه ای ایجاد شده از یک DEM به این روش، نقاط عمودی یا مایل را در نظر نمی گیرد. در نتیجه، حفره های عمودی و مایل در مجموعه داده ذاتی هستند. جایی که هیچ نقطه ای وجود ندارد، رنگی وجود ندارد. 

در حالی که اکثر ابزارهای نرم افزاری این رویکرد ساده را برای رنگ آمیزی اجرا می کنند، یک راه حل بهینه ایجاد ارتباط بهتر بین پیکسل ها و نقاط است. سپس، با این حال، بسیاری از پیکسل ها برای یک نقطه ممکن است مقادیر رنگی کمی متفاوت داشته باشند. این بدان معناست که الگوریتم ها باید این اطلاعات را محاسبه و ادغام کنند. مسئله دیگری که پیش می آید مشابه تعادل رنگ در موزاییک است، اما در اینجا موزاییک سه بعدی است. بنابراین الگوریتم های پیشرفته برای انجام این کار برای اطمینان از ثبات در سراسر ابر نقطه مورد نیاز است. محصولات فتوگرامتری موجود در حال حاضر از چنین عملکردهای پیشرفته ای پشتیبانی نمی کنند. 

پیشرفت های اخیر فناوری

SimActive اخیراً نسخه 10 مجموعه فتوگرامتری Correlator3D خود را معرفی کرده است تا امکان رنگ‌آمیزی ابرهای نقطه‌ای را فراهم کند. در طول فرآیند ایجاد ا بر نقطه ای، تمام پیکسل هایی که از تصاویر همپوشانی مختلف (عمودی و/یا مورب) به دست می آیند، ابتدا برای استخراج یک مختصات سه بعدی دقیق استفاده می شوند.

 سپس با استفاده از الگوریتم های پیشرفته، Correlator3D مقادیر رنگ های مختلف را از تصاویر مرتبط تجزیه و تحلیل می کند و یک مقدار رنگ نهایی را محاسبه می کند. این منجر به یک ا بر نقطه ای با ظاهری بسیار واقعی می شود که رنگ های ثابتی را از همه زوایای دید نمایش می دهد. 

مزایای چنین فناوری چندگانه است. این امکان تولید یک ابر نقطه ای مشابه لیدار را فراهم می کند. تنها یک فعالیت جمع آوری داده ها ضروری است که منجر به صرفه جویی در هزینه و محصولات قابل تحویل بیشتر می شود. داشتن تنها یک مجموعه داده برای پردازش نیز سریع‌تر، آسان‌تر و سریع‌تر است. علاوه بر این، تضمین می کند که هیچ چالش و مشکلی در ثبت نام وجود نخواهد داشت، همانطور که در مورد ادغام Lidar با تصاویر وجود دارد.  

                                 آینده ابرهای نقطه ای

از آنجایی که ابرهای نقطه ای به یک محصول ارائه شده در نقشه برداری رایج تر تبدیل می شوند، متخصصان نقشه برداری باید سطح راحتی کاربر نهایی را با آنها در نظر بگیرند. یک ابر نقطه طبقه بندی شده مطمئناً دارای ارزش است و امکان شناسایی سریع زمین در مقابل پوشش گیاهی و غیره را فراهم می کند، اما یک ابر نقطه رنگی آن را به سطح دیگری می برد. به عنوان مثال، یک ابر نقطه طبقه بندی شده، کاربر را از وجود و مکان یک تابلوی راه آگاه می کند.

 یک ابر نقطه رنگی اطلاعاتی را در مورد آنچه علامت می گوید اضافه می کند. این نه تنها تفسیر انسان را آسان‌تر می‌کند، بلکه به پیشرفت در مسیر به سمت یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی (AI) بیشتر کمک می‌کند. شناسایی ویژگی‌های دنیای واقعی از طریق یادگیری ماشین و استخراج اطلاعات ارزشمند از مجموعه داده‌ها از طریق هوش مصنوعی در حال انجام است.

یک مطالعه جدید نشان می دهد که روند فعلی در تخریب محیط زیست منجر به خسارات اقتصادی بزرگ در دهه های آینده خواهد شد که بیشترین ضربه را به فقیرترین کشورها وارد خواهد کرد. اما امیدی وجود دارد: سرمایه گذاری در طبیعت می تواند این ضررها را به سود تبدیل کند.

محققان دانشگاه مینه سوتا و دانشگاه پوردو یافته های خود را در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر کردند . این تیم برای اولین بار در نوع خود مدل جهانی اقتصاد زمینی را برای ثبت تعاملات بین اقتصاد و محیط زیست ایجاد کرد. به طور اساسی، این فعل و انفعالات شامل این است که چگونه طبیعت از طریق گرده افشانی محصولات، تهیه الوار، ذخیره کربن، و صید برای ماهیگیری دریایی به انسان سود می رساند، و اینکه چگونه این مزایا به طور کلی بر اقتصاد تأثیر می گذارد.

جاستین جانسون، استادیار اقتصاد کاربردی در دانشگاه مینه‌سوتا، می‌گوید: «ما مدت‌هاست که فکر می‌کنیم اقتصاد و محیط زیست علیه یکدیگر کار می‌کنند. “سرمایه گذاری در طبیعت اقتصاد را خفه نمی کند، بلکه اقتصاد را تقویت می کند. اما مدل سازی این تعاملات تا همین اواخر دشوار بوده است.”

محققان دریافتند:

• گزینه های سیاست برای سرمایه گذاری در طبیعت منجر به سود سالانه 100 تا 350 میلیارد دلار (2014 دلار آمریکا) شد که بیشترین درصد افزایش در تولید ناخالص داخلی در کشورهای کم درآمد اتفاق افتاد. گزینه‌های سیاستی مورد بررسی در این مطالعه شامل حذف یارانه‌های کشاورزی، تأمین مالی تحقیقات برای بهبود عملکرد محصول و پرداخت‌های بین‌المللی از کشورهای ثروتمند به کشورهای فقیرتر برای حمایت از حفاظت است.
• از سوی دیگر، ادامه روند تخریب محیط زیست منجر به زیان 75 میلیارد دلاری سالانه خواهد شد، به طوری که کشورهای کم درآمد سالانه 0.2 درصد از تولید ناخالص داخلی زیان می کنند.

محققان یک مدل اقتصادی تعادل عمومی جهانی، GTAP (که در مرکز تجزیه و تحلیل تجارت جهانی دانشگاه پردو توسعه یافته است)، با مجموعه ای از مدل های خدمات اکوسیستم، InVEST (توسعه یافته در پروژه سرمایه طبیعی دانشگاه استنفورد) ترکیب کردند. GTAP و InVEST هر دو به طور گسترده در سراسر جهان توسط دولت‌ها، سازمان‌های غیردولتی و بخش خصوصی استفاده می‌شوند، اما کنار هم قرار دادن آنها کار مهمی بود.

تام هرتل، استاد برجسته اقتصاد کشاورزی در دانشگاه پردو، گفت: «مدل‌های اقتصادی سنتی از این دست تقریباً به طور کامل از این واقعیت غفلت می‌کنند که اقتصاد بر طبیعت متکی است. “این مطالعه جدید مستلزم درک دقیق چگونگی و مکان تغییر الگوهای کاربری زمین در نتیجه فعالیت های اقتصادی بود، با جزئیات فضایی کافی برای درک پیامدهای زیست محیطی این تغییرات. این یک دستاورد بزرگ است.”

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که چگونه کالاها و خدمات عمومی ارائه‌شده توسط محیط‌زیست اغلب برای فقیرترین افراد جهان که دسترسی کمتری به گزینه‌های جایگزین در هنگام تخریب محیط زیست دارند، مهم‌ترین هستند. در نتیجه، سرمایه‌گذاری در طبیعت می‌خواهد جهان را به مکانی عادلانه‌تر تبدیل کند. این تحقیق تنها به زیرمجموعه‌ای کوچک از روش‌های تعامل اقتصاد و محیط‌زیست نگاه می‌کند، با این وجود اثرات بسیار بزرگی پیدا می‌کند.

جانسون می گوید: «البته طبیعت بسیار بیشتر از گرده افشان ها، الوار، کربن و ماهی است. “کار آینده ما خدمات اکوسیستمی بسیار بیشتری را در بر خواهد گرفت که منجر به تصمیم گیری آگاهانه تر خواهد شد. این تازه شروع است: ما امیدواریم که این نوع تجزیه و تحلیل را به یک ابزار استاندارد در جعبه ابزار سیاست گذار تبدیل کنیم.”

حمایت مالی از این مطالعه توسط دانشگاه مینه‌سوتا، دانشگاه پوردو و بنیاد ملی علوم انجام شد. محققان بانک جهانی و دانشگاه ویکتوریا نیز در این مطالعه مشارکت داشتند.

مهندسان شیمی یک برگ مصنوعی با انرژی خورشیدی اختراع کرده اند که بر روی یک الکترود جدید ساخته شده است که شفاف و متخلخل است و قادر به برداشت آب از هوا برای تبدیل به سوخت هیدروژنی است. فناوری مبتنی بر نیمه هادی مقیاس پذیر و آسان برای آماده سازی است.

دستگاهی که می تواند آب را از هوا جمع آوری کند و سوخت هیدروژنی را تامین کند – که کاملاً با انرژی خورشیدی تامین می شود – برای دهه ها رویای محققان بوده است. اکنون، کوین سیولا، مهندس شیمی EPFL و تیمش گام مهمی در جهت نزدیک‌تر کردن این دیدگاه به واقعیت برداشته‌اند. 

آنها یک سیستم مبتکرانه و در عین حال ساده ایجاد کرده اند که فناوری مبتنی بر نیمه هادی را با الکترودهای جدید ترکیب می کند که دو ویژگی کلیدی دارند: متخلخل بودن، برای به حداکثر رساندن تماس با آب در هوا. و شفاف، برای به حداکثر رساندن قرار گرفتن در معرض نور خورشید از پوشش نیمه هادی. هنگامی که دستگاه به سادگی در معرض نور خورشید قرار می گیرد، آب را از هوا گرفته و گاز هیدروژن تولید می کند. نتایج در 4 ژانویه 2023 در Advanced Materials منتشر شده است .

چه خبر؟ این الکترودهای جدید انتشار گاز آنها هستند که شفاف، متخلخل و رسانا هستند و این فناوری با انرژی خورشیدی را برای تبدیل آب – در حالت گاز از هوا – به سوخت هیدروژنی قادر می‌سازند.

“برای تحقق یک جامعه پایدار، ما به راه هایی برای ذخیره انرژی های تجدیدپذیر به عنوان مواد شیمیایی نیاز داریم که بتوان از آنها به عنوان سوخت و مواد اولیه در صنعت استفاده کرد. انرژی خورشیدی فراوان ترین نوع انرژی تجدیدپذیر است و ما در تلاش هستیم تا راه های اقتصادی رقابتی برای تولید ایجاد کنیم. سوخت‌های خورشیدی، “سیولا از آزمایشگاه EPFL برای مهندسی مولکولی نانومواد اپتوالکترونیک و محقق اصلی این مطالعه می‌گوید.

الهام از برگ یک گیاه

مهندسان EPFL با همکاری تویوتا موتور اروپا، در تحقیقات خود برای سوخت‌های فسیلی تجدیدپذیر، از روشی الهام گرفتند که گیاهان قادر به تبدیل نور خورشید به انرژی شیمیایی با استفاده از دی اکسید کربن موجود در هوا هستند. یک گیاه اساساً دی اکسید کربن و آب را از محیط خود برداشت می کند و با افزایش انرژی اضافی از نور خورشید، می تواند این مولکول ها را به قند و نشاسته تبدیل کند، فرآیندی که به عنوان فتوسنتز شناخته می شود. انرژی نور خورشید به شکل پیوندهای شیمیایی در داخل قندها و نشاسته ها ذخیره می شود.

الکترودهای انتشار گاز شفاف توسعه یافته توسط سیولا و تیمش، هنگامی که با مواد نیمه هادی جمع آوری سبک پوشانده می شوند، در واقع مانند یک برگ مصنوعی عمل می کنند و آب را از هوا و نور خورشید برای تولید گاز هیدروژن جمع آوری می کنند. انرژی نور خورشید به شکل پیوندهای هیدروژنی ذخیره می شود.

به جای ساخت الکترودهایی با لایه های سنتی که در برابر نور خورشید مات هستند، بستر آنها در واقع یک شبکه سه بعدی از الیاف شیشه ای نمدی است.

مارینا کارتی، نویسنده اصلی این کار، می‌گوید: «توسعه نمونه اولیه دستگاه چالش‌برانگیز بود، زیرا الکترودهای شفاف انتشار گاز قبلاً نشان داده نشده بود، و ما مجبور بودیم روش‌های جدیدی را برای هر مرحله ایجاد کنیم. با این حال، از آنجایی که هر مرحله نسبتاً ساده است و مقیاس پذیر، من فکر می کنم که رویکرد ما افق های جدیدی را برای طیف گسترده ای از کاربردها باز خواهد کرد که از بسترهای انتشار گاز برای تولید هیدروژن مبتنی بر خورشید شروع می شود.”

از آب مایع گرفته تا رطوبت هوا

Sivula و دیگر گروه‌های تحقیقاتی قبلاً نشان داده‌اند که می‌توان فتوسنتز مصنوعی را با تولید سوخت هیدروژن از آب مایع و نور خورشید با استفاده از دستگاهی به نام سلول فوتوالکتروشیمیایی (PEC) انجام داد. سلول PEC به طور کلی به عنوان وسیله ای شناخته می شود که از نور تابشی برای تحریک یک ماده حساس به نور مانند یک نیمه هادی غوطه ور در محلول مایع برای ایجاد واکنش شیمیایی استفاده می کند. اما برای اهداف عملی، این فرآیند دارای معایبی است، به عنوان مثال، ساختن دستگاه‌های PEC با مساحت بزرگ که از مایع استفاده می‌کنند، پیچیده است.

Sivula می خواست نشان دهد که فناوری PEC را می توان برای برداشت رطوبت از هوا به جای آن سازگار کرد و منجر به توسعه الکترود انتشار گاز جدید آنها شد. سلول‌های الکتروشیمیایی (مثلاً پیل‌های سوختی) قبلاً نشان داده شده‌اند که به جای مایعات با گازها کار می‌کنند، اما الکترودهای انتشار گاز که قبلاً استفاده می‌شد، مات هستند و با فناوری PEC با انرژی خورشیدی سازگار نیستند.

اکنون، محققان تلاش های خود را برای بهینه سازی سیستم متمرکز کرده اند. اندازه ایده آل فیبر چیست؟ اندازه منافذ ایده آل؟ نیمه هادی ها و مواد غشایی ایده آل؟ اینها سوالاتی هستند که در پروژه اتحادیه اروپا “Sun-to-X” که به پیشرفت این فناوری اختصاص داده شده است و راه های جدیدی برای تبدیل هیدروژن به سوخت مایع ایجاد می کند.

ساخت الکترودهای شفاف و انتشار گاز

به منظور ساخت الکترودهای انتشار گاز شفاف، محققان با نوعی پشم شیشه که اساساً از الیاف کوارتز (همچنین به عنوان اکسید سیلیکون نیز شناخته می‌شود) شروع می‌کنند و با ذوب الیاف در دمای بالا به ویفرهای نمدی تبدیل می‌شوند. سپس، ویفر با یک لایه نازک شفاف از اکسید قلع آغشته به فلوئور پوشانده می‌شود، که به دلیل رسانایی عالی، استحکام و سهولت در مقیاس‌بندی معروف است. 

این مراحل اولیه منجر به یک ویفر شفاف، متخلخل و رسانا می شود که برای به حداکثر رساندن تماس با مولکول های آب در هوا و عبور فوتون ها ضروری است. سپس ویفر دوباره پوشیده می شود، این بار با لایه نازکی از مواد نیمه هادی جاذب نور خورشید. این پوشش نازک دوم همچنان نور را از خود عبور می دهد، اما به دلیل سطح بزرگ زیرلایه متخلخل، مات به نظر می رسد. همانطور که هست

دانشمندان در ادامه یک محفظه کوچک حاوی ویفر پوشش داده شده و همچنین غشایی برای جداسازی گاز هیدروژن تولید شده برای اندازه گیری ساختند. هنگامی که محفظه آنها در شرایط مرطوب در معرض نور خورشید قرار می گیرد، گاز هیدروژن تولید می شود که به آنچه دانشمندان در نظر داشتند دست می یابد و نشان می دهد که می توان به مفهوم الکترود انتشار گاز شفاف برای تولید گاز هیدروژن با انرژی خورشیدی دست یافت.

در حالی که دانشمندان به طور رسمی کارایی تبدیل خورشید به هیدروژن را در نمایش خود مطالعه نکردند، آنها اذعان داشتند که این کارایی برای این نمونه اولیه متوسط ​​است و در حال حاضر کمتر از آن چیزی است که می توان در سلول های PEC مبتنی بر مایع به دست آورد. بر اساس مواد مورد استفاده، حداکثر راندمان تئوری تبدیل خورشیدی به هیدروژن ویفر پوشش داده شده 12٪ است، در حالی که سلول های مایع تا 19٪ کارآمد نشان داده شده است.

مطالعه محققان بریتانیایی و هلندی در شهر کیپ‌تاون نشان می‌دهد که عادات سبک زندگی افراد مرفه مهمترین عامل کمبود شدید آب در شهرها است.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مصرف بیش از حد آب در خانه‌ها و باغ‌های بزرگ و پر کردن استخرها، آسیب قابل‌توجهی به نیازهای اساسی جوامع فقیر و محروم وارد می‌کند و به طور کلی ثبات بلندمدت منابع مناطق را تهدید می‌کند.

در ۲۰ سال گذشته بیش از ۸۰ شهر در سراسر جهان از جمله میامی، لندن، مکزیکوسیتی، رم، کیپ‌تاون، مسکو، چنای، پکن، توکیو و ملبورن با کمبود شدید آب مواجه بوده‌اند. این مطالعه موردی در شهر کیپ‌تاون نشان داد که محدودیت‌های مرتبط با خشکسالی می‌تواند خانوارهای کم‌درآمد را بدون آب کافی برای تأمین نیازهای اولیه‌شان در خطر قرار دهد، در حالی که برای خانواده‌های ثروتمند، تنها به معنای محدود کردن «استفاده‌های غیراصولی آب» مانند آبیاری باغ، شستشوی خودرو و پر کردن استخرها است.

علاوه بر این، گروه‌های ثروتمند راه‌هایی برای انعطاف پذیری بیشتر در برابر خشکسالی دارند؛ برای مثال، در دوره‌های خشکسالی کوتاه مدت، آنها می‌توانند بطری‌های آماده آب را بخرند و در درازمدت نیز سیستم‌های جمع‌آوری آب باران یا حفر چاه‌های خصوصی را در نظر بگیرند.

محققان در این رابطه اعلام کردند که استفاده ناپایدار از آب عمومی توسط افراد مرفه بر میزان آب موجود در مخازن شهر تأثیر می‌گذارد، در همین حال نیز حفر چاه‌های خصوصی می‌توانند منابع آب زیرزمینی منطقه را تخلیه کند.

نتایج تحقیق نشان می‌دهد در حالی که فناوری‌های جدید و سازگاری‌های مهندسی برای کاهش بحران آب شهرها مهم هستند، اما بدون پایدارتر شدن کافی نیستند و تنها راه برای حفظ منابع آب موجود، تغییر سبک زندگی افراد مرفه، محدود کردن استفاده از آب برای امکانات رفاهی و توزیع مجدد درآمد و منابع آبی به طور مساوی است.

این تحقیق توسط دانشمندان رشته‌های مختلف در مرکز علوم مخاطرات طبیعی و بلایای طبیعی در اوپسالا ی سوئد انجام شد.

داستان توسعه و پيشرفت کشاورزی هلند پر از درسهايي است که جهان بايد فرا گيرد. هلند، کشوري کوچک، با 17 ميليون جمعيت به دومين صادرکننده محصولات غذايي جهان تبديل شده است.

اين کشور تقريباً از تمامي منابع سرزميني و خاک که براي کشاورزی در مقياس بزرگ لازم است محروم است.

آمريکا به عنوان اولين صادرکننده محصولات کشاورزی جهان 270 برابر بيشتر از هلند زمين کشاورزی دارد اما هلند دومين صادرکننده محصولات کشاورزي بعد از آمريکا است و درعين حال بزرگترين صادرکننده گوجه فرنگي، سيب زميني و پياز و دومين صادرکننده سبزيجات در دنيا است.

يک سوم تجارت جهاني دانه هاي سبزيجات خوراکي از هلند سرچشمه ميگيرد.
اين موفقيتها فقط در 94 کيلومترمربع گلخانه به دست آمده است. در مقايسه بايد گفت؛ مساحت شهر تهران 730 کيلومترمربع است.

راز موفقيت در چيست؟

راز موفقيت هلند استفاده از تکنولوژيهاي برتر و گلخانه هاي پيشرفته کشاورزی است. اين تکنولوژيها برداشت در سطح هکتار را به شدت افزايش داده است.

نمونه اي از تکنولوژيهاي به کاررفته در هلند:

با استفاده از سنسورهاي حساس، در مصرف آب برخي از محصولات کليدي تا 90 درصد صرفه جويي ميشود.
در هلند 15 نوع گوجه فرنگي با ارتفاع 6 متر پروش داده ميشوند که ريشه آنها نه در خاک بلکه در محلولهاي مغزي قرار دارد
هلند به طور کامل استفاده از آفت کشهاي شيميايي را کنار گذاشته است. همچنين در عرصه پرورش طيور و از سال 2009، مرغداران و دامداران استفاده از آنتي بيوتيک را حدود 60 درصد کاهش داده اند.

کشاورزان براي تنظيم دماي گلخانه ها از انرژي زمين گرمايي (geothermal) استفاده ميکنند.
کشاورزي هيدروپونيک که در آن محصولات بدون خاک و با استفاده از محلولهاي مغذي رشد ميکنند، مصرف آب و هزينه ها را به شدت کاهش داده است.

راز پيشرفتها در تحقيقاتي است که در دانشگاه واخنينگن (Wageningen) هلند صورت ميگيرد.

شايد بتوان گفت که اين دانشگاه بهترين موسسه تحقيقاتي جهان درزمينهٔ کشاورزی است.
اگر آمريکا سيليکون ولي (Silicon Valley) کاليفرنيا را به عنوان مرکز نوآوريهاي تکنولوژيکي دنيا در اختيار دارد، هلند نيز مرکز تحقيقات کشاورزی غذايي فوود ولي (Food Valley) را به کشاورزی جهان معرفي ميکند.

اگر دانشگاه کاليفرنيا مرکز ثقل سيليکون ولي آمريکاست، دانشگاه واخنينگن نيز مرکز ثقل «فوود ولي» هلند است.
کشاورزی در هلند؛ وقتي فناوري جاي خالي خاک را پر ميکند.

ده‌ها شرکت بزرگ غذایی و کشاورزی اقدام به تاسیس مراکز تحقیق و توسعه در هلند کرده‌اند و حدود ۱۵ هزار متخصص در دره‌ی غذا مشغول به کار هستند؛ شرکت‌های Bayer از آلمان، Cargill از ایالات متحده و Kikkoman از ژاپن از جمله‌ی این شرکت‌ها هستند. همسایگی و همکاری این شرکت‌ها با واخنینگن از جمله دلائلی است که باعث شده این دانشگاه و مرکز تحقیقاتی به برترین مرکز پژوهش‌های کشاورزی در جهان تبدیل شود. رودی رابینج که یکی از اساتید پیشین واخنینگن است، در رابطه با گستره‌ی جهانی فعالیت‌های این دانشگاه می‌گوید:

[این دانشگاه] صرفا دانشگاهی برای هلندی‌ها نیست؛ بلکه دانشگاهی برای تمام جهان است.-

حضور دانشجویانی از کشورها و ملیت‌های مختلف نیز از جمله مواردی است که بازتاب دهنده‌ی رویکرد جهانی واخنینگن است. برخی از این دانشجویان از کشورهای در حال توسعه و حتی کشورهای جهان سوم به این دانشگاه آمده‌اند تا پس از کسب دانش و مهارت لازم، آموخته‌های خود را در کشور زادگاه‌شان به کار گیرند. در ادامه، مختصرا به مرور دستاوردهای صنعت کشاورزی هلند می‌پردازیم.

هلند کشوري کوچک است که رتبه ي دوم صادرات محصولات کشاورزي و عنوان بزرگترين توليدکننده ي سيب زميني در جهان را در اختيار دارد؛ اما چگونه اين کشور کوچک کم خاک به چنين جايگاه بالايي دست پيداکرده است؟

همانطوري که گفته مساحت آمريکا 270 برابر هلند است يعني آمريکا 9 ميليون و 843 هزار کيلومترمربع وسعت دارد درحاليکه مساحت هلند 41 هزار و 543 کيلومترمربع است و طبعاً اين پرسش مطرح ميشود هلند چگونه توانست در يک رقابت جهاني اينگونه به مقامي برتر از ديگر کشورها دست يابد؟

صاحبنظران ميگويند اين جايگاه هلند حاصل ترکيبي کارآمد از همکاري و همفکري ميان مراکز علمي شرکتهاي توليدکننده و کشاورزان ميباشد البته رابطه بلاواسطه و سازماندهي شده ميان اين سه نهاد شرط لازم بوده است تحقيقات و نتايج آن در قفسه ها و گنجه هاي مؤسسات تحقيقاتي و علمي باقي نميماند و بلافاصله به دست کشاورزان ميرسد و چه بسا در فرايند تحقيق خود کشاورزان به نوعي حضور دارند.

هلند آخرين کشور غربي است که دچار قحطي شديد شده است؛ در واپسين سال جنگ جهاني دوم، کمبود مواد غذايي موجب شد 10 الي 20 هزار هلندي جان خود را از دست بدهند. اين تجربه ي تلخ، توأم با پيش بيني هاي نه چندان روشن در رابطه با آينده ي تأمين مواد غذايي در جهان، هلنديها را بر آن داشت تا به دنبال راهکارهايي براي حل معضل کمبود مواد غذايي باشند. حدوداً سه دهه پيش، دولت هلند برنامه اي ملي و جامع را براي توسعه ي کشاورزي پايدار در اين کشور در برنامه توسعه خود قرارداد. هدف اين برنامه، دو برابر شدن توليدات کشاورزي و کاهش استفاده از منابع به يک دوم بود.

دستاوردهای صنعت کشاورزی در هلند

بدون شک، اصلی‌ترین دستاورد صنعت کشاورزی هلند، دست‌یابی به رتبه‌ی اول صادرات محصولات کشاورزی در اروپا و رتبه‌ی دوم در جهان است. استفاده از راهکارهای مدرن کشاورزی، عامل موفقیت هلندی‌ها در این زمینه است. هلندی‌ها در زمینه‌هایی همچون صادرات محصولات کشاورزی و بسته‌بندی و حمل و نقل مواد غذایی نیز موفقیت‌های قابل توجهی کسب کرده‌اند.

صادرات گسترده‌ی محصولات کشاورزی پرمصرف

هلند بزرگ‌ترین صادرکننده سیب زمینی و گوجه فرنگی در جهان است

گندم، برنج، سیب‌زمینی و گوجه‌فرنگی از جمله مواد غذایی رایج و پرمصرف هستند. هلندی‌ها نیز با آگاهی از این مسئله، تلاش کرده‌اند تا به پرچم‌دار تولید برخی از این مواد غذایی تبدیل شوند. برای مثال، سیب‌زمینی یکی از ۱۰ ماده‌ی ‌غذایی پرمصرف در جهان است و هلندی‌ها در سال ۲۰۱۷ توانسته‌اند با کسب سهم ۱۹.۴ درصدی، رتبه‌ی اول را در صادرات این محصول اختیار داشته باشند.

این در حالی است که سهم کشورهای پهناوری همچون چین و ایالات متحده از صادرات  سیب‌زمینی به ترتیب ۶.۸ و ۵.۸ درصد بوده است. جالب است بدانید که میانگین برداشت سیب زمینی برای هر چهار هزار متر مربع در حدود ۹ تن است؛ اما در برخی مزارع این کشور رقم برداشت به ۲۰ تن می‌رسد.

رتبه‌ی اول صادرات گوجه‌فرنگی نیز با سهم ۲۲.۲ درصدی در اختیار هلند است؛ این کشور در سال ۲۰۱۷ مجموعا ۲ میلیارد دلار گوجه فرنگی به خارج از کشور صادر کرده است. سیب‌زمینی شیرین (Sweet Potato)، بادام و پسته نیز از جمله‌ی دیگر محصولات غذایی صادر شده توسط هلندی‌ها هستند. در نمودار زیر می‌توانید ۶ گروه از محصولات کشاورزی اصلی صادر شده توسط هلند را مشاهده می‌کنید؛ این حجم از صادرات باعث شده تا محصولات کشاورزی در میان ۱۰ مورد از برترین محصولات صادراتی هلند قرار گیرند.

هلندی‌ها به کمک فناوری‌های مختلفی همچون نورافشانی مصنوعی و راهکارهای آبکشتی و هواکشتی توانسته‌اند برخی از محصولات که با اقلیم و خاک هلند سازگاری ندارند را هم به شکل انبوه تولید کنند. انواع مختلف فلفل که اساسا بومی کشورهایی همچون مکزیک هستند از جمله‌ی این محصولات هستند. استفاده از محیط‌های کشت کنترل شده، روش‌های مدرن نظارت و پایش دائمی محصولات از طریق سنسورها از جمله عوامل موفقیت هلندی‌ها در صادرات محصولات کشاورزی هستند.

کاهش مصرف آب، انرژی و مواد شیمیایی

بالغ بر ۵۰ درصد محصولات کشت شده در هلند به صورت گلخانه‌ای پرورش می‌یابند. این بدین معنی است که کشاورزان هلندی کنترل قابل توجهی روی منابع مصرفی از جمله آب دارند. هلندی‌ها توانسته‌اند مصرف آب را برای محصولات کلیدی، همچون گوجه‌فرنگی و سیب‌زمینی تا ۹۰ درصد کاهش دهند. هلندی‌ها این کاهش را مدیون استفاده از سیستم‌های آبیاری مدرن هستند که به طور هوشمند و توسط رایانه‌ها کنترل می‌شوند.

هلندی‌ها توانسته‌اند مصرف آب را برای محصولات کلیدی تا ۹۰ درصد کاهش دهند.

علاوه بر آب، مصرف انرژی هم در کشاورزی هلند بهینه شده است. گلخانه‌ها بستری مناسب هستند تا از انرژی خورشید به صورت بهینه استفاده شود؛ اما آن‌ها تنها به بهینه‌سازی مصرف انرژی از طریق گلخانه‌ها بسنده نکرده‌اند. سفره‌های آب زیرزمینی بیش از نیمی از سطح زیرین خاک هلند را در بر می‌گیرند؛ متخصصان هلندی با بهره‌بردن از انرژی گرمایی این سفره‌هایِ آب زیرزمینی، گرمای لازم را برای گلخانه‌ها تامین می‌کنند. کشاورزان هلندی مصرف آفت‌کش‌ها و بارورکننده‌های شیمیایی را هم به میزان ۶۰ درصد کاهش داده‌اند. آن‌ها از راهکارهای زیستی به عنوان جایگزینی برای مواد شیمیایی استفاده می‌کنند.

صادرات فناوری کشاورزی

هلندی‌ها تنها به صادرات محصولات کشاورزی بسنده نکرده‌اند و تجهیزات کشاورزی، مواد مصرفی و دانش کشاورزی را هم در جمله‌ی صادرات خود قرار داده‌اند. رشد صادرات فناوری کشاورزی از هلند بسیار سرسام‌آور است. به‌طوری که در بازه‌ی ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۴، صادرات فناوری کشاورزی از هلند چهار برابر شده بود و از کمتر از ۵۰۰ میلیون دلار به ۱.۹۵ میلیارد دلار رسیده بود. در بازه‌ی ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ نیز رشد صادرات فناوری کشاورزی از هلند حدودا پنج برابر شده و به بیش از ۱۰ میلیارد دلار (۹.۱ میلیارد یورو) رسیده است؛ در سال ۲۰۱۷ مواد اولیه و فناوری رتبه‌ی نخست در صادرات کشاورزی و غذایی هلند را در اختیار داشته‌اند.

علاوه بر ماشین‌آلات، گلخانه‌ها، سیستم‌های تابش نور، راهکارهای آبرسانی و بذرهای مقاوم در برابر خشکسالی از جمله مواردی هستند که در بازار جهانی با استقبال خوبی روبه‌رو شده‌اند. شرکت‌های هلندی، همچون شرکت Koppert که در زمینه‌ی آفت‌کش‌های زیستی فعالیت دارد، محصولات خود را به ده‌ها کشور مختلف صادر می‌کنند.

برخی کشورها از جمله ایران و عربستان صعودی، به واسطه‌ی مواجهه با مشکلاتی همچون کمبود آب، انرژی و دیگر منابع اقدام به وارد نمودن فناوری‌های کشاورزی از هلند می‌کنند. برای مثال، در آذرماه ۱۳۹۴ و اردیبهشت‌ماه سال جاری اسنادی در راستای همکاری ایران و هلند در زمینه‌ی صنایع کشاورزی به امضای نمایندگان دو کشور رسیدند. استفاده از فناوری‌های مدرن آب، توسعه‌ی مراکز باغبانی و تولید بذرهای متناسب با خاک و اقلیم ایران از جمله اهداف همکاری دو کشور است.

استفاده از فناوری‌های مدرن آب از جمله اهداف همکاری ایران و هلند است.

در مقابل، برخی کشورها نیز با هدف کاهش وابستگی به کشورهای خارجی اقدام به واردات فناوری کشاورزی از هلند کرده‌اند. برای مثال، در پی تنش‌های سیاسی میان روسیه و کشورهای غربی، روس‌‌ها اقدام به تحریم برخی از محصولات کشاورزی غربی نمودند. این تحریم‌ها باعث شده است تا صادرات فناوری کشاورزی از هلند به روسیه افزایش یابد؛ چرا که فناوری‌های مدرن می‌توانند برای کاهش وابستگی غذایی روسیه به دیگر کشورها مفید باشند.

توسعه و به کارگیری روش‌های نوین در بسته‌بندی و انتقال محصولات

در کنار استفاده از فناوری‌های مدرن برای تولید محصولات کشاورزی، هلندی‌ها به فکر توسعه‌ی راهکارهای مدرن و پایدار برای بسته‌بندی و انتقال محصولات کشاورزی نیز بوده‌اند. برای مثال، در گذشته بخش عمده‌ای از برگ‌ها، ساقه‌ها و پوشش‌های گیاهی به عنوان مواد ناخواسته قلمداد می‌شدند؛ اما کنون از این مواد برای تولید بسته‌بندی‌های سازگار با محیط زیست استفاده می‌شود. کشاورزان علاوه بر فروش محصولات کشاورزی، این مواد به ظاهر ناخواسته را هم به شرکت‌ها می‌فروشند تا در بسته‌بندی از آن‌ها استفاده شود.

بسته‌بندی و آماده‌سازی محصولات در شرکت Greenpack

شرکت‌هایی همچون Greenpack با استفاده از مواد گیاهی، ظروف و بسته‌هایی تولید می‌کنند که جایگزین ظروف و بسته‌های پلاستیکی می‌شوند. تولید ظروف و بسته‌ها از مواد گیاهی به معنی درآمد بیشتر برای کشاورزان است؛ علاوه بر این، چنین ظروفی به تجزیه‌پذیر هستند و آسیب کمتری به طبیعت وارد می‌کنند. با توجه به این که کشت گلخانه‌ای امکان پرورش مواد غذایی را در هر فصلی فراهم می‌کند، شرکت‌هایی مانند Greenpack بسته‌بندی و ارسال مداوم مواد غذایی را جایگزین ذخیره‌سازی بلندمدت غذا کرده‌اند. وابستگی کمتر به تجهیزات ذخیره‌سازی، نظیر سردخانه‌ها، به معنی کاهش هزینه‌ها و کاهش مصرف انرژی است. همچنین، مواد غذایی به‌صورت تازه در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌گیرند.

صادرات محصول در تمام ساعات ادامه دارد و متوقف نمی‌شود

خودکارسازی پایانه‌های حمل و نقل نیز از جمله فاکتورهایی هستند که امکان صادرات مداوم محصولات کشاورزی را از هلند فراهم کرده‌اند؛ به گونه‌ای که کار صادرات محصول در تمام ساعات ادامه دارد و متوقف نمی‌شود. موفقیت شرکت‌های بسته‌بندی و حمل و نقل مواد غذایی در هلند به حدی چشمگیر بوده است که برخی از تولیدکنندگان خارجی نیز وظیفه‌ی بسته‌بندی و حمل و نقل محصولات خود را به هلندی‌ها سپرده‌اند. همچنین، هلندی‌ها برخی محصولات کشاورزی را از دیگر کشورها وارد می‌کنند و پس از پردازش و بسته‌بندی مجدد، با ارزش افزوده به دیگر کشورها صادر می‌کنند.

چالش‌های پیش رو

علی‌رغم موفقیت در گسترش حجم تولید، بسیاری از مصرف‌کنندگان از این مسئله شکایت می‌کنند که تمرکز بیش از حد روی افزایش حجم تولید موجب بی‌توجهی نسبت به طعم محصولات شده است. لئو مارسلیس، استاد باغبانی در دانشگاه واخنینگن می‌گوید:

طعم [محصولات] همیشه خوب نیست. این مسئله بیشتر به انتخاب تولیدکنندگان ارتباط دارد. بسیاری از آن‌ها ترجیح می‌دهند حجم تولید را افزایش دهند، چرا که سود بیشتری نصیب آن‌ها خواهد شد.-

پینار چکون، از دانشگاه روتردام هلند نیز معتقد است که تمرکز بر افزایش حجم و بازدهی تولید موجب شده تا توجه به طعم و مزه‌ی محصولات غذایی کاهش یابد. در حقیقت؛ دیدگاه کمیت محور نسبت به غذا در سبک آشپزی مدرن هلندی‌ها هم بازتاب یافته و غذاهای هلندی با غذاهای دیگر کشورهای اروپایی که پر از طعم‌های دلچسب هستند قابل مقایسه نیستند. اما آگاهی از این مشکل، بدین معنی است که متخصصان در تلاش هستند تا محصولات کشاورزی مدرن از نظر طعم و مزه نیز بهبود پیدا کنند.

یکی دیگر از نگرانی‌ها هم به حوزه‌ی صادرات دانش فنی مربوط می‌شود. بسیاری از کشورها با هدف کاهش هزینه‌های کشاورزی اقدام به واردات فناوری‌های کشاورزی از هلند می‌کنند؛ اما با این کار، مشتریان نیز توقع پیدا می‌کنند تا قیمت محصولات کشاورزی کاهش یابد.

مشکل این است که هزینه‌های اولیه‌ی واردات فناوری‌های کشاورزی و توقع زودهنگام مصرف‌کنندگان برای کاهش قیمت با یکدیگر در تضاد هستند؛ تضادی که باعث می‌شود استفاده از فناوری‌های مدرن و گران‌قیمت برای کشورهای ضعیف‌تر به یک چالش بزرگ تبدیل شود. در چنین حالتی، بهترین راه حل برای وارد کنندگانِ فناوری، ایجاد تعادل میان هزینه‌های واردات فناوری و قیمت‌گذاری محصولات کشاورزی است؛ هرچند که برقراری چنین تعادلی چندان هم آسان نیست.

نظر شما خوانندگان زومیت در رابطه با پیشرفت صنعت کشاورزی در هلند چیست؟ از نگاه شما، واردات دانش‌فنی از هلند به کشورهایی از جمله ایران تا چه اندازه می‌تواند برای توسعه‌ی بخش کشاورزی مفید باشد؟