درس‌هایی که از مشاهدات اقیانوس‌ها در طول طوفان‌های ایرنه و سندی آموخته شد، ایالات متحده را وادار کرد تا ناوگانی از روبات‌های زیر آب را در طول هر فصل طوفان مستقر کند. از آنجایی که رویدادهای شدید آب و هوایی به دلیل تغییرات آب و هوایی بیشتر می شوند، آیا زمان آن رسیده است که این ظرفیت پیش بینی طوفان را به مناطق دیگر گسترش دهیم؟
11 سال پس از وقوع طوفان سندی در جزایر کارائیب و سواحل شرقی ایالات متحده در سال 2012، بدون شک قدرت ویرانگر آن هنوز در خاطرات شاهدان آن زنده است. سندی که بزرگترین طوفان اقیانوس اطلس ثبت شده است، 233 نفر را در سراسر دریای کارائیب و آمریکای شمالی کشت و با بادهای شدید، رانش گل و سیل ویرانی به همراه داشت که تقریباً 70 میلیارد دلار خسارت وارد کرد.
فقط یک سال قبل از آن، ما طوفان آیرین را داشتیم که قرار بود طوفانی ویرانگر باشد – اما بعد به نوعی خاموش شد. دکتر اسکات گلن، استاد برجسته دانشگاه راتگرز خاطرات خود را به اشتراک می‌گذارد، سال بعد، زمانی که هشدارها درباره طوفان سندی منتشر شد، مردم آیرین را به یاد آوردند، و متقاعد کردن کسی که این بار قرار است بسیار بزرگ‌تر باشد، واقعاً دشوار بود. چیزی که او می‌دانست که پیش‌بینی‌کنندگان هوا نمی‌دانستند، شرایط هشداردهنده در زیر سطح اقیانوس بود که هشدار می‌داد طوفان بسیار قدرتمند خواهد بود.
زمانی که طوفان‌های ایرنه و سندی اصابت کردند، ما گلایدرهای زیرآبی خود را داشتیم – وسایل نقلیه زیرآبی خودمختار که مشاهدات اقیانوس را جمع‌آوری می‌کردند، و آنها در طول هر دوی این رویدادها مستقر شدند. دکتر گلن می‌گوید و درست قبل از رسیدن آیرین، ما اقیانوس را به سرعت خنک دیدیم. این سرمایش فقط انرژی را از طوفان بیرون کشید و به سرعت آن را ضعیف کرد. اما قبل از سندی چنین خنک کننده ای وجود نداشت و بنابراین گرما فقط به طوفان دامن می زد.
اقیانوس چرخه آب سیاره ما را کنترل می کند و حتی تغییرات کوچک در آن می تواند تأثیر زیادی بر رویدادهای آب و هوایی در خشکی داشته باشد. چنین شرایط اقیانوسی متفاوتی که قبل از طوفان سندی مشاهده شد، نگرانی های جدی را بین دانشمندان، از جمله خود دکتر گلن، ایجاد کرد، که به سرعت متوجه شد که این بار طوفان هیچ رحمی از خود نشان نخواهد داد.
اما اگر چه ممکن است امروز به نظر تعجب آور باشد، پیش بینی های هواشناسی 11 سال پیش به طور خودکار داده های اقیانوس را در مدل های خود جذب نمی کردند. من این داده‌ها را از گلایدرهای اقیانوس داشتم، اما در آن زمان هیچ راهی برای ارتباط من وجود نداشت. هیچ راهی برای اضافه کردن آن به جریان اطلاعاتی که به پیش بینی ها می رسد وجود نداشت.»
پیش بینی طوفان امروز – بهتر از سال 2012، اما با فضایی برای بهبود
از آن زمان، دکتر گلن و سایر اقیانوس شناسان سخت کار کرده اند تا اهمیت مشاهدات اقیانوس ها را در پیش بینی رویدادهای شدید و توسعه یک سیستم عملیاتی برای جمع آوری داده ها در مسیر طوفان ها افزایش دهند.
امروزه ایالات متحده دارای یک ناوگان هواپیمای گلایدر طوفان است که در طول هر فصل طوفان مستقر شده است. این ربات‌های زیرآبی قوی می‌توانند در شرایط آب و هوایی مخرب مقاومت کنند تا داده‌های اقیانوس را در زمان واقعی به سیستم یکپارچه مشاهده اقیانوس ایالات متحده (IOOS)، بخشی از سیستم جهانی مشاهده اقیانوس ( GOOS ) جمع‌آوری و ارسال کنند. از سال 2018، این داده ها در مدل های پیش بینی طوفان گنجانده شده است و به هشدارهای به موقع و دقیق تر کمک می کند.
دکتر ویدونگ یو، رئیس مشترک فیزیک رصد اقیانوس و پانل آب و هوا، می گوید: «GOOS با عمل به عنوان چتری که جریان داده ها را در شبکه های جهانی رصد اقیانوس ها تسهیل می کند، می تواند به مراکز پیش بینی اطلاعات جامع و دقیق تری از اقیانوس های جهانی ارائه دهد. این امر به مراکز پیش‌بینی امکان می‌دهد تا هشدارهای اولیه بهتری را برای طوفان‌های شدید، سیل و خشکسالی صادر کنند و از زندگی و معیشت بیشتر در سراسر جهان محافظت کنند.»
طوفان قدرتمند موکا که در ماه مه امسال میانمار و بنگلادش را درنوردید، نمونه ای جدید از اهمیت حیاتی چنین داده های اقیانوسی است. دکتر یو می‌گوید: «بسیج سازمان‌های بشردوستانه در برابر تهدید طوفان موکا به لطف نظارت زمان واقعی اقیانوس‌ها و متغیرهای هواشناسی امکان‌پذیر شد، که منجر به پیش‌بینی قابل اعتماد و صدور به موقع هشدار اولیه شد.»
خلیج بنگال با مرگبارترین طوفان های استوایی در سیاره ما روبرو است و تجربه از این منطقه می تواند به بهبود توانایی ما در پیش بینی دقیق و کارآمد رویدادهای آب و هوایی شدید در سراسر جهان کمک کند. به همین دلیل است که یکی از چندین منطقه مطالعاتی آزمایشی در پروژه طوفان گرمسیری است که توسط دکتر گلن از طریق برنامه GOOS Ocean Observing Co-Design تحت دهه اقیانوس سازمان ملل رهبری می شود.
بسیاری از کشورها در سراسر جهان ظرفیت رصد اقیانوس را با کشورهایی مانند ایالات متحده که دکتر گلن در آن مستقر است، ندارند. ما ایده بسیار خوبی از آنچه که باید در مسیر طوفان اقیانوس اطلس شمالی انجام شود داریم، اما اکنون می‌خواهیم آن را در سطح جهانی از طریق GOOS گسترش دهیم. دکتر گلن می‌گوید برای انجام این کار، سهامداران مختلف را از سراسر جهان گرد هم می‌آوریم تا در فرآیندهای طراحی مشترک برای بهبود پیش‌بینی طوفان استوایی در مناطق مختلف شرکت کنند.
به عنوان مثال، مرکز ملی خدمات اطلاعات اقیانوس هند اکنون اولین داده های گلایدر اقیانوسی خود را از طوفان موکا جمع آوری کرد. ما با هم، تجربیات و بهترین شیوه‌ها را به اشتراک می‌گذاریم تا برنامه‌های مشاهده‌ای نوظهور بتوانند کارآمدتر عمل کنند.»
حوادث آب و هوایی شدید در حال افزایش است
بسیاری از مناطق در حال حاضر هر ساله با خسارات اقتصادی عظیمی از طوفان های استوایی مواجه می شوند و چنین رویدادهایی با پیشرفت تغییرات آب و هوایی مکرر و شدیدتر می شوند. طراحی مشترک مشاهدات اقیانوسی که این مناطق به منظور بهبود قابلیت پیش‌بینی خود نیاز دارند، یک ضرورت فوری است.
امسال دمای سطح اقیانوس مشاهده شده رکورد جهانی را شکسته است. دکتر سابرینا اسپیچ، رئیس هیئت مدیره فیزیک و اقلیم رصد اقیانوس می‌گوید: «این تغییرات تأثیر قابل‌توجهی بر الگوهای آب و هوا دارد و به رویدادهای شدید دامن می‌زند. “هدف برنامه GOOS Ocean Observing Co-Design پیشرفت سریع در توانایی ما برای پیش بینی این تغییرات و انطباق با آنها از طریق تقویت همکاری بین کشورها، خدمات عملیاتی، مشاهده اپراتورها و کارشناسان علمی است.”
این برنامه تاکنون در جمع آوری تخصص های لازم موفق بوده است، اما کار زیادی در پیش است. مشاهدات اقیانوس ها هنوز بسیار اندک است و تقریباً به طور کامل از طریق پروژه ها و برنامه های تحقیقاتی تأمین می شود. دکتر اسپیچ می‌گوید علیرغم پیشرفت‌های انجام شده، سیستم مشاهده همچنان شکننده است.
«جریان ثابت داده‌های اقیانوسی برای ایجاد سیستم‌های هشدار خطر مؤثر و سازگاری طولانی‌مدت با تغییرات آب و هوا و رویدادهای شدید حیاتی است. اما برای اطمینان از آن، ما به مشارکت بیشتر بازیگران، از جمله بخش خصوصی، و همچنین همکاری بین دولت‌ها و بودجه پایدار نیاز داریم.»
در نیمکره جنوبی، شرق آفریقا اخیراً طوفان فردی را داشت – طولانی ترین و شدیدترین طوفان استوایی در تاریخ برای این منطقه. دکتر گلن می‌گوید: «آنها از لحاظ تاریخی این مشکل را نداشته‌اند و تازه شروع به مقابله با آن کرده‌اند. چگونه آنها شروع به آماده شدن برای آن می کنند؟ چگونه می‌توانیم سیستم‌های رصد اقیانوس را برای بهبود این پیش‌بینی‌ها بر اساس نیازهای مناطق مختلف ایجاد کنیم؟»
اینها سوالاتی هستند که دکتر گلن و تیمش قصد دارند از طریق پروژه طوفان گرمسیری کاوش کنند. یافتن پاسخ‌های مناسب در طول این دهه علوم اقیانوسی سازمان ملل برای توسعه پایدار، یک تغییر گام در قابلیت‌های پیش‌بینی ما در سراسر جهان ایجاد می‌کند و در نهایت به ما امکان می‌دهد جان و دارایی بیشتری را در خشکی نجات دهیم.
