مطالعه جدیدی که امروز در مجله برجسته Science منتشر شده است، نشان می دهد که بین 90 تا 99 درصد از جنگل زدایی در مناطق استوایی به طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط کشاورزی انجام می شود. با این حال، تنها نیم تا دو سوم این منجر به گسترش تولیدات کشاورزی فعال در زمین های جنگل زدایی می شود.این مطالعه می‌گوید توقف جنگل‌زدایی مستلزم تغییر اساسی در رویکرد است و برای اینکه اقدامات مؤثری باشد باید به نقش‌های اساسی و غیرمستقیم کشاورزی توجه شود.
این مطالعه همکاری بین بسیاری از کارشناسان برجسته جنگل‌زدایی در جهان است و ترکیب جدیدی از ارتباطات پیچیده بین جنگل‌زدایی و کشاورزی و آنچه که این به معنای تلاش‌های فعلی برای کاهش تلفات جنگل است را ارائه می‌دهد.
پس از بررسی بهترین داده‌های موجود، مطالعه جدید نشان می‌دهد که میزان جنگل‌زدایی مناطق گرمسیری ناشی از کشاورزی بیش از 80 درصد است، که متداول‌ترین رقم در دهه گذشته است.
این موضوع در زمان حساسی پس از بیانیه گلاسکو در مورد جنگل‌ها در COP26 و پیش از کنفرانس تنوع زیستی سازمان ملل (COP15) در اواخر سال جاری مطرح گردیده است و می‌تواند به اطمینانی منتهی شود که تلاش‌های فوری برای مقابله با جنگل‌زدایی توسط یک پایگاه؛ شواهد مناسب برای هدف، هدایت و ارزیابی می‌شوند.
“بررسی ما روشن می کند که بین 90 تا 99 درصد از کل جنگل زدایی در مناطق استوایی به طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط کشاورزی انجام می شود. اما چیزی که ما را شگفت زده کرد این بود که سهم نسبتاً کمتری از جنگل زدایی – بین 45 تا 65 درصد – منجر به گسترش تولید واقعی کشاورزی در زمین های جنگل زدایی شده می شود. فلورانس پندریل، نویسنده ارشد این مطالعه در دانشگاه فناوری چالمرز، سوئد، می‌گوید: این یافته برای طراحی اقدامات مؤثر برای کاهش جنگل‌زدایی و ترویج توسعه پایدار روستایی از اهمیت عمیقی برخوردار است.
این واقعیت که کشاورزی عامل اصلی تخریب جنگل های استوایی است، موضوع جدیدی نیست. با این حال، تخمین‌های قبلی از میزان تبدیل جنگل به زمین‌های کشاورزی در مناطق استوایی بسیار متفاوت بود – از 4.3 تا 9.6 میلیون هکتار در سال بین سال‌های 2011 و 2015. یافته‌های این مطالعه این محدوده را به 6.4 تا 8.8 میلیون هکتار در سال کاهش می‌دهد. کمک می کند تا عدم قطعیت در اعداد توضیح داده شود.
پروفسور Patrick Meyfroidt از UCLouvain و F.R.S.-FNRS در بلژیک مشاهده کرد: «یک تکه بزرگ از پازل این است که چقدر جنگل‌زدایی «هیچ» است. «در حالی که کشاورزی محرک نهایی است، جنگل‌ها و سایر اکوسیستم‌ها اغلب به دلیل گمانه‌زنی‌های زمینی که هرگز محقق نشدند، پروژه‌هایی که رها شده بودند یا تصویر نادرست بودند، زمین‌هایی که برای کشت نامناسب بودند و همچنین مناطقی به دلیل آتش‌سوزی‌هایی که به جنگلهای مجاور سرایت می‌کرد، پاکسازی می‌شوند”.
درک اهمیت این محرک ها برای سیاست گذاران کلیدی است – چه در بازارهای مصرف مانند قوانین بررسی دقیق پیشنهادی اتحادیه اروپا برای “محصولات بدون جنگل زدایی”، ابتکارات بخش خصوصی برای کالاهای خاص، یا برای سیاست توسعه روستایی در کشورهای تولید کننده.
این مطالعه روشن می‌کند که تعداد انگشت شماری از کالاها مسئول اکثر جنگل‌زدایی‌های مرتبط با تولید فعال زمین‌های کشاورزی هستند – بیش از نیمی از آن به تنهایی به مراتع، سویا و روغن نخل مربوط می‌شود. اما همچنین کاستی‌های طرح‌های خاص بخش را که توانایی آنها برای مقابله با اثرات غیرمستقیم محدود است، آشکار می‌کند.
ابتکارات خاص بخش برای مبارزه با جنگل‌زدایی می‌تواند ارزشمند باشد، و اقدامات جدید برای ممنوعیت واردات کالاهای مرتبط با جنگل‌زدایی در بازارهای مصرف، مانند مواردی که در حال مذاکره در اتحادیه اروپا، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا هستند، گام بزرگی به جلو در راستای تلاش‌های داوطلبانه برای مبارزه با جنگل‌زدایی هستند. دکتر توبی گاردنر از مؤسسه محیط زیست استکهلم و مدیر طرح شفافیت زنجیره تامین، تراس، گفت: تا به امروز.
“اما همانطور که مطالعه ما نشان می دهد، تقویت حاکمیت جنگل و کاربری زمین در کشورهای تولید کننده باید هدف نهایی هر واکنش سیاستی باشد. زنجیره تامین و اقدامات سمت تقاضا باید به گونه ای طراحی شوند که راه های اساسی و غیرمستقیم را نیز برطرف کند. کدام کشاورزی با جنگل زدایی مرتبط است. گاردنر افزود آنها نیاز به پیشرفت در توسعه پایدار روستایی دارند، در غیر این صورت می توانیم انتظار داشته باشیم که نرخ جنگل زدایی در بسیاری از نقاط به طور سرسختانه بالا بماند.
یافته‌های این مطالعه به نیاز مداخلات زنجیره تامین برای فراتر رفتن از تمرکز بر کالاهای خاص و مدیریت ریسک، برای کمک به ایجاد مشارکت‌های واقعی بین بازارهای تولیدکننده و مصرف‌کننده و دولت‌ها اشاره دارد. این باید شامل اقدامات مبتنی بر انگیزه قوی باشد که کشاورزی پایدار را از نظر اقتصادی جذاب کند و در عین حال از تبدیل بیشتر پوشش گیاهی بومی و حمایت از آسیب‌پذیرترین کشاورزان خرده‌مالک حمایت کند. نویسندگان می گویند که این باید شامل تمرکز بیشتر بر بازارهای داخلی باشد، که اغلب بزرگترین محرک های تقاضا برای بسیاری از کالاها، از جمله گوشت گاو، و تقویت مشارکت بین شرکت ها، دولت ها و جامعه مدنی در حوزه های قضایی تولیدکننده است.
در نهایت، این مطالعه سه شکاف مهم را برجسته می‌کند که در آن به یک پایگاه شواهد قوی‌تر برای هدف‌گیری بهتر تلاش‌ها برای کاهش جنگل‌زدایی نیاز است. “اول این است که بدون یک محصول داده جهانی و زمانی ثابت در مورد جنگل زدایی، ما نمی توانیم در مورد روند کلی تبدیل مطمئن باشیم. دوم این که به جز روغن نخل و سویا، ما اطلاعاتی در مورد پوشش و گسترش کالاهای خاص نداریم تا بدانیم کدام یک پروفسور مارتین پرسون از دانشگاه فناوری چالمرز می گوید: «درک ما از مراتع و چراگاه های جهانی بسیار مهم است.
پروفسور پرسون افزود: «آنچه که با توجه به فوریت بحران بسیار نگران‌کننده است این است که هر یک از این شکاف‌های شواهد موانع قابل‌توجهی برای توانایی ما برای از بین بردن جنگل‌زدایی به مؤثرترین روش ایجاد می‌کند – با دانستن اینکه مشکلات کجا هستند. متمرکز شده و موفقیت تلاش‌های تا به امروز را درک می‌کند.”
علی‌رغم این شکاف‌های دانش و عدم قطعیت‌های باقی‌مانده، این مطالعه تاکید می‌کند که برای مقابله مؤثر و مهار جنگل‌زدایی و تبدیل سایر اکوسیستم‌ها و تقویت توسعه پایدار روستایی، نیاز فوری به تغییر گامی در تلاش‌ها وجود دارد. بیانیه گلاسکو در مورد جنگل ها اهمیت پرداختن به بحران های آب و هوا و از دست دادن تنوع زیستی را به رسمیت شناخت و سطح جدیدی از جاه طلبی را برای مقابله با جنگل زدایی و ترویج کشاورزی پایدار تعیین کرد. نویسندگان این مطالعه جدید می گویند بسیار مهم است که ببینیم کشورها و سیاست گذاران برای تحقق این جاه طلبی اولویت دارند.
درباره این مطلب میتوانید اینجا مطالعه کنید.
