آسیا با جوامع متعدد نجومی باستانی خود از کمبود نقاط خوب رصد ستاره ها رنج نمی برد. در اینجا برخی از منجم قرن بیست و یکم در شما وجود دارد!

صحرای عربستان: تپه های شنی تنها گستره وسیع و آسمان سیاه عمیقی را ارائه می دهند. همچنین دهانه رامون اسرائیل، دومین پارک در آسیا که وضعیت آسمان تاریک را به دست آورده است، وجود دارد

تبت: چین در حال آماده سازی برنامه Dark-Sky برای ذخیره گاه بلند خود واقع در استان نگاری است.

هیمالیا: در سراسر نپال و تبت، ارتفاع زیاد و کمبود نور محیط در رشته کوه، شب های خیره کننده ای را تضمین می کند. یکی دیگر از نقاط خوب، پارک ملی ساگارماتا در نپال است که محل قله اورست است.

مغولستان: پارک ملی Gorkhi-Terelj یک شرط خوب در میان دشت های وسیع استپ است.

هند: دره دورافتاده نوبرا در لن لاداخ توسط بسیاری از ستاره شناسان و عکاسان نجومی توصیه می شود، همانطور که Coorg در گات های غربی توصیه می کند.

کره شمالی: از آنجایی که این کشور بیشتر چراغ‌های خود را در شب خاموش می‌کند، کمترین آلودگی نوری در آسمان جهان را دارد.

کره جنوبی: پارک بومگردی Yeongyang Firefly، در منتهی الیه شرق، اولین مکانی در آسیا بود که وضعیت آسمان تاریک را به دست آورد.

ژاپن: Yaeyama (جنوب‌غربی‌ترین مجمع‌الجزایر ژاپن) و آئوگاشیما (در دریای فیلیپین در جنوب توکیو) به‌عنوان بهشت‌های جزیره‌ای با شب‌های بسیار تاریک شناخته می‌شوند.

فیلیپین: راهنمایان سفر جزیره پالاوان، باتانس (شمالی ترین استان کشور) و کوه پولاگ، بلندترین قله لوزون را توصیه می کنند.

اندونزی: کوه برومو در شرق جاوه یک مکان محبوب عکاسی نجومی است. یکی دیگر از موارد مورد علاقه در بین ستارگان، کوه کینابالو در صباح، مالزی است.

گردشگری نجومی به یک صنعت محبوب تبدیل شده است. تماشای ستارگان مطمئناً چیزی است که باید در سفرهای آینده خود به آن توجه کنید تا از محیط اطراف خود فراتر از روز و شب قدردانی کنید. شما نمی توانید آسمان های جادویی پیشنهادی را از دست بدهید…

فائو خواستار تمرکز بر حمایت اجتماعی، دسترسی به بذر و کود، تجارت تقویت شده و کشاورزی مقاوم در برابر آب و هوا در سمپوزیوم آسیا و اقیانوسیه شد.

بانکوک – در سمپوزیومی که توسط سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد (فائو) درباره تحول سیستم‌های کشاورزی در آسیا-اقیانوسیه برگزار شد، از دولت‌ها، بخش خصوصی و سایر ذینفعان خواسته شد تا به طور گسترده تغییر سیستم‌های کشاورزی و یا ریسک را تسریع کنند. بدتر شدن سوء تغذیه و تخریب محیط زیست در پرجمعیت ترین منطقه جهان.

افزایش قیمت مواد غذایی، سیل، خشکسالی، کمبود آب، فزاینده بلایای مرتبط با آب و هوا، همه گیری جهانی و درگیری ها باعث ناامنی غذایی در سراسر منطقه می شود. این چالش‌ها مستقیماً بر آسیب‌پذیرترین افراد، از جمله کشاورزان خرده‌مالک، دیگرانی که برای امرار معاش خود به زمین وابسته‌اند و میلیون‌ها فقیر شهری، تأثیر می‌گذارد.

تغییرات در الگوهای بارندگی، که برای کشاورزی در منطقه باران‌های موسمی و در فراوانی‌ها و زمان‌های شیوع آفات و بیماری‌ها بسیار مهم است، باعث کاهش عملکرد شده است. آسیا و اقیانوسیه در حال حاضر 60 درصد از تلفات جهانی و 40 درصد از ضررهای اقتصادی را به دلیل خطرات و مخاطرات متعدد تجربه کرده اند.

به طور خلاصه، سیستم‌های پیچیده کشاورزی در منطقه تحت فشار شدید قرار دارند.

منطقه آسیا و اقیانوسیه برای اولین بار پس از نشست سیستم های غذایی سازمان ملل متحد از دروازه خارج شد

سال گذشته که در چنگال یک بیماری همه گیر جهانی گرفتار شده بودند، رهبران جهان متعهد شدند که سیستم های کشاورزی خود را تغییر دهند تا آنها را کارآمدتر، فراگیر، انعطاف پذیرتر و پایدارتر کنند.

کیو دونگیو، مدیر کل فائو، طی سخنانی در ابتدای سمپوزیوم سه روزه آسیا و اقیانوسیه، اولین سمپوزیوم جهان پس از اجلاس سیستم های غذایی سازمان ملل متحد، که هدف آن تسریع تحول در سیستم های کشاورزی در این منطقه وسیع است، گفت: تحول منطقه. باید بر نتایجی تمرکز کند که منجر به تولید بهتر، تغذیه بهتر، محیط زیست بهتر و زندگی بهتر برای همه می شود – با اطمینان از اینکه هیچ کس عقب نمی ماند.

فائو چهار حوزه اولویتی را ترسیم کرده است که در آنها به شتاب نیاز است:

1. ارائه حمایت فوری از اقشار آسیب پذیر از طریق سیستم های حمایت اجتماعی، به ویژه در مناطق روستایی و در میان گروه های آسیب پذیر.

2. تقویت تولید کشاورزی از طریق حصول اطمینان از اینکه کشاورزان خانوادگی دسترسی مقرون به صرفه به بذر و کود، سرمایه در گردش و کمک‌های فنی، و ارتباط با بازارها دارند.

3. تسهیل تجارت محصولات کشاورزی و نهاده ها برای جلوگیری از اختلالات بیشتر در تولید مواد غذایی. و

4. سرمایه گذاری در کشاورزی مقاوم در برابر آب و هوا برای رسیدگی و معکوس کردن اثرات بحران آب و هوا.

مدیرکل هشدار داد که SDG دست یافتنی نخواهد بود مگر اینکه اراده جمعی برای شکست گرسنگی، به عنوان اولویت، در منطقه پس از همه گیری وجود داشته باشد.

کو خاطرنشان کرد: بحران های جاری، از جمله تأثیرات کووید-19، بحران آب و هوا، خشکسالی و سیل، درگیری ها و جنگ، عرضه غلات و سایر کالاهای اساسی جهان را مختل کرده است. نتیجه «رکود اقتصادی و از دست دادن مشاغل است که سوءتغذیه را از 8 درصد به تقریباً 10 درصد در طول سال اول همه‌گیری رساند، و تعداد افراد مبتلا به سوءتغذیه که اکنون 150 میلیون افزایش یافته است.

مدیر کل فائو گفت: اکثر این افزایش در آسیا و اقیانوسیه است که حدود 85 میلیون نفر دیگر را در گرسنگی تشکیل می دهد، همچنین در آفریقا و آمریکای لاتین. برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار، ما به یک تحول اساسی نیاز داریم – تحولی که با تغییر سیستم‌های کشاورزی ما شروع می‌شود تا اطمینان حاصل شود که آنها می‌توانند نیازهای حال و آینده همه سهامداران و مصرف‌کنندگان را برآورده کنند.»

عقب نشینی خطرناک منطقه آسیا و اقیانوسیه در SDG ها

بر اساس گزارش پیشرفت اخیر اهداف توسعه پایدار 2022 سازمان ملل متحد در آسیا و اقیانوسیه، این منطقه به قدری از مسیر خارج شده است که تا سال 2065 برای دستیابی به همه 17 هدف توسعه پایدار نیاز دارد – تاخیری 35 ساله.

اختلال اخیر در زنجیره تامین، زندگی و معیشت به هم پیوسته است تا یک بحران پنج “Fs” ایجاد کند – کمبود غذا، خوراک، سوخت، کود و منابع مالی، و پیش‌بینی اینکه ممکن است در سال آینده تولید غلات کاهش یابد.

کمبود کود در برخی از کشورهای منطقه با این حال، این عقب‌نشینی حتی پیش از همه‌گیری است، با نسخه‌های سالانه متوالی نشریه شاخص فائو، وضعیت امنیت غذایی و تغذیه هشدار می‌دهد که مبارزه با گرسنگی و سوء تغذیه در این منطقه شکست خورده است. در سال 2021، بیش از 400 میلیون نفر در آسیا-اقیانوسیه دچار سوءتغذیه بودند که بیشتر آنها در جنوب آسیا هستند و 40 درصد از کل ساکنان قادر به پرداخت یک رژیم غذایی سالم نیستند.

در آسیا و اقیانوسیه، اکنون زمان تسریع در تحول سیستم های کشاورزی است – تا هیچ کس را پشت سر نگذاریم.

بیش از 80 درصد از خرده‌مالک‌ها و کشاورزان خانوادگی جهان در خارج از زمین در این منطقه آسیا-اقیانوسیه زندگی می‌کنند، و به سمپوزیوم گفته شد که منافع و معیشت آنها باید با اقداماتی از جمله شبکه‌های ایمنی اجتماعی و برنامه‌های مهارت‌سازی مجدد برای بهبود چشم‌انداز اشتغال محافظت شود.

فائو خواستار اقدام متهورانه از سوی همه ذینفعان برای تغییر سیستم کشاورزی منطقه شد و گفت که دولت ها باید رهبری ارائه دهند. بخش خصوصی باید پایگاه مشتریان خود را برای ارائه راه حل های مقرون به صرفه برای خرده مالکان گسترش دهد. جامعه مدنی باید فعالانه تر با سیاست گذاران و بخش خصوصی کار کند. دانشگاه ها باید تحقیقات را تسریع بخشند، در حالی که شرکای منابع باید این تحول را در اولویت اصلی خود قرار دهند و فائو متعهد به کمک به اعضا و شرکای خود در دستیابی به این اهداف است.