همانطور که کشورها به تدریج محدودیت های سفر خود را کاهش می دهند و با آغوش باز از گردشگران بین المللی استقبال می کنند، در اینجا لیستی سریع از اطلاعات فرهنگی در مورد برخی از جزایر جذاب قاره پهناور آسیا برای سفر بعدی شما آورده شده است!

مالزی

ساکنان جزیره بوهی دولانگ – باجائو لاوت (کولی های دریایی)
جمعیت: 3000 نفر تخمین زده می شود
مذهب: اکثرا مسلمان
زبان: ساما-باجائو، زیرگروهی از خانواده زبان‌های استرالیایی
شناخته شده برای: غواصان آزاد استثنایی بودن، تسلط بر هنر غواصی آزاد تا اعماق بیش از 20 متر در حالی که نفس خود را برای چند دقیقه حبس می کنند. آنها همچنین در ماهیگیری و غواصی عالی هستند و اغلب در ساخت خانه های انبوه و قایق هایی به نام لپا مهارت دارند.

باجائو لاوت که به عنوان استادان واقعی دریا شناخته می شود، برای نسل های زیادی در آب های مثلث مرجانی بین مالزی، فیلیپین و اندونزی پرسه می زند. بسیاری از آنها در قایق های چوبی از کلبه های چوبی ساخته شده در بالای صخره های مرجانی زندگی می کنند. در مالزی، آنها را می توان عمدتا در Mabul، Bohey Dulang، Sibuan، Maiga، Mantabuan، Selakan و Omadal یافت. اعتقاد بر این است که بسیاری از آنها زمان زیادی را در بیرون از آب می گذرانند که اگر روزی پا به خشکی بگذارند، بسیاری از آنها احساس “بیماری زمین” می کنند.

اندونزی

ساکنان جزیره لومبوک – قبیله ساساک جمعیت: 3.6 میلیون نفر تخمین زده می شود
مذهب: عمدتاً مسلمان
زبان: بالی، یک زبان مالایی-پلینزیایی
شناخته شده برای: برای لباس های بافته شده سنتی. زنان قبیله ساساک از سنین پایین بافتنی را آموخته اند و اعتقاد بر این است که اگر دختری نداند، نمی تواند ازدواج کند.

اعتقاد بر این است که مردم ساساک از جاوه و سامباوا مهاجرت کرده‌اند و گفته می‌شود که بالیایی‌ها از بستگان نزدیک هستند، و با وجود اینکه قومیت و زبان مشترکی دارند، مردم ساسااک به جای هندوئیسم، اسلام را پذیرفته‌اند. این روستا متشکل از حدود 150 خانوار است که در خانه‌های کاهگلی با دیوارهای سرگین گاو زندگی می‌کنند که هر ماه برای دفع پشه‌ها و خنک نگه داشتن خانه تازه به خانه زده می‌شود. ساساک ها از طریق بافندگی و کشاورزی امرار معاش می کنند.

کامبوج

ساکنان جزیره کو رونگ
جمعیت جزیره: 1396 نفر تخمین زده می شود
زبان: خمر
روستاها: روستای Koh Tuich (جنوب شرقی)، Prek Svay (شمال شرقی)، Daem Thkov (شرق)، و Sok San Village (غرب)
روستاهای کوه رونگ عمدتاً دهکده‌های ماهیگیری کوچکی هستند که خانه‌های خود را بر روی خانه‌های چوبی بالای دریا می‌سازند. بسیاری از ساکنان محلی از ماهیگیری و کشت محصولات در مقیاس کوچک زندگی می کنند، اگرچه تعداد فزاینده ای شروع به یافتن شغل در بخش گردشگری جزیره کرده اند که به سرعت در حال رشد است.

این امر به ویژه در مورد روستای Koh Tuich صادق است زیرا نوک جنوب شرقی جزیره محل ورود بسیاری از گردشگران است – این باعث شده است که این منطقه در حال حاضر بیش از منازل مسکونی خانه مشاغل توریستی باشد.

هندوستان

ساکنان جزایر آندامان
جمعیت جزیره: 343125 نفر تخمین زده شده (شامل جزایر نیکوبار)
مذهب: بیشتر آنیمیسم توحیدی (مردم قبیله بر این باورند که پالوگا تنها خداست و مسئول همه اتفاقات روی زمین است). افراد این دین به حضور روح، ارواح و ارواح اعتقاد دارند و بر رویاها تأکید زیادی دارند – به رویاهای خود اجازه می دهند تا در مسیرهای مختلف زندگی خود تصمیم بگیرند. آداب دینی اضافی شامل هندوئیسم، مسیحیت، اسلام، سیک، بودیسم، جینیسم و دیانت بهائی است.

قبایل: قبیله جاراوا، قبیله سنتینلس، جانگیل (در سال 1921 منقرض شد)، اونگه، آندامان بزرگ

فیلیپین

ساکنان جزیره بوراکای – آتی و توماندوک
جمعیت: تخمینی 40,363 (در سراسر فیلیپین)
زبان: Ati، Aklanon، Hiligaynon، فیلیپینی
موقعیت جغرافیایی: عمدتاً در جزایر بوراکای، پانای و نگروس متمرکز شده است.
دین: شکلی از آنیمیسم که شامل ارواح خوب و بد است. اعتقاد بر این است که این ارواح ارواح طبیعت هستند که اغلب از رودخانه ها، دریا، آسمان و همچنین کوه ها محافظت می کنند. این ارواح همچنین ممکن است باعث بیماری یا آرامش شوند. مسیحیت همچنین در مناطقی پذیرفته شده است که بیشتر با “بیگانگان” در تماس بوده است.

لباس: ساده با زنانی که دامن‌های پیچیده می‌پوشند که گاهی از پارچه پوست ساخته شده است، و مردانی که لباس‌های کمری می‌پوشند، اما به دلیل مدرن‌سازی، بسیاری از آنها تی‌شرت، شلوار و صندل لاستیکی می‌پوشند.
فرهنگ: مردم آتی در پانای به عنوان پزشکان گیاهان دارویی شناخته می شوند و بسیاری از مردم محلی برای حذف زالو از بدن افراد از آنها کمک می گیرند.

یکی از معدود قبایل ویسایاس، قبایل آتی و توماندوک جزیره پانای اولین کسانی هستند که این منطقه را خانه خود نامیده اند. از نظر ژنتیکی، گفته می شود که آنها به سایر گروه های بومی در کشور – به ویژه، Aetas (یا Negritos) مرتبط هستند زیرا ویژگی های فیزیکی مشابهی دارند.

پس از دهه‌ها رکود، منطقه آلتا مورگیا – یک گوهر فرهنگی نادیده گرفته شده – در حال ورود به دوره جدیدی از رونق است.

در یک بعدازظهر سوزان تابستانی، ماریانتونیتا اسکالرا، یک چوپان 32 ساله، دروازه‌های مزرعه خود را در آلتامورا، شهر کوچکی در مرز پارک ملی آلتا مورگیا، در 30 مایلی غرب باری، پایتخت منطقه پولیا در جنوب ایتالیا، باز کرد. صد و پنجاه راس گوسفند و بز، به دنبال آن هفت موت، از کنار او به سمت چراگاه رد شدند و گیاهان و دانه های وحشی را بو کشیدند.

اسکالرا در سنین جوانی اشتیاق پدرش به نگهداری از حیوانات و تهیه پنیر صنایع دستی را به ارث برد. پس از گذراندن یک سال در هلند در سال 2019 برای یک برنامه تبادل کشاورزی، او تصمیم گرفت به خانه بازگردد و مزرعه خانوادگی را در اختیار بگیرد نه اینکه مانند بسیاری از دوستانش به کار در خارج از کشور ادامه دهد.

اسکالر گفت: «وقتی دور می‌شوید، [خانه] را از منظر دیگری می‌بینید.

یکی از آخرین مناظر استپی باقی مانده ایتالیا، Alta Murgia در Puglia، شامل 13 شهرداری است که هر کدام از جواهرات تاریخی، فرهنگی و آشپزی کمتر شناخته شده ای محافظت می کنند. در آلتامورا، نزدیک به 30000 ردپای دایناسور، معدن پونترلی را پوشانده است. این شهر همچنین جایی است که مرد آلتامورا، یک اسکلت منحصر به فرد از یک مرد نئاندرتال که تقریباً 150000 سال پیش زندگی می کرد، به خوبی حفظ شده بود.

فروچاله‌ها و دره‌های کارست، ویژگی‌های طبیعی در آلتامورا، لاترزا، و گراوینا در پوگلیا هستند که زمانی میزبان مسافرانی بودند که در امتداد راه آپین روم باستان سفر می‌کردند. در نزدیکی شهر آندریا، قلعه سر به فلک کشیده Castel del Monte به عنوان قلب سنگی Alta Murgia شناخته می شود. و سرآشپزهای منطقه ای از مواد علوفه ای و برداشت شده محلی مانند خار وحشی، قارچ کاردونسلی، لامپاسونی (پیازهای کوچک وحشی)، گندم دوروم، بادام، انگور و زیتون در غذاهای خود استفاده می کنند. (پوگلیا تقریبا 40 درصد روغن زیتون را در ایتالیا تولید می کند.)

(در ناپل، آنچه 2000 ساله است دوباره جدید است.)

با این حال، آلتا مورگیا از نقشه خارج شد زیرا هزاران نفر از مردم حومه شهر را رها کردند تا به دنبال شغل و زندگی بهتر به شهرهای صنعتی بروند. طی چندین دهه، این مکان به محل تخلیه غیرقانونی زباله های صنعتی، طاقچه ای برای قانون شکنان و خانه 10 مرکز پرتاب موشک هسته ای ایالات متحده در دهه 1960 تبدیل شد.

اما این گوشه مبهم پولیا در ایتالیادر حال تجربه یک رنسانس است. داوطلبان محلی، کارآفرینان جوان بازگشته مانند Scalera، و مدیران شهری در حال بازسازی مناطقی هستند که قبلاً در زباله‌ها پوشانده شده بود، فرهنگ و غذاهای محلی را به نمایش می‌گذارند، و مکان‌های باستان‌شناسی را که زمانی به روی عموم بسته بودند باز می‌کنند.

تلاش جمعی برای تبدیل Alta Murgia از خشن به جذاب را می‌توان در فیلم‌های پرفروشی مانند «زمانی برای مردن نیست» مشاهده کرد، جایی که جیمز باند، جاسوس بین‌المللی، پل Gravina را که توسط شروران تعقیب می‌شد، می‌راند، و در نمایش‌های باند فرودگاهی برای خانه‌های مد مانند Gucci که در مقابل آن قرار می‌گیرند. قلعه هشت ضلعی ماورایی Castel del Monte که توسط امپراتور فردریک دوم در سال 1240 پس از میلاد ساخته شد.

میل به تولد دوباره وجود دارد. Scalera گفت: هیجان وجود دارد. “مردم برمی گردند.”

در حالی که سواحل سالنتو و سواحل گارگانو در پولیا اخیراً به برخی از مناطق پرمسافرت ایتالیا تبدیل شده‌اند و میلیون‌ها بازدیدکننده از جمله افراد مشهوری مانند هلن میرن، جورج کلونی و مدونا را به خود جذب می‌کنند، آلتا مورگیا به سنت‌های فرهنگی و آشپزی منحصربه‌فرد خود وفادار است و به کسانی که سرمایه‌گذاری می‌کنند پیشنهاد می‌کند. در مسیرهای درونی آن طعم غیرمنتظره مکانی از دست رفته در زمان را می بیند.

منطقه ای که دوباره متولد شد

پس از دهه‌ها فرار از گردشگران، آلتا مورگیا و جوامع اطراف آن بازسازی گسترده‌ای را به رهبری سازمان‌های غیرانتفاعی، کارآفرینان محلی و سیاستمداران آغاز کردند. تلاش های آنها در سال 2004 نتیجه داد، زمانی که زمین های مسطح 261 مایل مربعی به یک پارک ملی در ایتالیا تبدیل شدند. فرانچسکو تارانتینی، رئیس پارک، گفت که این نامگذاری زمینه را برای بازگشت افرادی مانند Scalera و سرمایه گذاری در زمین فراهم کرد.

همانطور که من و تارانتینی در اطراف لبه غار بوکسیت اسپینازولا به عمق 164 فوت قدم می زدیم، معدن بوکسیت متروکه ای در داخل پارک، غوغای سیکادا در امتداد صخره های رنگارنگ سرخابی می پیچید. تارانتینی گفت که زمانی که استخراج بوکسیت در دهه 1970 پایان یافت، این غار به محل تخلیه غیرقانونی ضایعات نساجی صنعتی تبدیل شد. این پاکسازی سال ها طول کشید، اما این سایت در تابستان امسال دوباره به روی عموم باز شد.

تارانتینی با هدف جلب توجه بیشتر به این پارک، نوامبر گذشته آلتا مورگیای ایتالیا را برای تبدیل شدن به یک ژئوپارک جهانی یونسکو، یک مکان حفاظت شده با اهمیت زمین شناسی برای مدیریت پایدار، نامزد کرد. تلاش برای کسب این عنوان شامل همکاری با شهرهای منطقه برای بهبود دسترسی و حفاظت از پارک و ایجاد برنامه های سفر چند روزه برای بازدیدکنندگان است.

تارانتینی گفت: «ما بهشت ​​زمین شناسان هستیم. ما می خواهیم میراث خود را با جهان به اشتراک بگذاریم.

(این بهشت ​​کمتر شناخته شده ایتالیایی بیش از چیزی است که به نظر می رسد.)

در نزدیکی آندریا، جواهر تاج منطقه آلتا مورگیا، Castel del Monte، قلعه هشت ضلعی قرن سیزدهمی و سایت تعیین شده یونسکو قرار دارد که هر سال حدود 200000 بازدیدکننده را به خود جذب می کند. النا ساپونارو، مدیر قلعه دل مونته از سال 2017، تلاش کرده است تا قلعه را تعاملی تر کند، از جمله اجرای یک پروژه دیجیتالی که به بازدیدکنندگان بخش هایی از ساختمان را نشان می دهد که قابل بازدید نیستند، مانند آب انبارهای زیرزمینی و سیستم هیدرولیک قلعه. این سایت تاریخی همچنین پروژه HoloMuseum را در سال 2021 راه اندازی کرد تا به بازدیدکنندگان اجازه دهد تا سایت را با واقعیت افزوده کشف کنند.

ساپونارو گفت: «کاستل دل مونته به دلیل کمال ساختار، هماهنگی و آمیختگی عناصر فرهنگی شمال اروپا، جهان اسلام و دوران باستان کلاسیک دارای ارزش جهانی استثنایی است.

سی مایلی از آندریا، فرانچسکو ماستروماتئو، مورخ و راهنمای تور برای تجربه Terre di Murge، مرا از طریق Gravina در Gravina Sotterranea در Puglia، هزارتویی از تونل‌های زیرزمینی، زیرزمین‌ها و قنات‌هایی که در زیر شهر از سنگ‌های جامد حفر شده بودند، عبور داد.

ماستروماتئو که از پروژه‌های نوآورانه و فراگیر مانند FlyOn استقبال می‌کند که به افراد دارای معلولیت اجازه می‌دهد شهر را از طریق تصاویر گرفته شده توسط یک پهپاد پرنده تماشا کنند، گفت: ما به کندی نیاز داریم. ما نمی خواهیم دیزنی لند شویم، اما از گردشگری نرم استقبال می کنیم.

گذشته و حال در هم تنیده شده اند

تلاش‌های احیای آلتا مورگیا را می‌توان در Masseria Jesce، یک خانه کشاورزی قرن شانزدهمی در حومه آلتامورای ایتالیا مشاهده کرد. این خانه مزرعه که زمانی محل استراحت رومیان باستانی راه آپین بود، دارای دخمه‌ای نقاشی‌شده متعلق به قرن چهاردهمی است که به فرشته مقدس مایکل اختصاص داده شده است. در اواخر دهه 1980 توسط شهرداری خریداری شد، تا حدی بازسازی شد، اما بلافاصله پس از آن متروک شد.

(یک “ابر بزرگراه” دوران رومی در حال ناپدید شدن است. ایتالیا برنامه ای برای نجات آن دارد.)

دوناتو لابورانته، داستان سرای 67 ساله، همراه با داوطلبان دیگر از ماسریا جس مراقبت می کند. Laborante با میزبانی رویدادهای تئاتر و نمایشگاه های هنری این مکان را زنده نگه می دارد. در حال حاضر تنها راه برای بازدید از این ماسریا (خانه مزرعه) زنگ زدن به Laborante است و امیدواریم که او در دسترس باشد.

لابورانت با یک ریش فلفلی بلند، یک تی شرت سفید و یک شلوار آبی شسته و وصله شده، مرا به طبقه بالای ماسریا برد. او به من گفت که در اتاق اول منتظر بمانم در حالی که با سرعت جلو می رفت تا دو درب بعدی را یکی پس از دیگری باز کند و نور طلایی خورشید را از بین ببرد.

«چرا مردم عاشق این مکان‌ها می‌شوند؟ لابورانته با اشاره به پنجره دور رو به استپ وحشی مورگیا گفت: برای نور. «این مکان‌ها به شما اجازه می‌دهند که از طریق سکوت، به ذات خود نزدیک‌تر شوید.»

سال گذشته، وقتی از نیویورک به آلتا مورگیا برگشتم، فکر کردم به دنبال بخشی از خودم هستم که پشت سر گذاشته بودم. در سال 1991، والدینم یک ماسریای قرن هجدهم در ورودی شمالی پارک ملی آلتا مورگیا خریدند. آنها رویای تبدیل این سازه فرسوده به همراه 500 هکتار زمین اطراف آن را به یک باغ زیتون زنده با بازدیدکنندگان داشتند. پس از نزدیک به یک دهه بازسازی به رهبری پدرم، پیترو، خانه مزرعه ای که زمانی ویران شده بود، اکنون به عنوان Biomasseria Lama di Luna، یک هتل بوتیک 11 اتاقه پایدار با مناظر پانوراما بر فراز هکتار از درختان زیتون و بادام ارگانیک و تاک های انگور عمل می کند.

از زمانی که بازگشتم، به پدرم پیوستم و با موانع بسیاری که کشاورزان و کارآفرینان برای موفقیت در این زمین سخت اما زیبا باید بر آن‌ها غلبه کنند، پیوستم. همانطور که سوار بر یک چهارم اسب قهوه‌ای روشن به دنبال آنتونلا اوربانو، مربی اسب‌سواری که در کودکی به من یاد داد که چگونه سوار شوم، عطر شیرین نعناع وحشی و ارکیده‌های بنفش آلتا مورگیا را می‌خوردم. سیکاداها در دوردست پشت قلعه دل مونته، خورشید را به صدا درآوردند. اولین ستاره ها در آسمان پهناور و خالی می درخشیدند.