در صورتی که انتشار گازهای گلخانه ای کاهش نیابد، پنجره ای برای جلوگیری از گرم شدن 1.5 درجه سانتی گراد قبل از سال 2030 بسته می شود.

بر اساس مطالعه ای که توسط محققان کالج امپریال لندن انجام شده است، بدون کاهش سریع انتشار گاز گلخانه ای دی اکسید کربن، جهان تا قبل از سال 2030 50 درصد احتمال دارد که در دمای 1.5 درجه سانتیگراد قرار بگیرد.

این مطالعه که امروز در Nature Climate Change منتشر شد ، به‌روزترین و جامع‌ترین تحلیل از بودجه جهانی کربن است. بودجه کربن تخمینی از میزان انتشار دی اکسید کربن است که می تواند منتشر شود در حالی که گرمایش جهانی را زیر محدوده دمایی خاص نگه می دارد.

توافق پاریس با هدف محدود کردن افزایش دمای جهانی به زیر 2 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن و پیگیری تلاشها برای محدود کردن آن به 1.5 درجه سانتیگراد است. بودجه کربن باقیمانده معمولاً برای ارزیابی پیشرفت جهانی در برابر این اهداف استفاده می شود.

مطالعه جدید تخمین می زند که برای 50 درصد احتمال محدود کردن گرمایش به 1.5 درجه سانتی گراد، کمتر از 250 گیگا تن دی اکسید کربن در بودجه جهانی کربن باقی مانده است.

محققان هشدار می دهند که اگر میزان انتشار دی اکسید کربن در سال 2022 در حدود 40 گیگا تن در سال باقی بماند، بودجه کربن تا حدود سال 2029 تمام خواهد شد و جهان را متعهد به گرم شدن 1.5 درجه سانتی گراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن می کند.

این یافته به این معنی است که بودجه کمتر از محاسبه قبلی است و از سال 2020 به دلیل افزایش مداوم انتشار گازهای گلخانه ای جهانی که عمدتاً ناشی از سوزاندن سوخت های فسیلی و همچنین برآورد بهبود یافته اثر خنک کننده ذرات معلق در هوا است، تقریباً به نصف کاهش یافته است. در سطح جهان به دلیل اقداماتی برای بهبود کیفیت هوا و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کاهش می یابد.

دکتر رابین لامبول، محقق مرکز سیاست‌های زیست‌محیطی در امپریال کالج لندن و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: «یافته‌های ما آنچه را که قبلاً می‌دانیم تأیید می‌کند – ما تقریباً به اندازه کافی برای حفظ گرمایش زیر 1.5 درجه انجام نمی‌دهیم. سی.

“بودجه باقیمانده اکنون آنقدر ناچیز است که تغییرات جزئی در درک ما از جهان می تواند منجر به تغییرات متناسب بزرگ در بودجه شود. با این حال، برآوردها نشان می دهد که کمتر از یک دهه انتشار گازهای گلخانه ای در سطوح فعلی وجود دارد.”

“عدم پیشرفت در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به این معنی است که ما می توانیم هر چه بیشتر مطمئن باشیم که پنجره حفظ گرمایش به سطوح ایمن به سرعت در حال بسته شدن است.”

دکتر Joeri Rogelj، مدیر تحقیقات در موسسه Grantham و پروفسور علوم و سیاست آب و هوا در مرکز سیاست های محیطی در امپریال کالج لندن، گفت: “این به روز رسانی بودجه کربن هم انتظار می رود و هم کاملاً با آخرین گزارش آب و هوا سازمان ملل سازگار است.

«این گزارش از سال 2021 قبلاً نشان می‌دهد که از هر سه احتمال وجود دارد که بودجه کربن باقی‌مانده برای 1.5 درجه سانتی‌گراد به اندازه‌ای باشد که مطالعه ما اکنون گزارش می‌کند.

این نشان می‌دهد که صرفاً به تخمین‌های مرکزی نگاه نمی‌کنیم، بلکه عدم قطعیت پیرامون آنها را نیز در نظر می‌گیریم.»

این مطالعه همچنین نشان داد که بودجه کربن برای 50 درصد احتمال محدود کردن گرمایش به 2 درجه سانتیگراد تقریباً 1200 گیگا تن است، به این معنی که اگر انتشار دی اکسید کربن در سطوح فعلی ادامه یابد، بودجه مرکزی 2 درجه سانتیگراد تا سال 2046 تمام خواهد شد.

عدم قطعیت زیادی در محاسبه بودجه کربن باقیمانده وجود داشته است، به دلیل تأثیر عوامل دیگر، از جمله گرم شدن گازهای دیگر به غیر از دی اکسید کربن و اثرات مداوم انتشار گازهای گلخانه ای که در مدل ها لحاظ نشده است.

این تحقیق جدید از مجموعه داده‌های به‌روز شده و مدل‌سازی آب و هوایی بهبود یافته در مقایسه با سایر تخمین‌های اخیر که در ژوئن منتشر شد، استفاده کرد و این عدم قطعیت‌ها و افزایش اطمینان در مورد تخمین‌های بودجه کربن باقی‌مانده را نشان داد.

روش تقویت شده همچنین بینش جدیدی در مورد اهمیت پاسخ های بالقوه سیستم آب و هوا برای دستیابی به صفر خالص ارائه می دهد.

«صفر خالص» به دستیابی به تعادل کلی بین انتشار جهانی تولید شده و انتشارات حذف شده از جو اشاره دارد.

با توجه به نتایج مدل‌سازی در این مطالعه، هنوز عدم قطعیت‌های زیادی در نحوه پاسخگویی بخش‌های مختلف سیستم آب و هوایی در سال‌های درست قبل از رسیدن به صفر خالص وجود دارد.

این احتمال وجود دارد که آب و هوا به دلیل اثراتی مانند ذوب شدن یخ، آزاد شدن متان و تغییرات در گردش اقیانوس ها به گرم شدن ادامه دهد.

با این حال، غرق‌های کربن مانند افزایش رشد پوشش گیاهی نیز می‌توانند مقادیر زیادی دی اکسید کربن را جذب کنند که منجر به سرد شدن دمای جهانی قبل از رسیدن به صفر خالص می‌شود.

دکتر لامبول می گوید این عدم قطعیت ها نیاز فوری به کاهش سریع انتشار گازهای گلخانه ای را بیشتر نشان می دهد. در این مرحله، بهترین حدس ما این است که پس از رسیدن به صفر خالص، گرم شدن و سرد شدن متضاد تقریباً یکدیگر را خنثی می کنند.

با این حال، تنها زمانی که انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهیم و به صفر خالص نزدیک‌تر شویم، می‌توانیم ببینیم تنظیمات طولانی‌مدت گرمایش و سرمایش چگونه خواهد بود.

“هر کسری از درجه گرم شدن، زندگی را برای مردم و اکوسیستم ها سخت تر می کند. این مطالعه هشدار دیگری از سوی جامعه علمی است. اکنون این وظیفه دولت هاست که اقدام کنند.”