تاثیر سیل های تاریخی سال گذشته تا سال های آینده توسط کودکان و خانواده هایشان محسوس خواهد بود.
نور تنها 22 سال سن دارد، اما ضایعات دلخراشی را تجربه کرده است. اولین بار به دلیل عوارض دوران بارداری بود. دومی در میان سیل ویرانگر در سال 2022 بود که خانه او را در استان سند ویران کرد.
تنها چند روز پس از زایمان در خانه، نور مجبور شد به همراه سایر اعضای جامعه در یک قایق موقت تخلیه شود. اما استرس علاوه بر روانی، عوارض جسمی نیز به همراه داشت. نور می گوید: «در طول باران به سختی غذا می خوردم و نمی توانستم شیر بدهم.
نفس نوزاد تازه متولد شده او تنها چند روز بعد متوقف شد. ما نوزادم را در چند متری خانه دفن کردیم. هنوز باران می بارید.»
وزش ترکیب می شود.
پاکستان در برابر اثرات نامطلوب تغییرات آب و هوایی بسیار آسیب پذیر است، به طوری که بخش های مختلف کشور در معرض خطرات مختلف ناشی از آب و هوا هستند – سیل ناگهانی و رانش زمین در مناطق کوهستانی و تپه ای شمالی. طوفان های استوایی، سیل و فرسایش ساحلی در نواحی ساحلی جنوبی؛ و بیابان زایی، خشکسالی و موج گرما در مناطق خشک و نیمه خشک جنوبی.
در طول فصل باران های موسمی در سال 2022، پاکستان تحت تاثیر بدترین سیل در بیش از 100 سال گذشته قرار گرفت.
بحران در بالای بحران
ماه‌ها بعد، میلیون‌ها نفر از مردمی که هنوز در مناطق سیل‌زده زندگی می‌کنند از آب آشامیدنی سالم محروم می‌مانند و خانواده‌ها را راهی جز نوشیدن و استفاده از آب آلوده به بیماری باقی نمی‌گذارد.
با این حال، برای بی نظیر و خانواده هایی مانند او، چنین مبارزاتی مدت ها قبل از سیل سال گذشته بود.
بی نظیر در میان هیاهوی سیل یک کودک را نیز از دست داد. اکنون، دختر هشت ساله او، اوزما، مجبور شده است مدرسه را رها کند تا در مزرعه کار کند، زیرا خانواده در تلاش برای گذران زندگی هستند. بی نظیر می گوید: «شوهرم تا جایی که بتواند در مزارع موز کار می کند و حدود 200 یا 300 پوند (حدود 1 دلار در روز) درآمد دارد.
ما باید شش کودک را با آن تغذیه کنیم. ما فقط می توانیم نان و کمی فلفل قرمز را برای یک وعده غذایی در روز بخریم.»
چالش‌هایی که بی‌نظیر و همسرش در تلاش برای تغذیه فرزندانشان با آن روبرو هستند، توسط خانواده‌های بی‌شماری احساس می‌شود. یک وضعیت اضطراری طولانی مدت تغذیه که با نرخ بالای اتلاف مشخص می شود، به ویژه در مناطقی که بیشتر تحت تاثیر سیل قرار گرفته اند، کودکان را به لبه پرتگاه سوق می دهد. کودکانی که دچار ضایعات می شوند بسیار لاغر هستند و سیستم ایمنی آنها ضعیف است و آنها را در برابر تاخیر در رشد، بیماری و مرگ آسیب پذیر می کند.
،» بی نظیر می گوید.
در مناطق آسیب دیده سیل، بیش از 1.5 میلیون دختر و پسر در حال حاضر به شدت دچار سوءتغذیه هستند، این رقم تنها در صورت نبود آب سالم و بهداشت مناسب افزایش خواهد یافت. سهیل هشت ماهه یکی از آنهاست. او در حالی که مادرش در بیمارستان بستری است توسط مادربزرگش سون پری نگهداری می شود.
سون پری درباره دخترش می گوید: «او از کم خونی رنج می برد. او قادر به شیر دادن نیست و بعد از زایمان دچار عوارض شد. امیدوارم زود برگردد بچه اش به او نیاز دارد.»
اگر درمان با RUTF – یک خمیر پر انرژی و ریز مغذی که با استفاده از بادام زمینی، شکر، پودر شیر، روغن، ویتامین‌ها و مواد معدنی درست می‌شود – خوب پیش برود، Sahil شروع به افزایش وزن کرده و به تدریج قوی‌تر می‌شود.
چرخه معیوب
کودکان بزرگترین قربانیان بحران آب و هوا هستند. هنگامی که خشکسالی منابع غذایی را کاهش می دهد، کودکان از سوء تغذیه و کوتاه قدی رنج می برند. وقتی چاه ها خشک می شوند، بچه ها برای آوردن آب از مدرسه غیبت می کنند.
با افزایش مکرر سیل و آسیب بیشتر، جوامع بیشتری آواره می شوند و دسترسی به آب سالم را غیرقابل پیش بینی تر می کند. آب ناسالم و بهداشت نامناسب از علل اصلی سوءتغذیه هستند و بیماری های مرتبط مانند اسهال مانع از دریافت مواد مغذی حیاتی کودکان می شود. علاوه بر این، کودکان دچار سوءتغذیه بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌های منتقله از طریق آب هستند، زیرا سیستم ایمنی ضعیف شده است – که باعث تداوم چرخه معیوب سوء تغذیه و عفونت می‌شود.
حتی قبل از فصل باران های موسمی سال گذشته، کمی بیش از یک سوم آب در پاکستان برای مصرف ایمن در نظر گرفته می شد. سیل‌های تاریخی به اکثر سیستم‌های آبی در مناطق آسیب‌دیده آسیب رساند و بیش از 5.4 میلیون نفر را مجبور کرد که تنها به آب آلوده حوضچه‌ها و چاه‌ها متکی باشند.
و ما قبلاً بیمار شده‌ایم».
یک مانع دیگر برای رعایت بهداشت، نبود توالت مناسب است که به طور نامتناسبی بر کودکان، دختران نوجوان و زنانی که در معرض خطر شرمساری و آسیب بیشتری هنگام اجابت مزاج در فضای باز هستند، تأثیر می گذارد. برای سایما، این اغلب به معنای منتظر ماندن تا تاریک شدن هوا برای یافتن حریم خصوصی است.
او می‌گوید: «الان ما حمام نداریم، بنابراین شب‌ها باید تنها راه بروم. “اما من از موجوداتی مانند عقرب و مار می ترسم.”
تلفات نامرئی
مزارع سیل‌زده، پناهگاه‌های موقتی که به‌طور نامطمئن در کنار جاده‌ها در نزدیکی آب‌های راکد و آلوده قرار گرفته‌اند، مراکز درمانی برای کودکان تلف‌شده – همه نشانه‌های قابل لمس و قابل مشاهده‌ای از عظمت تأثیر سیل هستند. اما یک اثر دیگر، به همان اندازه مخرب، احساس می‌شود – تحولات و عدم قطعیت آثار روانی ویرانگری را بر تحصیلات کودکان و در نتیجه، آینده آنها می‌گذارد.
بوشرا آنوم، 10 ساله، دلتنگ رفتن به مدرسه است، اما سیل سال گذشته ساختار ساختمان را به خطر انداخت و دیگر برگزاری کلاس در آنجا امن نیست.
همانطور که به اطراف مدرسه قدیمی اش نگاه می کنیم، او پشت میز می نشیند و می گوید که چگونه قایق که با آن نجات یافت تقریباً غرق شد.
او می گوید: «من نمی توانم صبر کنم تا به کلاس درس برگردم.
تقریباً یک شبه، میلیون‌ها کودک پاکستانی دسترسی به آموزش را از دست دادند زیرا هزاران مدرسه آسیب دیدند یا ویران شدند. بسیاری از کودکان به تازگی به کلاس درس بازگشته بودند، زیرا برخی از طولانی‌ترین تعطیلی مدارس جهان را به دلیل همه‌گیری COVID-19 تحمل کرده بودند.
یونیسف به عنوان بخشی از پاسخ خود، صدها مرکز آموزشی موقت را در ولسوالی های آسیب دیده ایجاد کرده و از معلمان و کودکان با وسایل آموزشی حمایت می کند.
“باران قطع نمی شود. مثل یک زندان بود.»
تغییرات آب و هوایی باعث ناراحتی، عصبانیت و سایر احساسات منفی در کودکان می شود. اما برای کودکان در شرایط اضطراری، آموزش چیزی فراتر از داشتن مکانی برای مطالعه است. مدارس از کودکان در برابر خطرات فیزیکی اطرافشان – از جمله سوء استفاده و استثمار محافظت می کنند. آنها حمایت روانی اجتماعی می کنند و به کودکان ثبات و ساختار می دهند تا به آنها کمک کند تا با آسیب هایی که در پی بلایای طبیعی تجربه می کنند کنار بیایند. و به همان اندازه، آنها مکانی هستند که کودکان می توانند با دوستان خود ملاقات کنند، بازی کنند – فقط کودک باشند.
تقریباً یک شبه، میلیون‌ها کودک پاکستانی اعضای خانواده، خانه‌ها، امنیت و تحصیلات خود را از دست دادند، همه اینها تحت آسیب‌زاترین شرایط.
برای حمایت از سلامت روحی و جسمی کودکان، یونیسف به معلمان در زمینه مراقبت‌های روانی اجتماعی و غربالگری‌های بهداشتی آموزش می‌دهد و به جوامع کمک کرده است تا فعالیت‌های بازگشت به مدرسه و ثبت‌نام را برای مدارسی که تمیز و بازسازی شده‌اند آماده کنند تا کلاس‌ها به طور ایمن از سر گرفته شوند.
«این بچه ها خیلی زود بالغ شدند. ما باید دوران کودکی آنها را برگردانیم،” شان می افزاید.
زاهدا، متخصص اورژانس، که دفتر مرکزی یونیسف پاکستان در حیدرآباد در جنوب استان سند را رهبری می‌کند، می‌گوید: «این دردناک است که می‌بینم کودکان و مادران کشورم رنج می‌برند. اما ما می‌خواهیم اینجا بمانیم و از آنها حمایت کنیم، مهم نیست چقدر و هر چه طول بکشد.»
«مردم پاکستان مقاوم هستند، اما ما باید به آنها کمک کنیم تا برای یک فاجعه دیگر آماده شوند. می دانیم که خواهد آمد. سوال این است که چه زمانی.»
ماه‌ها پس از وقوع سیل‌های فاجعه‌بار، آب و هوای شدید نشانه‌ای از کاهش نشان نمی‌دهد. فصل بعدی موسمی در حال نزدیک شدن است، و بسیاری در اینجا می گویند که بخش هایی از کشور احساس می کنند که درست از بهار گذشته و مستقیماً وارد گرمای سوزان تابستان شده اند.
گرمای طولانی و گسترده، همراه با بارندگی کمتر از حد متوسط در برخی مناطق، میلیون ها نفر را در برخی از پرجمعیت ترین مناطق جهان تحت تاثیر قرار داده است. اما داستان سیل هایی که پاکستان را ویران کرده است، فقط مربوط به پاکستان نیست. در سال 2022، سیلاب های ناشی از اقلیم پاکستان، بنگلادش، شمال هند و افغانستان را درنوردید. موج گرمای شدید شهرهای شلوغ جنوب آسیا را سوزانده است. یخچال های طبیعی در پاکستان و بوتان به ذوب شدن ادامه داده اند، در حالی که رانش زمین در نپال خانه های کودکان را با خود برده است.
در هر مورد، این بحران های مرتبط با آب و هوا بر همه افراد یکسان تأثیر نمی گذارد. کودکان بیشترین رنج را متحمل می شوند و کودکانی که در فقیرترین جوامع هستند بیشترین بار را به دوش می کشند. و از آنجایی که جهان با سرعت نگران کننده ای گرمتر می شود، تقریباً هر کودکی در معرض خطرات مکرر و مخرب آب و هوایی قرار دارد. بدون اقدام جهانی فوری، ویرانی آب و هوایی که در پاکستان مشاهده می شود، پیشروی دیگری برای فجایع بیشتر بقای کودکان در آینده خواهد بود.