گوشه ای مبهم از آسیا

طبق یک افسانه قدیمی مردم سویات، یک فرد شرور هرگز نمی تواند راه را به دره رودخانه اوک هم بیابد: آب و هوای بد یا بدبختی او را متوقف می کند. دور تا دور دره کوه هاست. این منطقه از ارتفاعات سایان که در غرب بوریاتیا قرار دارد و با تووا و مغولستان مرز مشترک دارد، یکی از مناطق پر تردد و کم جمعیت سیبری محسوب می شود. در قرن نوزدهم، زائران بودایی که از هیمالیا برگشتند، نام “تبت کوچک” را به منطقه اوکینسکی دادند، زیرا مناظر محلی بسیار شبیه به فلات تبت است.

روز دوم راهپیمایی سواری یکنواخت در مسیرهای کوهستانی سنگلاخی داشت به پایان می‌رسید که وقتی پیچ را پیچیدیم، گله‌ای بزرگ (حدود 100 راس) از حیوانات بزرگ، شاخدار و پشمالو با موهای بلند که تقریباً زمین را لمس می‌کردند، نمایان شدند. معلوم شد که به مقصد نزدیک شده ایم: آن ها قایق های خانگی بودند. شما نمی توانید قایق های وحشی را در هیچ کجا پیدا کنید، مگر در فلات تبت. تنها دو مکان در روسیه وجود دارد که می توانید یخ های اهلی شده را ببینید: در آلتای و اینجا، ارتفاعات سایان. بعلاوه، قوم سویوت تنها کسانی هستند که در دره اوکینسکایا قایق‌هایی را پرورش می‌دهند. همسایگان آنها، بوریات ها، یاک نگهداری نمی کنند.

یاک غذا و مواد لازم برای تولید لباس را فراهم می کند. چراگاه این حیوان شغل اصلی مردان سویوت است. زنان پوست تولید می کنند و از آن برای ساخت کت های خز و کت های کمری استفاده می کنند. از چرم برای شلوار و پشم برای بافتن دستکش استفاده می شود. در تمام طول سال، یاک ها در استپ های کوهستانی مرتع می شوند و در زمستان غذای کمی را از زیر برف می گیرند. خز ضخیم آنها به آنها اجازه می دهد در آب و هوای سخت به راحتی زنده بمانند.

از آنجایی که از مهمانان استقبال می شد، خوش شانس بودیم که شاهد آیین های مرتبط با کشتن گاومیش بودیم. کل روش با فالگیری شروع می شود، با استفاده از تیغه شانه گوسفندی که پس از جشن آیینی باقی مانده است. سپس یک شمن در مورد یک روز مناسب برای قتل تصمیم می گیرد. در زمان تعیین شده، مردان حیوانی را با یک حلقه چرمی مخصوص و یک چاقو حلقه می زنند و با یک ضربه خنجر به قلب آن را می کشند.

 سپس مقداری خون می گیرند و بر لبان خود می گذارند و از ارواح برای جان گرفته شده طلب آمرزش می کنند. این آیین در اواخر پاییز – که مصادف با دیدار ما با سویات ها بود – برگزار می شود، زمانی که یاک ها کاملاً چاق هستند و گوشت را می توان منجمد کرد و تا بهار به راحتی نگه داشت. سویات ها به طور کامل از گوشت استفاده می کنند و تقریباً تمام قسمت های لاشه از جمله چربی، خون و روده را می خورند.

به غیر از گوشت یاک ها، مردم سویات به برنج نیز وابسته هستند. با حرارت ملایم برنج را با قاشق هم می زنند تا تمام آب آن بجوشد و سپس نمک و فلفل و سایر ادویه ها را اضافه می کنند. روسیه به دلیل آب و هوای سرد چندین منطقه خوب کشت برنج دارد. این هوای سرد مغول ها را از چین جذب کرد و برنج خود را برای کشت آوردند.

 سویات ها در 15 کیلومتری مرز مغولستان زندگی می کنند و در برداشت برنج مغولی به اشتراک گذاشته می شوند. امروزه آنها بیشتر از برنج روسی استفاده می کنند که در منطقه کراسنودار، شمالی ترین مناطق کره زمین که در آن برنج کشت می شود، کشت می شود.

برنج حدود 200 تا 300 سال پیش به امپراتوری روسیه آمد. انواع برنج گرد – همچنین به عنوان برنج دانه کوتاه یا برنج مروارید شناخته می شود – برای پخت فرنی، سوپ و پلو (یا پلو) مورد استفاده قرار می گیرد. در زمان پتر کبیر، دانه‌های «ذرت ترکی» (این نام غلات عجیبی بود که در این زمان مصرف می‌شد) که از عربستان آورده می‌شد، در باغ گیاه‌شناسی تزار در نزدیکی آستاراخان، در گوشه جنوب غربی روسیه کاشته می‌شد.

با این حال، محصولات کشاورزی با سایر امور فوری دولتی مغلوب شد. در سال 1786، قزاق های کوبا با غنائم از جمله دانه های برنج از لشکرکشی ایرانیان بازگشتند. آنها بذرها را در مناطق سیل زده رودخانه کوبان کاشتند و محصول خوبی از غلات جدید به دست آوردند. آنها شروع به بزرگ کردن مزارع برنج کردند و به طور فزاینده ای از آبیاری مصنوعی استفاده کردند و در نتیجه روند رشد را بهبود بخشیدند. این تلاش ها سال به سال به تدریج برداشت بیشتری را به همراه داشت. این گونه بود که گیاه آسیایی در جنوب روسیه ریشه دوانید.

در بخش دیگری از روسیه، منطقه پریمورسکی، آنها تنها در آغاز قرن بیستم، پس از معرفی برنج توسط مهاجران کره ای، شروع به کشت برنج کردند.

علیرغم این واقعیت که برنج یک غذای اصلی بومی روسیه نیست، در چند دهه اخیر برنج در میان الگوی مصرف ذرت روسیه جایگاهی قوی داشته است. امروزه برنج حتی از گندم سیاه نیز محبوبیت بیشتری پیدا کرده است.

در چند وقت اخیر روسیه تقریباً به اندازه واردات برنج خود صادر کرده است. بین سال‌های 2011 و 2021، واردات و صادرات هر یک به طور متوسط ​​سالانه 100 میلیون دلار بوده است. در سال 2011، حدود 60 درصد برنج وارداتی به روسیه از تایلند، ویتنام و پاکستان بود. در سال‌های اخیر، برنج هندی سهم فزاینده‌ای از واردات را به خود اختصاص داده است و بیش از 65 درصد آن از هند در سال 2021 وارد می‌شود. در آن سال، قزاقستان و پاکستان تقریباً 20 درصد از واردات برنج روسیه را به خود اختصاص داده‌اند.

تا سال 2007، صادرات برنج روسیه کمتر از 10 میلیون دلار در سال بود. اما واردات در سال 2008 سه برابر شد و به 22 میلیون دلار رسید و تا سال 2010 از 90 میلیون دلار فراتر رفت. در دهه گذشته، بازارهای اصلی برنج روسی ترکیه، مغولستان و جمهوری‌های شوروی سابق مانند قزاقستان، ترکمنستان، آذربایجان، بلاروس و اوکراین بوده‌اند.

گندم سیاه به طور سنتی محبوب ترین غلات در رژیم غذایی مصرف کنندگان روسی بوده است. گندم سیاه یک غذای اصلی رایج در روسیه است که در فرنی برای صبحانه و به عنوان غذای جانبی برای گوشت و ماهی در زمان های دیگر غذا وجود دارد. اما برنج اکنون از گندم سیاه گذشته است و به پرمصرف ترین غلات در روسیه تبدیل شده است و 29 درصد از غلات مصرفی را تشکیل می دهد، در حالی که این رقم برای گندم سیاه 28 درصد است.

جنگ روسیه در اوکراین، که در فوریه 2022 آغاز شد، ظرفیت اوکراین را برای برداشت و صادرات محصولات زراعی تضعیف کرده است، با توجه به اینکه اوکراین، مانند روسیه، صادرکننده کلیدی غلات و دانه‌های روغنی است. در حالی که هیچ اختلال عمده ای در تولید محصولات کشاورزی در روسیه ایجاد نشده است، ابهامات در مورد ظرفیت صادرات این کشور وجود دارد.

در آوریل 2022، یک حادثه در مجتمع برق آبی فدوروفسکی، تأسیسات تامین آب شالیزارهای برنج در قلمرو کراسنودار، منجر به کاهش 24 درصدی برداشت ناخالص برنج به 650000 تن شد. در ژوئن، کابینه روسیه صادرات اسیدهای آمینه خوراک، برنج و غلات برنج را تا پایان سال ممنوع کرد تا از امنیت غذایی این کشور اطمینان حاصل کند و قیمت‌های داخلی پایدار را حفظ کند. این ممنوعیت تا ژوئن 2023 تمدید شده است.

در حال حاضر، تولید برنج روسی ادامه دارد و غذای اصلی سویات ها امن است. اما از آنجایی که درگیری در اوکراین ادامه دارد، این حدس است که هر کسی چقدر ادامه دارد. « AG