پیشنهادات برنامه هفتم توسعه در حوزه های میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی
اشارات مستقیم سیاست های کلی برنامه هفتم توسعه (ابلاغیه 20 شهریورماه 1401) به توسعه گردشگری و ترویج صنایع دستی در بند «17»ام و توجه غیرمستقیم به حوزه میراث فرهنگی در بندهایی همچون بند «11»ام (تحقق سیاست های آمایش سرزمین) و بند «13»ام (عامل تقویت همبستگی، اعتماد به نفس ملی و ارتقای هویت ملی)، نشان از لزوم توجه به سه حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در طول برنامه هفتم توسعه دارد.
در این میان، متن حاضر تلاشی است تا با توجه به مسائل و سابقه برنامه های توسعه موجود در سه حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به ارائه پیشنهادهای قانونی حول سه محور مورد بحث بپردازد. مستثنا شدن از قانون نظام صنفی و واگذاری امور تصدیگری گردشگری، سهم مشخص گردشگری از بودجه شورای برنامه ریزی و توسعه استانی، رفع تداخل کاری سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری و وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در زمینه «طبیعت گردی»،
حمایت بیمه ای از فعالان حوزه های سه گانه، شناسایی تأسیسات گردشگری در اختیار دستگاه ها، ارائه تسهیلات ارزان قیمت سفر، سازوکارهایی برای حمایت از توسعه گردشگری دریایی، تأمین زیرساخت پروژه های منتخب، جایزه صادراتی، تعریف وظیفه جدید برای شرکت مادرتخصصی ایرانگردی و جهانگردی، اجازه دریافت کمک از سازمان های بین المللی، الحاق وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به شورای راهبردی فناوری ها و تولیدات دانش بنیان،
تهیه آمارهای تخصصی گردشگری، جبران اعمال محدودیت ها در بافت های فرهنگی ـ تاریخی، تغییر کاربری بناهای تاریخی به گردشگری، هزینه کرد جریمه های حفاری غیرمجاز برای امر حفاظت، تقویت یگان حفاظت از میراث فرهنگی، تهیه سند راهبردی توسعه صنایع دستی ایران، افزایش طول مدت زمان پیمان سپاری ارزی برای محصولات صنایع دستی، راه اندازی بازارچه های دائمی صنایع دستی و راه اندازی پایانه صادراتی صنایع دستی، همگی ازجمله موضوعات پیشنهادی برای قانون برنامه هفتم توسعه به شمار می روند.
