طبق تحقیقات جدید، اقتصاد جهانی در قرن بیست و یکم کندتر از آنچه اقتصاددانان انتظار داشتند رشد خواهد کرد، یافته ای که پیامدهایی بر توانایی ما برای انطباق با تغییرات آب و هوایی در دهه های آینده دارد.

یک مطالعه جدید که آینده اقتصادی چهار گروه درآمدی از کشورها را در قرن آینده پیش‌بینی می‌کند، نشان می‌دهد که رشد اقتصادی کندتر از پیش‌بینی‌ها خواهد بود، به طوری که کشورهای در حال توسعه برای پر کردن شکاف ثروت و نزدیک شدن به درآمد کشورهای ثروتمندتر زمان بیشتری می‌برند. بر اساس مطالعه جدیدی که امروز در Communications Earth & Environment منتشر شد، آنچه که اقتصاددانان به عنوان بدترین سناریو برای رشد اقتصاد جهانی تصور می‌کنند، در واقع ممکن است بهترین سناریو باشد .

به گفته نویسندگان این مطالعه، یافته‌ها نشان می‌دهد که دولت‌ها باید برای رشد آهسته‌تر برنامه‌ریزی کنند و کشورهای ثروتمندتر ممکن است نیاز به کمک به کشورهای با درآمد پایین‌تر برای تامین مالی سازگاری با تغییرات اقلیمی در دهه‌های آینده داشته باشند.

“ما در نقطه ای هستیم که شاید نیاز به افزایش قابل توجه تامین مالی برای سازگاری [اقلیمی] در کشورهای در حال توسعه داشته باشیم، و همچنین در نقطه ای هستیم که ممکن است توانایی آینده خود را برای تامین این تامین مالی تحت پارادایم مالی فعلی بیش از حد برآورد کنیم.” مت برگس، یکی از همکاران CIRES، مدیر مرکز آینده‌های اجتماعی و زیست‌محیطی، و استادیار مطالعات زیست‌محیطی در CU Boulder که مطالعه جدید را رهبری کرد، گفت.

رایان لانگندورف، محقق فوق دکتری در CU Boulder و یکی از نویسندگان مطالعه جدید، گفت: «اکنون می‌توانیم دامنه احتمالات را شناسایی کنیم و به روش‌های ملموس‌تری به جلو برویم.

در مطالعه جدید، برگس و همکارانش از دو مدل اقتصادی برای پیش بینی میزان رشد اقتصاد جهانی در قرن آینده و سرعت نزدیک شدن کشورهای در حال توسعه به سطح درآمد کشورهای ثروتمندتر استفاده کردند.

هر دو مدل نشان دادند که اقتصاد جهانی به رشد خود ادامه خواهد داد، اما این رشد کندتر از آنچه اکثر اقتصاددانان انتظار داشتند خواهد بود و شکاف درآمدی بزرگتری بین کشورهای ثروتمند و فقیرتر وجود خواهد داشت. این بدان معناست که کشورهای ثروتمندتر ممکن است نیاز به کمک مالی برای سازگاری آب و هوا برای کشورهای فقیرتر داشته باشند و بحران های سقف بدهی، مانند آنچه ایالات متحده در بهار امسال تجربه کرد، ممکن است رایج تر شود.

برگس گفت: رشد آهسته تر از آنچه ما فکر می کنیم به معنای کسری بیشتر از آنچه ما انتظار داریم، همه چیز برابر است. این بدان معناست که بدهی احتمالاً در طول زمان بحث‌انگیزتر و مهم‌تر می‌شود و می‌تواند به معنای دعواهای مکرر بر سر سقف بدهی باشد.»

مطابق با شرایط اضطراری پرواز، که در آن افراد باید ابتدا ماسک های اکسیژن خود را بگذارند، کشورهای ثروتمندتر باید بر سر و سامان دادن به خانه های مالی خود تمرکز کنند تا بتوانند در موقعیت حمایت از کشورهای کم درآمد در تامین مالی سازگاری های اقلیمی باشند. محققان

برگس گفت: “ما در مورد رشد نسبتاً کمتر، نابرابری نسبتاً بیشتر صحبت می کنیم، اما هنوز در مورد جهانی صحبت می کنیم که از امروز ثروتمندتر و در بین کشورها برابرتر از جهان امروزی است.”

به گفته اشلی دانسر، دانشجوی فارغ التحصیل در CU Boulder و یکی از نویسندگان این مطالعه، با این حال، بسیاری از کشورهای ثروتمند عادت دارند که راه خود را از بدهی‌های خود رها کنند، اما این ممکن است در سناریوی جدید ممکن نباشد.

“سوال بعدی این است: چه راه هایی وجود دارد که ما باید یا می توانیم به [کشورهای با درآمد پایین] کمک کنیم تا سازگار شوند، اگر انتظار این باشد که آنها به سطح ثروتی که به آنها اجازه می دهد این کار را سریع انجام دهند نرسند. و تهاجمی؟” رقصنده گفت