مقدمه

با تولید کل مواد غذایی 960 میلیون تن (MT)، ارزش ناخالص افزوده (GVA) برآورد شده توسط کشاورزی، جنگلداری و ماهیگیری برای اقتصاد هند در سال مالی 2020 به 19.48 لک کرور INR (254.17 میلیارد دلار آمریکا) رسید. مشارکت 20٪ در تولید ناخالص داخلی (سال مالی 2020) و ایجاد اشتغال برای بیش از 55 درصد از جمعیت هند، کشاورزی یکی از بخش های مهم اقتصاد هند است.

هند بزرگترین تولید کننده شیر، ادویه جات، حبوبات، چای، بادام هندی و جوت و همچنین دومین تولید کننده بزرگ برنج، گندم، دانه های روغنی، میوه ها و سبزیجات، نیشکر و پنبه در جهان است. با پوشش حدود 45 درصد از شبه جزیره، فعالیت های کشاورزی در هند هر سال سهم بیشتری در تجارت جهانی مواد غذایی داشته است.

در عین حال، هند همچنان با چالش های پیچیده ای مواجه است که باعث نگرانی اقتصاد در حال رشد می شود. به عنوان دومین کشور پرجمعیت جهان، تقاضا برای غذا همچنان به رشد خود ادامه می دهد در حالی که بازده کشاورزی 25 درصد کمتر از میانگین جهانی برای محصولات عمده است. هند در مقایسه با کشورهایی مانند چین و آفریقای جنوبی، حداقل دو برابر آب برای تولید یک واحد غذا مصرف می کند.

نزدیک به 80 درصد از آب شیرین هند در کشاورزی استفاده می شود و بیش از نیمی از زمین های زیر کشت هند زیر کشت محصولات پر آب است. به طور متوسط ​​6.8 درصد از کل تولید، خسارات کشاورزی بیش از 130000 کرور INR (16.96 میلیارد دلار) در سال 2020 بوده است. خزانه کشور سالانه 2.5 درصد از تولید ناخالص داخلی هر سال را تحت تأثیر قرار می دهد.

مقاله جلد این مجموعه را می توانید اینجا بخوانید

چالش ها

طبق برآوردها، انتظار می رود تقاضا برای غلات غذایی تا سال 2030 به 355 تن افزایش یابد (در مقابل 296 تن در سال 2020). از آنجایی که هند در تلاش برای دستیابی به خودکفایی غلات است، تولید کشاورزی همچنان به منابع فشرده و مغرضانه منطقه ای ادامه می دهد. عدم قطعیت های اقلیمی همراه با معیشت ناپایدار، جمعیت را از کشاورزی دور می کند. با وابستگی شدید به محصولات زراعی آب، شکاف بین تقاضا و عرضه آب هر روز بیشتر می شود. با توجه به اینکه 30 درصد از مساحت هند در حال حاضر تخریب شده است،

بدتر شدن کیفیت خاک و آب بر عملکرد محصول تأثیر می گذارد و در عین حال تهدیدی برای امنیت غذایی است. ناهماهنگی های زنجیره تامین منجر به هدر رفت محصولات کشاورزی در مقیاس بزرگ می شود. درآمد ضعیف مزارع و سازگاری ضعیف با تغییر زمان که با تغییرات آب و هوایی و بلایای طبیعی ترکیب شده است، کشاورزی را روز به روز سخت‌تر می‌کند. با افزایش جمعیت، فشار بر تبدیل زمین های قابل کشت همچنان افزایش خواهد یافت. تقاضا برای تولید «بیشتر و بهتر با کمتر» همچنان افزایش خواهد یافت.

جامعه کشاورزان هند در بهره گیری از روش ها و فناوری های علمی کند بوده است. در حالی که مکانیزاسیون مزارع در ایالات متحده و اروپا بیش از 95٪ است، هند با 40٪ از آنها عقب تر است. جذب فناوری اطلاعات نیز همچنان در هند بسیار کم و 10 درصد است. موقعیت نسبتاً پایین تولید کشاورزی و بازده محصولات کشاورزی هند در مقابل سایر کشورها، کاهش منابع طبیعی و گرم شدن کره زمین، نیاز به اتخاذ رویکردهای پایدار مبتنی بر علم را برجسته می کند، بدون آن هند به عنوان یک کشور به سختی نگاه خواهد کرد. بار.

نیاز زمان این است که فناوری‌هایی را بپذیریم که می‌توانند آگاهی موقعیتی بهتر و هوشمندی عملی را ارائه دهند و به جامعه کشاورز با تصمیم‌گیری آگاهانه کمک کنند. نیاز به فناوری هایی وجود دارد که می تواند به بهبود چرخه زندگی محصول از مزرعه تا چنگال کمک کند، به استفاده بهینه از آب برای آبیاری کمک کند، هدر رفت محصول را به حداقل برساند و در عین حال نظارت بر عدم قطعیت ها را فراهم کند و به کشاورزان کمک کند تا اقدامات مناسب را در زمان مناسب انجام دهند.

مقاله دوم این مجموعه را می توانید اینجا بخوانید

فناوری ژئوفضایی و کاربردهای آن

با توجه به چالش‌های پیچیده چند رشته‌ای که بخش کشاورزی با آن مواجه است، زیرساخت‌های جغرافیایی، از طریق نقشه‌برداری و تجزیه و تحلیل بصری، قابلیت‌های بی‌نظیری برای آشکار کردن بینش عمیق‌تر در روابط و الگوها، پاسخ به سؤالات پیچیده و حمایت از تصمیم‌های آگاهانه برای تقویت کشاورزی پایدار ارائه می‌دهد. با گسترش اطلاعات مکان، دسترسی بهبود یافته به داده‌های مکانی، جمع‌آوری سریع داده‌ها از طریق پهپادها و مقرون‌به‌صرفه بودن، فناوری‌های جغرافیایی پیچیدگی‌ها را ابهام می‌کنند و به باز کردن ارزش در سراسر زنجیره ارزش کشاورزی کمک می‌کنند.

قابلیت‌های پیشرفته GIS از جمله مدل‌سازی فضایی و تحلیل پیش‌بینی با استفاده از هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و تجزیه و تحلیل، هوش ویژه مکان را برای پیش‌بینی دقیق سناریوهای احتمالی برای کاهش، برنامه‌ریزی و پاسخ‌دهی فراهم می‌کند. با گسترش زیاد اینترنت در روستاهای هند، ابزارهای GIS سیار نقشی حیاتی در دموکراتیک کردن اطلاعات جغرافیایی و توانمندسازی کشاورزان دارای مالکیت‌های کوچک با اطلاعات بلادرنگ برای تصمیم‌گیری آگاهانه و کاهش خطر ایفا می‌کنند.

مقاله سوم این مجموعه را می توانید اینجا بخوانید

تاثیر ارزش جغرافیایی

فناوری های جغرافیایی با ایفای نقش محوری در گرد هم آوردن داده ها در زمین، خاک، زمین شناسی، آب و هوا، محصولات زراعی، آب، آبیاری، کودها، آفت کش ها، زنجیره تامین، بازارها و شرایط بازار از طریق یک زبان بصری مشترک، ابزارهای قدرتمندی برای برنامه ریزی، طراحی ارائه می کنند. ، نظارت و مدیریت فعالیت ها در سراسر چرخه زندگی محصول.

با ادغام دستگاه‌های مبتنی بر اینترنت اشیاء هوشمند مکان و زیرساخت‌های مزرعه، کشاورزی دقیق مبتنی بر جغرافیایی پتانسیل اقتصادی متحول‌کننده‌ای را برای کشاورزی پایدار با آب و هوای هوشمند ارائه می‌دهد و بازده محصول را 18 تا 25 درصد بهبود می‌بخشد. یکپارچه‌سازی زیرساخت‌های زنجیره تامین هوشمند مکان با فعالیت‌های تامین مالی و کشاورزی بر روی یک پلت فرم GIS می‌تواند ارتباطات بازار را تقویت کرده و تلفات را تا ۲۵ تا ۳۰ درصد کاهش دهد، علاوه بر صرفه‌جویی قابل توجه در سوخت و کاهش ردپای کربن.

چهارمین مقاله از این مجموعه را می توانید اینجا بخوانید

این امر، همراه با ارزش اقتصادی ارائه شده توسط فناوری‌های فضایی در حمایت از شیوه‌های کشاورزی پایدار از جمله احیای زمین و مدیریت منابع طبیعی، تأثیر قابل‌توجهی بر اقتصاد کشاورزی می‌گذارد. یک برآورد محافظه کارانه از تأثیر ارزش جغرافیایی (GVI) بر بخش کشاورزی در جدول زیر آورده شده است.

نقش بخش کشاورزی که برای اقتصاد حیاتی است، در دستیابی به امنیت غذایی، افزایش درآمد کشاورزان و ایجاد فرصت های شغلی حیاتی است. استفاده از فناوری‌های مکانی برای کشاورزی پایدار فرصتی بزرگ برای بهبود بهره‌وری و تحقق در این بخش است. با توجه به اینکه تاثیر تغییرات آب و هوا روز به روز سخت تر می شود، تحول دیجیتال با قابلیت جغرافیایی نیاز لحظه ای برای مبارزه با چالش های چند وجهی است. زیرساخت های جغرافیایی همچنین بینش های مبتنی بر شواهد را با پشتوانه دقیق علمی برای تقویت حاکمیت و چارچوب نظارتی ارائه می دهد که می تواند اصلاحات کشاورزی بسیار مورد نیاز را در کشور تسریع بخشد.

پنجمین مقاله از این مجموعه را می توانید اینجا بخوانید