ما فقط در 12 سال یک میلیارد نفر به جمعیت کره زمین اضافه کردیم. پیامدهای این سیاره – و رفاه خود ما – به نحوه مقابله با تغییرات آب و هوایی بستگی دارد.

نویسنده: کریگ ولش

از زمان پیدایش هومو ساپینس، تقریباً 300000 سال طول کشید تا یک میلیارد نفر از ما روی زمین ساکن شویم. این حدود سال 1804 بود، سالی که مورفین کشف شد، زمانی که هائیتی استقلال خود را از فرانسه اعلام کرد، و زمانی که بتهوون برای اولین بار سمفونی سوم خود را در وین اجرا کرد.

ما تازه ترین یک میلیارد دیگر خود را از زمان اولین دوره ریاست جمهوری باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده اضافه کرده ایم. سازمان ملل متحد بر اساس بهترین پیش بینی های جمعیتی خود تخمین می زند که تنها ده سال پس از رسیدن به هفت میلیارد، سیاره به احتمال زیاد حدوداً در اواسط نوامبر از هشت میلیارد نفر فراتر خواهد رفت.

با این حال، زمان واقعی نامشخص است. در بخش هایی از جهان، داده های سرشماری ده ها سال قدمت دارد. در طول کووید-19، ثبت هر مرگ برای برخی کشورها عملا غیرممکن بود. حتی مدل‌های کامپیوتری پیچیده ممکن است یک سال یا بیشتر از کار بیفتند. اینطور نیست که کسی یک سرشماری جهانی شخص به فرد انجام داده باشد.

اما سازمان ملل روز 15 نوامبر را به عنوان “روز هشت میلیاردی” اعلام می کند، زیرا در واردات این لحظه اشتباهی وجود ندارد. انسان ها در همه جا به لطف مراقبت های بهداشتی بهتر، آب تمیزتر، و بهبود در بهداشت، طولانی تر زندگی می کنند، که همه اینها شیوع بیماری ها را کاهش داده است. کودها و آبیاری باعث افزایش عملکرد محصول و بهبود تغذیه شده است. در بسیاری از کشورها، کودکان بیشتری به دنیا می آیند و تعداد کمتری از آنها می میرند.

البته، چالش‌هایی که با افزایش جمعیت جهان روبرو هستیم نیز قابل توجه است. آلودگی و صید بی رویه بسیاری از مناطق اقیانوس ها را تخریب می کند. حیات وحش در یک کلیپ هشدار دهنده در حال ناپدید شدن است، زیرا انسان ها جنگل ها و دیگر مناطق وحشی را برای توسعه، کشاورزی و محصولات تجاری ساخته شده از درختان از بین می برند. آب و هوای در حال تغییر ناشی از یک سیستم انرژی جهانی که هنوز به طور عمده از سوخت‌های فسیلی تامین می‌شود، به سرعت به بزرگترین تهدید تاریخ برای تنوع زیستی، امنیت غذایی و دسترسی به آب برای آشامیدن و کشاورزی تبدیل می‌شود. و این با تعداد افرادی است که در حال حاضر داریم.

خطرات و فرصت های رونق جمعیت و بحران منابع موازی تا حد زیادی به تصمیماتی بستگی دارد که ما هنوز نگرفته ایم. کدامیک آینده ما را بیشتر کنترل خواهد کرد – میلیاردها دهانی که باید تغذیه کنیم یا میلیاردها مغز دیگر که می‌توانیم برای این کار استفاده کنیم؟

جمعیت جهان از مرز 8 میلیارد نفر گذشت

سازمان ملل متحد 15 نوامبر 2022 را به عنوان «روز هشت میلیاردی» اعلام کرد تا تخمین بزند که بشریت به یک میلیارد دیگر رسیده است. در حالی که جمعیت‌شناسان سازمان ملل پیش‌بینی می‌کنند که جمعیت جهان در این قرن از 10 میلیارد نفر فراتر رود، گروه‌های تحقیقاتی دیگر پیش‌بینی می‌کنند که اوج آن زودتر باشد.

پاتریک ژرلند، که بر برآوردهای جمعیتی برای وزارت امور اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد نظارت می کند، می گوید: «من فکر می کنم که تأثیرات دقیق آن بر زندگی آینده بشر هنوز تا حدودی مشخص نشده است.

گرلند می‌گوید: «تاکنون، تجربه کلی این است که جهان در سازگاری و یافتن راه‌حل برای مشکلات ما موفق بوده است». “من فکر می کنم ما باید تا حدودی خوش بین باشیم.”

اما او به سرعت پذیرفت که تغییرات آب و هوایی یک تهدید قدرتمند است. او می گوید: «به سادگی حفظ وضعیت موجود و انجام هیچ کاری یک گزینه نیست. چه بخواهیم چه نخواهیم، تغییراتی رخ خواهد داد و وضعیت به خودی خود بهبود نخواهد یافت. نیاز به مداخلات فعلی و آتی وجود دارد.»

در این میان، انفجار کلی جمعیت ما انواع مختلفی از تغییرات جمعیتی را که در سراسر جهان شکل می‌گیرند، رد می‌کند. و جمعیت شناسان برتر جهان در مورد اینکه جمعیت ما از اینجا به کجا می روند، توافق ندارند.

تغییرات جمعیت به طور چشمگیری متفاوت است

جهان در همان زمان با احتمال انفجارهای عظیم جمعیتی و فروپاشی مواجه است. مهم‌ترین آن‌ها اتفاقاً در طرف‌های مخالف این سیاره هستند.

شاید به محض اینکه امسال، برای اولین بار در دو هزار سال گذشته، چین دیگر پرجمعیت ترین کشور زمین نباشد، زیرا هند بالاخره از آن پیشی گرفت. گرلند می‌گوید حتی قبل از سیاست تک‌فرزندی چین که در سال 1980 اجرایی شد، «تولد در چین تقریباً به‌طور مداوم در حال کاهش بوده است». تنها در دهه 1970، نرخ زاد و ولد به نصف کاهش یافت. با افزایش فرصت‌ها برای تحصیل و مشاغل بهتر، زنان بیشتری زایمان را به تأخیر می‌اندازند و در حال حاضر سن باروری کمتر است.

این روندها در طول همه گیری شتاب گرفت. در سال 2020، 45 درصد کمتر از سال 2015 متولد شده است. نرخ زاد و ولد در چین اکنون بسیار کمتر از ایالات متحده است.

حتی با وجود یکی از طولانی‌ترین امید به زندگی در بین هر کشور، با 85 سال، انتظار می‌رود که جمعیت 1.4 میلیاردی چین به زودی شروع به کاهش کند – در واقع این کاهش ممکن است از قبل شروع شده باشد. نیروی کار برای یک دهه در حال کاهش است. همانطور که هست، به سختی دو کارگر از هر بازنشسته یا کودک حمایت می کنند. بر اساس گزارشی در نیچر، در ربع قرن آینده، این کشور احتمالاً شاهد 300 میلیون نفر بالای 60 سال خواهد بود که منابع دولتی را تحت فشار قرار خواهد داد. انتظار می رود هزینه های مراقبت های بهداشتی دو برابر شود.

از سوی دیگر، در آفریقا، روندها به سرعت در جهت دیگر در حال حرکت است. در سراسر ساحل، جمعیت به سرعت در حال گسترش است. میانگین سنی نیجریه فقط 17 سال است که کمتر از نصف سن چین است. نرخ زاد و ولد در آنجا نیز رو به کاهش است، اما همچنان 20 برابر بیشتر از چین است.

امنیت غذایی در حال حاضر یک نگرانی است. بیش از یک سوم کشور در فقر شدید به سر می برند که این تعداد از هر کشور دیگری از جمله هند که شش برابر بزرگتر است، بیشتر است. یک سوم از کل خانواده ها شامل یک بزرگسال است که برای زنده ماندن خانواده باید در زمان هایی از وعده های غذایی خود صرف نظر کند.

در حال حاضر 216 میلیون نفر جمعیت این کشور طبق برخی برآوردها می تواند تا پایان قرن چهار برابر شود. تا آن زمان می توانست جمعیت بیشتری نسبت به چین داشته باشد که 10 برابر بیشتر زمین دارد. اما این همه به نرخ زایمان بستگی دارد. همه این پیش بینی ها بر اساس فرضیات هدایت می شوند و واقعیت می تواند بسیار متفاوت باشد.

بزرگترین عامل کاهش نرخ زاد و ولد، آموزش است، به ویژه برای دختران. یک دهه پیش، محققان به این نتیجه رسیدند که افزایش دسترسی به آموزش می‌تواند رشد جمعیت جهان را تا اواسط قرن یک میلیارد کاهش دهد. اینکه چقدر و با چه سرعتی این فرصت‌های آموزشی را در چند دهه آینده گسترش می‌دهیم، از جمله سؤالات مهم بی‌پاسخی است که تعیین می‌کند با نزدیک شدن به سال 2100، چند نفر از ما روی زمین زندگی می‌کنیم.

پیش بینی جمعیت جهان پیچیده است

سنجش جمعیت در کوتاه مدت چندان بحث برانگیز نیست. گرلند می‌گوید: «اکثریت افرادی که در سال 2050 زنده خواهند بود، امروز زنده هستند.

سازمان ملل متحد، گروهی از محققان دانشگاه واشنگتن در سیاتل، و دیگر کارشناسان در وین، اتریش، بیشتر تمایل دارند در مورد آنچه در ربع قرن آینده برگزار می شود، توافق داشته باشند. بر اساس وقایع گذشته، حداقل تعداد کمی از مردم انتظار همه گیری جهانی مرگبار دیگر را به این زودی دارند. علیرغم بحران هایی مانند جنگ در اوکراین، جمعیت شناسان هنوز مهاجرت دسته جمعی سراسر سیاره را تا اواسط قرن پیش بینی نمی کنند. اکثر کارشناسان جمعیت را تا آن زمان به بیش از نه میلیارد نفر می‌رسانند.

پس از آن، پیش بینی ها بسیار متفاوت است. چند سال پیش، سازمان ملل تخمین زد که تا سال 2100، جمعیت کره زمین می تواند به 11 میلیارد نفر برسد. در اوایل سال جاری، به لطف پیشرفت در کاهش میانگین تعداد فرزندان متولد شده در هر خانواده، این تخمین ها را به 10.4 میلیارد کاهش داد. در مؤسسه بین‌المللی تحلیل سیستم‌های کاربردی در وین، محققان در سال 2018 پیش‌بینی کردند که جمعیت می‌تواند در سال 2070 به 9.7 میلیارد نفر برسد و سپس تا پایان قرن به حدود 9 میلیارد نفر کاهش یابد. آن‌ها از مفروضات مختلفی استفاده کردند، عمدتاً با درخواست از کارشناسان جهانی برای سنجش.

در همین حال، موسسه سنجش سلامت سیاتل می‌بیند که جمعیت در سال 2064 به حدود 9.7 میلیارد نفر رسیده است، اما تا پایان قرن به 8.8 میلیارد نفر کاهش می‌یابد که احتمالاً کمتر است. جمعیت در حدود 22 کشور از جمله بلغارستان و اسپانیا ممکن است به نصف کاهش یابد. بسیاری از تفاوت ها بر اساس روش پیچیده ای است که محققان برای تخمین نرخ تولد در آینده استفاده می کنند.

علاوه بر تفاوت‌های بین مدل‌ها، همه محققین موافقند که تلاش‌های تاکنون برای گنجاندن تغییرات آب و هوایی در پیش‌بینی‌های جمعیتی آینده ناکافی بوده است. تا حدی به این دلیل است که تأثیر بالقوه تا حد زیادی به سرعت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در جهان بستگی دارد. اما بخشی از دشواری در ارزیابی اثرات آب و هوایی نیز نهفته است. گرمای شدید می تواند بخش هایی از خاورمیانه، جنوب صحرای آفریقا و هند را غیرقابل سکونت کند. طوفان می تواند امنیت غذایی را بدتر کند. مردم چگونه به افزایش سطح دریا در مناطق پرجمعیت ساحلی واکنش نشان خواهند داد؟

استین امیل وولست، که بر تخمین جمعیت IHME نظارت دارد، می‌گوید: «هیچ‌کس در حال حاضر این کار را به درستی انجام نمی‌دهد.

و جدای از برآورد جمعیت جهانی، تغییرات آب و هوایی و سیاست نیز احتمالاً تأثیر زیادی بر مهاجرت بین کشورها خواهد داشت. جمعیت در ایالات متحده و اروپای غربی تا حد زیادی توسط مهاجرت تداوم یافته است، اما به یک دکمه داغ سیاسی تبدیل شده است. کشورهای دیگر با کاهش جمعیت، مانند ژاپن، حتی تمایل بیشتری به استقبال از مهاجران نداشته اند.

با این حال، روند کج‌رو، بین رشد و کاهش جمعیت، که با تغییرات آب و هوایی تشدید شده است، تقریباً به طور قطع فشار مهاجرت را تقریباً در همه جا افزایش خواهد داد.

وولست می‌گوید: «تنها راهی که می‌توانیم از این عدم تعادل جمعیتی خارج شویم، همکاری بین‌المللی است که به خوبی مدیریت می‌شود.»