جغرافیدانان محروم از نظر تاریخی در چه مقیاسی قابل مشاهده می شوند؟

هنگامی که مقیاس یک نقشه یا تجزیه و تحلیل تغییر می کند، بینندگان اغلب الگوها یا ویژگی هایی را می بینند که قبلاً غیرقابل تشخیص بودند. وقتی به جغرافیا به عنوان یک رشته نگاه می کنیم – یا به جغرافیدانان که نمایندگان آن رشته هستند – استفاده از مقیاس های گسترده معمول است. اما در این سطوح متا، بسیاری از تمرین‌کنندگان از دست می‌روند. آنها نامرئی می شوند و در زیر یک آکادمی مستعمره و منحصر به فرد تاریخی پنهان می شوند. جغرافی‌دانان برای برداشتن این حجاب در چه مقیاسی باید رشته خود را بررسی کنند؟

در مارس 2023، انجمن آمریکایی جغرافیدانان (AAG) و Esri برای شرکت در نشست سالانه AAG در دنور، کلرادو، 13 دانشجوی برجسته جغرافیا و مربیان هیئت علمی آنها را از مؤسسات خدمات اقلیت (MSIs) حمایت مالی کردند. نه نفر از دانشجویان از کالج ها و دانشگاه های قبیله ای (TCUs) بودند. دانش آموزان علاوه بر قرار گرفتن در معرض طیف گسترده ای از پیشنهادات کنفرانس، جهت گیری برای کنفرانس، توصیه هایی برای شرکت در جلسات، و اسکورت کارکنان AAG دریافت کردند و حتی در رویدادهایی به افتخار آنها شرکت کردند.

 آنها با همکاران بالقوه و مربیان جدید ملاقات کردند و از طریق هزاران جلسه موجود، دیدند که چقدر امکانات برای مطالعه، مشاغل و بهبود جامعه در جغرافیا وجود دارد. بیشتر از همه، آنها احساس کردند که در یک کنفرانس بین المللی بزرگ دیده می شوند و از آنها قدردانی می شود. من معتقدم و امیدوارم که این به آنها احساس تعلق به AAG را بدهد.

این تعادل مقیاس – توانایی توجه به فرد یا یک جامعه خاص در یک گروه بزرگتر – دیدگاهی است که کار جغرافیا را مشخص می کند. با این حال، مقیاسی که جغرافی‌دانان گاهی اوقات به رشته خود می‌نگرند، می‌تواند تجارب و نیازهای دانشجویان و اساتید را از گروه‌هایی که از نظر تاریخی طرد شده‌اند، از نظر نژاد، قومیت، موقعیت حاکمیتی به عنوان مردم بومی، جنسیت، جنسیت، وضعیت مراقب، درآمد، محو یا محو کند.

ناتوانی برنامه پل زدن شکاف دیجیتال (که من به توسعه آن در AAG کمک کردم، بر اساس تجربیاتم در حمایت از دانشجویان بومی) که این 13 جغرافیدان باهوش را به جلسه دنور AAG هدایت کرد، به دنبال تغییر مقیاسی است که همه جغرافیدانان در آن مشاهده می شوند.

پل زدن شکاف دیجیتال از طریق بودجه قابل توجهی از سوی AAG، اعضای سازمان و Esri امکان پذیر شد. هدف اولیه آن در سال 2020 برآورده کردن نیازهای فناوری دانشجویان MSI در طول همه‌گیری کووید-19 بود – تامین مالی لپ‌تاپ، سرویس اینترنت، مجوزهای نرم‌افزار، و بهبود آزمایشگاه‌های کامپیوتر. از آن زمان، این برنامه از بیش از 20 MSI، از جمله 14 کالج و دانشگاه تاریخی سیاه (HBCUs) و 8 TCU پشتیبانی کرده است.

 اما بازخورد شرکت‌کنندگان در برنامه نشان داد که دانش‌آموزانی که از نظر تاریخی نادیده گرفته شده‌اند، نیازهای اضافی زیادی دارند که باید برای رشد آنها در مدرسه برطرف شود. کمیته Bridge the Digital Divide هنگام دعوت از 13 دانشجوی MSI برای شرکت در کنفرانس دنور، با توجه به نیاز آنها به حمل و نقل خانه به خانه و مراقبت از کودکان یا مراقبت از سالمندان و ارائه تمام وعده های غذایی و اسکان آنها در طول جلسه، این را در نظر گرفت.

به عنوان استاد سابق در کالج اجتماعی توهونو اودهام، یک کالج قبیله ای در آریزونا، و اکنون در دانشگاه ایالتی آرکانزاس، یک دانشگاه تحقیقاتی که در آن تقریباً از هر پنج دانشجو یک نفر عضو یک گروه اقلیت شده است، تجربه طراحی منابع و فرصت های شبکه را داشته است. برای دانش‌آموزان حاشیه‌نشین، من را به فکر کردن در مورد مقیاس توجه به تجربیات و نیازهای آنها انداخت.

 برای حمایت از دانش‌آموزانی که در مکان‌های نامرئی زندگی می‌کنند، موسسات، اعضای هیئت علمی و مربیان باید رویکردهای گذشته در مقیاس بزرگ‌تر را برای خدمات دانشجویی ببینند و از دانشجویان سؤالات مستقیم بپرسند، مانند «موانع موفقیت تحصیلی شما چیست و چگونه می‌توانیم کمک کنیم. آن ها؟» و “به چه چیزی واقعا نیاز دارید؟” (هر سازمانی، صرف نظر از اندازه یا هدفش، باید این سؤالات را از اعضای گروه های طرد شده از نظر تاریخی نیز بپرسد.)

در تصویر بزرگ جغرافیا، بسیاری از جغرافیدانان به حاشیه رانده شده نامرئی هستند – به ویژه در سطح دانش آموز. برخی از این به دلیل مقیاس جغرافیایی یا سازمانی تحت اللفظی است. به عنوان مثال، بسیاری از دانشجویان بومی در جوامعی زندگی می کنند که دور از دانشگاه های تحقیقاتی قرار دارند و گزینه های آموزشی کمی ارائه می دهند. در موارد دیگر، موانع مالی و اضطراب‌های ناشی از فشارهای اجتماعی، دانشجویان را حتی از ثبت‌نام در دانشگاه بازمی‌دارد و در صورت شروع، ادامه تحصیل را دشوار می‌کند.

 دانش‌آموزانی که جزو اولین افرادی هستند که در خانواده خود به کالج می‌روند، ممکن است زمانی که راهنمایی‌ها و منابع ارائه‌شده توسط مدرسه با تجربیات و نیازهای زندگی‌شان همخوانی ندارد، از نظر عملکردی نامرئی شوند. مثلاً وقتی برخی از دانش‌آموزان کلاس‌های جغرافیا یا GIS خود را ترک می‌کنند، به خانه بازمی‌گردند که در آن برق یا آب لوله‌کشی وجود ندارد، وای‌فای بسیار کمتر. این دانش‌آموزان اغلب فرصت‌های شغلی و دیگر فرصت‌ها را از دست می‌دهند و ممکن است به دلیل شرایطشان از نظر تحصیلی دچار مشکل شوند.

چیزی که رشته جغرافیا از دست می دهد این است که هر دانش آموز چقدر باید ارائه دهد. تجربه نشست سالانه AAG در سال جاری من را به یاد دیدگاه‌های خارق‌العاده و مهارت‌های حل مسئله مبتکرانه‌ای که این دانش‌آموزان دارند – نه تنها در نسل خودشان، بلکه از داستان‌ها، درک‌ها و دانش فنی که از خانواده‌هایشان به ارث برده‌اند و نیز به دست آورده‌اند، یادآور شد.

قبایل دانشجویانی که در جلسه AAG شرکت کردند دیدگاه ها، تجربیات زندگی و سوالات خود را در جلسات، کارگاه ها و جلسات با مربیان و کارفرمایان بالقوه آینده آوردند. آنها ایده های بزرگ، بینش و ابزارهای جدیدی را به خانه بردند که می توانند از آنها برای رسیدگی به مسائلی که بیشتر مورد علاقه آنهاست استفاده کنند.

برای من، جغرافی به این معناست: ایجاد تغییرات مثبت در یک جامعه. جغرافیا و GIS ابزارهای قدرتمندی برای استفاده برای درک جمعیت شناسی، شناسایی روندها، حفظ و دفاع از حاکمیت قبایل، مدیریت منابع طبیعی، و انتقال دانش سنتی یا نام مکان ها به نسل های آینده ارائه می دهند. به روش هایی که بسیار متفاوت اما به همان اندازه قانع کننده هستند، فناوری های جغرافیایی می توانند نابرابری های تاریخی و فعلی در اشتراک منابع، آلودگی و بسیاری از مسائل دیگر جامعه را روشن کنند. 

جغرافی دانان و متخصصان GIS مدیون این دانش آموزان و جوامعی هستند که آنها نمایندگی می کنند تا ابزارهای توانمندسازی – دانش جغرافیایی و GIS – را در دستان خود قرار دهند. در تجربه من، توانمندسازی این دانش‌آموزان برای جمع‌آوری، اشتراک‌گذاری، برقراری ارتباط و مالکیت داده‌های مکانی خود، تفاوت بزرگی در حل مسائلی ایجاد می‌کند که جوامع قبیله‌ای با منابع محدود و مستقل با آن مواجه هستند.

برای انجام همه این کارها، جغرافیدانان و کسانی که در رشته های مرتبط با جغرافیا هستند باید به طور اساسی نحوه حمایت از آسیب پذیرترین همکاران خود از لحاظ مالی و فرهنگی را تغییر دهند. این مستلزم گوش دادن به دانش‌آموزان و مقیاس‌بندی منابع برای نیازهای فردی یا جمعی اعضای این جوامع است. دیدگاه ها و ایده های این جوانان ارزش شنیدن و تشویق را دارد!

و این وظیفه همه است. چه در یک MSI یا موسسه آموزشی دیگر، یک استارتاپ کوچک، یک شرکت بزرگ، یک دولت محلی یا یک آژانس ملی کار کنید، بخش مهمی از هر تغییر بلندپروازانه در این عرصه هستید. مهم نیست نقش شما چیست، کاری وجود دارد که می توانید انجام دهید. صرفاً پایین آوردن مقیاس مشاهدات خود به سطوح فردی و اجتماعی می تواند بینش بزرگی را به همراه داشته باشد. بنابراین از وارد شدن به جزئیات نترسید. به دست آوردن درک کامل از هر موقعیتی مستلزم کاوش الگوها از نزدیک و همچنین از راه دور است. یک نقشه قوی برای نظم و انضباط عادلانه تر و عادلانه تر در مقیاس های مختلف صادق است.

درباره برنامه پر کردن شکاف دیجیتال AAG در تقویت پل در سراسر شکاف دیجیتال بیشتر بیاموزید و در پل زدن شکاف دیجیتال به این هدف کمک مالی کنید .