باستان شناسان شواهدی از تعامل انسان و کوسه به بیش از 35000 سال پیش در پرو یافته اند، از جمله دفن تشریفاتی کوسه ها و ماهیگیرانی که با اعضای بدن اضافی دفن شده اند.

چرا این شکارچیان کوسه مردگان خود را با اندام اضافی دفن کردند؟

باستان شناسان شواهدی از تعامل انسان و کوسه به بیش از 35000 سال پیش در پرو یافته اند، از جمله دفن تشریفاتی کوسه ها و ماهیگیرانی که با اعضای بدن اضافی دفن شده اند.

این دفن انسانی از یک جامعه ماهیگیری کوسه 1500 ساله برای باستان شناسان شگفتی ایجاد کرد: دو پای چپ اضافی در کنار جسد بالغ دفن شدند.

ده‌ها تدفین «بسیار منحصربه‌فرد» از یک جامعه ماهیگیری کوسه‌های پرو باستان‌شناسان را نه تنها به خاطر اشیاء فلزی ارزشمند و گلدان‌های سرامیکی عجیب و غریب موجود در آن‌ها، بلکه – در برخی موارد – اندام‌های انسانی اضافی که شامل آن‌ها می‌شد، مورد توجه باستان‌شناسان قرار داد.

بیش از 50 تدفین و یک سکونتگاه کوچک ساحلی متعلق به فرهنگ Virú در سال 2018 در شهر Huanchaco در ساحل شمالی پرو کشف شد. ویکتور کامپانا باستان شناس که این کاوش را هدایت می کند، می گوید: «این یک دهکده ماهیگیری کوچک پیچیده است.

فرهنگ کمتر شناخته شده Virú، که به خاطر دره Virú که از کوه‌های آند تا اقیانوس آرام امتداد دارد، نام‌گذاری شده است، بین سال‌های 100 تا 750 پس از میلاد در این منطقه رشد کرد، قبل از اینکه موچه کنترل منطقه را به دست گرفت.

به نظر می رسد حدود 30 مورد از 54 تدفین ویروسی که عمدتاً بالغ هستند، نه تنها شامل اسکلت های کامل، بلکه بخش های اضافی بدن نیز می شود. به نظر می رسد بیشتر اندام های پاداش بازوها و پاها هستند. در یک مورد، یک فرد بالغ دست نخورده دفن شد، همراه با دو پای چپ اضافی که درست در کنار جسد دفن شده بود.

مطالعه اولیه نشان می‌دهد که بسیاری از بقایای بقایای شواهدی از تروما، از جمله آثار بریدگی و آسیب‌های ناشی از نیروی بلانت را نشان می‌دهند. کامپانا می‌گوید افرادی که آسیب دیده بودند نیز به احتمال زیاد با اندام‌های اضافی دفن شده بودند.

در این زمان، باستان شناسان تنها می توانند در مورد انگیزه دفن غیرعادی ویروس ها حدس بزنند. یک پیشنهاد این است که اندام اضافی ممکن است به عنوان یک قربانی برای همراهی مردگان در زندگی پس از مرگ باشد. کار آزمایشگاهی اضافی مشخص خواهد کرد که آیا هر نوع رابطه ای بین افراد دفن شده و صاحبان قسمت های اضافی بدن وجود داشته است یا خیر.

میراث ماهیگیران

دفن‌های ویرو همچنین دارای انواع کالاهای قبر، از جمله ظروف سرامیکی تزئین شده با صورت انسان و جزئیات عجیب و غریب حیوانات، جواهرات، و ورقه‌های مسی تا شده در دهان یا دست متوفی هستند. در میان جالب‌ترین یافته‌های کامپانا، یک قلاب ماهی مسی بسیار بزرگ (به طول چهار اینچ) است که با ورق طلا پیچیده شده است.

اندازه قلاب برای به دام انداختن ماهی‌های بزرگ و کوسه‌ها مناسب است، یک عمل با سنت بسیار طولانی در این منطقه ساحلی شمال پرو، که در اطراف پایتخت منطقه‌ای تروخیلو قرار دارد.

در سال 2010، پریتو معبدی 3500 ساله را کشف کرد که توسط شکارچیان کوسه در منطقه هوانچاکو مورد استفاده قرار می گرفت. شواهد برای Caballitos de Totora ، قایق های نی که هنوز توسط ماهیگیران هوانچاکو تا به امروز مورد استفاده قرار می گیرد، حداقل به چهار هزار سال پیش برمی گردد.

نزدیک به یک دهه بعد، پریتو یک سکوی تشریفاتی 1500 ساله موچه را در محل پامپا لا کروز در هوانچاکو، بر روی تپه ای بر فراز اقیانوس آرام کشف کرد. در زیر آن 9 کوسه و همچنین جفت ماهی تن زردپره، آفتاب‌ماهی و نهنگ کوگیا دفن شدند.