0

   نقش داده های مکانی و GIS در مدیریت بحران

مدیریت بحران
بازدید 819
GIS

ﺣﻮﺯﻩ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ (GIS) ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻛﻠﻴﺪﻱﺗﺮﻳﻦ ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﻣـﻮﺭﺩ ﻧﻴـﺎﺯ ﺑـﺮﺍﻱ ﻣـﺪﻳﺮﻳﺖ، ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪﺭﻳـﺰﻱ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻱ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭﺩ. ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺗﺎ ﺣﺪﻱ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻛـﻦ ﭼﻬـﺎﺭﻡ ﺩﺭ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻱ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺳﻪ ﺭﻛﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﻌﻨﻲ ﺯﻣﺎﻥ، ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻳﺎﺩ ﻣﻲﺷﻮﺩ.

ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﺿﻌﻒ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ، ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺑﻬﻨﮕﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺟﺎﺭﻱ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﻭﺳﻌﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ، ﺍﻓـﺮﺍﺩ ﻭ ﺗﺎﺳﻴﺴـﺎﺕ ﺗﺤـﺖ ﺗـﺎﺛﻴﺮ، ﻣﻴـﺰﺍﻥ ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻧـﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ، ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ، ﺭﺍﻩﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺵﻫﺎﻱ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﻣﺪﺍﺩﺭﺳﺎﻧﻲ، ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﮔﺮﻭﻩﻫـﺎﻱ ﻛـﺎﺭﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻣﺪﺍﺩﺭﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻭ… ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓـﻲ ﺗﻜﻨﻴـﻚ ﻫـﺎﻱ ﺗﻮﻟﻴـﺪ ﻭ ﺟﻤـﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﺩﺍﺩﻩ ﻫـﺎﻱ ﻣﻜـﺎﻧﻲ ﻭ ﻧﻘـﺶ ﺳﻴﺴـﺘﻢ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﺴﺌﻠﻪ

ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﺿﻌﻒ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ، ﻋﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺑﻬﻨﮕﺎﻡ ﺩﺭ  ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺟﺎﺭﻱ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﻭﺳﻌﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ، ﺍﻓـﺮﺍﺩ ﻭ ﺗﺎﺳﻴﺴـﺎﺕ ﺗﺤـﺖ ﺗـﺎﺛﻴﺮ، ﻣﻴـﺰﺍﻥ ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻧـﺎﺕ  ﻣﻮﺟﻮﺩ، ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ، ﺭﺍﻩﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺵﻫﺎﻱ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﻣﺪﺍﺩﺭﺳﺎﻧﻲ، ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﮔﺮﻭﻩﻫـﺎﻱ ﻛـﺎﺭﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻣﺪﺍﺩﺭﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻭ… ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ (GIS) ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻛﻠﻴﺪﻱﺗﺮﻳﻦ ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﻣـﻮﺭﺩ ﻧﻴـﺎﺯ ﺑـﺮﺍﻱ ﻣـﺪﻳﺮﻳﺖ، ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪﺭﻳـﺰﻱ ﻭ  ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻱ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭﺩ. ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺗﺎ ﺣﺪﻱ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻛـﻦ ﭼﻬـﺎﺭﻡ ﺩﺭ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻱ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺳﻪ ﺭﻛﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﻌﻨﻲ ﺯﻣﺎﻥ، ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻳﺎﺩ ﻣﻲﺷﻮﺩ.

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓـﻲ ﺗﻜﻨﻴـﻚ ﻫـﺎﻱ ﺗﻮﻟﻴـﺪ ﻭ ﺟﻤـﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﺩﺍﺩﻩ ﻫـﺎﻱ ﻣﻜـﺎﻧﻲ ﻭ ﻧﻘـﺶ ﺳﻴﺴـﺘﻢ اﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻜﺎﻧﻲ

ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ، ﻫﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﻘﺸﻪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻳﺎ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﺮﺑـﻮﻁ ﺑـﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴـﺖ، ﺷـﻜﻞ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻲ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻭ ﺗﻮﭘﻮﻟـﻮﮊﻱ ﺫﺧﻴـﺮﻩ ﻣﻴﺸـﻮﺩ، ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻭﻗﻮﻉ ﻳﻚ ﺯﻣﻴﻦ ﻟﺮﺯﻩ ﻳﺎ ﺁﺗﺶﺳﻮﺯﻱ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻋـﺪﺩ ﺩﺭ ﻳـﻚ ﺳﻴﺴـﺘﻢ ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺷﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﻋﺪﺩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﺁﻥ ﻣﺤﻞ (ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻣﺤﻠـﻲ ﻳـﺎ ﺟﻬـﺎﻧﻲ) ﻳـﻚ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

ﺗﻜﻨﻴﻚ ﻫﺎﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ

ﮊﺋﻮﻣﺎﺗﻴﻚ ﻋﻠﻢ ﺟﻤﻊﺁﻭﺭﻱ، ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎ، ﺑﻮﻳﮋﻩ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﻱ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ ﻣـﺪﻝﺳـﺎﺯﻱ،  ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ (ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺮﺟﻊ) ﺍﺳﺖ .

ﺑﻄـﻮﺭ ﻛﻠـﻲ ﻧﻘﺸـﻪﺑـﺮﺩﺍﺭﻱ ﻋﻠـﻢ ﻭ ﺗﻜﻨﻮﻟـﻮﮊﻱ ﻣﺮﺑـﻮﻁ ﺑـﻪ ﻭﻳﮋﮔـﻲ ﻭ ﺳـﺎﺧﺘﺎﺭ ﺩﺍﺩﻩﻫـﺎﻱ ﻣﻜـﺎﻧﻲ ، ﺭﻭﺷـﻬﺎﻱ ﺍﺧـﺬ ،  ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﻲ، ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪﻱ، ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﻴﻔﻴﺖ، ﺗﺤﻠﻴﻞ، ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ، ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻴﺎﺯ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻱ ﺑـﺮﺍﻱ ﺍﺳـﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳـﻦ  ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺍﺯ ﻃﻴﻒ ﻭﺳﻴﻌﻲ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮﻛﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺗﺼـﻮﻳﺮﻱ ﺍﺯ   ﺟﻬﺎﻥ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ. ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻮﻡ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ :

ﺳﻨﺠﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ( Remote Sensing ) : ﺍﺳﺎﺱ ﺳﻨﺠﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ، ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻫـﺎﻱ ﺗﺼـﻮﻳﺮﺑﺮﺩﺍﺭﻱ ﻣﺴـﺘﻘﺮ ﺩﺭ ﺑـﺎﻻﻱ ﺳـﻄﺢ  ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺁﻳﻜﻮﻧﻮﺱ ، ۲ ﺍﺳﭙﺎﺕ ۳ ﻭ ﻟﻨﺪﺳﺖ ۴ ﺍﺯ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩﻫﺎﻱ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺳﻨﺠﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ.ﺳـﻨﺠﺶ ﺍﺯ  ﺩﻭﺭ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩﻫﺎﻱ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩﺍﻱ ﺩﺭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺧﺴﺎﺭﺍﺕ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮﺑﺮﺩﺍﺭﻱ  ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﺍﻱ ﺍﭘﺘﻴﻜﻲ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ.

ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺍﺧﺬ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩﻫﺎﻱ ﺳﻨﺠﺶ، ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﺩﮔﻴﺮﻱ ﻃﻮﻓﺎﻧﻬﺎﻱ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ، ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﻳﻬﺎ، ﺳﻴﻞ  ﻭ ﻇﻐﻴﺎﻥ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻫﺎ، ﺁﺗﺸﻔﺸﺎﻧﻬﺎ، ﮔﺮﺩ ﻭ ﻏﺒﺎﺭ ﻭ ﺩﻭﺩ، ﺯﻟﺰﻟﻪ ﻭ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﻭﻗـﻮﻉ ﻣﺠـﺪﺩ ﺁﻥ، ﻓﺮﺳـﺎﻳﺶ ﺳـﺎﺣﻠﻲ ﻭ ﭘـﻴﺶ  ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺁﻓﺎﺕ ﻛﻤﻚ ﺷﺎﻳﺎﻧﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.  

 ﻓﺘـﻮﮔﺮﺍﻣﺘﺮﻱ : ﻋﻜﺴـﺒﺮﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﻃﺮﻳـﻖ ﻫﻮﺍﭘﻴﻤـﺎ ﻭ ﺗﻬﻴـﻪ ﻧﻘﺸـﻪ ﺍﺯ ﻋﻜـﺲﻫـﺎﻱ ﺗﻬﻴـﻪ ﺷـﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺻـﻮﻝ ﻓﺘـﻮﮔﺮﺍﻣﺘﺮﻱ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﻫـﻮﺍﻳﻲ ﺩﺭ ﺣـﻮﺯﻩ ﺭﺍﻫﺒـﺮﻱ ﺗـﻴﻢﻫـﺎﻱ ﻭﺍﻛـﻨﺶ ﺍﺿـﻄﺮﺍﺭﻱ، ﺗﺸـﺨﻴﺺ ﻣﻜـﺎﻥﻫـﺎ ﺑـﺎ ﻧﺎﭘﺎﻳـﺪﺍﺭﻱﻫـﺎﻱ ﮊﺋﻮﺗﻜﻨﻴﻜﻲ، ﺁﺷﻜﺎﺭﺳﺎﺯﻱ ﻧﺸﺖ ﻣﻮﺍﺩ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ، ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﻣﻴـﺰﺍﻥ ﺗﻐﻴﻴـﺮﺍﺕ ﻭ ﺗﺨﺮﻳـﺐ ﭘـﺲ ﺍﺯ ﺯﻟﺰﻟـﻪ، ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪﺭﻳـﺰﻱ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﻱ، ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪﺳﺎﺯﻱ ﺳﻮﺍﻧﺢ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺳﻴﺴﺘﻢﻫﺎﻱ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﻟﻴﺰﺭﻱ ﻳﻜﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﺑﺰﺍﺭﻫﺎﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﻝﺳﺎﺯﻱ ﺳﻪﺑﻌﺪﻱ ﺷﻬﺮﻫﺎ، ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺳـﺎﺧﺘﺎﺭﻱ ﻳـﻚ ﺷﻬﺮ (ﺑﺎﻓﺖ ﻭ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮﺍﻓﻲ) ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺷﻬﺮﻱ ﻣﺮﺗﺒﺎً ﺑﻪ ﺑﺎﻧﻚ ﺍﻃﻼﻋـﺎﺗﻲ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺷﻮﺩ، ﮔﺰﺍﺭﺷﻲ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻓﻌﻠﻲ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺣـﺎﺩﺙ ﺷـﺪﻩ ﺭﺍ ﻣـﻲﺗﻮﺍﻧـﺪ ﺍﺭﺍﺋـﻪ ﻛﻨـﺪ. ﺍﻣـﺮﻭﺯﻩ ﺑﻴﺸـﺘﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﻭ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎﻱ ﺧﻄﺮ ﻭ ﺧﻄﺮﭘﺬﻳﺮﻱ ﺳﻪ ﺑﻌﺪﻱﺍﻧﺪ ﻛـﻪ ﺍﺭﺗﺒـﺎﻁ ﺑﺼـﺮﻱ ﻗـﻮﻱ ﻭ ﺗﺎﺛﻴﺮﮔﺬﺍﺭﻱ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﺩﺭ ﺣﻮﺯﻩ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﻭ ﺷﻬﺮﺳـﺘﺎﻧﻬﺎﻱ ﺍﻳـﺮﺍﻥ ﺯﻳـﺮ ۱۰۰۰ ﻫﻜﺘـﺎﺭ ﻣﺴـﺎﺣﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺘﻲ ﺯﻳﺮ ۲۰۰ ﻫﻜﺘﺎﺭ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺑﺎ ﺍﺳـﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻳـﻚ ﻋﻤـﻮﺩ ﭘـﺮﻭﺍﺯ ﺑـﺪﻭﻥ ﺳﺮﻧﺸـﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻳﻚ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻳﺎ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ۳۰۰ ﻫﻜﺘـﺎﺭﻱ ﺭﺍ ﺗﺤـﺖ ﭘﻮﺷـﺶ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﻱ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﺑﺎ ﻣﻘﻴﺎﺱ ﺑﺎﻻ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺳﺮﻳﻌﺎً ﻋﻜﺲ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ.

ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻛﻤﻚ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺑﻌـﺪ ﺍﺯ ﺑﺤـﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻳـﻚ ﺭﻭﺳـﺘﺎ ﻣـﻲ ﺑﺎﺷـﺪ، ﺑﻠﻜـﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺪﻳﺮﻳﺖ ﺷـﻬﺮﻱ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﻲ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻋﻜﺲ ﻧﻘﺸﻪ ﻛﺎﻣﻼً ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺑـﻪﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺷـﻬﺮ ﻭ ﻳـﺎ ﺭﻭﺳـﺘﺎ ﺩﺍﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻋﻜﺴﺒﺮﺩﺍﺭﻱ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻪﻃﻮﺭ ﺭﻗﻮﻣﻲ، ﺑﺎ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ ﻛـﻪ ﺍﻳـﻦ ﺗﺼـﺎﻭﻳﺮ ﻣﻌﻤـﻮﻻً ﺩﺭ ﺳﻮﺍﻧﺢ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻋﻜﺲﻫـﺎﻱ ﻫـﻮﺍﻳﻲ ﺗﻬﻴـﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻘﺸﻪﺑﺮﺩﺍﺭﻱ ﻛﺸﻮﺭ ﻭ ﺗﺼﺎﻭﻳﺮ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩﺍﻱ Quick bird ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺯﻟﺰﻟﻪ ۱۳۸۲ ﺑﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ.

ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﻱ ﺯﻣﻴﻨﻲ : ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﻴﺮﻱ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻧﺴﺒﻲ ﻳﺎ ﻣﻄﻠﻖ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﺭﻭﻱ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻃﻼﻕ ﻣﻲﺷﻮﺩ.

ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺳﺎﺩﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﺪﻑ، ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺳﺖ. ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻣﻄﻠـﻮﺏ ﻣـﻲﺗﻮﺍﻧـﺪ ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﺩﻛﺎﺭﺗﻲ XYZ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺨﺘﺼﺎﺕ ﻋﺮﺽ ﻭ ﻃﻮﻝ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴـﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷـﺪ. ﻣﻌﻤـﻮﻻً ﻋﻤﻠﻴـﺎﺕ ﻧﻘﺸـﻪﺑـﺮﺩﺍﺭﻱ ﺷـﺎﻣﻞ ﺩﻭ ﻣﺮﺣﻠـﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ (ﻳﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﻴﺮﻱ) ﻭ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻛﺎﺭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﻬﺎﻱ ﺁﻧﺎﻟﻮﮒ (ﻧﻘﺸﻪ، ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻃﻮﻟﻲ ﻭ ﻋﺮﺿـﻲ ﻭ (… ﻭ ﻳﺎ ﺭﻗﻮﻣﻲ (ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺪﻭﻝﻫﺎ، ﻣﺪﻝﻫﺎﻱ ﺭﻗﻮﻣﻲ ﺯﻣﻴﻦ) ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ.


ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﺍﻱ ﺟﻬﺎﻧﻲ ( GPS ) : ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﺍﻱ، ﺷﺒﻜﻪﺍﻱ ﻣﺘﺸﻜﻞ ﺍﺯ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩﻫـﺎ ﻭ ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻩﻫﺎﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺯﻣﻴﻨﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺍﺭﺳﺎﻟﻲ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩﻫﺎ، ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ، ﻳـﺎ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﻜﻲ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮﺩ. GPS ﻳﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖﻳﺎﺏ ﺟﻬـﺎﻧﻲ، ﺳﻴﺴـﺘﻢ ﺭﺍﻫﺒـﺮﻱ ﻭ ﻣﺴـﻴﺮﻳﺎﺑﻲ ﻣـﺎﻫﻮﺍﺭﻩﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﺒﻜﻪﺍﻱ ﺑﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ۲۴ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺍﻳـﻦ ﻣـﺎﻫﻮﺍﺭﻩﻫـﺎ ﺑـﻪ ﺳـﻔﺎﺭﺵ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﻓـﺎﻉ ﺍﻳـﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ. GPS ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺗﻬﻴﻪ ﺷـﺪ ﻭﻟـﻲ ﺍﺯ ﺳـﺎﻝ ۱۹۸۰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺁﻥ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪ. ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﻭ ﺩﺭ ﻫـﺮ ﻧﻘﻄـﻪ ﺍﺯ ﻛـﺮﻩ ﺯﻣـﻴﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺒﺎﻧﻪﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺍﺳﺖ.

ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ GPS ، ﺩﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻛﻤﺎﺑﻴﺶ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ: ﺳﻴﺴﺘﻢ ﮔﻠﻮﻧﺎﺱ ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﻪﺩﺳﺖ ﻛﺸـﻮﺭ ﺭﻭﺳـﻴﻪ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﮔﺎﻟﻴﻠﻪ ﻛﻪ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺍﺭﻭﭘﺎﺋﻲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺑـﻪ ﺳﻴﺴـﺘﻢ ﺁﻣﺮﻳﻜـﺎﺋﻲ GPS ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻗﻄﻊ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﻱ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖﻳﺎﺑﻲ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﮔﻴﺮﻧﺪﻩﻫـﺎﻱ ﻣﺨـﺘﺺ ﺩﺭﻳﺎﻓـﺖ ﺍﻣـﻮﺍﺝ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺫﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺷﺒﻜﻪ ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ ﻫﺎﻱ GPS ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ.

ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺁﻥ

ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻭ ﻓﺰﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑـﻪ ﻭﺟـﻮﺩ ﻣـﻲﺁﻳـﺪ. ﺑـﺮ ﺍﺳـﺎﺱ ﻣﻨﺸﺎء ﺧﻄﺮﺍﺕ، ﺑﻼﻳﺎ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺻﻠﻲ ﺑﻼﻳﺎﻱ ﻃﺒﻴﻌﻲ، ﺣـﻮﺍﺩﺙ ﺗﻜﻨﻮﻟـﻮﮊﻳﻜﻲ ﻭ ﻓﺠـﺎﻳﻊ ﺍﻧﺴـﺎﻧﻲ ﻃﺒﻘـﻪ ﺑﻨﺪﻱ ﻛﺮﺩ . ﺯﻟﺰﻟﻪ، ﺳﻴﻞ، ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﺎﺩ، ﺧﺸﻜﺴـﺎﻟﻲ، ﻭ ﺁﺗـﺶ ﺳـﻮﺯﻱ ﭼﻨـﺪ ﻣﺜـﺎﻝ ﺍﺯ ﺑﻼﻳـﺎﻱ ﻃﺒﻴﻌـﻲ ﻫﺴـﺘﻨﺪ.

ﺣـﻮﺍﺩﺙ ﺻﻨﻌﺘﻲ، ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ (ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ، ﻫﻮﺍﺑﺮﺩ، ﻗﻄﺎﺭ (… ﻭ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﺑﻤﺐ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎﻱ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮﮊﻳﻚ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻱ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻲ ﺭﺍ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﻩ ﻓﺠﺎﻳﻊ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺩﺭﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ.
ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻲ ﺍﻃﻼﻕ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ، ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻭﻗﻮﻉ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ ﺳﺎﻧﺤﻪ، ﺟﻬﺖ ﻛﺎﻫﺶ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﺁﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ.

ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ، ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ ﺭﻳـﺰﻱ، ﻋﻤﻠﻜـﺮﺩ ﻣﻘﺎﻣـﺎﺕ ،ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﻱ ﺍﺟﺮﺍﻳﻲ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻲ، ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﻱ ﻭ ﻋﻤﻮﻡ ﺍﺳﺖ، ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺑﺤﺮﺍﻧﻬﺎ، ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﻜﭙﺎﺭﭼﻪ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ،ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻫﺎﻱ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺗﻼﺵ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺤﺮﺍﻧﻬـﺎ ﭘـﻴﺶ ﮔﻴـﺮﻱ ﻭ ﺯﻣﻴﻨـﻪ ﺭﻓـﻊ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺯﻧﺪ .

ﻫﺪﻑ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻛﻠﻴﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻲ، ﻋﻮﺍﻣـﻞ ﺫﻳـﺮﺑﻂ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻱ، ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﺎﻱ ﻻﺯﻡ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﻱ ﺍﺳﺖ.

ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ، ﭼﺮﺧﻪ ﺍﻱ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺪﻑ ﻧﺠﺎﺕ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻫﺪﻑ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺑـﺮﺍﻱ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺑﻌﺪﻱ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺁﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﺑـﻪ ﺁﻣـﺎﺩﮔﻲ ﺍﺯ ﭘـﻴﺶ ﻭ ﺍﻟﮕـﻮﻱ ﺍﺯ ﭘـﻴﺶ ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﺷـﺪﻩ ﺑـﺮﺍﻱ ﻳﻜﭙﺎﺭﭼﮕﻲ ﻭ ﮔﺮﺩﺵ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ، ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﻲ، ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻱ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳﺰﻱ ﻭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﺗﺒﻴﻴﻦ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ

ﭼﻪ ﺧﻄﺮﺍﺗﻲ ﻳﻚ ﺷﻬﺮ ﻳﺎ ﻳﻚ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻛﺠﺎﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻛـﺪﺍﻡ ﺳـﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎ ﺍﺣﺘﻤـﺎﻝ ﺗﺨﺮﻳﺐﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ؟ﭼﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺳﻴﻞ ﮔﻴﺮ ﺷﻬﺮ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﺩﺍﺭﻧـﺪ؟ ﺁﻣـﺎﺩﮔﻲ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻳﻚ ﺳﺎﻧﺤﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺤﻞ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﻣﻼﻙ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﺋﻴﻬﺎﻱ ﺍﻧﺴـﺎﻧﻲ ﻭ ﻓﻴﺰﻳﻜـﻲ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﻞ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺁﻥ ﻛﻨﺪ ﺷـﺪﻥ ﺳﺮﻋﺖ ﺍﻣﺪﺍﺩﺭﺳﺎﻧﻲ، ﻧﺎﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺩﺭ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖﻫـﺎ، ﻋـﺪﻡ ﺍﺳـﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﻬﻴﻨـﻪ ﺍﺯ ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟـﻮﺩ ﻭ ﺑﻄـﻮﺭ ﻛﻠـﻲ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﻧﺎﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺧﺴﺎﺭﺍﺕ ﺟﺎﻧﻲ، ﻣﺎﻟﻲ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﻲ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻭﻫﻠـﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ.


ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ، ﺑﻪ ﻣﻜﺎﻥ ﻳﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﺧﺎﺹ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻣﻲ ﺷـﻮﻧﺪ، ﻟـﺬﺍ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ (GIS) ﻭ ﺑﻮﻳﮋﻩ ﻓﻨﺎﻭﺭﻳﻬﺎﻱ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺟﻬﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴـﺮﻱ ﮔﺮﻭﻫـﻲ ﻣـﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤـﺮﺍﻥ ﺑﺴـﻴﺎﺭ ﺿـﺮﻭﺭﻱ ﻣـﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻘﺸﻲ، ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﮔﻮﻳﺎﻱ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿـﺮ ﻣﺸـﻜﻼﺕ ﻣﺘﻌـﺪﺩﻱ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒـﺎﻁ ﺑﺎﺗﻮﻟﻴـﺪ ﻭ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻱ، ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ، ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤـﺎﺩ، ﺩﻗﻴـﻖ ﻭ ﺑﻬﻨﮕـﺎﻡ ﺑـﺮﺍﻱ ﻣـﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤـﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ (GIS) ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺤـﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣـﺎﻥ ﭘﺎﺳـﺨﮕﻮﻳﻲ ﺑـﻪ ﺑﺤـﺮﺍﻥ ﺧﻴﻠـﻲ ﺟﺪﻱ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.

ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻳﻚ ﺑﺤﺮﺍﻥ، ﻭﺍﻛﻨﺶ ﻣﻮﺛﺮ ﻣﺘﻀﻤﻦ ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺣﺎﺩﺛﻪ، ﺑﺮﭘﺎ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ، ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻃﺮﺡ ﻫﺎﻱ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺍﻱ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻲﺑﺎﺷـﺪ.

ﻧﻤـﻲﺗـﻮﺍﻥ ﺑﻼﻳـﺎﻱ ﻃﺒﻴﻌـﻲ ﺭﺍ ﺭﻳﺸﻪ ﻛﻦ ﻛﺮﺩ، ﻭﻟﻲ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺿﺮﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺑﺠﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎﻱ ﻣﺤﺘﻤﻞ ﻭ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺁﻥ ﻭ ﺑـﺎ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻼﻳﺎ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮﮊﻱ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻲ، ﻛﺎﻫﺶ ﺩﺍﺩ.

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎﻱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻲ (GIS) ﻳﻜﭙﺎﺭﭼﻪ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴـﺎﺯ ﻣـﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤـﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻜﺎﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺘﮕﺬﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻓﺮﺁﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ، ﺍﻣﺮﻱ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺍﺳﺖ. ﺑﻌـﻼﻭﻩ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙﮔﺬﺍﺭﻱ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎﺕ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞﻫﺎﻱ ﺍﺟﺮﺍﻳﻲ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺨﺸﻲ ﺍﺯ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳـﺖ ﺷﺒﻜﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻃﻴﻒ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ (GIS) ﻣﻮ ﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺣـﻮﺍﺩﺙ، ﺳـﺒﺐ ﺷـﺪﻩ ﺍﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻫـﻴﭻ ﻳـﻚ ﺍﺯ ﺳـﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫـﺎ ﻭ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﻱ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯﺷـﺎﻥ ﺭﺍ ﭘـﻴﺶ ﻭ ﺑﻼﻓﺎﺻـﻠﻪ ﭘـﺲ ﺍﺯ ﻭﻗـﻮﻉ ﺣﺎﺩﺛـﻪ ﺟﻤـﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﻭ ﺭﻭﺯﺁﻣﺪ ﺳﺎﺯﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻳﻚ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮﺍﻥ ﻣﺘـﻮﻟﻲ ﺟﻤـﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﻭ ﺭﻭﺯﺁﻣﺪﺳـﺎﺯﻱ ﺗﻤـﺎﻣﻲ ﺍﻃﻼﻋـﺎﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ (GIS) ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ، ﺍﻣﻜﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ.

ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟـﺐ ﺯﻳﺮﺳﺎﺧﺘﻲ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ، ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙ ﮔﺬﺍﺭﻱ ﺁﻥ، ﺯﻣﻴﻨـﻪ ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﺳﺎﻳﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﻓـﺎﻫﻢ ﺁﻭﺭﻧـﺪ. ﺍﻳﺠـﺎﺩ ﻳـﻚ ﻣـﺪﻝ ﻣﺸـﺎﺭﻛﺘﻲ ﺑـﺮﺍﻱ ﺟﻤـﻊ ﺁﻭﺭﻱ ﻭ ﺑـﻪ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙ ﮔﺬﺍﺭﻱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺩﺭﺧﺼﻮﺹ ﺗﻮﻟﻴﺪ، ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻋـﺎﺕ ﻣﻜـﺎﻧﻲ (GIS) ﻭ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺳﺎﺯﺩ.  

ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺯﻳﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻜﺎﻧﻲ ( SDI ) ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻓﻌـﺎﻟﻴﺘﻲ ﺟـﺪﻱ ﺩﺭ ﺩﻧﻴـﺎ ﺩﺭ ﺟﻬـﺖ ﻣـﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﺩﻩﻫـﺎﻱ ﻣﻜـﺎﻧﻲ(GIS) ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺯﻳﺮﺳﺎﺧﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺭﻭﺷﻲ ﻧﻮ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻣﺸـﺎﺭﻛﺖ ﻭ ﻫﻤﻜـﺎﺭﻱ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺟﻤﻊﺁﻭﺭﻱ، ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡﺭﺳﺎﻧﻲ، ﺫﺧﻴﺮﻩﺳﺎﺯﻱ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙﮔﺬﺍﺭﻱ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ.

ﭼﺎﺭﭼﻮﺏﻫﺎﻱ ﺯﻳﺮﺳﺎﺧﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺍﺭﻛﺎﻥ ﺍﺻﻠﻲ: ﺩﺍﺩﻩﻫﺎ، ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎ، ﺳﻴﺎﺳﺖﻫﺎ، ﺷﺒﻜﻪﻫـﺎﻱ ﺩﺳﺘﺮﺳـﻲ، ﻓﻨﺎﻭﺭﻱﻫﺎ، ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻭﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﻱﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭﻛﻦ ﻭ ﺑـﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻛـﺮﺩﻥ ﺁﻧﻬـﺎ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺸﺎﺭﻛﺘﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺩﺍﺷﺖ. ﭘـﺲ ﺑـﺎ ﻃﺮﺍﺣـﻲ ﻭ ﺍﻳﺠـﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏﻫﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ، ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺯﻳﺮﺳﺎﺧﺖ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩ.

ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﮔﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻥ ﻣﺤﻮﺭ ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ (GIS) ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺗﺎﻛﻨﻮﻥ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﻓﻌﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﺪﻳﺮﺍﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺯﺩ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺩﺭ ﻫـﻴﭻ ﺷﻬﺮﻱ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻞ ﻋﺪﻡ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺩﺭﻙ ﻧﺎﺩﺭﺳـﺖ ﺳـﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺿـﺮﻭﺭﺕ ﺗﺤﻠﻴـﻞ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﻨﺴﺠﻢ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ.

ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﻳﻲ (GIS)

(GIS) ، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻱ ﻣﺘﺸﻜﻞ ﺍﺯ ﻧﺮﻡ ﺍﻓﺰﺍﺭ، ﺳﺨﺖ ﺍﻓﺰﺍﺭ، ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﻜـﺎﻧﻲ ﻭﺗﻮﺻـﻴﻔﻲ، ﺭﻭﺷـﻬﺎ، ﻭ ﻛـﺎﺭﺑﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﺍﺳـﺖ. ﻣﺰﻳﺖ ﻋﻤﺪﻩ (GIS) ﺑﺮ ﺭﻭﺵ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﺮﻡ ﺍﻓﺰﺍﺭﻫﺎﻱ ﺭﺍﻳﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﮔﺮﺍﻓﻴﻜـﻲ ﺗﻮﺍﻧـﺎﺋﻲ ﺍﻧﺠـﺎﻡ ﺍﻧـﻮﺍﻉ ﺗﺠﺰﻳـﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺯﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻳﻜﺠﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻲ ﺩﻳﮕﺮ GIS ، ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻭ ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺯﺵ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻋـﺎﺕ ﺍﺭﺯﻧـﺪﻩ ﻭ ﻣـﻮﺭﺩ ﻧﻴـﺎﺯ ﻛﺎﺭﺑﺮﺍﻥ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪﻱ ﻫﺎﻱ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﻣﺎ ﻭ ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎﺋﻲ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﻛﺠﺎ، ﭼﻪ ﻭﻗﺖ، ﭼﮕﻮﻧـﻪ ﻭ ﭼـﺮﺍ، ﻫﻤﮕﻲ ﺑﻄﻮﺭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻳﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﺍﺷﻴﺎء ﻳﺎ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻣﺮﺑـﻮﻁ ﻣـﻲ ﮔﺮﺩﻧـﺪ، ﺑـﻪ ﻫﻤـﻴﻦ ﺩﻟﻴـﻞ ﺗﻬﻴـﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺭﻗﻮﻣﻲ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﺎﺳﻲ (GIS) ﺭﺍ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ. (GIS) ﺩﺭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﻮﺍﻧﺢ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺭﺍ ﻓـﺮﺍﻫﻢ ﻣـﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﺗـﺎ ﻛﻠﻴﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻲ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻓﺎﻛﺘﻮﺭﻫﺎﻱ ﺩﺧﻴﻞ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺑﺎﻧﻚ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﻭﺍﺣﺪ ﻛـﻪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻳـﻚ ﺳﻴﺴـﺘﻢ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎﻱ ﺭﻗﻮﻣﻲ ﺍﺳﺖ، ﺫﺧﻴﺮﻩ ﮔﺮﺩﺩ.

ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺪﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ(GIS)، ﻛﻠﻴـﻪ ﻣﺮﺍﻛـﺰ، ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ، ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﻱ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺤـﻮﻱ ﺩﺭ ﺍﻣـﺮ ﻣـﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤـﺮﺍﻥ ﺩﺧﻴـﻞ ﻣـﻲ ﺑﺎﺷـﻨﺪ ﺑـﺎ ﻣﺸـﻜﻞ ﻋـﺪﻡ ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺷﻬﺮﻱ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.

ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﻗﻮﻉ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺴـﺎﻟﻪ ﺧـﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺟﺎﻧﻲ ﻭ ﻣﺎﻟﻲ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮﮔﻮﻧـﻪ ﭘـﻴﺶ ﺑﻴﻨـﻲ، ﺑـﺮﺁﻭﺭﺩ، ﺗﺼـﻤﻴﻢ ﺳـﺎﺯﻱ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮﻱ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺎﺯﻫﺎﻱ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﺸﻜﻞ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ.

ﺗﺠﺮﺑﻴﺎﺕ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ GIS ﺩﺭ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ

ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﻤﻊﺁﻭﺭﻱ، ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺮﺍﻙﮔﺬﺍﺭﻱ ﻭ ﺑﻪﺭﻭﺯﺭﺳﺎﻧﻲ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺯﻣﻴﻨﻪﻫﺎ ﻋﻠـﻲﺍﻟﺨﺼـﻮﺹ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ GIS ﺗﺴﻬﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﭘﺮﻭﮊﻩﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﺯﻳﺮﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻧﺮﻡ ﺍﻓﺰﺍﺭﻱ ﻭ ﺳـﺨﺖ ﺍﻓـﺰﺍﺭﻱ، ﺧـﺪﻣﺎﺕﺭﺳـﺎﻧﻲ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭘﺬﻳﺮﺩ.

ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﺍﺑﺰﺍﺭﻫﺎﻱ ﻧـﺮﻡ ﺍﻓـﺰﺍﺭﻱ GIS ﻣﺒﻨـﺎ ﺗﻮﺳـﻂ ﺁﮊﺍﻧـﺲ ﻫـﺎﻱ ﺩﻭﻟﺘـﻲ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻭﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻫﺎ ﻧـﺮﻡ ﺍﻓـﺰﺍﺭ HAZUS ﻣـﻲ ﺑﺎﺷـﺪ ﻛـﻪ ﺗﻮﺳـﻂ ﺁﮊﺍﻧـﺲ ﻓـﺪﺭﺍﻝ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﻱ ( FEMA ) ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺁﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﻧﺮﻡ ﺍﻓﺰﺍﺭ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ GIS ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻫﺶ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﻃﺮﺍﺣﻲ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻧﺮﻡﺍﻓﺰﺍﺭ GIS ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﻣﻘﺎﻭﻣـﺖ ﺳـﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎ، ﺟـﻨﺲ ﺯﻣـﻴﻦ، ﻛـﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔـﻲ ﺯﻟﺰﻟـﻪ، ﺩﺍﺩﻩﻫـﺎﻱ ﺁﻣﺎﺭﻱ ﺑﻪ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﺧﺴﺎﺭﺍﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥﻫﺎﻱ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﻳـﺪﻩ ﻭ ﻣﺠـﺮﻭﺣﻴﻦ، ﻣﻴـﺰﺍﻥ ﺗﺨﺮﻳـﺐ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻭ ﺗﺎﺳﻴﺴﺎﺕ ﺯﻳﺮﺑﻨﺎﺋﻲ ﻣﻲﭘﺮﺩﺍﺯﺩ .

نظرات کاربران

  •  چنانچه دیدگاهی توهین آمیز باشد و متوجه نویسندگان و سایر کاربران باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه دیدگاه شما جنبه ی تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه از لینک سایر وبسایت ها و یا وبسایت خود در دیدگاه استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه در دیدگاه خود از شماره تماس، ایمیل و آیدی تلگرام استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد.
  • چنانچه دیدگاهی بی ارتباط با موضوع آموزش مطرح شود تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

بیشتر بخوانید