باتلاق های نمکی و جزر و مدی جهان، کانون های ذخیره و بهره وری کربن هستند که رسوبات و مواد گیاهی را برای ماندن در بالای سطح دریا ایجاد می کنند. با این حال، همانطور که سطح دریا با سرعت فزاینده ای افزایش می یابد، دانشمندان بحث می کنند که آیا ممکن است تالاب ها در این مسابقه پیروز شوند یا خیر. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که چگونه باتلاق‌های نمکی در امتداد سواحل شرقی ایالات متحده با ایجاد ارتفاع سریع‌تر برای همگام شدن با دریا در طول قرن گذشته، به تسریع افزایش سطح دریا واکنش نشان داده‌اند.
این مطالعه در Earth’s Future منتشر شد که تحقیقات بین رشته ای را در مورد گذشته، حال و آینده سیاره ما و ساکنان آن منتشر می کند.
دو عامل اصلی بر سرعت انباشته شدن خاک توسط شوره‌زار تأثیر می‌گذارد: میزان رسوب در تالاب در طول سیلاب‌های جزر و مدی و اینکه چه مقدار مواد آلی از گیاهان مرداب از تجزیه فرار می‌کند. انسان‌ها می‌توانند با ساختن سدها، رسوب به باتلاق‌ها را خفه کنند یا با ایجاد فرسایش در بالادست، اغلب از طریق پاکسازی زمین برای کشاورزی، عرضه را افزایش دهند. دمای سردتر اجازه می دهد تا مواد آلی بیشتری ایجاد شود.
اگر سطح دریا به آرامی بالا می رود، رسوبات فراوان است، و پوشش گیاهی شکوفا می شود، یک تالاب ساحلی می تواند همگام با افزایش آب ها باشد. اما اگر سطح دریا خیلی سریع بالا رود، این تعادل از بین می رود.
ناتانیل وستون، بوم‌شناس اکوسیستم در دانشگاه ویلانووا که این مطالعه را رهبری می‌کند، می‌گوید: «این چرخه‌های بازخورد به مرداب اجازه می‌دهد تا سرعت تجمع خاک خود را تا جایی که نمی‌تواند ادامه دهد، افزایش دهد.» “بعد از آن، از انتهای دیگر می افتد و دیگر نمی تواند به عنوان مرداب وجود داشته باشد. و به احتمال زیاد در بسیاری از نقاط این اتفاق خواهد افتاد.”
مطالعه جدید اولین مطالعه ای است که نژاد را در مقیاس بزرگ ارزیابی می کند و نرخ برافزایش خاک را با استفاده از هسته خاک از 9 باتلاق نمکی از مین تا جورجیا مقایسه می کند. ستون‌های تاریک و تورب مانند بیش از 100 سال از تاریخ باتلاق‌ها را ثبت می‌کنند و محققان تاریخ‌گذاری خاک را برای محاسبه سرعت رشد تالاب‌ها در طول زمان و چگونگی تغییر این سرعت تعیین کردند.
اگرچه تجمع خاک در هر نه باتلاق افزایش یافت، تنها شش باتلاق تقریباً با سرعتی برابر با افزایش سطح دریا در قرن گذشته، خاک ساختند. سه باتلاق در کارولینای شمالی، کارولینای جنوبی و ویرجینیا به دلیل افزایش سریع سطح آب دریاها، ذخایر کم رسوب ناشی از سدسازی و دمای گرمتر نتوانستند با افزایش سطح آب محلی هماهنگی داشته باشند.
وستون گفت: “این اولین مطالعه ای است که آنچه را که در این مقیاس اتفاق می افتد، تقریباً در کل ساحل شرقی مستند می کند.” ما قطعاً از دیدن نتایج نسبتاً ثابت در سراسر سایت‌هایمان هیجان‌زده بودیم، جایی که باتلاق‌ها میزان تجمع خاک خود را افزایش می‌دادند.»
وستون گفت که بسیاری از باتلاق های نمکی ساحلی در سراسر جهان ممکن است رشد خود را نیز تسریع کنند، حداقل در حال حاضر.
مولی کیوگ، زمین شناس ساحلی در دانشگاه اورگان که در این مطالعه شرکت نداشت، این احساس را تکرار کرد. او گفت: «باید یک نقطه اوج وجود داشته باشد که تالاب‌ها به سادگی نمی‌توانند با این نرخ‌های فزاینده افزایش سطح دریا همگام شوند. “مکان هایی مانند دلتای می سی سی پی وجود دارد که قبلاً به این نقاط اوج رسیده اند. در این نقطه، غرق شدن تالاب های [ساحلی] اساساً اجتناب ناپذیر است.” او گفت که کند کردن افزایش سطح دریا کلیدی است، اما انجام این کار بسیار دشوار و کند است که به اندازه کافی سریع برای نجات باتلاق‌های نمک انجام نمی‌شود.
وستون گفت که برای کند کردن روند طغیان، جوامع می توانند “ساحل های زنده” از پوشش گیاهی را برای حفظ رسوب نصب کنند. یک راه حل گران قیمت اما موقت، پاشیدن دوغاب گل و آب بر روی مرداب است که چند میلی متر رسوب اضافه می کند و می تواند چند سال افزایش سطح دریا را جبران کند.
نظرات کاربران