امکان سنجی حمل ونقل عمومی در رشد هوشمند شهری

نویسندگان شکرزاده سوره حبیب | عزت پناه بختیار | حسین زاده دلیر کریم

کلیدواژه: رشد هوشمند  – حمل ونقل عمومی  – کاربری زمین  – توسعه شهری  – شهر خوی 

چکیده:

 گرایش روزافزون مردم به خودروهای شخصی در شهرها, سبب افزایش حجم ترافیک و آلودگی های زیست محیطی شده است. از اینرو, در دیدگاه های معاصر شهرسازی, رویکرد « توسعه حمل و نقل هوشمند» با گرایش به گسترش حمل و نقل عمومی, یکی از راهکارهای مقابله با این جریان است. تحقیق حاضر سعی در بررسی عملکرد حمل ونقل عمومی در تحقق رشد هوشمند در شهر خوی داشته است.

24 شاخص در 8 مولفه برپایه مطالعات کتابخانه-میدانی استخراج شده اند و با استفاده از نرم افزارهای Smart PLS و SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. نمونه موردبررسی 383 نفر بوده است که با استفاده از فرمول کوکوران محاسبه شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که رابطه معنی داری در سطح 0/01 درصد بین مولفه های حمل ونقل عمومی و رشد هوشمند وجود داشته است. به طوری که بیشترین اثرگذاری مربوط به مولفه های حفظ آثار تاریخی, ایمنی و اجتماعی به ترتیب به میزان 0/92 و 0/84 درصد بوده است.

همچنین, در سطح عامل ها نیز عدم آسیب به فضای باز و آلودگی هوا, تشویق به رشد از درون و کاهش رشد اسپرال و ایجاد فرصت های شغلی بیشترین اثرگذاری را داشته اند. ارتباط با هوشمندسازی, سیاستگذاری و ایمنی به ترتیب با مقادیر 19 و 68 بوده و در مقابل بیشترین سطح مربوط به حفاظت آثار تاریخی و اقتصادی 145 و 105 بوده است.

در سطح بارهای عامل ها نیز بیشترین سطح معنی داری مربوط به ایجاد فرصت های شغلی, اصلاح قیمت ها و شبکه حمل ونقل به هم پیوسته با مقادیر 291, 262 و 207 بوده, در مقابل مشارکت بخش خصوصی, تنوع مسیرها بین دو نقطه و همسوی سیاست های کاربری زمین با حمل ونقل به ترتیب با مقادیر 8/11, 2/16 و 9/17 کمترین سطح معنی داری را داشته اند.