گزارش تخصصی: ارائه روشهای نوین مدیریت رواناب ( آبهای سطحی)

ﻣﻘﺪﻣﻪ مدیریت رواناب

ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ آب ﺷﯿﺮﯾﻦ، رواناب ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽﻫﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻗﻠﯿﻢ ﺧﺸﮏ و ﻧﯿﻤﻪ ﺧﺸﮏ آن از آب ﻫﺎي ﺷﯿﺮﯾﻦ، ﺑﻬﺮه ﮐﻤﯽ ﺑﺮده اﺳﺖ. از ﻃﺮﻓﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ و اﻓﺰاﯾﺶ آﻟﻮدﮔﯽ ﻫﻮا، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﻬﺮي را ﺑﺮ آن ﻣﯽ دارد ﺗﺎ ﺑﺎ اﺗﺨﺎذ ﺗﺪاﺑﯿﺮ درﺳﺖ، ﺳﺮاﻧﻪ ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ را اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ و اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﯿﺴﺮ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﻣﮕﺮ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺼﺮف آب. ﺣﺎل ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﯿﺎز ﻣﺒﺮم ﺑﻪ آب و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﻤﺒﻮد ﻣﻨﺎﺑﻊ آب در ﮐﺸﻮر ﺟﻬﺖ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻧﯿﺎز آﺑﯽ در ﮐﺸﺎورزي و ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ اﺳﺘﻔﺎده درﺳﺖ و ﺑﻬﯿﻨﻪ از ﻣﻨﺎﺑﻊ آب ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺑﻮد.

اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﯿﺰان ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺑﺎرش در ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻞ آب دارﻧﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﺳﺖ، اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻗﻠﯿﻢ ﮐﻮﯾﺮي اﯾﺮان ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎرشﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت رﮔﺒﺎرﻫﺎي ﺑﺎ ﺷﺪت ﺑﺎﻻ و ﻣﺪت ﮐﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، وﯾﮋﮔﯽ اﯾﻦ ﻧﻮع ﺑﺎرش اﯾﺠﺎد رواناب زﯾﺎد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎرش ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﻟﺬا ﮐﻨﺘﺮل آﺑﮕﺮﻓﺘﯽ ﻣﻌﺎﺑﺮ و ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎي ﺷﻬﺮي و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از ﺑﺮوز ﻣﺸﮑﻼت ﺟﺎﻧﯽ، ﻣﺎﻟﯽ و رواﻧﯽ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻫﻤﻮاره دﻏﺪﻏﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻃﺮاﺣﺎن و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰان ﺷﻬﺮي و ﻣﻬﻨﺪﺳﯿﻦ آب ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﯿﺎز و ﮐﻤﺒﻮد ﻣﻨﺎﺑﻊ آب، اﺳﺘﻔﺎده از رواناب های ﺷﻬﺮي ﺑﻌﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﭘﺬﯾﺮ، ﺿﺮوري اﺳﺖ.

از اﯾﻦرو ﻻزﻣﺴﺖ ﭘﺲ از ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻤﯿﺖ و ﮐﯿﻔﯿﺖ رواﻧﺎﺑﻬﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روشﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮل، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻠﻬﺎي ﻣﻮرد ﻣﺼﺮف آن و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ روﺷﻬﺎي ذﺧﯿﺮه ﺳﺎزي اﻗﺪام ﺷﻮد.

اﻣﺮوزه ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺟﻤﻊآوري و ﻫﺪاﯾﺖ رواناب در ﻣﻨﺸﺄ، ﯾﮑﯽ از راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﻧﻮﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺎﻫﺶ ﺧﺴﺎرات ﺟﺎﻧﯽ و ﻣﺎﻟﯽ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ( Low Impact Development ) LID ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ روش ﻏﯿﺮ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﺘﺮل رواﻧﺎب ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻘﻠﯿﺪ از وﺿﻌﯿﺖ ﭘﯿﺶ از ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﮐﻨﺘﺮل رواﻧﺎب ﻣﻌﻄﻮف ﻣﯽﮔﺮدد.

روشﻫﺎي LID ﻣﻮﺟﺐ ارﺗﻘﺎ آب ﺑﺎران ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺒﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺣﻔﻆ و ﻧﮕﻬﺪاري ﺷﻮد ﻣﯽﮔﺮدد، ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺰاﺣﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ از ﺣﻮزه ﺣﺬف ﮔﺮدد. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﻫﺪاﯾﺖ آب ﺑﺎران در ﺑﺎمﻫﺎ و ﺣﯿﺎط ﻣﻨﺎزل ﺑﻪ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﮐﯿﻔﯿﺖ رواناب ، ﺗﻐﺬﯾﻪ آﺑﺨﻮان و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﮐﺎﻫﺶ رواﻧﺎب ﺧﺮوﺟﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮدد.

ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﯾﻦ روشﻫﺎ از ﻧﻈﺮ ﺑﻌﻀﯽ ﻃﺮاﺣﺎن ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺮاي ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﺎ ﺳﻄﻮح ﻧﻔﻮذ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻣﺤﺪود، ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد. اﻣﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ روشﻫﺎ در ﻫﺮ ﻧﻮع ﻣﻨﻄﻘﻪ اي ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ از درﺻﺪ ﺳﻄﻮح ﻧﻔﻮذﭘﺬﯾﺮ آن، ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺎﻫﺶ ﺧﺴﺎرات ﻧﺎﺷﯽ از رواناب ، ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻮده و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻃﺮاﺣﯽ واﺣﺪ ﻫﺎي ﮐﻨﺘﺮل و ﻫﺪاﯾﺖ رواﻧﺎب ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺑﺎ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮐﻤﺘﺮ و اﺟﺮاي ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ در ﭘﺎﯾﯿﻦدﺳﺖ، ﮔﺮدد.

روﯾﮑﺮدﻫﺎي LID ﺑﺮ اﺳﺎس اﻧﺘﺨﺎب روشﻫﺎي ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻘﯿﺎس ﮐﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮐﻨﺘﺮل و ﺣﻔﻆ وﺿﻌﯿﺖ ﻫﯿﺪروﻟﻮژي ﭘﯿﺶ از ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در آن از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ روشﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﮐﻪ (Best Management Practices) BMPs ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮔﺮدد.

BMPs ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاي از ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ و راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ اﻃﻼق ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﯿﻔﯽ- ﮐﻤﯽ رواناب ﻣﯽﮔﺮدد. درﮔﺬﺷﺘﻪ BMPs ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﻪ راﻫﮑﺎر ﺧﺎص ﮐﻨﺘﺮل و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رواناب ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ، اﻣﺎ اﻣﺮوزه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ روش و ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد از ﺑﯿﻦ ﮔﺮوﻫﯽ از راﻫﮑﺎرﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺮاح ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب آﻧﻬﺎ در داﺧﻞ ﮐﺸﻮر ﻫﯿﭻ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻣﺸﺨﺼﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﺻﺮﻓﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﺪف ﻃﺮاح و ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ- ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﻫﺮ ﮐﺪام از آﻧﻬﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮔﺮدد.

ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ روشﻫﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﺑﻪ دو روش ﮐﻠﯽ ذﯾﻞ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻨﺪي ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ:

اﻟﻒ- اﻗﺪاﻣﺎت و اﺳﺘﺮاﺗﮋيﻫﺎي ﻏﯿﺮﺳﺎزهاي

ب- اﻗﺪاﻣﺎت و اﺳﺘﺮاﺗﮋيﻫﺎي ﺳﺎزهاي

اﻫﺪاف اﺳﺘﺮاﺗﮋيﻫﺎي ﻏﯿﺮﺳﺎزهاي ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رواناب ﺑﺼﻮرت ﮐﻠﯽ ﺑﻪ 8 ﻓﺎز ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح زﯾﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ :

-1 ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﮐﯿﻔﯿﺖ آب ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﺧﺎكﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻌﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ آﺑﺸﺴﺘﮕﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

-2 ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از زﻫﮑﺶﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﺳﺒﺰ

-3 ﮐﺎﻫﺶ ﺳﻄﻮح ﻧﻔﻮذ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ و اﻧﻘﻄﺎع ﺣﺮﮐﺖ آب ﺑﺮ روي ﺳﻄﻮح ﻧﻔﻮذﻧﺎﭘﺬﯾﺮ

-4 ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﺪن ﮐﺎﻫﺶ زﻣﺎن ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺣﻮزه (اﻓﺰاﯾﺶ زﻣﺎن ﺗﻤﺮﮐﺰ و ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ ﮐﺎﻫﺶ ﭘﯿﮏ رواﻧﺎب)

-5 ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﺎﻧﺪن ﺗﺮاﮐﻢ ﺧﺎك

-6 ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي از ﭘﻮﺷﺶ ﮔﯿﺎﻫﯽ ﺑﻮﻣﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﻤﻦ ﮐﺎري ﻫﺎ، ﮐﻮدﻫﺎ و آﻓﺖﮐﺶﻫﺎ

-7 ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي از ﺗﺨﻠﯿﻪ ﮐﺎﻧﺎلﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺷﺪه از ﭘﻮﺷﺶ ﮔﯿﺎﻫﯽ ﭘﺎﯾﺪار

-8 ﺣﺪاﻗﻞ دﺳﺖ ﺧﻮردﮔﯽ ﻣﺤﯿﻂ از ﻗﺒﯿﻞ ﺗﺴﻄﯿﺢ ﺳﻄﻮح ﻃﺒﯿﻌﯽ و… .

اﻗﺪاﻣﺎت و روشﻫﺎي ﺳﺎزهاي ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﻗﺪاﻣﺎﺗﯽ اﻃﻼق ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ اﮔﺮ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻣﻨﺸﺎ رواناب اﻋﻤﺎل ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﻨﺘﺮل و ﺗﺼﻔﯿﻪ رواناب ﻣﯽﮔﺮدد. از اﻧﻮاع آﻧﻬﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ اﺣﺪاث ﺣﻮﺿﭽﻪﻫﺎ، ﻓﯿﻠﺘﺮﻫﺎ و ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ ﻫﺮ اﻗﺪاﻣﯽ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ اي اﻋﻢ از ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ، ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﺗﺠﺎري اﻧﺠﺎم ﺷﻮد، اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺎﻫﺶ اﻧﺪازه روشﻫﺎي ﺳﻨﺘﯽ ﺷﺪه و ﯾﺎ ﻗﺮار ﮔﯿﺮي آﻧﻬﺎ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

در اﯾﻦ ﮔﺰارش ﺑﺼﻮرت اﺟﻤﺎﻟﯽ روشﻫﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﺳﺎزهاي و ﻏﯿﺮ ﺳﺎزهاي ﻫﺪاﯾﺖ و ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻤﯽ ﮐﯿﻔﯽ رواناب ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮔﺮدد.

ﻣﻌﺮﻓﯽ روشﻫﺎي LID/BMPs

ﺑﺎم ﺳﺒﺰ

ﯾﮑﯽ از روشﻫﺎي LID اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺎمﻫﺎي ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺷﺪه از ﭘﻮﺷﺶ ﮔﯿﺎﻫﯽ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد وﺿﻌﯿﺖ ﮐﯿﻔﯽ رواﻧﺎب ﻣﻮﺟﺐ ذﺧﯿﺮه آب و ﮐﺎﻫﺶ اﺗﻼف اﻧﺮژي ﻣﯽﺷﻮد.

اﯾﻦ ﭘﻮﺷﺶ از ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﺎﯾﻖ، ﻟﻮﻟﻪﻫﺎي زﻫﮑﺶ و ﻻﯾﻪﻫﺎي ژﺋﻮﺳﻨﺘﺘﯿﮏ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ.

اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ روش LID ﻧﯿﺎز ﺑﻪ آﻣﻮزش ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺳﺘﻔﺎده و ذﺧﯿﺮه از آب ﺑﺎران دارد ﺧﺼﻮﺻﺎً در اﯾﻦ روش ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎﻟﮏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻬﺮه ﺑﺮدار آن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ از ﻃﺮف اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.

ﺷﺮاﯾﻂ اﻗﺘﺼﺎدي راه اﻧﺪازي و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﺎزهاي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺤﻤﻞ آب و ﻻﯾﻪﻫﺎي ذﮐﺮ ﺷﺪه از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ در اﺣﺪاث ﺑﺎمﻫﺎي ﺳﺒﺰ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

از ﻣﺰاﯾﺎي اﺳﺘﻔﺎده از آن در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺘﺮاﮐﻢ ﺷﻬﺮي ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ رواﻧﺎب، ﮐﺎﻫﺶ اوج رواناب ، ﺑﻬﺒﻮد وﺿﻌﯿﺖ ﮐﯿﻔﯽ رواﻧﺎب و ﺳﺎزﮔﺎري ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ اﺷﺎره ﮐﺮد. ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در زﻣﯿﻨﻪ ﮐﯿﻔﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﺗﺎ 65 درﺻﺪي ﭘﺎراﻣﺘﺮ ﻫﺎي ﮐﯿﻔﯽ از ﻗﺒﯿﻞ TSS ، ﻓﻠﺰات ﺳﻨﮕﯿﻦ و ﻣﻮاد ﺑﯿﻤﺎري زا ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

از ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎي اﺟﺮاي اﯾﻦ روش ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد:

– 1 ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ آن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ روشﻫﺎي ﺳﻨﺘﯽ

– 2 ﺑﺮاي ﺑﺎم ﺑﺎ ﺷﯿﺐ ﺗﻨﺪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﯿﺴﺖ (ﺑﯿﺶ از 25 ﺗﺎ 30 درﺟﻪ از ﻗﺒﯿﻞ ﺳﻮﻟﻪ ﻫﺎي ﺻﻨﻌﺘﯽ).

– 3 ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ و ﻧﮕﻬﺪاري از ﭘﻮﺷﺶ ﮔﯿﺎﻫﯽ و ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺳﺎزه ﺳﻘﻒ دارد.

– 4 در ﺻﻮرت آﺳﯿﺐ و ﻋﺪم اﺟﺮاي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﻔﻮذ آب ﺑﻪ داﺧﻞ ﺳﻘﻒ ﻣﯽﺷﻮد.

– 5 ﻧﯿﺎز ﺑﻪ آﺑﯿﺎري زﯾﺎد در زﻣﺎن رﺷﺪ و ﺟﻮاﻧﻪ زدن ﮔﯿﺎه

ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎ و ﻣﺰاﯾﺎي ﭘﯿﺶ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ روﯾﮑﺮد ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﻫﺰﯾﻨﻪ و ﻧﮕﻬﺪاري ﺷﺨﺼﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻮل و اﺟﺮاﯾﯽ ﺑﻮدن آن ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎزي اﺳﺖ.

ﺳﯿﺴﺘﻢ ذﺧﯿﺮه آب ﺑﺎران در ﻣﻨﺎزل

اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺨﺎزن و ﺑﺸﮑﻪﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ آب، راﯾﺞﺗﺮﯾﻦ روش اﺳﺘﺤﺼﺎل آب ﺑﺎران ﺑﺮاي آﺑﯿﺎري ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ ﺧﺎﻧﮕﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﺑﺸﮑﻪﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ، ﺑﺮاي ﺟﻤﻊآوري و ذﺧﯿﺮه رواناب ﭘﺸﺖ ﺑﺎمﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﺮون ﻣﺴﯿﺮي، ﻧﺼﺐ و ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ.

ذﺧﯿﺮه آب ﺑﺎران در ﻣﻨﺎزل، ﺷﺎﻣﻞ اﻧﻮاع اﻗﺪاﻣﺎت از ﻗﺒﯿﻞ اﺣﺪاث ﺣﻮﺿﭽﻪﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺖ داﺋﻤﯽ آب ﺑﺎران در داﺧﻞ ﺑﺎﻏﭽﻪ، اﻧﺒﺎره ﻫﺎي ﺟﺬب ﺑﺎران، ﺑﺸﮑﻪﻫﺎي ذﺧﯿﺮه آب ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﺸﮑﻪﻫﺎي آب ﺑﻪ ﻃﻮر ﮔﺴﺘﺮده ﺗﺮي در ﮐﺸﻮر ﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد.

ﻣﺤﺪوده ﻋﻤﻠﮑﺮد آﻧﻬﺎ در ﺗﻘﻠﯿﻞ ﺑﺎر آﻻﯾﻨﺪﮔﯽ رواﻧﺎب و ﮐﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ و ﭘﯿﮏ رواناب اﻧﺪك اﺳﺖ و ﺻﺮﻓﺎ روش ﮐﺎرآﻣﺪي از اﺳﺘﻔﺎده از آب ﺑﺎران در ﻣﻨﺎزل ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

از ﻣﺰاﯾﺎي اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد:

-1 ﻧﺼﺐ و راه اﻧﺪازي آﺳﺎن

-2 ﻗﯿﻤﺖ ارزان

-3 آب ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺑﺮاي ﻣﺼﺎرف ﺑﺎﻏﭽﻪ اي ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﯽﮔﺮدد

-4 اﻧﻔﺼﺎل ﻫﯿﺪروﻟﯿﮑﯽ ﭘﺸﺖ ﺑﺎم از ﺷﺒﮑﻪ آﺑﻬﺎي ﺳﻄﺤﯽ

اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ روش ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺷﺮح زﯾﺮ دارد:

-1 ﺧﻄﺮ ﺑﺎﻻي ﮔﺮﻓﺘﮕﯽ در ﮔﻠﻮﮔﺎه

-2 ﺑﻬﺒﻮد ﻧﺎﭼﯿﺰ ﮐﯿﻔﯿﺖ آب

-3 ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ اﭘﺮاﺗﻮر ﻣﺎﻟﮏ دﺳﺘﮕﺎه اﺳﺖ ﻫﯿﭻ ﺗﻀﻤﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺻﺤﯿﺢ آن ﻧﯿﺴﺖ.

-4 ﻗﺮار دادن اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ وﺟﻮد ﻓﻀﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ اﺳﺘﻘﺮار آن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺮاﮐﻢ ﺑﺎﻻ در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان و ﻋﺪم ﺗﻌﺒﯿﻪ آن در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﺳﺎزيﻫﺎ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ در ﺣﯿﺎط ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻓﻀﺎ اﺷﻐﺎل ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ، ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮد اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ در ﺣﯿﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻨﺎ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.

-5 در ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ از ﻗﺒﯿﻞ ﺗﻬﺮان ﮐﻪ ﺑﺎرش در آن ﻣﺤﺪود ﺑﻪ 4 ﻣﺎه ﺳﺎل اﺳﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﮔﺰﯾﻨﻪاي ﺑﺎ ﮐﺎرآﻣﺪي ﺑﺎﻻ ﻧﺒﺎﺷﺪ.